Του Φοίβου Κλόκκαρη*
Η παραβίαση της Συμφωνίας της Γ΄ Βιέννης 1975 για την προστασία των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων των εγκλωβισμένων Ελλήνων της Καρπασίας, συνεχίζεται συστηματικά
από την Τουρκία για πάρα πολλά χρόνια, με συνέπεια την συρρίκνωση τους από 16.000
που ήσαν το 1975, σε 250 κυρίως ηλικιωμένους, που είναι σήμερα. H Τουρκία, όπως και στην περίπτωση των μειονοτήτων στο έδαφος της, έτσι και
στην Κύπρο ακολούθησε πολιτική καταπίεσης και συρρίκνωση τους.
Επιτυγχάνει τον
στόχο της, κατά παραβίαση των συνθηκών που υπογράφει, με εσωτερικές ρυθμίσεις
και μεθόδους οικονομικής εξόντωσης, πολιτιστικής, γλωσσικής και θρησκευτικής
καταπίεσης και εκφοβισμού, που έχουν αποτέλεσμα σε άοπλους πληθυσμούς (Έλληνες
Κωνσταντινούπολης, Ίμβρου, Τενέδου, Πόντου, Καρπασίας).
Η «αποχριστιανοποίηση»
είναι πολιτική του Τουρκικού Κράτους, όπως αποκαλύπτει και η Τουρκάλα
καθηγήτρια Ντιλέκ Γκιουβέν.
Η εφαρμογή του σχεδίου Β της Τουρκίας για την
Κύπρο, δεν άρχισε μετά την κατάρρευση των συνομιλιών για το Κυπριακό στο Κραν
Μοντάνα της Ελβετίας το 2017. Άρχισε από
την εισβολή του 1974 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Παράλληλα με την διεξαγωγήν
των ούτω καλούμενων Διακοινοτικών Συνομιλιών (ΔΣ) για λύση Διζωνικής
Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ), που εξυπηρετεί πλήρως τη στοχοθεσία της
Τουρκίας για τη Κύπρο (νομιμοποίηση τετελεσμένων της κατοχής, επέκταση της
Τουρκικής κυριαρχίας και στις ελεύθερες περιοχές), η Τουρκία υλοποιεί και το
σχέδιο Β΄.
Το σχέδιο αυτό συνίσταται
στην αναβάθμιση του ψευδοκράτους ως οιονεί ανεξάρτητου κράτους, πλήρως
εξηρτημένου από την Τουρκία σε όλους τομείς, για να είναι έτοιμο να αποτελέσει
το Τουρκοκυπριακό κρατίδιο, της συνομοσπονδιακής λύσης ΔΔΟ.
Η πλήρης διχοτόμηση, τα δύο ανεξάρτητα κράτη στην Κύπρο ή
η προσάρτηση των κατεχομένων στη Τουρκία (η οποία στην ουσία έχει
πραγματοποιηθεί αλλά δεν έχει επισημοποιηθεί) δυνατόν να αποτελέσουν ενδιάμεσο
στρατηγικό στόχο της Τουρκίας, χωρίς να εγκαταλείψει ποτέ τον τελικό στόχο της
για έλεγχο ΟΛΗΣ της Κύπρου. Να μην υπάρχει έναντι των νοτίων ακτών της, κράτος υπο τον έλεγχο της Ελλάδας , γιατί κατα
τον Ζορλού(1955) και Νιχάτ Ερίμ(1956), θα τεθεί σε κίνδυνο η ασφάλεια της
Τουρκίας, αφού θα κλείσει η αλυσίδα των Ελληνικών νησιών που την περιβάλλουν από
Δυσμάς και Νότου.
Οι δράσεις της Τουρκίας επί 43 χρόνια στα πλαίσια του
σχεδίου Β περιέλαβαν ενέργειες σε όλους τους τομείς που συνεχίζονται:
- - Εποικισμός, Ισλαμοποίηση/Τουρκοποίηση κατεχομένων εδαφών.
- - Εκρίζωση Ελληνικού πληθυσμού,καταπίεση Ελλήνων εγκλωβισμένων .
- - Σφετερισμός περιουσιών Ελλήνων προσφύγων, καταστροφή της πολιτιστικής και θρησκευτικής κληρονομιάς τους, αλλαγή Ελληνικών τοπονυμίων.
Διμερείς Συμφωνίες εξάρτησης των κατεχομένων από την
Τουρκία σε όλους τους τομείς: πολιτικός, στρατιωτικός, διοικητικός,
οικονομικός, νομισματικός, εμπορικός, επικοινωνιακός κ.α. Η μεταφορά νερού με
θαλάσσιο αγωγό από την Τουρκία στα κατεχόμενα και ο προγραμματισμός μεταφοράς
και ηλεκτρικής ενέργειας, είναι ενέργειες επέμβασης στο έδαφος κατεχόμενης
χώρας και συνιστούν εποικιστική δραστηριότητα, που αποτελεί έγκλημα πολέμου.
Η Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ), θα έπρεπε να είχε αντιδράσει δυναμικά εδώ και πολλά χρόνια, με λήψη πολιτικών, διπλωματικών και νομικών μέτρων κατά της Τουρκίας για τη συστηματική παραβίαση των διατάξεων της Γ΄ Βιέννης και των ενεργειών του σχεδίου Β, εξάρτησης/προσάρτησης των κατεχομένων, που συνιστούν παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Η αδράνεια της, εξυπηρετεί τη διαμόρφωση διεθνούς εθίμου σε βάρος της.
Σήμερα η αντίδραση της ΚΔ με επιστολές διαμαρτυρίας προς τον Γενικό Γραμματέα των ΗΕ, για τις τελευταίες ενέργειες της Τουρκίας (τέλη στις προμήθειες των εγκλωβισμένων, λογοκρισία βιβλίων και απόρριψη εκπαιδευτικών στο σχολείο τους, πρόσκληση Μαρωνιτών να επιστρέψουν στις εστίες τους υπό Τουρκοκυπριακή διοίκηση κ.α.) έρχεται πολύ καθυστερημένα. Είναι αντίδραση υποτονική και πραγματοποιείται υπό το κράτος αιφνιδιασμού και εσπευσμένου αυτοσχεδιασμού.
Η καθυστερημένη και αναποτελεσματική αντίδραση της ΚΔ, στις συστηματικές δράσεις της Τουρκίας που αφορούν το σχέδιο Β΄ και την Συμφωνία της Γ΄ Βιέννης, οφείλεται στην υποβάθμιση της τουρκικής στρατηγικής για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου (Νιχάτ Ερίμ) και στην απουσία Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ). Η ΚΔ παρά το γεγονός ότι είναι ημικατεχόμενη χώρα επί 43 χρόνια δεν έχει ΣΕΑ, όπως όλα τα σοβαρά κράτη, η οποία να ακολουθείται από όλες τις κυβερνήσεις. Δεν έχει ούτε αρμόδιο όργανο (π.χ. Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας) για την σύνταξη και παρακολούθηση υλοποίησης της ΣΕΑ, καθώς και την πρόληψη και χειρισμό κρίσεων.
Η έλλειψη αυτή, δηλαδή η απουσία μακροπρόθεσμου στρατηγικού σχεδιασμού και στοχοθεσίας για το πολιτικό μέλλον της Κύπρου, έχει ως συνέπειες, την αποτυχία ανακοπής της Τουρκικής επεκτατικότητας, την ασάφεια των πολιτικών στόχων και επιδιώξεων μας στο Κυπριακό, τις σπασμωδικές ενέργειες, όταν υπάρχουν εντάσεις και κρίσεις και τους αιφνιδιασμούς από τον αντίπαλο.
Έστω και αργά ας προχωρήσει η ΚΔ, με τη σύμφωνη γνώμη όλων των κομμάτων, στη θεσμοθέτηση ΣΕΑ και την συγκρότηση Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, με παράλληλη ενίσχυση των συντελεστών ισχύος της και κυρίως της άμυνας και του δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού χώρου με την Ελλάδα. Θα μπορούσαμε να ορίσουμε την ΣΕΑ ενός κράτους ως τον βέλτιστο τρόπο (σχέδιο) χρησιμοποίησης των μέσων (εθνική ισχύς) για να υλοποιηθούν συγκεκριμένοι στόχοι (σκοπός). Είναι ο βέλτιστος συνδυασμός Στόχου, Τρόπου, Μέσων για να:
Η Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ), θα έπρεπε να είχε αντιδράσει δυναμικά εδώ και πολλά χρόνια, με λήψη πολιτικών, διπλωματικών και νομικών μέτρων κατά της Τουρκίας για τη συστηματική παραβίαση των διατάξεων της Γ΄ Βιέννης και των ενεργειών του σχεδίου Β, εξάρτησης/προσάρτησης των κατεχομένων, που συνιστούν παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Η αδράνεια της, εξυπηρετεί τη διαμόρφωση διεθνούς εθίμου σε βάρος της.
Σήμερα η αντίδραση της ΚΔ με επιστολές διαμαρτυρίας προς τον Γενικό Γραμματέα των ΗΕ, για τις τελευταίες ενέργειες της Τουρκίας (τέλη στις προμήθειες των εγκλωβισμένων, λογοκρισία βιβλίων και απόρριψη εκπαιδευτικών στο σχολείο τους, πρόσκληση Μαρωνιτών να επιστρέψουν στις εστίες τους υπό Τουρκοκυπριακή διοίκηση κ.α.) έρχεται πολύ καθυστερημένα. Είναι αντίδραση υποτονική και πραγματοποιείται υπό το κράτος αιφνιδιασμού και εσπευσμένου αυτοσχεδιασμού.
Η καθυστερημένη και αναποτελεσματική αντίδραση της ΚΔ, στις συστηματικές δράσεις της Τουρκίας που αφορούν το σχέδιο Β΄ και την Συμφωνία της Γ΄ Βιέννης, οφείλεται στην υποβάθμιση της τουρκικής στρατηγικής για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου (Νιχάτ Ερίμ) και στην απουσία Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ). Η ΚΔ παρά το γεγονός ότι είναι ημικατεχόμενη χώρα επί 43 χρόνια δεν έχει ΣΕΑ, όπως όλα τα σοβαρά κράτη, η οποία να ακολουθείται από όλες τις κυβερνήσεις. Δεν έχει ούτε αρμόδιο όργανο (π.χ. Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας) για την σύνταξη και παρακολούθηση υλοποίησης της ΣΕΑ, καθώς και την πρόληψη και χειρισμό κρίσεων.
Η έλλειψη αυτή, δηλαδή η απουσία μακροπρόθεσμου στρατηγικού σχεδιασμού και στοχοθεσίας για το πολιτικό μέλλον της Κύπρου, έχει ως συνέπειες, την αποτυχία ανακοπής της Τουρκικής επεκτατικότητας, την ασάφεια των πολιτικών στόχων και επιδιώξεων μας στο Κυπριακό, τις σπασμωδικές ενέργειες, όταν υπάρχουν εντάσεις και κρίσεις και τους αιφνιδιασμούς από τον αντίπαλο.
Έστω και αργά ας προχωρήσει η ΚΔ, με τη σύμφωνη γνώμη όλων των κομμάτων, στη θεσμοθέτηση ΣΕΑ και την συγκρότηση Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, με παράλληλη ενίσχυση των συντελεστών ισχύος της και κυρίως της άμυνας και του δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού χώρου με την Ελλάδα. Θα μπορούσαμε να ορίσουμε την ΣΕΑ ενός κράτους ως τον βέλτιστο τρόπο (σχέδιο) χρησιμοποίησης των μέσων (εθνική ισχύς) για να υλοποιηθούν συγκεκριμένοι στόχοι (σκοπός). Είναι ο βέλτιστος συνδυασμός Στόχου, Τρόπου, Μέσων για να:
- - Αντιμετωπισθούν οι απειλές και να αποφευχθούν οι αιφνιδιασμοί του κράτους
- - Προστατευθούν τα συμφέροντα του και
- - Υλοποιηθούν οι επιδιώξεις του
Οσο πιο μικρή είναι μια χώρα με περιορισμένες
δυνατότητες, τόσο μεγαλύτερη ανάγκη έχει στρατηγικής για την εθνική επιβίωση
της, ιδιαίτερα όταν είναι ημικατεχόμενη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου