Σε αυτά τα βίντεο, φαίνονται ξεκάθαρα οι συνοριακές δυνάμεις των δύο χωρών να πιάνονται στα χέρια και να πετάνε πέτρες η μια πλευρά προς την άλλη. Πολλοί αναρωτιούνται ωστόσο, γιατί οι στρατιώτες της Ινδίας και της Κίνας, χρησιμοποιούν τις γροθιές τους αντί για όπλα και τι τους συγκρατεί από την χρήση οπλικών συστημάτων.
Η απάντηση βρίσκεται στις συμφωνίες των δύο χωρών, που υπεγράφησαν το 1996. Η συμφωνία του 1996 ανάγκασε τις δύο χώρες να οικοδομήσουν μέτρα εμπιστοσύνης στο στρατιωτικό πεδίο κατά μήκος της γραμμής ελέγχου στις παραμεθόριες περιοχές Ινδίας-Κίνας.
«Προκειμένου να αποφευχθούν επικίνδυνες στρατιωτικές δραστηριότητες κατά μήκος της γραμμής ελέγχου στις παραμεθόριες περιοχές Ινδίας-Κίνας… Καμιά πλευρά δεν θα ανοίξει πυρ, δεν θα προβεί σε βιολογικό πόλεμο, δεν θα χρησιμοποιήσει επικίνδυνες χημικές ουσίες, δεν θα προβεί σε επιχειρήσεις ελεγχόμενων εκρήξεων ή θα ασκηθεί με όπλα ή εκρηκτικά εντός δύο χιλιομέτρων από τη γραμμή ελέγχου. Αυτή η απαγόρευση δεν θα ισχύει για δραστηριότητες ρουτίνας που αφορούν μικρά όπλα, ”λέει το άρθρο VI παράγραφος 1 της συμφωνίας του 1996.
Ωστόσο, το άρθρο VI στην παράγραφο 4, είναι αυτό που εφαρμόζεται από τα δύο κράτη στην παρούσα περίπτωση: «Εάν το συνοριακό προσωπικό των δύο πλευρών έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο λόγω διαφορών στην ευθυγράμμιση της γραμμής ελέγχου για οποιοδήποτε λόγο, θα ασκήσουν αυτοσυγκράτηση και θα λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αποφύγουν την κλιμάκωση της κατάστασης. Και οι δύο πλευρές θα προβούν σε άμεσες διαβουλεύσεις μέσω διπλωματικών και / ή άλλων διαθέσιμων καναλιών για να επανεξετάσουν την κατάσταση και να αποτρέψουν οποιαδήποτε κλιμάκωση της έντασης. “
Εντούτοις, κανένα από τα άρθρα της συμφωνίας, δεν προέβλεψε αυτή την εξέλιξη, δηλαδή τις συμπλοκές σώμα με σώμα, χωρίς την χρήση όπλων, με αποτέλεσμα να σημειωθούν περιστατικά όπως αυτό του Ιουνίου το 2020, όπου 20 Ινδοί στρατιώτες σκοτώθηκαν μετά από φιλονικίες με Κινέζους στρατιώτες.
Στην συγκεκριμένη συμπλοκή οι Κινέζοι συνοριοφύλακες χρησιμοποίησαν αυτοσχέδια ρόπαλα με λεπίδες και καρφιά.
Ο ινδικός στρατός ανέφερε αργότερα ότι 17 από τους νεκρούς στρατιώτες που τραυματίστηκαν στη φιλονικία, «υπέκυψαν στους τραυματισμούς τους» αφού «εκτέθηκαν σε θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν σε έδαφος μεγάλου υψομέτρου». Η Ινδία ισχυρίστηκε επίσης ότι η κινεζική πλευρά υπέστη 43 απώλειες, συμπεριλαμβανομένων νεκρών και τραυματιών.
Η εφημερίδα Indian Express, η οποία επικαλείται αξιωματικούς του Ινδικού Στρατού, αναφέρει ότι οι περισσότεροι στρατιώτες από αυτούς που συγκρούστηκαν με τους Κινέζους στρατιώτες κουβαλούσαν τα προσωπικά τους όπλα και είχαν πυρομαχικά.
Αυτό συμβαίνει, και επιβεβαιώνεται από βίντεο και φωτογραφίες, περιπολιών που δείχνουν στρατιώτες να μεταφέρουν τα όπλα τους, αλλά με τις κάννες να βλέπουν προς τα κάτω. Αυτό είναι μέρος της πρακτικής που ακολουθείται για να αποφευχθεί τυχόν τυχαία πυροδότηση ή παρεξήγηση λόγω της κάννης του όπλου.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, από το 1962 δεν έχει πέσει ούτε μια σφαίρα στα σύνορα Σινο-Ινδίας (σ.σ Ινδίας και Κίνας) στο Λαντάκ, και έτσι η πρακτική αυτή έχει περάσει στους στρατιώτες οι οποίοι δεν ανοίγουν πυρ για κανένα λόγο.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, κάθε άλλο όπλο που δεν πυροδοτεί οποιασδήποτε μορφής πυρομαχικά, έχει γίνει αποδεκτό για χρήση από τους στρατιώτες, σε συγκρούσεις σώμα με σώμα. Παρόλο που άνθρωποι τραυματίστηκαν σε τέτοιες συγκρούσεις, κανείς δεν πέθανε λόγω της χρήσης πετρωμάτων και ραβδιών. Εντούτοις, η βίαιη χρήση και η μεταποίηση αυτών των όπλων αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου, όπως παρατηρήθηκε κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης στο Pangong Tso στις 5/6 Μαΐου, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν περισσότεροι από 70 Ινδοί στρατιώτες.
Το δημοσίευμα της Indian Express επικαλούμενο αξιόπιστες πηγές, αναφέρει ότι, ο Ινδικός Στρατός παρήγγειλε πλήρη προστατευτικά σώματος και εξοπλισμό κατά των συμπλοκών για τους στρατιώτες του που αναπτύχθηκαν σε αυτές τις περιοχές, κάνοντας έτσι ξεκάθαρο το μήνυμα πως κανένας Ινδός στρατιώτης δεν θα ανοίξει πυρ. Το περιστατικό του περασμένου καλοκαιριού, συνέβη υπό αυτές τις συνθήκες, παρόλο που οι κανόνες εμπλοκής του Στρατού επιτρέπουν στους στρατιώτες να ανοίξουν πυρ εάν απειλήθεί η ζωή του ή οι ζωές των συναδέλφων τους.
Οι αξιωματικοί του Ινδικού Στρατού, ωστόσο, υποστηρίζουν ότι υπάρχει μια άλλη πλευρά στην ιστορία. Κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης, όπου οι Ινδοί και οι Κινέζοι στρατιώτες συγκρούστηκαν στα χέρια σώμα με σώμα, ήταν πολύ δύσκολο να ανοίξει κανείς πυρ χωρίς να χτυπήσει κάποιον από τους συναδέλφους του. Αυτός, υποστηρίζουν, ήταν και ο λόγος που οι στρατιώτες δεν άνοιξαν πυρ ακόμα και όταν ο Διοικητής τους και 19 άλλοι άνδρες σκοτώθηκαν και 10 άλλοι αιχμαλωτίστηκαν.
Παρολα τα ερωτηματικά για τους όρους εμπλοκής, που δημιουργούν αυτές οι φιλονικίες, ευτυχώς για τις δύο χώρες, αλλά και για εμάς τους υπόλοιπους, οι εντάσεις δεν κλιμακώνονται. Πρόκειται για δύο γιγαντιαίους στρατούς με πυρηνικά όπλα. Σε περίπτωση μιας πλήρους σύρραξης, με την χρήση όλων των στρατιωτικών μέσων, οι επιπτώσεις για την περιοχή αλλά και όλο τον πλανήτη θα είναι καταστροφικές και μη αναστρέψιμες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου