Σύμφωνα με σχέδιο «Βαριοπούλα», προβλεπόταν αρχικά μια σειρά από προβοκατόρικες τουρκικές ενέργειες, οι οποίες θα οδηγούσαν σε ραγδαία όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Μεταξύ αυτών των ενεργειών, ήταν κτυπήματα σε μουσουλμανικά τεμένη προκειμένου να θιγεί το θρησκευτικό συναίσθημα του τουρκικού λαού, να βρεθούν εξιλαστήρια θύματα στο χώρο των μειονοτήτων τα οποία να κατηγορηθούν γι αυτές τις ενέργειες, μετατρέποντας έτσι τον τουρκικό λαό σε έναν εύκολα καθοδηγούμενο όχλο, ο οποίος θα ζητούσε εκδίκηση υποκινούμενος φυσικά από το βαθύ τουρκικό κράτος και μέρος των τουρκικών μέσων ενημέρωσης.
Είναι πραγματικά εύλογο να αναρωτιέται κανείς, πόσο αναλλοίωτα στο χρόνο παραμένουν τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των τουρκικών ενεργειών προκειμένου να φανούν οι «καλοί Τούρκοι» θύματα των «κακών μειονοτήτων τους» και των ακόμη «χειρότερων γειτόνων τους».
Τα ίδια δεν είχαν κάνει με την βόμβα που Τούρκοι πράκτορες πριν από μισό αιώνα είχαν τοποθετήσει στην οικία του Κεμάλ Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη κατηγορώντας τους Έλληνες γι αυτό, δημιουργώντας έτσι το κατάλληλο κλίμα για τα πρωτοφανή γεγονότα που ακολούθησαν σε βάρος της Ελληνικής μειονότητας της Κωνσταντινούπολης;
Το ίδιο δεν έκανε πριν από λίγα χρόνια το βαθύ τουρκικό κράτος με τον υπαξιωματικό των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων Ali Kaya, ο οποίος είχε βάλει βόμβα σε βιβλιοπωλείο του Semdinli με σκοπό να κατηγορηθεί το PKK και να αποκοπεί από τον κουρδικό λαό ο οποίος αποτελεί τον πνεύμονά του; Ευτυχώς που συνελήφθη επ΄ αυτοφόρω από διερχόμενους Τούρκους πολίτες και έτσι αποκαλύφθηκε η δράση του.
Μία άλλη εικονική εχθρική ενέργεια σε βάρος των «καλών τούρκων» ήταν αυτή της κατάρριψης τουρκικού μαχητικού αεροσκάφους από τους «κακούς Ελληνες αεροπόρους» στο Αιγαίο. Στην πραγματικότητα οι ίδιοι οι τούρκοι είχαν σχεδιάσει να εκτελέσουν την κατάρριψη του δικού τους μαχητικού αεροσκάφους προκαλώντας έτσι την «δίκαιη αντίδρασή τους», που θα ήταν η κατάληψη του μισού Ν.Έβρου
Από τα παραπάνω διαπιστώνουμε ότι η δημιουργία προβοκατόρικων ενεργειών είναι συνήθης τουρκική πρακτική και πως αποτελούν τον προάγγελο σοβαρών δυσάρεστων εξελίξεων.
Ωστόσο χρήζει περαιτέρω ανάλυσης το σκεπτικό του σχεδίου, σύμφωνα με το οποίο οι ΤΕΔ θα πραγματοποιήσουν διπλή επιθετική ενέργεια κατά των δυνάμεών μας στην περιοχή του «τριγώνου Έβρου» μέσω προγεφυρώματος (Π/Γ) Κάραγατς σε εύρος 12 χιλιομέτρων περίπου και στην περιοχή του Έβρου μεταξύ Ερυθροποτάμου και Ποτιστικού ρέματος σε εύρος 16 χιλιομέτρων περίπου. Το προγεφύρωμα του Κάραγατς ανήκει στην Τουρκία, εκτείνεται εντεύθεν του ποταμού Έβρου οποίος δεν αποτελεί στη συγκεκριμένη περιοχή το φυσικό σύνορο των δύο χωρών.
Η χρηστικότητά του εν λόγω Π/Γ είναι ουσιαστικά να παρέχει «κάλυψη» ουσιαστικά στην πόλη της Αδριανούπολης, η οποία είναι χτισμένη στις όχθες του Έβρου.
Αυτό «προνοήθηκε» ως επί μέρους όρος στη Συνθήκη της Λωζάνης μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, αναφορικά με τα χερσαία σύνορα των δύο χωρών. Παράλληλα στο νότιο Έβρο το 2ο Σώμα Στρατού των τούρκων, θα ενεργούσε κατά των έναντί του φιλίων δυνάμεων μας , με σκοπό την αγκίστρωση τους, ούτως ώστε να μην σπεύσουν προς ενίσχυση των δυνάμεών μας που θα δεχόταν το βάρος της τουρκικής επίθεσης στις δύο προαναφερθείσες τοποθεσίες (τριγώνου Έβρου και μεταξύ Ερυθροποτάμου και Ποτιστικού ρέματος).
Σε δεύτερο χρόνο το σχέδιο προέβλεπε την πλήρη διάσπαση της αμυντικής μας τοποθεσίας στο ύψος του Ποτιστικού ρέματος ,ούτως ώστε οι Τούρκοι να αχθούν μέχρι τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Ετσι θα διαχωριζόταν οι φίλιες δυνάμεις στα δύο, δηλαδή σε εκείνες που θα ευρίσκοντο βορείως του Ποτιστικού ρέματος και σε εκείνες που θα ευρίσκοντο νοτίως του Ποτιστικού ρέματος.
Μετά τον κατακερματισμό των δυνάμεών μας, θα ακολουθούσε αρχικά η καταστροφή αυτών των ευρισκόμενων βορείως του ποτιστικού ρέματος και στη συνέχεια θα ακολουθούσε η αμυντικά εγκατάσταση των τουρκικών δυνάμεων σε είδος «πετάλου», ακολουθώντας την όδευση ελληνοβουλγαρικά σύνορα-αμυντική τοποθεσία ποτιστικού ρέματος-Εβρος ποταμός-Θρακικό πέλαγος.
Αξιολογώντας το Σχέδιο «BALYOZ» θα λέγαμε ότι παρουσιάζει πολλά θετικά χαρακτηριστικά από στρατηγικής και τακτικής άποψης για τους τούρκους, μερικά από τα οποία είναι ταυτόχρονα θετικά και για εμάς, αν και εφόσον τύχουν ανάλογης σχεδίασης και εκμετάλλευσης.
Ως απλή διαπίστωση θα λέγαμε ότι το Επιθετικό Πνεύμα, αυτή η βασική αρχή του πολέμου, εκφράζεται πλήρως μέσα από το Σχέδιο «BALYOZ». Σε περίπτωση ευόδωσης τού εν λόγω σχεδίου, θα έχουμε ως αποτελέσματα την πλήρη καταστροφή μεγάλου όγκου των δυνάμεων του Δ ΣΣ, την κατάληψη του μισού Ν .Έβρου, ενώ παράλληλα θα αλλάξει και η κατεύθυνση του μετώπου μεταξύ μας.
Πλέον οι δυνάμεις μας νοτίως Ποτιστικού ρέματος θα έχουν δύο μέτωπα, ένα με κατεύθυνση από Βορρά προς Νότο και ένα με κατεύθυνση από Ανατολικά προς τα Δυτικά, με αποτέλεσμα να υπάρχουν οι προϋποθέσεις εκείνες για την πλήρη συντριβή μας.
Η σύνθεση, δύναμη και οργάνωση της 1ης Τουρκικής Στρατιάς με μεγάλο αριθμό Μ/ΚΤΑΞ και ΤΘΤ Ταξιαρχιών, με πoλύ ισχυρό Πυροβολικό, Ε/Π, Μηχανικό και με δυνατότητα ενισχύσεων με δυνάμεις καταδρομών, πυραυλικών συστημάτων καταδεικνύει έναν πολύ ισχυρό αντίπαλο με άκρως επιθετικό πνεύμα. Αυτό το επιθετικό πνεύμα όμως είναι η βάση της νίκης ή της ήττας, γιατί αν καταφέρουμε να το κάμψουμε, τότε εμείς θα είμαστε οι τελικοί νικητές.
Η φιλοσοφία των Τούρκων στον πόλεμο βασίζεται πρωτίστως στην ανάληψη της πρωτοβουλίας των κινήσεων, εξαπατώντας τον εχθρό αναφορικά με τις πραγματικές προθέσεις τους για τον τόπο και χρόνο εκδήλωσης της κυρίας προσπαθείας τους και στη συνέχεια, με εκμετάλλευση του όγκου τους τον οποίο διοχετεύουν στο αδύνατο σημείο της εχθρικής διάταξης στον κατάλληλο χρόνο επιδιώκουν την καταστροφή του εχθρού. Δεν πρυτανεύει στη σκέψη τους απλά η κατάληψη εδαφών τακτικής σημασίας, αλλά εάν είναι δυνατόν η ολοκληρωτική καταστροφή του αντιπάλου, γεγονός που αποδεικνύεται και από το Σχέδιο «BALYOZ».
Ας πάψουμε λοιπόν να έχουμε στην κυριολεξία οχυρωθεί πίσω από ένα παθητικό δόγμα άμυνας στην παρέμβρια περιοχή, χωρίς ιδέα υποχώρησης και ας δώσουμε στον αντίπαλο αυτό που πραγματικά θέλει. ΕΔΑΦΟΣ. Το έδαφος όμως που θα «παραχωρήσουμε» θα το επιλέξουμε σε τόπο και χρόνο εμείς και όχι ο εχθρός και θα αποσκοπεί στον εγκλωβισμό και την πλήρη καταστροφή του.
Αρχικά θα πρέπει να τον αποδυναμώσουμε, με μεγάλο όγκο εύκαμπτων πυρών κατά τη φάση της συγκέντρωσης του, αποδιοργανώνοντάς τον. Προς τούτο θα πρέπει να μπορούμε να πετύχουμε μεγίστη συγκέντρωση πυρών χωρίς όμως αυτό να συνεπάγεται και συγκέντρωση δυνάμεων.
Άλλωστε η ύπαρξη δορυφόρων και UAV μειώνει τα περιθώρια αιφνίδιας συγκέντρωσης δυνάμεων στο ελάχιστο και για τις δύο πλευρές. Τα οπλικά συστήματα που δύναται να παρέχουν τέτοιου είδους πυρά, είναι τα μαχητικά αεροσκάφη, τα επιθετικά ελικόπτερα (ΕΕ/Π )και τα επίγεια πυραυλικά συστήματα-πυροβολικό μεγάλου βεληνεκούς.
Η κατεύθυνση δε προσβολής να μην είναι για όποια από τα παραπάνω δύναται, η αναμενόμενη, δηλαδή από τα Δυτικά προς τα Ανατολικά. Σε σημεία της παρέμβριας περιοχής που θα διαπιστώνουμε κατά τη φάση της προπαρασκευής, ότι ο εχθρός δεν έχει λάβει τους τελικούς σχηματισμούς επιθέσεως και δεν μπορεί εντός 30 λεπτών να επέμβει επ΄ ωφελεία του άλλη σημαντική εχθρική δύναμη, δεν θα πρέπει να το σκεφτούμε καθόλου, αλλά να τον κτυπήσουμε άμεσα και αποφασιστικά με πολλά πυρά και με εφεδρικές δυνάμεις μας που θα είναι κατάλληλα προσανατολισμένες οι οποίες θα περάσουν τον Έβρο ποταμό, θα επιτεθούν, θα καταστρέψουν την εχθρική δύναμη και θα επιστρέψουν πίσω με ασφάλεια(αντεπίθεση εκτός τοποθεσίας).
Σε όλα αυτά πρέπει οπωσδήποτε να ενυπάρχει ένα σοβαρό σχέδιο παραπλανήσεως, με εκτεταμένη χρήση εικονικών δικτύων επικοινωνιών τα οποία να «εκτοξεύουν» τεράστιο όγκο ψευδών πληροφοριών, ρίψη ψεύτικων αλεξιπτωτιστών στο εσωτερικό της Α.Θράκης, αλλαγή όλων των πινακίδων κυκλοφορίας, τοπωνυμίων και λοιπών στοιχείων στην παρέμβριο περιοχή, αλλά και στην Α.Θράκη ούτως ώστε να επικρατεί κλίμα σύγχυσης στους Τούρκους. Παράλληλα θα πρέπει να προβούμε σε «φύτεμα» έξυπνων λύσεων» στην Α. Θράκη για άμεση πληροφόρηση των κινήσεων των Τούρκων.
Αφού λοιπόν εξαντλήσουμε όλα τα παραπάνω, να τον «ρυμουλκύσουμε» εμείς να επιτεθεί εκεί που θέλουμε και όχι εκεί που είχε σχεδιάσει. Τρόποι προς τούτο υπάρχουν και δεν κρίνεται σκόπιμο να επεκταθούμε περαιτέρω. Άλλωστε αυτό θα είναι σχετικά εύκολο να επιτευχθεί, αφού τίποτε δεν θα οδεύει για τον αντίπαλο σύμφωνα με τον αρχικό του σχεδιασμό. Μόνο που εκεί που τελικά θα τον οδηγήσουμε να επιτεθεί, θα έχουμε προσχεδιάσει την πλήρη παγίδευση, ακινητοποίηση και καταστροφή του. Για να τον ακινητοποιήσουμε θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε και τα υπάρχοντα φυσικά κωλύματα, να τα ενισχύσουμε με τεχνητά αφήνοντας στενούς διαύλους που θα μας επιτρέψουν την εκδήλωση αντεπίθεσης μας στη βάση και τα πλευρά του δημιουργηθέντος Π/Γ από τους Τούρκους.
Έτσι θα αποκόψουμε τελείως την οπισθοχώρηση ή ενίσχυσή τους. Η καταστροφή θα είναι σίγουρη για όσους κάνουν το τραγικό για αυτούς λάθος να περάσουν τον Έβρο ποταμό.
Αυτοί όμως δεν θα είναι παρά ένα μέρος της 1ης Στρατιάς και δεν θα πρέπει να αρκεστούμε στην καταστροφή μόνον αυτών, αλλά να επιδιώξουμε την καταστροφή του συνόλου της εάν είναι δυνατόν. Θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία γιατί ο αντίπαλος θα είναι σαστισμένος και ταυτόχρονα εκνευρισμένος. Είναι βέβαιο ότι θα επιδιώξει άμεσα αλλά βεβιασμένα, χωρίς προγενέστερη επαρκή σχεδίαση να ανταποδώσει το κτύπημα, γι αυτό και είναι εύκολο να του δημιουργήσουμε εμείς τις προυποθέσεις και τον στόχο, αφού πρώτα όμως τον κουράσουμε στη συνέχεια τον κατακερματίσουμε, τελικά θα τον οδηγήσουμε στην πλήρη καταστροφή του.
Η Α.Θράκη παρουσιάζει εδαφικά και πληθυσμιακά μερικά πολύ ωφέλιμα χαρακτηριστικά προς τούτο. Για παράδειγμα οι γέφυρες της Κωνσταντινουπόλεως, τα Υψώματα της Τσατάλτζας, η Αίνος, η Αδριανούπολη, ο Τούντζας, ο Άρδας, το Π/Γ Κάραγατς ο Εργίνης, είναι μερικά από τα παραπάνω «χαρακτηριστικά» που θα πρέπει να μελετηθούν ενδελεχώς για το ποια σημαντικότατα πλεονεκτήματα μας παρέχουν προκειμένου όχι απλά να νικήσουμε τον εχθρό αλλά να τον καταστρέψουμε ολοκληρωτικά. Όταν λέμε να κουράσουμε τον εχθρό εννοούμε να εκτρέψουμε την προσοχή, τις δυνάμεις του σε αποστολές που εμείς θα επιλέξουμε να εκτελέσει. Για ευνόητους λόγους δεν θα επεκταθούμε περισσότερο σε αυτόν τον τομέα.
Συμπεράσματα
Από τα παραπάνω συνάγεται ότι η τουρκική Αχίλλειος Πτέρνα στην Αν Θράκη είναι σε στρατηγικό επίπεδο το επιθετικό πνεύμα που χαρακτηρίζει τους Σχηματισμούς της 1ης Τουρκικής Στρατιάς, η βεβαιότητα ότι αυτοί θα έχουν την πρωτοβουλία των κινήσεων και όλες οι στρατιωτικές επιχειρήσεις αφενός θα διεξαχθούν σε ελληνικό έδαφος, αφετέρου οι έλληνες θα είναι αμυνόμενοι και οι ίδιοι επιτιθέμενοι.
Η εκπαίδευσή τους άλλωστε είναι προσανατολισμένη καθαρά για διεξαγωγή επιθετικών επιχειρήσεων και σχεδόν καθόλου για διεξαγωγή αμυντικών επιχειρήσεων. Αν λοιπόν εμείς πετύχουμε την αντιστροφή των ρόλων, τότε οι τούρκοι θα αποπροσανατολιστούν, θα χάσουν την πρωτοβουλία των κινήσεων και θα οδηγηθούν βάσει ενδελεχούς σχεδιασμού μας στην ολοκληρωτική καταστροφή τους.
Σε τακτικό επίπεδο η εδαφική μορφολογία και η πληθυσμιακή κατατομή της Α. Θράκης μας παρέχει σημαντικά τακτικά πλεονεκτήματα για επίτευξη κόπωσης, κατακερματισμού και καταστροφής του εχθρού, αρχικά στην περιοχή και στη συνέχεια στο εσωτερικό της Α. Θράκης. Αυτή η αποστολή είναι εντός των δυνατοτήτων του Δ' ΣΣ.
πηγή
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου