ΣΗΜΕΑ ΕΛΛΗΝΗΚΙ– ΠΑΤΡΗΣ – ΚΗΠΡΟΥ (Β μέρος)

συνέχεια από το Α μέρος

 

ΣΗΜΕΑ ΕΛΛΗΝΗΚΙ. ΠΑΤΡΗΣ ΚΗΠΡΟΥ. 

 

Γράφει ο Αντώνης Αντωνάς 

 

Συμπληρωματικά αναφέρεται επίσης η συμμετοχή των Κυπρίων στους Βαλκανικούς Πολέμους – 5 Οκτωβρίου 1912 

 

Και στον πόλεμο αυτό οι Κύπριοι προσέτρεξαν εθελοντικά να καταταγούν στον ελληνικό στρατό. Υπολογίζεται ότι περίπου 4.000 Κύπριοι πολέμησαν δίπλα στους Έλληνες αδελφούς. Άνω των 55 Κυπρίων σκοτώθηκαν αφού ηρωικά πολέμησαν και άφησαν την τελευταία τους πνοή στα ελληνικά χώματα. Μεταξύ αυτών και ο Δήμαρχος Λεμεσού Χριστόδουλος Σώζος, 40 ετών * ΠΠ, ο οποίος ηρωικά έπεσε στο Μπιζανί στις 6 Δεκεμβρίου 1912. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο παππούς του Σώζου ήταν αγωνιστής καπετάνιος το 1821 αλλά και ο πατέρας του συμμετείχε ενεργά στην κρητική επανάσταση 1866-1869. 

 

Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΜΥΡΙΑΝΘΕΥΣ, Ο ΗΡΩΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΙΕΡΩΜΕΝΟΣ ΚΥΠΡΙΟΣ ΕΘΕΛΟΝΤΗΣ ΣΤΟΥΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥ 12-13. ΕΛΑΒΕ ΜΕΡΟΣ ΜΕ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΑΓΗΜΑ ΣΤΙΣ ΣΚΛΗΡΟΤΕΡΕΣ ΜΑΧΕΣ. ΔΙΑΚΡΙΘΗΚΕ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΗΜΟΦΟΡΗΘΗΚΕ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ. ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΚΥΠΡΟ ΕΞΕΛΕΓΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ. 

 

Επίσης ανάμεσα στις τάξεις των Κυπρίων εθελοντών υπήρχαν ιατροί, δικηγόροι, καθηγητές, ιεράρχες όπως ο Μακάριος Μυριανθεύς, ο Μητροπολίτης Κιτίου Μελέτιος, οι βουλευτές Ευάγγελος Χατζηιωάννου, Ευγένιος Ζήνων, Ιωάννης Κυριακίδης, Νικόλαος Λανίτης, ο ιατρός Ιωάννης Πηγασίου από τον Καραβά που ηγείτο αποσπάσματος εθελοντών από τον Καραβά, Μήτσος Χαριλάου, Χριστόφορος Αρσενίου, Στυλιανός Μωυσής, Χριστόδουλος Μωυσής, Λάμπρος Γεωργίου, Σοφοκλής Φιλίππου, Σ. Ρούκου κ.ά. Συνολικά 46, ακόμη και ανήλικοι όπως ο 16χρονος μαθητής Μιχαήλ Χατζηδημητρίου, ο φοιτητής Κωνσταντίνος Κοιλανιώτης. 

 

Ο Χριστόφορος Αρσενίου, προύχοντας του Καραβά, ήταν πάντα περήφανος για τη συμμετοχή των παιδιών του στον ελληνικό στρατό. Ένα από τα παιδιά του έπεσε μαχόμενο στην ηρωική μάχη της Τσουμάγιας. 

 

Ο Κύπριος Προκόπης Γεωργιάδης έγραφε: «Οι Κύπριοι πάντα εκπληρούσαν πιστά και ηρωικά το καθήκον τους.» Στα Δεκεμβριανά ο Γεωργιάδης τραυματίστηκε από σφαίρα και πέθανε αργότερα. Τα δύο παιδιά του, ο Ροδίων και Μιλτιάδης, αγωνίστηκαν ηρωικά και άφησαν την τελευταία τους πνοή στα ιερά χώματα της Ελλάδας. Η αδελφή τους Ευανθία έλαβε μέρος στην Εθνική αντίσταση και παρασημοφορήθηκε με παράσημο ανδρείας. 

 

Ο φοιτητής Κύπριος Πέτρος Χατζηαργυρού από την Πάφο που έπεσε ηρωικά στην Αετοράχη Ηπείρου έγραφε στον αδελφό του: «Έχω καταταχθεί στον ελληνικό στρατό ως εθελοντής. Δεν ηδυνάμην αδελφέ μου να κάθομαι εντός των καφενείων των Αθηνών καθ’ ην στιγμή ολόκληρος η αγαπητή πατρίς Ελλάς κινητοποιείται κατά των εχθρών της πίστεως και της πατρίδας και καθ’ ην στιγμή χιλιάδες Κύπριοι πολεμούν μαζί με τους Έλληνες αδελφούς…» 

 

Ο Ιωάννης Τσαγγαρίδης, βετεράνος Κύπριος από τους Βαλκανικούς Πολέμους και του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ηρωικά και με αυτοθυσία ως διοικητής αποσπάσματος Κυπρίων εθελοντών έφθασε μέχρι τον Σαγγάριο. 

 

Το 1897 στον ελληνοτουρκικό πόλεμο η ταξιαρχία του Συνταγματάρχη Σμολένσκυ με εκατοντάδες Κύπριους συμμετείχε σε πολλές νικηφόρες μάχες. 

 

Πολυάριθμοι Κύπριοι εθελοντές από την Μεσαορία και από όλη την Κύπρο, πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους ηρωικά στο Μακεδονικό μέτωπο (Μacedonian Mule Corps-MMC). Μακεδονικό Μέτωπο 1914-1918. 11193 Κύπριοι εθελοντές υπηρετούσαν στο σώμα αυτό. ΄Αλλοι περί τις 2000 εθελοντές Κυπριοι ήρθαν εθελοντικά από Κύπρο και ενίσχυσαν τα σώματα των αδελφών Ελλήνων Μακεδονομάχων. Οι Έλληνες Μακεδονομάχοι υποδέχθηκαν με θέρμη τους αδελφούς Κύπριους και τους προσφώνησαν ….« Κυπραίοι αδελφοί, άφοβοι και ηρωικοί, το ίδιο αίμα ρέει στις φλέβες μας, αν χρειαστεί θα το χύσουμε μαζί για την Ελλάδα, την Μακεδονία, για την αδελφή μας Κύπρο…. 

 

Η Ελλάδα, η Μακεδονία, ο Ελληνισμός σας οφείλουν αιώνια εθνική ευγνωμοσύνη, για την αυτοθυσία σας αυτή….»  

 

Εκατοντάδες Κύπριοι άφησαν την τελεταία τους πνοή στη Β. Ελλάδα 

 

Μερικά ονόματα εθελοντών Κυπρίων που διασώζονται μέχρι σήμερα: 

 

Γεώργιος Παντελή Παρτού, Γιαννάκης Διάκου Τζιηνή. Ο Στυλλής Παρβέρη παρασημοφορήθηκε κατά την διάρκεια του Μακεδονικού αγώνα με παράσημο ανδρείας. Ο Μιχαήλ Β. Σπανού, του οποίου σώζεται επιστολή του, που περιγράφει τις γενναίες νικηφόρες μάχες των Ελλήνων και εθελοντών Κυπρίων, κατά των Βουλγάρων, στις οποίες συμμετείχε. 

 

Μεταξύ αυτών και του ξάδελφου του προπάππου του πατέρα μου, Αντώνη *Αντωνά Ματθαίου, σύμφωνα με αφήγηση του 92χρονου θείου μου από Βατυλή, Γεώργιου Ζαχαρίου (Αντωνά-Βοσκου), ο οποίος γεννήθηκε την 3η Μαϊου 1927 και είναι μια κινητή Κυπριακή Ιστορική Εγκυκλοπαίδεια. Είναι δισέγγονος του προύχοντα Μάρκελλου, που απαγχονίσθηκε από τους Οθωμανούς μαζί με άλλους Βατυλιώτες και Μεσαορίτες.  

 

Ο μικρότερος εθελοντής 15χρονος, ηρωικός Έλληνας Κύπριος, Μακεδονομάχος, Βαλκανιομάχος και πολεμιστής του ΑΠΠ. Κύπρος Ιωάννου (Κυπρής Βοσκού) 

 

Σημειώνεται ότι ο μικρότερος Μακεδονομάχος και Βαλκανιομάχος ήταν ο Κύπριος Κύπρος Ιωάννου (Κυπρής Βοσκού) και ο μεγαλύτερος ο διάσημος ηρωικός Κύπριος καπετάνιος, ο Γεώργιος Αργυρίου Κυπραίος ή Καπετάν Γιώργης και άλλοι εκατοντάδες Κύπριοι. 

 

Ο Λεβεντοκαπετάνιος ηρωικός Έλληνας Κύπριος Μακεδονομάχος, Βαλκανιομάχος. ΑΠΠ, Γεώργιος Αργυρίου - Καπετάν Γιώργης. 

 

Ο Καπετάν Γιώργης σε μεγάλη ηλικία στην εκπομπή του Φρέντυ Γερμανού. Μέχρι τα βαθειά του γεράματα διατηρούσε την Κυπριακή λεβεντιά και παλληκαριά.  

 

Την Κυπριακή ιστορία μας πρέπει να γνωρίσουμε είναι επική.  

 

Και οι δύο μαζί με εκατοντάδες άλλους εθελοντές Έλληνες Κυπρίους τιμήθηκαν και παρασημοφορήθηκαν για τον ηρωισμό και την αυτοθυσία τους για την συμμετοχή τους στον Μακεδονικό αγώνα, στα Βαλκάνια, το ΑΠΠ στις περιοχές των Δαρδανελλίων και Καλλίπολις όπου έγιναν οι σκληρότερες μάχες.

 

Και το πλέον ένδοξο και τιμητικό. Αυτά τα ηρωικά παλληκάρια, που η πατρίδα τους σκλαβωμένη ήταν, εθελοντικά στα Ελληνικά χώματα ήρθαν για να γίνουν απελευθερωτές! Είναι συγκινητικό και επικά ανεπανάληπτο.

 

Ποτέ τους δεν δέχτηκαν χρηματικές αμοιβές... ΟΥ ΠΕΡΙ ΧΡΗΜΑΤΩΝ Ο ΑΓΩΝ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΑΛΛΑ ΠΕΡΙ ΑΡΕΤΗΣ...ΠΑΜΠΤΩΧΟΙ ΕΠΕΣΤΡΕΨΑΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ. 

 

Σημειώνεται μεταξύ ότι την δεκαετία 1910 αρκετοί Κύπριοι *Δάσκαλοι εργάστηκαν εθελοντικά σε σχολεία της Κεντρικής και Ανατολικής Μακεδονίας, Χαλκιδικής, Φλώρινας και άλλες παραμεθόριες περιοχές, κατόπιν προτροπής του αείμνηστου Μητροπολιτη Αθηνών Μελετίου Μεταξακη, ο οποίος είχε ιδρύσει και το Ιεροδιδασκαλειο Λάρνακας. 

 

9 Ιουλίου 1821 -Μια μαύρη μέρα για τον Ελληνισμό… ΘΥΣΙΑ ΥΠΕΡ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 

 

ΙΣΤΟΡΙΑ 

 

Το ποίημα “Η 9η Ιουλίου του 1821 εν Λευκωσία Κύπρου” θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα ποιήματα της Κυπριακής ποίησης και λογοτεχνίας και το οποίο ανήκει στον Κύπριο ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη. 

 

Το ποίημα έχει ως κύριο θέμα τον απαγχονισμό του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Κυπριανού και των υπολοίπων Ιεραρχών, προυχόντων και αμάχων, που έγινε την 9η Ιουλίου του 1821 από τους Τούρκους. 

 

Το ποίημα διδάσκεται ευρέως στα σχολεία της Κύπρου. Πρόκειται για ένα άρτια δομημένο λογοτεχνικό δημιούργημα, γραμμένο στην τοπολαλιά του νησιού. Το ποίημα χωρίζεται σε 24 ραψωδίες και έχει 560 δεκαπεντασύλλαβους στίχους. 

 

Αποσπάσματα. 

 

“Αντάν αρτζιέψαν οι κρυφοί ανέμοι τζι εφυσούσαν 

τζι αρκίνησεν εις την Τουρτζιάν να κρυφοσυνεφκιάζη 

τζιαι που τες τέσσερεις μερκές τα νέφη εκουβαλούσαν, 

ώστι να κάμουν τον τζιαιρόν ν’ αρτζιεύκη να στοιβάζη, 

είσιεν σγιαν είχαν ούλοι τους τζι η Τζιύπρου το κρυφόν τη

μεσ’ στους ανέμους τους κρυφούς είσιεν το μερτικόν της. 

τζι αντάν εφάνην η στραπή εις του Μοριά τα μέρη 

τζι εξάπλωσεν τζι ακούστηκεν παντού η πουμπουρκά της, 

τζι ούλλα ξηλαμπρατζιήσασιν τζιαι θάλασσα τζιαι ξέρη 

είσιεν σγιαν είχαν ούλοι τους τζι η Τζιύπρου τα κακά της. 

 

Η Ρωμιοσύνη (της Κύπρου) εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου, 

κανένας δεν εβρέθηκεν για να την ι-ξηλείψη, 

κανένας, γιατί σιέπει την που τα ‘ψη ο Θεός μου. 

Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψει! 

 

Σφάξε μας ούλους κι ας γενεί το γαίμαν μας αυλάκιν, 

κάμε τον κόσμον μακελλειόν και τους Ρωμιούς τραούλλια, 

αμμά ξερε πως ίλαντρον όντας κοπεί καβάκιν 

τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια. 

 

Το ’νιν αντάν να τρώ’ την γην, τρώει την γην θαρκέται, 

μα πάντα κείνον τρώεται και κείνον καταλυέται. 

Μεν μάχεσαι την θάλασσαν να την-ι ’ξηντιλήσεις· 

άδικα λόγια μεν χάννεις κι αρκείς εις την δουλειάν σου. 

Τον ήλιον με φύσημαν μπορείς να τον-ι σβήσεις; 

 

Σκοτώστε μας και γράψετε κ’ εμάς τον σκοτωμόν μας. 

Μα τούτοι ούλ’ οι σκοτωμοί έν’ ούλοι για κακόν σας· 

εσείς θαρκέστ’ αννοίετε το μνήμαν το δικόν μας, 

κ’ εν το πεισκάζετε πως έν’ το μνήμαν το δικόν σας. 

 

Σκοτώστε όσους θέλετε, αμμ’ αν να σας-ι βλάψει· 

το γαίμαν που χονώννετε ’που μας τους δεσποτάες 

έν λάιν εις την λαμπρακιάν π’ αφταίννει να σας κάψει. 

Που την πελλάραν τους τραβούν και τούτοι κ’ η φυλή τους 

κι ακόμα έν’ να πάθουσιν με τούν’ τον νουν περίτου. 

 

Κανέναν φόοον δεν έχουν ποττέ οι Κυπριώτες!
«Θεέ, που νάκραν δεν έχεις ποττέ στην καλωσύνην, λυπήθου μας και δώσε πκιον χαράν στην Ρωμιοσύνη… 

 

Συμπληρωματική ανακεφαλαίωση: «ΟΙ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΥΠΡΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.» 

 

Αποσπάσματα:

 

Κολοκοτρώνης: «Ο πρώτος νεκρός στην κατάληψη της Τριπολιτσάς ήταν ο Κύπριος. Είχαμε ακόμη νεκρούς Κύπριους, στο Μεσολόγγι… παντού, σε όλα τα πεδία των μαχών. Μάλιστα στη μάχη της Αθήνας το 1827, είχαν πέσει νεκροί πάνω από 130 Κύπριοι». 

 

Η φάλαγγα των Κυπρίων πολέμησε ηρωικά σε όλες τις μάχες και είναι χαρακτηριστική η ρήση του Στρατηγού Χατζηπέτρου για τα παράσημα που φορούσε «Μου τα ’δωκε ο ηρωισμός και η παλληκαριά των Κυπρίων φαλαγγιτών». 

 

Με επί κεφαλής τον Λευκωσιάτη Φιλικό Ιωάννη Καρατζά, εκατοντάδες Κύπριοι εθελοντικά (Ιερός Λόχος) με απαράμιλλο ηρωισμό πολέμησαν δίπλα στους Έλληνες αδελφούς, κατά των Τούρκων κατακτητών. Το λάβαρα των Κυπρίων, ένα άσπρο πανί με γαλάζιο σταυρό στη μέση, έγραφε «Σημαία Ελληνική Πατρίς Κύπρου». Η ιστορική σημαία βρίσκεται σήμερα στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο των Αθηνών. 

 

Ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του Στρατηγού Μακρυγιάννη ήταν Κύπριος. Με τις ηρωικές ενέργειες του, έσωσε τους 1189 πολιορκημένους του Νεοκάστρου, όταν εθελοντικά πέρασε κολυμπώντας τις τουρκικές γραμμές και πήγε σε αγγλική φρεγάτα για να ζητήσει βοήθεια. Ο αγωνιστής αυτός πληγώθηκε βαριά το 1825 στη μάχη των Μύλων του Άργους. Παρά τον βαρύ τραυματισμό του, πολέμησε μέχρι το τέλος της μάχης. Γράφει ο Μακρυγιάννης τότε «Εκεί που ριχτήκαμε με το γιουρούσι μου επληγώθη βαρέως και ύστερα πέθανε ο καλός και γενναίος Κυπραίος». 

 

Γράφει ο Υψηλάντης στον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό: « Μακαριώτατε και φιλογενέστατε Δέσποτα. Ο φιλογενέστατος κύριος Δημήτριος Ίπατρος με εβεβαίωσε περί της γενναίας συνεισφοράς σας….» 

 

Ο Αρχιμανδρίτης Θεόφιλος Θησεύς, αρχηγός Κυπρίων εθελοντών, μαζί με τον αδελφό του Αρχιστράτηγο Νικόλαο, διακρίθηκαν σε σκληρές νικηφόρες μάχες κατά των Τούρκων με υψηλό τίμημα από νεκρούς Κύπριους. Ο Κολοκοτρώνης λέει για τον Νικόλαο: «Ο Νικόλαος, ένας εκ των προθύμων και ειλικρινών συναγωνιστών κατά τον υπέρ ανεξαρτησίας αγώνα». Το 1822 ο Νικόλαος διακρίθηκε στις μάχες της Δράμας και αλλού. Όπου τον χρειαζόταν η πατρίδα. Ο Νικόλαος ήταν ανιδιοτελής αγωνιστής και ποτέ δεν ανακατεύθηκε στις διχόνοιες μας. Το σώμα των εθελοντών Κυπρίων που ηγείτο το αυτοσυντηρούσε από χρήματα εράνων που γίνονταν στην Κύπρο. Ο Κολοκοτρώνης λέει για τον Κύπριο Νικόλα Θησέα… «Ο Νικόλαος ένας εκ των προθύμων και ειλικρινών συναγωνιστών… διακρίθηκε σε όλες τις μάχες…» κ.ά.π. 

 

Και το πλέον ένδοξο και τιμητικό. Αυτά τα ηρωικά παλληκάρια, που η πατρίδα τους σκλαβωμένη ήταν, εθελοντικά στα Ελληνικά χώματα ήρθαν για να γίνουν απελευθερωτές! Είναι συγκινητικό και επικά ανεπανάληπτο. 

 

Ποτέ τους δεν δέχτηκαν χρηματικές αμοιβές… ΟΥ ΠΕΡΙ ΧΡΗΜΑΤΩΝ Ο ΑΓΩΝ ΤΟΥΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΑΛΛΑ ΠΕΡΙ ΑΡΕΤΗΣ…ΠΑΜΠΤΩΧΟΙ ΑΛΛΑ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ, ΕΠΕΣΤΡΕΨΑΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ. 

 

Τα ονόματα των Ελλήνων Κυπρίων εθελοντών που συμμετείχαν σε όλους τους εθνικούς αγώνες της Ελλάδας και των ηρωϊκώς πεσόντων, ανέρχονται σε χιλιάδες. Αρκετά, όσα διασώθηκαν, υπάρχουν στο αρχείο του πολεμικού Μουσείου (1821, Βαλκανικοί Πόλεμοι, Μακεδονικός αγώνα, Κρητική επανάσταση, Μικρασιατική εκστρατεία, ΒΠΠ κ.ά).. Αιωνία τους η μνήμη. 

 

Τιμή και δόξα συνοδεύει του Έλληνες Κύπριους εθελοντές, που με αυτοθυσία και ηρωισμό συμμετείχαν και αρκετοί από αυτούς έχυσαν το αίμα σε Ελληνική γη, σ΄ όλους τους εθνικούς αγώνες της Ελλάδας, χωρίς ποτέ να ζητήσουν επιβράβευση, ή αντίδωρο. Ηθική τιμητική αναγνώριση μόνο ήθελαν και ΕΝΩΣΗ με την μητέρα πατρίδα Ελλάδα…. 

 

(Παρένθεση) 

Και επ΄ευκαιρία θα ήθελα να ευχηθώ, για αυτό το ακριτικό Ελληνικό νησί, αναπόσπαστο σιαμαίο κομμάτι του Ελληνισμού, που ανά τους αιώνες έρημο και μόνο αγωνίζεται, για να παραμείνει ΕΛΛΗΝΙΚΟ και συμμετείχε σε όλους ανεξαιρέτως τους αγώνες υπέρ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ της μητέρας πατρίδας…, να μην «ξεχασθεί» από την Επιτροπή των εορτασμών των 200 χρόνων του Έπους του 1821….. Αν κάποιοι ανατρέξουν στα αρχεία του πολεμικού μουσείου, θα ανακαλύψουν αρκετούς τόμους περί Εθνικών προσφορών της Κύπρου προς τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ…. ΙΔΩΜΕΝ…. 

 

Έγραφε και λαλούσε o νομπελίστας Γ. Σεφέρης, για τους Κυπρίους Έλληνες: 

 

«Η Κύπρος πλάτυνε το αίσθημα μου που είχα για την Ελλάδα…Κάποτε λέω ότι με πήρε ψυχοπαίδι της. …Τον έχω αγαπήσει αυτό τον τόπο. Ίσως γιατί βρίσκω εκεί πράγματα παλιά, που ζουν ακόμα, ενώ έχουν χαθεί στην άλλη Ελλάδα….. Ίσως γιατί αισθάνομαι πως αυτός ο λαός έχει ανάγκη από όλη μας την αγάπη και όλη μας την συμπαράσταση…. Ένας πιστός λαός πεισματάρικα και ήπια σταθερός…. Υπάρχουν σε μια γωνιά 400 χιλιάδες ψυχές από την καλύτερη, την πιο ατόφια Ρωμιοσύνη που προσπαθούν να τις αποκόψουν από τις πραγματικές τους ρίζες…» 

Λόγια ανεπανάληπτης αλήθειας…, λόγια προφητικά γιά την Ελληνική Κύπρο….. 

 

Ο επίσης νομπελίστας Οδυσσέας Ελύτης, πολλούς μήνες καθόταν στην θαλασσοφίλητη ήσυχη Κύπρο και έγραφε. 

Έλεγε για την Κύπρο: «Αλλά αυτό είναι ένα θαύμα (για την Κύπρο). Να δυναμώνεις και να αντρειεύσαι τότε ακριβώς που κινδυνεύεις να χάσεις αυτά που αγαπάς, όμως να ξέρεις πως είναι δικά σου, κατάδικά σου. Και να δίνεις την χροιά του ακατάλυτου και του αιώνιου…Διατηρήθηκαν (Οι Έλληνες Κύπριοι) μέσα από τους ύμνους της Ορθοδοξίας και στα Δημοτικά τραγούδια. Το παρατηρούμε αυτό εντελώς ιδιαίτερα στη Κύπρο….» 

 

«Και να γιατί μου έδωσε τόση ικανοποίηση η συμβίωση μου με την πραγματικότητα της Κύπρου. Γιατί βρήκα τα «ανάλογα» της γλώσσας αυτής, έξω από κάθε ιστορική και πολιτική σκοπιμότητα, σ΄ αυτή την «μνήμη» που την κουβαλάτε και την εξωτερικεύεται όλοι σας και που είναι μαρτυρία ενός ανεπανάληπτου πολιτισμού.» 

 

«Η Κύπρος με εντυπωσίασε και μου έδωσε μια βαθιά ικανοποίηση, θα έλεγα μιαν επαλήθευση της ταυτότητας μου σαν μέλους μιας κοινότητας που σαν Γένος επέτυχε πάντα!» 

 

Ίδε: Ο μέγας εθνικός ρόλος των τιμηθέντων ΕΛΛΗΝΩΝ με Νόμπελ… 

 

Τέλος επαναλαμβάνω: Ο Ιωάννης Καποδίστριας έθεσε τα όρια του ελληνικού εθνικού κράτους συμπεριλαμβάνοντας την Κύπρο, όχι μόνο γιατί ήταν γόνος Κυπρίας μάνας, αλλά γιατί οι Έλληνες της Κύπρου συμμετείχαν ενεργά το 1821 στην Ελληνική Επανάσταση, συνεχίζοντας την πνευματική παράδοση του Ελληνισμού και της Κύπρου των 3000 ετών ελληνικής ιστορίας. 

 

«Τα όρια ταύτα από του 1821 καθορίζονται υπό του αίματος του εκχυθέντος εις τα σφαγεία των Κυδωνιών, των Ψαρών, της Χίου, της Κρήτης, της Ρόδου και της Κύπρου…». 

 

Για την πολύπαθη Ελληνική Κύπρο….ΦΕΥ! Κοντεύουν 200 χρόνια από τις δηλώσεις του Καποδίστρια…… 

 

Ο κόσμος σκηνή, ο βίος πάροδος. Ήλθες, είδες, απήλθες

(Δικό μου …..Και ουδέν γέγονε.) 

Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος 

 

Το αντίδωρο. 

Του Αντώνη Αντωνά. 

 

Αντί για την βοήθεια την επιθανάτια/ με τα λιγοστά, τα ψίχουλα σε μια φούχτα/ η Κύπρος θε νάχε λάβει από την «μάνα» της,/ τους εισβολείς βαρβάρους για να διώξει,/ «ευλογημένα» μεταθανάτια μαύρα κόλλυβα,/ έλαβε και χολή σε μια μικρή πήλινη κούπα… 

 

Με πόνο ψυχής και απογοήτευσης,/ μετά την εγκατάλειψη, τον όλεθρο,/ απ΄ άρτον ευλογημένο της/ κατεχόμενης Ουρανίας Καρπασίας,/ θείο αντίδωρο απ΄ το σώμα,/ των νεκρών ηρώων μας παλληκαριών,/ δεύτε λάβετε… 

 

Τούτο εστί το σώμα τους… 

Θεία κοινωνία απ΄το αίμα τους,/ από οίνο ευλογημένο,/ την ηδύποτη κουμανταρία,/ σε άγιο πήλινο δισκοπότηρο,/ με τ΄ αντίδωρο στη «μάνα» αντιδωρήσαμε… 

 

Τούτο εστί το αίμα τους….

Θεία κοινωνία και αντίδωρο,/ θυσίας και αθανασίας./ στην πήλινη, φτωχική κούπα,/ Τούτο εστί το σώμα τους!/ Τούτο εστί το αίμα τους!/ Και χαραγμένα έγραφε,/ «Μέα Κούλπα…» 

 

Υστάτη Ικεσία, η Εσταυρωμένη Περήφανη Ελληνική Κύπρος αναπέμπει «Απελθέτω το πικρόν ποτήριον τούτο…» και πάλι…! Ας απευχηθούμε για την Ελληνική μας Κύπρο, ότι δεν θα της προσφερθεί, για ακόμη μια φορά αντί του μάννα χολή….!  

 

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΤΩΝΑΣ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ.  

www.ledrastory.com

Share