Επειδή μπερδευέται η υπόθεση των Καταλανών ή άλλων αποσχιστικών μειονοτήτων στην Ευρώπη και αλλαχού με την Κρήτη έτσι για να έχουμε κάτι να λέμε, το ένα θέμα δεν έχει ουδεμία σχέση με το άλλο. Αυτό που συμβαίνει στο δυνητικά παγκόσμιο αποσχιστικό χάρτη του μέλλοντος, είναι οτι αλλοεθνείς μειονότητες που είχαν συνενωθεί σε μια ενιαία κρατική οντότητα ζητούν ή υποκινούνται να ζητήσουν την ανεξαρτησία τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οτι οι Καταλανοί σε σχέση με τους Ισπάνούς δεν είναι ομοεθνείς, αντίθετα με αυτο το οποίο συμβαίνει με τους Κρήτες οι οποίοι ειναι ομοεθνείς με τους υπολοίπους ´Έλληνες, οπως ομοεθνείς μας είναι οι Κύπριοι, οι Βορειοηπειρώτες και ημείς οι της Ιωνικής γης αυτόχθονες κάτοικοι της Μικράς Ασίας. Οι Καταλανοί έχουν διαφορετική γλώσσα με τους Ισπανούς σε αντίθεση με όλους τους προαναφερομένους Έλληνες οι οποίοι διατηρούν την αυτή γλώσσα, δηλ την ελληνική γλώσσα με διαφορετικές διαλέκτους.
Την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα την απαίτησαν οι ίδιοι οι Κρητικοί (οπως προσπάθησαν και οι Κύπριοι) συναισθανόμενοι οτι είναι μέρος του « ομοούσιου και αδιαίρετου ελληνικού έθνους» συνεπώς δεν τείθεται ούτε στην πιο νοσηρή φαντασία θέμα οτι αυτοί που αιμορροούσαν για την Ένωση με την Ελλάδα να ζητήσουν ποτε την απόσχιση τους . Σε αντίθεση οι Καταλανοί υποχρεώθηκαν σε ένωση με την Ισπανία χωρίς δική τους συμμετοχή.
Σύμφωνα με τη Συνθήκη του Λονδίνου (η οποία δεν επικυρώθηκε, καθώς μεσολάβησε ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος, ήταν όμως δεσμευτική για τους Συμμάχους), μεταξύ άλλων αποφασίζεται η απελευθέρωση της Κρήτης από την Τουρκία (η οποία παραιτήθηκε όλων των δικαιωμάτων της στο νησί, εκχωρώντας τα προσωρινά στους Βαλκανικούς συμμάχους) και στην ουσία ανοίγει ο δρόμος για την ένωση του νησιού με την Ελλάδα, με εγγυήτριες τις Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, Ιταλία).
”Δημοψηφίσματα και Σχίσματα”
Στο σημείο αυτό αρχίζει η παραφιλολογία, με την υποτιθέμενη ύπαρξη ενός όρου στη συνθήκη, ο οποίος προέβλεπε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος στην Κρήτη σε 100 χρόνια (δηλαδή το 2013), μέσω του οποίου οι κάτοικοι της Κρήτης θα αποφάσιζαν αν η Κρήτη θα παρέμενε ενωμένη με την Ελλάδα, ή θα προχωρούσε σαν ανεξάρτητο κράτος.
Το απόσπασμα από τη Συνθήκη του Λονδίνου που αφορά την Κρήτη, και στο οποίο δεν γίνεται αναφορά σε κανέναν όρο:
α) Η αρχική πρόταση των Μεγάλων Δυνάμεων:
(3) Turkey to abandon all claims to Crete.
[Μετάφραση: Η Τουρκία να παραιτηθεί από κάθε αξίωση για την Κρήτη].
β) Η τελική απόφαση στις 30 Μαΐου 1913:
(3) The Sultan of Turkey ceded Crete to the Balkan allies in whose favor all rights of sovereignty were renounced.
[Μετάφραση: Ο σουλτάνος της Τουρκίας παραχώρησε την Κρήτη στους Βαλκανικούς Σύμμαχους, υπέρ των οποίων παραιτήθηκε όλων των κυριαρχικών δικαιωμάτων του].
Η επόμενη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, στις 10 Αυγούστου 1913, επικύρωσε οριστικά την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Η παράγραφος που αναφέρεται στην Κρήτη είναι επίσης σαφής και πουθενά δεν διαφαίνεται ο όρος περί δημοψηφίσματος:
Crete was definitely assigned to Greece and was formally taken over on December 14 of that year.
Μετάφραση: Η Κρήτη προσαρτήθηκε οριστικά στην Ελλάδα που και επισήμως ανέλαβε τη διοίκηση στις 14 Δεκεμβρίου του ιδίου έτους.
Συνεπώς απόψεις περί επαναληπτικού δημοψηφίσματος στην εκατονταετία δεν αναφαίρεται πουθένα, ούτε υπάρχει τέτοια πρόνοια σε καμιά συνθήκη. Αυτά είναι παραμύθια για παιδιά προσχολικής ηλικίας.
Δεν είναι πρός διαγραφή απο την ιστορική μνήμη κανενός βέβαια οτι οι ομόδοξοι Ρώσσοι ανέπτυξαν την μεγαλύτερη στρατιωτική δράση στην Κρήτη , οι οποίοι κατέλαβαν και βομβάρδισαν θέσεις Κρητών επαναστατών, τασσόμενοι υπέρ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Φωκάς και το μεγάλο ”Σουλτάν μερεμέτ”.
Τέλος κυριολεκτικά ανάβουμε πάντοτε ένα κεράκι στην ψυχούλα εκείνου του Νικηφόρου Φωκά, ο οποίος ανέκτησε την Κρήτη απο την κυριαρχία των Αράβων οι οποίοι είχαν υποδουλώσει και εξισλαμίσει το νησί απο το 824 μ.Χ.
Η πλειονότητα των Κρητών είχαν διατηρήσει την εθνική και θρησκευτική τους συνείδηση , αν και με δυσκολία, μέχρι τοτε.
Ο Αυτοκράτορας Φωκάς έστειλε τεράστια πολεμική μηχανή για την απελευθέρωση της Κρήτης.
Ο στόλος απαρτιζόταν από 3.307 πλοία, από τα οποία τα 2.000 ήταν χελάνδια, δηλαδή μεγάλα και γρήγορα πολεμικά καράβια, με δύο σειρές κουπιά και από τις δύο πλευρές, με 150-200 κωπηλάτες το καθένα και ήταν εφοδιασμένα με υγρό πυρ.
Χίλια καράβια ήταν δρόμωνες, μεγάλα και γρήγορα πολεμικά καράβια που μετέφεραν το πεζικό και το ιππικό και, τέλος, 307 ήταν "καράβια καματηρά", φορτηγά δηλαδή πλοία που μετέφεραν τις τροφές, τα πολεμικά υλικά, τις πολιορκητικές μηχανές κλπ.
Όντως έγιναν φονικές μάχες για την ανακατάληψη της Κρήτης και εξοντώθηκαν χιλιάδες Σαρακηνοι Άραβες , όπου ορισμένοι περιορισμένης αντιληπτικότητας νέο Έλληνες θεωρούν τον Φωκά σφαγέα. Σαν δηλαδή ο Φωκάς να εξόντωσε Έλληνες και οχι Άραβες οι οποίοι ´Αραβες πριν είχαν κατασφάξει ολους τους Έλληνες Κρήτες Χριστιανούς.
Είναι παραδεκτό από τους ιστορικούς ότι εάν ο Νικηφόρος Φωκάς, δεν απελευθέρωνε την Κρήτη από τους άραβες, οι κρητικοί σήμερα θα είχαν γίνει οπωσδήποτε άραβες, όπως τόσα πολλά άλλα έθνη στην περιοχή, και δεν θα ήταν σήμερα ούτε έλληνες αλλά ούτε και θα μιλούσαν ελληνικά.
Αν θυμηθούμε ανάβουμε και ένα κεράκι στους Α) Άγιο Ιωάννη τον Ξένο και Β) στο τον Άγιο Νίκωνα τον Μετανοείτε πού πήρε αυτό το επώνυμο γιατί έλεγε συνεχώς στους κρητικούς που είχαν εξισλαμισθεί - αραβοποιηθεί να επιστρέψουν. Αμφότεροι, Ξένος και Νίκωνας είχαν δώσει το αγώνα για την Κρήτη σε θρησκευτικό επίπεδο.
«Ουδείς ελληνικός χώρος έχει συνεχή ιστορίαν πέντε χιλιάδων ετών ως η Κρήτη», γράφει ο Ν. Β. Τωμαδάκης, ενώ ο Άρης Πουλιανός τονίζει: «Χωρίς την Κρήτη δεν θα είχαμε τις χρυσές Μυκήνες, ούτε την κλασική Ελλάδα».
(ευχαριστούμε τον αγαπητό φίλο Αντώνη Αντωνά για την αποστολή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου