Δεν υπήρχε μέρα που να μην επιστρέφω στο σπίτι βρόμικος και με εκδορές σε όλο το σώμα μου. Ιδιαίτερα την καλοκαιρινή περίοδο, ξεκινούσαμε από το πρωί τις δραστηριότητες και τελειώναμε αργά το βράδυ, ακούραστοι και ανεξάντλητοι από ενέργεια.
Παίζαμε ποδόσφαιρο, ποδήλατο, καλαθοσφαίριση, κρυφτό, κυνηγητό και κάναμε κάθε λογής παιδικές μπαγαποντιές και αταξίες. Αρπάζαμε μούρα και δαμάσκηνα από τις αυλές, επισκευάζαμε μόνοι μας τα ποδήλατά μας, φτιάχναμε ξίφη από σανίδες και δόρατα από χοντρά κλαδιά και παλεύαμε μεταξύ μας.
Στο σχολείο υπήρχε αντιπαλότητα και ανταγωνισμός, μπορεί να είχε και νταήδες, αλλά μαθαίναμε να τους αντιμετωπίζουμε.
Γενικά δεν ήμασταν τόσο ευαίσθητα παιδιά, ούτε παίρναμε βαριά ο,τι μας έκαναν, το ξεπερνούσαμε γρήγορα. Σήμερα θα μας χαρακτήριζαν αγροίκους και απολίτιστους. Όμως παρά τις σκανδαλιές και το θράσος που υπήρχε μεταξύ μας, διαπνεόμασταν από ένα σεβασμό και φρόνιμο ήθος, για να χρησιμοποιήσω λόγια του Κολοκοτρώνη περί φρονίμου ελευθερίας, προς τους μεγαλύτερους, τους δασκάλους, τα όργανα της τάξης και τους γονείς μας. Δεν θέλω να εξιδανικεύσω εκείνη την εποχή και τη γενιά μου, αλλά δεν μπορώ να πω ότι σήμερα είναι καλύτερα τα πράγματα.
Τα σύγχρονα αγόρια διακρίνονται για την μαλθακότητα και την ηττοπάθειά τους. Γεννήματα υπερπροστατευτικών γονέων που έχουν αναθρέψει μία γενιά άβουλων ανθρώπων που δεν λερώθηκαν ποτέ, δεν χτύπησαν ποτέ, δεν τσακώθηκαν και γενικώς έπαψαν να ζουν πριν προλάβουν να γεράσουν. Μία ολόκληρη γενιά γαλουχημένη μονάχα με τις θηλυκές αρετές, όπως η φροντίδα, η ευαισθησία και η λεπτότητα, ενώ απέβαλε και στιγμάτισε τις ανδρικές αρετές, το θάρρος, την ακεραιότητα, την σκληραγωγία και την τιμή. Όλα αυτά για να γίνουν πιο πολιτισμένα και ευγενικά τα παιδιά. Παραδόξως έφερε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.
Τα παιδιά έγινα πιο ακοινώνητα, αφού δεν επιτρέπεται η έντονη αλληλεπίδραση για να μην έλθουν σε ρήξη, για να μην λερωθούν γιατί πλέον «έχουμε εκσυγχρονιστεί» με συνέπεια να γεμίσουν το κενό και την απουσία των εξωτερικών δράσεων με βιντεοπαιχνίδια και κάθε λογής δώρα που κατέστησαν τα παιδιά αποβλακωμένα και κακομαθημένα. Χωρίς κανένα σεβασμό απέναντι στους γονείς, τους δασκάλους, την έννομη τάξη, τους μεγαλυτέρους, αφού μεγάλωσαν με την νοοτροπία ότι δεν είναι καλό να τα τιμωρείς όταν αυθαδιάζουν, οι δάσκαλοι δεν μπορούν και δεν τολμούν να τα πειθαρχήσουν γιατί οι γονείς δεν θέλουν να πληγωθούν και να καταπιεστούν τα καμάρια τους, ενώ οι ίδιοι οι γονείς δεν τα τιμωρούν γιατί προτιμούν τον διάλογο.
Σήμερα θεωρείται κατακριτέο να υποστηρίζεις ότι δεν είναι κακό να παίζει το παιδί με όπλα, να φτιάχνει ξίφος από κλαδί, να παίζει στο ύπαιθρο και να χτυπήσει, παρουσιάζεται ως λάθος να θεωρούμε ότι οφείλει να αντιδρά όταν προσβάλλεται και παρενοχλείται.
Είναι επίσης απαράδεκτο να το τιμωρήσεις και αναχρονιστικό να το μεγαλώσεις με πειθαρχία. Δεν θα ξεχάσω την τραγελαφική δήλωση του Καναδού πρωθυπουργού που είχε πει «αν εξοντώσεις τους αντιπάλους σου, αυτοί νικούν».
Σήμερα επιβραβεύονται τα θύματα, όχι οι αγωνιζόμενοι. Δεν χαίρουν σεβασμού οι θαρραλέοι που αντιμετώπισαν τους θύτες και τους δυνάστες τους. Αυτό είναι το πρότυπο που επιλέξαμε να δώσουμε στα παιδιά μας: αποδέξου τον ρόλο του θύματος και θα κερδίσεις. Η ηττοπάθεια έχει ποτίσει τις δυτικές κοινωνίες και γαλουχούνται ολόκληρες γενιές άβουλων και μουδιασμένων ανθρώπων που έχουν ασπαστεί τον φεμινισμό και την κουλτούρα του θύματος.
Ο πυρήνας αυτού του προτύπου είναι η αφελής αντίληψη του προοδευτικού ότι ο άνθρωπος είναι κατά βάση καλός. Η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος δεν είναι φύσει καλός και ανιδιοτελής. Είναι κτητικός, άπληστος και ιδιοτελής. Ελάχιστοι θα θυσίαζαν το συμφέρον τους για να υπερασπιστούν το καλό και το δίκαιο. Γι’ αυτό όσοι το κάνουν θεωρούνται ξεχωριστοί και αξιέπαινοι και τους αποδίδουμε φόρο τιμής. Αν οι περισσότεροι άνθρωποι έπρατταν το ίδιο, δηλαδή έθεταν το δίκαιο πάνω από το συμφέρον τους, τότε δεν θα θεωρείτο κάτι ξεχωριστό και αξιέπαινο, αφού θα το έκαναν οι περισσότεροι. Όμως αυτό δεν ισχύει. Είναι λοιπόν προτιμότερο να προετοιμάσουμε τα παιδιά μας για τον κόσμο όπως πραγματικά είναι και όχι όπως θα θέλαμε να είναι.
Προσωπικά προτιμώ την συνολική άσκηση των αρετών, τόσο την συντροφικότητα, την συμπόνοια, την ευγένεια και την καλοσύνη, όσο την ανδροπρέπεια, το θάρρος, τη μαχιμότητα και την σκληραγωγία. Να αφήσουμε τα παιδιά να λερωθούν, να χτυπήσουν, να τσακωθούν και μετά να τα βρουν. Αυτή είναι η ανθρώπινη κοινωνία, δεν χρειάζεται και δεν γίνεται να αγαπιόμαστε συνέχεια, ούτε πρέπει να δημιουργήσουμε μία γενιά λοβοτομημένων και νεκροζώντανων ανθρώπων για να σταματήσουμε τις διαμάχες.
tilestwra.com
το είδαμε ΕΔΩ
ΣΧΟΛΙΟ
Μια όμορφη ελληνική εποχή....
Μια εποχή που το φατούρο στον κοντοκουρεμένο συμμαθητή μας δεν ονομαζόταν bullying...
Μια εποχή χωρίς πολυπολιτισμικότητα κι αλλοδαπούς στα σχολεία μας....
Μια εποχή που ο δάσκαλος δεν φοβόταν να μιλήσει για Ελλάδα και ελληνισμό μπας και ονομαστεί φασίστας....
Μια εποχή που η Β. Ηπειρος στα σχολεία δεν ονομαζόταν Νότια Αλβανία...
Μια εποχή που μαθαίναμε ότι η Κύπρος είναι Ελλάδα....
Μια εποχή που μαθαίναμε την αληθινή ελληνική ιστορία με τους ήρωες μας και Ορθόδοξα θρησκευτικά σε πλήρη εφαρμογή του Συντάγματός μας...
Μια εποχή που είχαμε μάθημα που λεγόταν Πατριδογνωσία...
Μια εποχή που το 80% των συμμαθητών μας πήγαινε στο κατηχητικό....
Μια εποχή που ήταν αδιανότητο να μιλήσει ο δάσκαλος μέσα στην τάξη για σεξουαλικές διαστροφές...
Μια εποχή που οι δάσκαλοι μας χτύπαγαν τα χέρια με την βέργα, και μας τραβούσαν τα τσουλούφια και τα αφτιά.... (σήμερα θα τους έκαναν μήνυση και θα τους έδιωχναν από το σχολείο)..
Μια εποχή που στο σχολείο ερχόταν Επιθεωρητής να αξιολογήσει το έργο του δασκάλου...
(τώρα ο δάσκαλος διδάσκει ότι του κατέβει κι αδιαφορεί παντελώς για το επίπεδο των μαθητών του)
Μια εποχή που αν μιλούσες για αλλαγή φύλου και μάλιστα ανηλίκου θα σε κοιτούσαν σαν εξωγήινο... αν το έκανες μάλιστα σε σχολείο στους μαθητές μπορεί να σε μάζευε και η αστυνομία μετά από καταγγελία γονιού...
Μια εποχή που τον Γάμο τον τελούσε η Εκκλησία με την ευλογία του Θεού και όλοι αγνοούσαν τον πολιτικό "γάμο" και τις "ευλογίες" του δημάρχου....
Μια εποχή που αν μιλούσες για σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλόφιλων μάλλον θα σε έπαιρναν με τις πέτρες....
Μια εποχή που η μόνη επαφή με ομοφυλόφιλο για όλους μας, ήταν η φτερού στην Αθήνα κι ο Μαρίνος στην τηλεόραση...
Μαι εποχή που αν οι ομοφυλόφιλοι και οι τραβεστί έκαναν πορεία "περηφάνειας" στο Σύνταγμα θα τους μάζευαν σε δευτερόλεπτα και θα τους εξαφάνιζαν...
Μια εποχή που τα αυτοκίνητα δεν είχαν ζώνες ασφαλείας....
Μια εποχή που όταν ανέβαινες στην Εθνική οδό από Αθήνα για Θεσσαλονίκη ΠΑΝΤΑ σταμάταγες στο άγαλμα του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες... (τώρα ούτε το βλέπεις που είναι...)
Μια εποχή που όταν ο νοικοκύρης έπιανε τον κλέφτη αυτός πηδούσε από το παράθυρο τρομαγμένος.... (τώρα απλά ο αλλοδαπός εγκληματίας σε μαχαιρώνει)
Μια εποχή που όταν γινόταν κανένα έγκλημα το μάθαινε όλος ο κόσμος, το έγραφαν οι εφημερίδες και γράφονταν ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια γι αυτό... (σήμερα το καθημερινό αστυνομικό δελτίο είναι γεμάτο ειδεχθή εγκλήματα)...
Μια εποχή που ο νέος ζητούσε από την κοπέλλα του να τα φτιάξουν με ένα φιλί... και της έκανε πρόταση γάμου με οικογενειακή επίσκεψη στο σπίτι της με λουλούδια.... (σήμερα την βγάζει γκόμενα και απλά την ρίχνει στο κρεβάτι.... κι αν τελικά την γουστάρει κατόπιν δοκιμής, γονατίζει και της δίνει μονόπετρο γιατί έτσι το είδε στο αμερικανικό Χόλυγουντ...)
Μια εποχή που οι γάμοι διαρκούσαν μέχρι το τέλος της ζωής του αντρογύνου και τα διαζύγια ήταν σπάνια... (σήμερα ο δάσκαλος φοβάται να μιλήσει για οικογένεια στα παιδιά αφού τα μισά και βάλε είναι χωρισμένων γονέων)
Μια εποχή που στα γενέθλια τα παιδιά τραγουδούσαν το "Να ζήσεις.... και χρόνια πολλά.." κι όχι το "Happy Birthday"...
Μια εποχή που όλοι βλέπαμε την Eurovision που η ελληνική συμμετοχή είχε ένα ελληνικό τραγούδι.... (σήμερα έχει γίνει πανηγυράκι της ανωμαλίας με ομοφυλόφιλους και τραβεστί νικητές.... στο οποίο συμμετέχουμε με αγγλόφωνα τραγούδια...)
Μια εποχή που η Εθνικές μας ομάδες ποδοσφαίρου, μπάσκετ κλπ... αποτελούνταν ΜΟΝΟ από Ελληνες....
Μια εποχή που στο ποδοσφαιρικό παιχνίδι Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός στο στάδιο Καραισκάκη, υπήρχαν ανάμικτοι στο γήπεδο χιλιάδες φίλαθλοι του Παναθηναϊκού!!!!!
Μια εποχή που ο κόσμος απολάμβανε τον καφέ του στα Εξάρχεια!!!!
Μια εποχή που η πλατεία Ομονοίας ήταν πανέμορφη και το καμάρι της Αθήνας με τα συντριβάνια της και τα περιπτερά της, που οι Ελληνες κάθονταν κι απολάμβαναν τον καφέ τους και είχαν συζητήσεις που θύμιζαν την Αγορά της αρχαίας Αθήνας για όλα τα εθνικά και διεθνή θέματα... (σήμερα το κέντρο είναι μια υποβαθμισμένη περιοχή γεμάτοι αλλοδαπούς και πρεζόνια....)
Μια εποχή που μπορούσες να κυκλοφορείς ασφαλής στο κέντρο της Αθήνας τα μεσάνυχτα!!!!
Μια εποχή που όταν γινόταν μεγάλη διαδήλωση ... έπεφτε η κυβέρνηση....
Μια εποχή που ο κόσμος είχε ευαισθησία στα εθνικά θέματα κι έκανε πορείες για την Κύπρο και την Β. Ηπειρο...
Μια εποχή που αν έλεγες ότι θα χτίσεις ισλαμικό τζαμί στον Βοτανικό θα σε πέρναγαν για τρελό και σίγουρα θα σε έλεγαν ΟΛΟΙ προδότη....
Μια εποχή που όταν βλέπαμε Ιερέα στον δρόμο του φιλούσαμε το χέρι και όταν μπαίναμε στο λεωφορείο και υπήρχαν ηλικιωμένοι παραχωρούσαμε ΠΑΝΤΑ την θέση μας...
Και η λίστα δεν έχει τέλος...
Κατά τους σημερινούς κουλτουριάρηδες "προοδευτικούς" ήταν μια εποχή βαρβαρότητας, ρατσισμού και φασισμού....
Δυστυχώς αυτή η εποχή έχει παρέλθει για πάντα....
Ολα ξεπουλήθηκαν στην Νέα Τάξη Πραγμάτων... και ταυτόχρονα η προδοσία κατέστρεψε την πατρίδα μας...
ΘΑΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου