[...]
π.Κ.: Ὁρίστε.
Ἐρώτηση: Ἐπειδή σήμερα ἀναφερθήκατε σέ ζηλωτές στήν ὁμιλία σας, ἤθελα νά σᾶς μεταφέρω λίγο μιά εἰκόνα. Πλησιάζω διά θαλάσσης στή Μονή Ἐσφιγμένου τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί βλέπω ἕνα πανό τό ὁποῖο μοῦ κάνει κατ᾽ ἀρχάς ἄσχημη ἐντύπωση: «Ὀρθοδοξία ἤ θάνατος». Μπαίνοντας στή Μονή συζητάω μέ μοναχούς. Δέν μέ πείσανε. Τό γράψανε γιατί ὁ Πάπας μέ τόν Ἀρχιεπίσκοπό μας συνέφαγε καί συμπροσευχήθηκε καί ἤθελαν νά ἀφορίσουν τόν Ἀρχιεπίσκοπό μας, οἱ δέ Καρυές τούς ἔχουν ἀπομονώσει. Οὔτε ἐκπρόσωπο ἔχουν στίς Καρυές, οὔτε ἐπιδοτήσεις παίρνουν. Ἡ ἐρώτησή μου εἶναι: Μήπως εἶναι ἀκραῖος φανατισμός αὐτό τό πανό, «Ὀρθοδοξία ἤ θάνατος»;
π.Κ.: Κοιτάξτε, ἀφήνω αὐτά πού εἴπατε. Εἶναι λάθος προσδιορισμός τῶν αἰτιῶν. Αὐτά πού εἴπατε νά τά ξεχάσω ἐγώ κι ἐσεῖς, γιατί δέν εἶναι αὐτή ἡ αἰτία πού αὐτοί οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖ πέρα ἀγωνίζονται ἔτσι. Δέν εἶναι αὐτή ἡ αἰτία, αὐτό πού φαίνεται τώρα. Ὑπάρχει μιά προεργασία πολυετής, δεκαετιῶν, γι᾽ αὐτό τό πράγμα. Δέν εἶναι τοῦ παρόντος βέβαια, ἀλλά δέν θέλω ὁ λαός νά μπλεχτεῖ. Εἶναι παλαιό γεγονός. Αὐτός ὁ ζηλωτισμός αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, πού ἔχουν ἕνα ζῆλο Ὀρθοδοξίας, προέρχεται ἀκριβῶς γιατί δέν καταλαβαίνουν τήν ἐκκλησιολογία τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι ἐλλιπής κατανόηση τῆς ἐκκλησιολογίας. Οὔτε ἐγώ δέχομαι μιά αἵρεση. Δηλαδή ἄν μοῦ ποῦν ἀπό τήν Ἐκκλησία νά κάνω κάτι αἰρετικό, δέν θά τό κάνω. Οὔτε ὑπακοή θά κάνω. Ὑπακοή δέν θά κάνω σέ μιά αἵρεση. Αὐτοί, λοιπόν, φαντάζονται ὅτι κάπου ὑπάρχει αἵρεση χωρίς νά ὑπάρχει. Ἐδῶ εἶναι τό πρόβλημα.
Ἕναν προσδιορισμό θά σᾶς δώσω, ἀπό ποῦ ξεκινάει ἡ ἱστορία. Πάντα ὑπῆρχαν οἱ παλαιοημερολογίτες κ.λπ., ἀλλά φούντωσε τό θέμα τοῦ ζηλωτισμοῦ στό Ἅγιον Ὄρος ὅταν ὁ μακαριστός Πατριάρχης Ἀθηναγόρας (1961-62 ἦταν, ἄν δέν κάνω λάθος) συναντήθηκε γιά πρώτη φορά μέ τόν Πάπα στά Ἱεροσόλυμα. Γιά πρώτη φορά μετά ἀπό αἰῶνες συναντήθηκαν καί φιλήθηκαν καί ἔγιναν κάποιες συναντήσεις.
Εἶναι τότε πού ὁ μακαριστός Ἀθηναγόρας -μεγάλη μορφή τῆς Ὀρθοδοξίας, κατακρεουργημένη θεολογικά- εἶπε: «Βρέ παιδιά, ἐγώ δέν θέλω διάλογο θεολογικό, δέν εἴμαστε ἕτοιμοι. Θέλω διάλογο ἀγάπης. Νά τόν δῶ, νά τοῦ μιλήσω, νά τοῦ πῶ “καλημέρα”». Καί μόνο πού ἔκανε τόν διάλογο τῆς ἀγάπης («νά βρεθοῦμε, βρέ παιδιά, νά βρεθοῦμε. Πῶς κάποτε θά κουβεντιάσουμε γιά τί μᾶς χωρίζει, ἄν δέν βρεθοῦμε;»), ἀπό ἐκεῖ ξεκίνησε αὐτή ἡ ἔκρηξη τοῦ ζηλωτισμοῦ. Εἶπαν «ὁ Πατριάρχης εἶναι αἱρετικός, εἶναι παπικός». Μά ὁ ἄνθρωπος δέν ἔκανε κάτι, δέν παράτησε κάτι ἀπό τήν Ὀρθοδοξία. Παράτησε κανένα δόγμα τῆς Ὀρθοδοξίας; Ἔχουν κάποιο τέτοιο δεῖγμα, κάποια τέτοια ἀπόδειξη;
Τότε μάλιστα, γιά μιά μικρή χρονική περίοδο, δυστυχῶς παρέσυραν –γιά πολύ μικρή χρονική περίοδο– αὐτοί οἱ ἄνθρωποι πολλά μοναστήρια τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί τήν Ἱερά Κοινότητα νά μή μνημονεύει τόν Πατριάρχη, ἀντιεκκλησιολογικά. Ἦταν ὁ ἐπίσκοπός τους – ὁ Πατριάρχης εἶναι ὁ ἄμεσος ἐπίσκοπος τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Τό Ἅγιο Ὄρος δέν ἔχει ἐπίσκοπο, ὁ Πατριάρχης εἶναι, κατευθεῖαν σέ αὐτόν ὑπάγονται. Ἄρα ἔκαναν μιά κίνηση ἀναιρέσεως τῆς ἐκκλησιολογίας. Χωρίς ἐπίσκοπο ἦταν. Καί τί ὁμολογοῦσαν; Τί ἔλεγαν;
Ἦταν αἱρετικός ὁ Ἀθηναγόρας ἐπειδή ζήτησε τόν διάλογο; Μετά τό κατάλαβαν. Μή σᾶς πῶ τήν ἱστορία, πῶς τό κατάλαβαν... μιά τραγική ἱστορία. Ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης τούς εἶπε: «Ἐλᾶτε, παιδιά, στήν Πόλη νά μιλήσουμε, νά δῶ ποῦ κάνω λάθος» καί πῆγε ἀντιπροσωπεία.
Αὐτά πού σᾶς λέω τώρα μοῦ τά λέει ἄμεσα -πέθανε τώρα ὁ ἄνθρωπος- ὁ ἴδιος ὁ Γραμματέας τῆς Κοινότητας τότε, πού πῆγε μαζί μέ τήν ἀντιπροσωπεία στό Πατριαρχεῖο. Ὁ ἴδιος ἦταν μέσα καί μοῦ εἶπε αὐτή τήν ἱστορία πού σᾶς λέω τώρα, τόσο ἁπλή ἱστορία. Ἐγώ ἔτσι τή γνώρισα. Ἦταν συγκελιώτης τοῦ γέροντά μου ὁ μακαριστός π. Παντελεήμων, Γραμματέας τότε τῆς Κοινότητας τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Καί πῆγε ἀντιπροσωπεία τῶν Ἁγιορειτῶν πατέρων-ἡγουμένων καί ὁ Γραμματέας, πού μοῦ τά μεταδίδει τώρα αὐτά, στόν Πατριάρχη, στήν Κωνσταντινούπολη. Τόλμησαν - δέν ἤθελαν νά πᾶνε, τόν θεωροῦσαν βέβηλο. Καί τούς εἶπε: «Παιδιά, πεῖτε μου τί ἔκανα». Λέει: «Μίλησες μέ τόν Πάπα». «Γιατί νά μή μιλήσω; Ὁ Χριστός μίλησε μέ τήν πόρνη, μίλησε μέ ὅλους· μέ τόν Σαδδουκαῖο κ.λπ., μέ ὅλους μίλησε. Μέ τόν τελώνη... Παράτησα τίποτε ἀπό τήν Ὀρθοδοξία;». Δέν εἶχαν νά ποῦν τίποτε, βλέπετε. Σέ μιά συζήτηση ἐν Χριστῷ δέν εἶχαν νά ποῦν τίποτε. Καί μάλιστα θυμᾶμαι αὐτό πού μοῦ εἶπε ὁ μακαριστός Γραμματέας τότε τῆς Κοινότητας, π. Παντελεήμων. Μοῦ τόνισε τό ἑξῆς, μοῦ λέει: «Ἐκπλαγήκαμε γιατί λέγαμε “Πατριάρχης...”, τόν θεωρούσαμε κάτι πολύ δυνατό καί εἴδαμε ἕναν ἄνθρωπο Πατριάρχη νά ζεῖ ἔγκλειστος σέ ἕνα κελάκι μέ ἕνα κρεβάτι μέσα, ἕνα ταπεινό πράγμα, πού στό Ἅγιον Ὄρος οὔτε ἐμεῖς εἴχαμε τέτοια κελιά. Καί μάλιστα ἦταν Παρασκευή τήν πρώτη μέρα πού θά τρώγαμε στήν τράπεζα καί λέγαμε “τώρα τί θά μᾶς βγάλει;”, “θά μᾶς καταλύσει αὐτός ἐδῶ πέρα τώρα”». Καί τούς ἔβγαλε ἕνα μοσχομυριστό φαγητό καί ᾽λεγαν «Δέν τά λέγαμε; Γεμάτα βούτυρο...». Τούς ἔβγαλε πατάτες πολίτικες ψημένες στόν φοῦρνο, ἀλάδωτες φυσικά. Ἡ Πόλη ξέρει νά τά ψήνει καί νά φαίνονται [σάν νά εἶναι] μέ κρέας. Καί λέγανε «Πώ, πώ... ἀσκητής! Πατάτες φάγαμε». Τέτοια πράγματα ἀνθρώπινα. Εἶδαν ὅτι αὐτός πού κατηγοροῦσαν ἦταν ἀνθρώπινος, ἦταν ἀσκητής, καί δέν εἶχαν τί νά ποῦνε. Κι ἀπό τότε ἤρθη ἡ μή μνημόνευση τοῦ Πατριάρχου.
Σᾶς λέω τώρα γεγονότα δευτερεύοντα μέν, ἀλλά πολύ σπουδαῖα. Ἔκαναν μιά κίνηση παρασυρόμενοι ἀπό τούς ζηλωτές χωρίς λόγο. Ἀπό τότε πάντοτε τό Ἅγιον Ὄρος τιμᾶ καί σέβεται τόν Πατριάρχη, πού ἔχει μιά εὐθύνη γιά τήν Ὀρθοδοξία καί εἶναι αὐτός, καί ἄς ἔχει μόνο αὐτός τή δυνατότητα καί τό δικαίωμα νά συναντιέται κάπου μέ τέτοιες ἀντιπροσωπεῖες, γιά τό «ἄνοιγμα». Αὐτός! Μήν κάνουμε πολυδιάσπαση στήν Ὀρθοδοξία, νά σηκώνονται ὅλοι νά πᾶνε νά μιλᾶνε μέ τόν Πάπα. Νά μή γίνει πολυδιάσπαση. Αὐτή τήν εὐθύνη ἔχει, ὡς πρῶτος ὅλης τῆς Ὀρθοδοξίας ἐπίσκοπος, ὡς πρῶτος κάποιας συνοδικῆς ἐκφράσεως, [ὁ Πατριάρχης]. Αὐτός νά ἔχει αὐτή τήν [εὐθύνη]. Μή μᾶς διασπάσουν, δηλαδή, καί μιλᾶμε μεμονωμένα μέ ὅλους. Διαφωνῶ ἀκόμη καί μέ τόν διάλογο πού κάνει ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μέ τό Βατικανό. Δέν πρέπει [νά γίνεται αὐτό]. [Πρέπει] νά ἔχει αὐτή τήν εὐθύνη τοῦ Πατριαρχείου, ἕνας. Ἕνα πράγμα στήν Ἐκκλησία μας εἶναι· μή μᾶς πολυδιασπάσουν. Αὐτό τό ἤθελαν πολλοί. Νά ἔχουμε τή λογική καί τή σοφία, κ.λπ.
Ἔγινε ἕνας θεολογικός διάλογος μετά, ὁ ὁποῖος δέν προχώρησε, ἀπέτυχε. Δέν προχωροῦσε, ἀλλά ἔγινε μιά προσπάθεια. Τώρα λένε ὅτι θά ἀρχίσουν... Μακάρι, ἐμεῖς θέλουμε τήν ἑνότητα. Μέ ἀργά βήματα, θεολογικά βήματα, χωρίς νά ἐγκαταλείψουμε τίποτε ἀπό τήν ἡμετέραν, ἁγιωτάτην, μοναδική ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας μας, ἀλλά χωρίς τέτοιες κακότητες μέσα μας. Καί νά ἀφήσουμε τόν Πατριάρχη νά κάνει αὐτό τό βῆμα μπροστά, ὄχι νά παρατήσει τήν Ὀρθοδοξία. Νά ἀνοίξει, νά μπορεῖ νά τοῦ πεῖ «καλημέρα». Νά γίνει κι ἕνας διάλογος θεολογικός. Θά πουλήσουμε τήν Ὀρθοδοξία μας; Δέν πουλιέται, ἡ Ὀρθοδοξία. Ἀπόδειξη ὃτι ἔγινε γιά χρόνια ὁ διάλογος ὁ θεολογικός καί δέν προχώρησε. Κάπου κόλλησαν καί δέν ἔγινε. Τώρα θά ἀρχίσει. Μακάρι νά ἀρχίσει. Ἐμεῖς θέλουμε τήν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν, ἄνευ ὅμως τῆς ἐγκαταλείψεως τῆς Ὀρθοδοξίας μας.
Κάπου ἐκεῖ εἶναι τά πράγματα, γι᾽ αὐτό ἀφῆστε αὐτό πού εἴδατε τώρα. Ἡ Ἐσφιγμένου πιά εἶναι ἕνα δευτερεῦον ἀποτέλεσμα, παράγωγο αὐτῆς τῆς ἱστορίας καί εἶναι καθαρά μιά ἐπαναστατική, μή ἐκκλησιολογική κίνηση πού διασπᾶ τήν Ὀρθοδοξία μας, ὅπως διασπᾶται καί σέ τόσα ἄλλα στοιχεῖα.
Σᾶς τά εἶπα ἔτσι λίγο γιά νά τά καταλάβετε σέ ἕνα ἄλλο ἐπίπεδο. Ἦταν ἐκτεταμένο αὐτό πού εἶπα, ἀλλά ἤθελα νά τό πῶ ἔτσι, γιά νά τό πάρετε λίγο στόν νοῦ σας μέ ἁπλότητα, μέ τίς πατάτες, μέ τό κρεβάτι, μέ τέτοια πράγματα.
[...]
Ἐρώτηση: Ἔχετε ἀπό τό «Πηδάλιο» κανέναν κανόνα, τί προβλέπει στό θέμα αὐτό τῆς συμμετοχῆς μας στή θεία Λειτουργία παλαιοημερολογιτῶν;
π.Κ.: Εἶναι αὐτονόητο. Δέν εἶναι θέμα ἁπλῶς «Πηδαλίου». Βεβαίως ὑπάρχουν ἀρκετά πράγματα [στό Πηδάλιο], ἀλλά εἶναι αὐτονόητο. Ὅποιος διασπᾶ τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας -καί ἄς πιστεύει ὀρθοδόξως- κάνει ἕνα σχίσμα στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, σχίσμα· καί δέν μπορῶ νά μετέχω μαζί του σέ αὐτό τό σχίσμα. Δέν εἶναι τό θέμα ἄν πιστεύει ὅπως ἐγώ. Οἱ παλαιοημερολογίτες πιστεύουν ὅ,τι πιστεύουμε ἐμεῖς. Δέν διαφέρουμε πουθενά δογματικά, ἀλλά ὑπάρχει σχίσμα ἐκκλησιολογικό. Ἔκαναν δική τους ἐκκλησία γιά νά περάσουν τή δική τους γραμμή. Τέρμα, ἔληξε. Δέν μετέχουμε σέ ἕνα σχίσμα, μέ τίποτε. Μέ τίποτε!
Προσέξτε, ὅταν λέω «παλαιοημερολογίτες», οἱ ἐν Ἑλλάδι παλαιοημερολογίτες. Ἡ Σερβική Ἐκκλησία, ἡ Ρωσική Ἐκκλησία, τά Ἱεροσόλυμα, δέν εἶναι παλαιοημερολογίτες· ἁπλῶς ἀκολουθοῦν τό παλαιό ἡμερολόγιο. Μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ ἑνότητα μέ τήν Ἐκκλησία, ἡ ἑνότητα.
Νά εἶναι μαζί μου. Δέν πᾶς νά ἀκολουθήσεις ὅποιο ἡμερολόγιο θέλεις; Ὅποιο θέλεις νά ἀκολουθεῖς. Αὐτό εἶπε ἡ Ἐκκλησία, ὁ Πατριάρχης, στούς παλαιοημερολογίτες τῆς Κολομβίας. Τοῦ εἶπαν: «βάζουμε ὑπακοή καί ταπείνωση Πατριάρχη μου, θέλουμε νά εἴμαστε μαζί σου». [Καί τούς εἶπε ὁ Πατριάρχης]: «Κρατῆστε τό ἡμερολόγιό σας, [ἀλλά θά] κάνετε ὑπακοή σέ μᾶς» - ἔληξε. Δέν εἶναι τό ἡμερολόγιο, οὔτε κἄν αὐτό εἶναι ἡ ἱστορία.
Βλέπετε, κι ἐδῶ ἔτσι θά μποροῦσε νά λυθεῖ. «Βρέ παιδιά, θέλετε νά κρατᾶτε αὐτό τό ἡμερολόγιο. Πρόβλημά σας. Σήμερα εἶναι 13 Ἰανουαρίου. Ἀντί νά πάρετε ἐπιταγή σήμερα, θά τήν πάρετε μετά ἀπό μιά ἑβδομάδα. Ἐσεῖς θά χάνετε, πρόβλημά σας. Κάνουμε ἑνότητα στήν Ἐκκλησία, νά ἔχουμε, νά εἶναι μία ἡ Ἐκκλησία; Ἔληξε. Τό ἡμερολόγιο μᾶς νοιάζει;
Κατ᾽ ἐπίφαση εἶναι τό θέμα. Αὐτό δέν λειτουργοῦμε μέ τούς Σέρβους, τούς Ρώσους; Ἄλλοτε κάνουν ἐκεῖνοι τά Χριστούγεννα (ἔτσι ἤθελαν νά τό κρατήσουν), ἀλλά εἴμαστε μία Ἐκκλησία. Καί, προσέξτε, οἱ Ἁγιορεῖτες πατέρες -τό ἔχω πεῖ πολλές φορές, τό τονίζω- οἱ Ἁγιορεῖτες πατέρες κρατοῦν γιά δικούς τους λόγους, ἀφοῦ εἶναι ἀσκητές, εἶναι ἔξω ἀπό τά πράγματα τοῦ κόσμου, τό παλαιό ἡμερολόγιο. Ἀλλά ὅταν ἔρθουν ἐδῶ πέρα λειτουργοῦνται σέ μᾶς, στή μία Ἐκκλησία, ὄχι σέ ἄλλη Ἐκκλησία. Καί ἐμεῖς, ὅταν πᾶμε ἐπάνω, ἀκολουθοῦμε τό δικό τους [ἡμερολόγιο]. Παύουμε νά εἴμαστε Ἐκκλησία;
Μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καί ὄχι τό ἡμερολόγιο. Ἄν ὅμως τό ἡμερολόγιο γίνει ἀφορμή γιά νά χωριστῶ, εἶναι πονηρή ἡ ἀφορμή γιά νά κάνω τό δικό μου, λέγοντας «ἡμερολόγιο». Ἐξάλλου, ἡ αἰτίαση πού εἶχαν τότε, ὅτι χάθηκαν μερικές γιορτές, εἶναι ψεύτικη. Εἶπαν [ὅτι] ξαφνικά ἔγινε ἕνα ἅλμα δεκατριῶν ἡμερῶν, [καί] χάθηκαν οἱ γιορτές. Δέν χάθηκαν. Δηλαδή, ἄν ἦταν σήμερα πού ἄλλαξε τό ἡμερολόγιο, ἄς ποῦμε, 12 τοῦ μηνός, θά πᾶμε μετά ἀπό 13 ἡμέρες, θά ἦταν 25. Γιόρταζαν τίς γιορτές ἀνά δύο μέρες καί ὅλες οἱ γιορτές γιορτάστηκαν. Οὔτε μία γιορτή δέν χάθηκε τότε. Δηλαδή γιόρτασαν τή γιορτή τῆς 25ης καί τῆς 13ης, τῆς 26ης καί τῆς 14ης. Οὔτε αὐτό, γιά τόν τύπο, χάθηκε, ἄς τό πῶ ἔτσι. Ἔ, τί ἄλλο νά κάνουμε τώρα; Εἶναι καθαρά πονηρόν, γιά νά κάνουν τό δικό τους, νά ἔχουν δική τους ἐκκλησία. Ποιός τούς ἀρνήθηκε νά ἀκολουθοῦν τό παλαιό ἡμερολόγιο; Ἔτσι θέλουν νά κάνουν. Τόσες τρέλες κάνουμε στήν Ἐκκλησία. Μετά δηλαδή θά χωρίσουμε τήν Ἐκκλησία γιατί μερικοί φορᾶνε μαντήλα, ἄλλοι δέν φορᾶνε μαντήλα. Ἄλλοι ἔχουν μακριές φοῦστες, ἄλλοι ἔχουν κοντές φοῦστες. Θά μπλέξουμε, θά γίνουν χίλιες Ἐκκλησίες δηλαδή. Οἱ παλαιομοδίτες, οἱ νεομοδίτες, οἱ παλαιογλωσσίτες, οἱ νεογλωσσίτες, οἱ παλαιοφουστίτες, οἱ νεοφουστίτες...
Τί λέει ἡ Ἐκκλησία; «Παιδιά, ἔχουμε μία Ἐκκλησία. Ἀπό ᾽κεῖ καί μετά, νά εἴμαστε ὅλοι μαζί καί θά τά βροῦμε μέ τίς μπλοῦζες, μέ τά μανίκια σας, μέ τά μαλλιά σας... Θά δοῦμε τί θά γίνει».
[...]
Ἐρώτηση: Αὐτοί ὅλοι οἱ παλαιοημερολογίτες πού λέγαμε τώρα, ὄχι οἱ σχισματικοί γιά τούς ἄλλους μιλάω, τούς Σέρβους, τούς Ρώσους, ὅλοι δέν ὑπάγονται στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο;
π.Κ.: Ναί βεβαίως.
Ἐρώτηση: Μερικές φορές δικαιολογοῦμε κι αὐτούς τούς ἀνθρώπους πού εἶναι τόσο ζηλωτές. Δέν ἦταν τόσο ζηλωτής καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος;
π.Κ.: Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μετασχημάτισε τόν ζηλωτισμό του, γιατί ἐμπιστεύτηκε τήν Ἐκκλησία. Ἐμπιστεύτηκε ὅμως τήν Ἐκκλησία. Δέν ἔκανε τό δικό του. Οἱ ἄλλοι ἐμπιστεύονται τόν ἐαυτό τους καί κάνουν τήν δική τους ἐκκλησία. Ἐδῶ εἶναι ἡ διαφορά. Ἡ διαφορά εἶναι νά ἐμπιστευτεῖς τήν Ἐκκλησία, καί νά βάλεις τό δικό σου μέσα ἐκεῖ νά μετασχηματισθεῖ. Αὐτό ἔκανε ὁ Παῦλος. Οἱ ἄλλοι κάνουν τό ἐξῆς: κρατᾶν τό δικό τους καί ἐπειδή δέν γίνεται τό δικό τους, κάνουν τήν δική τους ἐκκλησία. Αὐτή εἶναι ἡ μεγάλη διαφορά.
[...]
Πηγή: www.floga.gr
από ΕΔΩ
.png)
12 σχόλια:
Τό ἄρθρον εἶναι μνημεῖον ψεύδους καί διαστροφῆς! Μέτρησα δέκα (10) χονδροειδῆ ψεύδη! Χάριν οἰκονομίας χώρου καί χρόνου, θ’ ἀνατρέψω μόνον τό πρῶτον καί τό μαγαλύτερον ἀπό τά 10 αὐτά τερατώδη ψεύδη. Λέγει, λοιπόν, ὁ π. Κων-νος: «Αὐτός ὁ ζηλωτισμός αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, πού ἔχουν ἕνα ζῆλο Ὀρθοδοξίας, προέρχεται ἀκριβῶς γιατί δέν καταλαβαίνουν τήν ἐκκλησιολογία τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι ἐλλιπής κατανόηση τῆς ἐκκλησιολογίας. ... Αὐτοί, λοιπόν, φαντάζονται ὅτι κάπου ὑπάρχει αἵρεση χωρίς νά ὑπάρχει. Ἐδῶ εἶναι τό πρόβλημα.»
Ὥστε, λοιπόν, δέν κηρύσσετραι ἡ αἵρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Ἄν ὄχι, τότε τί σημαίνει ἡ ἐγκύκλιος τοῦ Οἰκ. Πατρ/χείου τοῦ 1920, ἡ ὁποία λέγει ξεκάθαρα ὅτι ἡ μεταρρύθμισις τοῦ ἡμερολογίου εἶναι «τό πρῶτον βῆμα» διά τήν ἕνωσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ τίς ἄλλες «ἐκκλησίες», οἱ ὁποῖες εἰς τήν ἐν λόγῳ Ἐγκύκλιον ἀποκαλοῦνται «συγκληρονόμοι καί μέλη τοῦ ἰδίου σώματος», ἀνατρέποντας ἔτσι μίαν δισχιλιετῆ παράδοσιν; Τί σημαίνουν αὐτά πού ἀναφέρονται εἰς τό βιβλίον τοῦ Ἀνθίμου, Μητροπολίτου Βιζύης, μέ τίτλον «ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ», τό ὁποῖον ἐδημοσιεύθη τό 1922, δύο ἔτη πρό τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἑορτολογίου, καί τό ὁποῖον εἰς τήν σελ. 141 λέγει τά ἑξῆς: «ὅτι διά τοῦ ζητήματος τοῦ Ἡμερολογίου, ἐπιτυγχανομένης τῆς ἑνοποιήσεως αὐτοῦ, θέλει ἀναμφισβητήτως ἐπιτελεσθῆ τό πρῶτον σπουδαῖον βῆμα πρός ἐπίτευξιν τῆς μελετωμένης καί ὑπό τῶν πραγμάτων ἐπιτακτικῶς ἐπιβαλλομένης Κοινωνίας τῶν Ἐκκλησιῶν»; Ποῦ ἀποσκοποῦσαν οἱ καινοτομίες πού εἰσηγήθη τό ἀντορθόδοξον συνέδριον τοῦ 1923; Γιατί ἔγινε ἡ εἰσαγωγή τοῦ νέου ἑορτολογίου (ν.ἑ.) τό 1924, παρά τό γεγονός ὅτι ἡ πρᾶξις αὐτή ἀνεμένετο νά δημιουργήσῃ σχίσμα; Πρός τί ἡ ἰσότιμος συμμετοχή εἰς τό ΠΣΕ; Γιατί ἔγινε ἡ «ἄρσις τῶν ἀναθεμάτων» τοῦ 1054 κατά τῶν παπικῶν, καί μάλιστα τελετουργικῶς (7-12-1965); (Τό ὀρθόν εἶναι ἄρσις τῆς ἀκοινωνησίας, ὅπως προσφάτως κατήγγειλαν ὁ «Ναυπάκτου» κ. Ἱερόθεος κ.ἄ.) Συνέχεια ...
(... Συνέχεια) ... Τί σημαίνουν οἱ συμφωνίες ἑνώσεως μέ τούς μονοφυσίτες (Σαμπεζύ, 1990) καί τούς παπικούς (Μπάλαμαντ, 1993), οἱ ὁποῖες ὡδήγησαν εἰς μερικήν μυστηριακήν κοινωνίαν μέ αὐτές τίς αἱρέσεις, κυρίως εἰς τό ἐξωτερικόν; Τί σημαίνουν οἱ συμπροσευχές καί τά συλλείτουργα μέ αἱρετικούς, εἰς τά ὁποῖα ὁ «πάπας» μνημονεύεται ὡς «ἁγιώτατος ἐπίσκοπος Ρώμης» καί οἱ «ὀρθόδοξοι» τοῦ ψάλλουν τό «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου»; Τί σημαίνουν οἱ ἄπειρες αἱρετικές δηλώσεις «πατριαρχῶν» καί ἄλλων «ἐπισκόπων» τοῦ ν.ἑ., ὅπως π.χ. αὐτή τοῦ Ἰακώβου «Ἀμερικῆς», ὁ ὁποῖος τό 1967 ἐπρότεινε ἀπό τίς στῆλες τῆς ἐφημερίδος New York Times (25-9-1967, σ. 40) νά καταργηθοῦν τά δόγματα τῆς Ἁγίας Τριάδος, τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ κ.ἄ., διότι εἶναι «Ἑλληνικά παλαιά ἐνδύματα», ὅπως εἶπε, καί νά ἀντικατασταθοῦν μέ νέα, τέτοια ὥστε νά τά δέχωνται οἱ ἄνθρωποι; Τί σημαίνει ἡ δήλωσις τοῦ Ἀθηναγόρου: «Στήν Κέρκυρα, ὅπου ἔζησα κάποτε, λειτούργησα πολλές φορές ὡς ραββῖνος γιά τούς Ἑβραίους φίλους μου» (New York Times (25-11-1940); Τί σημαίνει ἡ δήλωσις τοῦ ἰδίου, ὅτι ἅπασαι αἱ αἱρέσεις καί θρησκεῖαι εἶναι «διαφορετικοί δρόμοι» διά νά φθάσῃ ὁ ἄνθρωπος εἰς τόν Θεόν! Τί σημαίνει τό ἄρθρον τοῦ «Αὐστραλίας» Στυλιανοῦ, ὅπου ἰσχυρίζεται τά ἑξῆς: «Ὅποιος νομίζει ὅτι ἡ ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ ἔπεσε ἀπό τόν οὐρανό τέλεια καί ἀναμάρτητη ... αὐτός δέν θά καταλάβει ποτέ τό βαθμό τῆς κενώσεως πού καταδέχτηκε ὁ Θεός Λόγος ... Γιατί ἡ ἀναντίρρητη άναμαρτησία τοῦ Κυρίου ... ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΕ βῆμα πρός βῆμα μέσα ἀπό τόν ἀγῶνα καί τήν πάλη τῶν δύο φύσεων καί τῶν δύο θελήσεων.» (Περιοδικόν τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας Φωνή τῆς Ὀρθοδοξίας, Τόμος 9, Ἀρ. 12, Δεκ. 1988); Τί σημαίνει ἡ δήλωσις τοῦ «πατριάρχου» Βαρθολομαίου: «Εἴμεθα ὅλοι παιδιά τοῦ ἰδίου Οὐρανίου Πατρός. Τοῦ ἑνός Θεοῦ. Ὁ ἕνας τόν βλέπει ἔτσι, ὁ ἄλλος ἀλλιῶς» ("Ὀρθόδοξος Τύπος" 8-1-1999, σελ. 5); Τί σημαίνει ἡ πρότασις τοῦ ἰδίου (βλ. τήν διδακτορικήν του διατριβήν, 1970, σελ. 73) νά τροποποιηθοῦν οἱ Ἀποστολικοί καί Συνοδικοί Ἱεροί Κανόνες τούς ὁποίους αὐτός ποδοπατεῖ ἰταμῶς; Τί σημαίνει ἡ δήλωσις τοῦ «Ἀθηνῶν» Χριστοδούλου ἐντός τοῦ ἱ. ναοοῦ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος τῆς Θασσαλονίκης, ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, Χριστιανοί καί μή Χριστιανοί, πιστοί καί ἄπιστοι, ἀνήκουν στήν Ἐκκλησία («Ὀρθ. Τύπος», 9-11-2001, σ. 5); Τί σημαίνει ἡ νεοπατερική αἵρεσις τῆς Ἱ.Μ. Δημητριάδος τοῦ ν.ἑ.; Τί σημαίνει τό γεγονός ὅτι «πατριάρχες» καί ἄλλοι «ἐπίσκοποι» τοῦ ν.ἑ. διανέμουν τό «ἅγιον Κοράνιον»; Καί χιλιάδες ἄλλα!
Κρῖμα, π. Κων-νε, θ’ ἀπολέσῃς τήν ψυχήν σου μέ τό νά λέγῃς τέτοια τρομερά ψέμματα εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας, προκειμένου νά συγκαλύψῃς τήν πλέον φοβεράν αἵρεσιν πού ἐκηρύχθη ποτέ ἀπό αὐτούς τούς ταγούς τῆς Ἐκκλησίας, καί ν’ ἀποκοιμήσῃς τόν λαόν, ἐνῷ, ὡς ποιμήν, χρέος σου εἶναι νά τόν ἀφυπνίζῃς. Ντροπή σου! Αἶσχος!
Αγαπητε μου φιλε Δημητρη το γνωριζω οτι υπερασπιζεσαι το παλαιο ημερολογιο και το σεβομαι απολυτα, οπως και κι εσυ γνωριζεις οτι εγω ειμαι του νεου ημερολογιου και ποτε δεν το εκρυψα.
Και περαν αυτού σε όλα τα υπολοιπα θεματα θρησκευτικα και εθνικα συμφωνουμε σχεδον απολυτα.
Μιλωντας με απόλυτα Ορθοδοξο φρόνημα θα σου πω λοιπόν ότι στα περισσότερα αν όχι σε όλα όσα τονιζεις περί των οικουμενιστικών κινησεων που εμφανίζονται και μαλιστα σε υψηλοτατο επίπεδο εντός της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (του νεου ημερολογιου) εχεις δίκιο. Και ειναι θεματα τα οποία στηλιτεύουν και πολύ φωτισμένοι και λόγιοι Ιερείς και Πατερες και του νεου ημερολογιου.
Ολα αυτα τα θεματα καποια στιγμη θα λυθουν με την Χάρη του Αγίου Πνευματος και ειμαι σιγουρος γι αυτό....
Θεωρώ όμως ότι είναι άτοπο και εσφαλμενο να απευθυνεσαι στον π Κωνσταντίνος με τοσο απαξιωτικο τροπο.
Ο π Κωνσταντινος τον οποιο γνωριζω προσωπικα εχει διατελεσει ενα απίστευτο ορθοδοξο εργο και ειναι ενας από τους χαρισματικοτερους ιερείς που εχω γνωρισει προσωπικα.
Αν και δεν ειναι πνευματικος μου τον εχω ακουσει πολλες φορες.
Ισως να σφαλλει φιλε μου στο συγκεκριμενο θεμα αν και θεωρω οτι μιλας εν βρασμω ψυχης...
Αλλα μηπως εγω κι εσυ ειμαστε σε ολα σωστοι;
Μηπως η Εκκλησία του Παλαιου ημερολογίου με τα τόσα μικρότερα κομματακια της δεν εχει κανει ολεθρια λάθη;
Νομιζω οτι το θεμα του οικουμενισμου ειναι ενα τεραστιο θεμα για την Ορθοδοξία σήμερα και πρεπει να το λύσουμε με ομονοια και ενοτητα...
Νομιζω μαλιστα οτι για να λυθεί θα πρεπει να γινει πανορθοδοξη συνοδος παλαιου και νεου ημερολογιου στην οποια δυστυχώς δεν θα μπορεσουν να εχουν θεση η σχισματικοι παλαιοημερολογήτες αλλά σίγουρα τα εκατομμύρια των Ορθοδοξων παλαιοημερολογητων των υπολοιπων Πατριαρχίων.
Ολα αυτα σου τα λεω με καλη θεληση και σιγουρα δεν ειναι ευκολο να συζητησουμε εμεις το θεμα του ημερολογιου και ουτε κι επιθυμω να το πιασουμε αφου γνωριζουμε οτι διαφωνουμε και δεν θα εβγαζε πουθενα.
Απλα το σχολιο μου περισσοτερο το εκανα υπερασπιζομενος τον π Κωνσταντίνο τον οποιο πρεπει να κρινουμε κοιτωντας το συνολικο εργο του κι οχι μια θέση του.
Ευχαριστω για το σχολιο σου.
Ἀγαπητέ μου Θᾶνε,
Γράφεις: "Νομιζω μαλιστα οτι για να λυθεί θα πρεπει να γινει πανορθοδοξη συνοδος παλαιου και νεου ημερολογιου στην οποια δυστυχώς δεν θα μπορεσουν να εχουν θεση η σχισματικοι παλαιοημερολογήτες αλλά σίγουρα τα εκατομμύρια των Ορθοδοξων παλαιοημερολογητων των υπολοιπων Πατριαρχίων."
Μήν σέ παρασύρουν οἱ διαστροφές καί τά πελώρια ψεύδη τοῦ π. Κων-νου καί τῶν ὁμοίων του, ἀδερφέ μου. Ἐφόσον παραδέχεσαι ὅτι ὄντως κηρύσσεται αἵρεσις, τό θέμα τοῦ ἄν οἱ Ὀρθόδοξοι τοῦ Πατρίου Ἑορτολογίου εἶναι ἤ ὄχι σχισματικοί, λύεται εὐκόλως ἀπαντώντας εἰλικρινῶς στό ἑξῆς ἐρώτημα: Ἐφόσον ὁ 15ος Κανών τῆς ΑΒ Συνόδου, ἀλλά καί σύμπασα ἡ χορεία τῶν Ἁγίων Πατέρων, προστάσσει καί ΕΠΑΙΝΕΙτήν ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΝ ἀπό τήν αἵρεσιν, ἐσεῖς μέ ποῖον δικαίωμα τήν ὀνομάζετε σχίσμα;
Αγαπητε μου φιλε Δημητρη αληθινα ισως να ειναι λανθασμενος ο ορος σχισμα αλλά όταν παυσει η επικοινωνια και η κοινωνια ειναι δυσκολο να μην αποκαλεσεις το γεγονος ως σχισμα...
Αλλα τελοσπαντων ας το παραβλεψουμε αυτό....
Εδω υπαρχει κατι πολυ ισχυροτερο...
Τους "σχισματικους" παλαιοημερολογητες (το βαζω σε εισαγωγικα) δεν τους δεχονται ουτε τα Πατριαρχεία της Ορθοδοξίας που ακολουθούν το παλαιο ημερολογιο....
Γιατί άραγε;
Τι το αντικανονικο βλεπουν;
Ἀγαπητέ μου Θᾶνε,
Ὅλα τά Πατριαρχεῖα σήμερα ἔχουν πέσει στήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὅταν κοινωνοῦν μέ τήν αἵρεσιν, τό παλαιόν ἡμερολόγιον σέ τίποτε δέν τούς ὠφελεῖ! Εἴμαστε σέ μία χρονική στιγμή πού μοιάζει πολύ μέ αὐτήν ἐπί Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, κατά τήν ὁποίαν ὅλα τά Πατριαρχεῖα εἶχαν πέσει στήν αἵρεσιν του Μονοθελητισμοῦ καί εἶχαν ὑπογράψει τήν "Βούλαν" τοῦ αὐτοκράτορος Κώνστα. Ὀρθόδοξοι ἦσαν μόνον ὁ Ἅγιος Μάξιμος καί 1-2 ὑποτακτικοί του. Ἐπεβαιώθη τότε τό Πατερικόν, ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία ἐπιβιώνει καί "ἐν τρισίν ὀρθοδόξοις." Μέ θαυμαστήν οἰκουμενιστικήν συνέπειαν ἀπεφάνθη ὁ "ἀρχιεπίσκοπος" Χριστόδουλος, ὁ ὁποῖος ἀπό τήν μίαν ἔλεγεν "σχισματικούς"τούς Ὀρθοδόξους τοῦ Πατρίου πού ΔΕΝ ἐπεικοινωνοῦν μέ τήν αἵρεσιν, καί ἀπό τήν ἄλλην εἶπεν ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, πιστοί καί ἄπιστοι, Χριστιανοί καί μή Χριστιανοί, ἀνήκουν στήν "ἐκκλησίαν"! Πράγματι, αὐτός ὁ ὀργανισμός πού σήμερα εἶναι γνωστός ὡς "ἐπίσημη ἐκκλησία" μόνον ὁ Θεός ξέρει τί εἶναι στήν πραγματικότητα. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς λέγει: «Οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, τῆς ἀληθείας εἰσί καὶ οἱ μὴ τῆς ἀληθείας ὄντες, οὐδὲ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εἰσὶ».
Μονο που φιλε μου δεν ηταν 3 ορθοδοξοι αλλα οπως αποδειχθηκε ιστορικως, ήταν σχεδον το συνολο των ελληνορθοδοξων πιστων με τον Μαξιμο...
Και μπορει η άρχουσα ιεραρχια να ειχε χασει τον δρομο της ακολουθωντας την αίρεση που υποστηριζε ο αυτοκρατορας, αλλά με την ΣΤ οικουμενικη συνοδο μετα τον θανατο νικησε το ορθοδοξο δογμα.
Αυτο σημαινει ότι ολοι οι Αγιοι και οι Πατερες αντεξαν τις πιεσεις και νικησαν την αίρεση με την Χάρη του Θεού.... και στο τελος κατατροπωσαν Ιεραρχες κι αυτοκρατορες...
Νομιζω οτι το παραδειγμα λοιπον είναι άτοπο από την στιγμή που εδω περα η Ορθοδοξία (και δεν εννοώ την Ιεραρχια) εχει πάρει τον δρομο της...
Οσο κι αν προσπαθουν οι οικουμενιστες ο Θεός θα φροντισει να νικησει το δικαιο και να ορθοτομηθει ο λόγος Του και πάλι...
Πιστεύω ότι αν γινει πανορθοδοξη συνοδο θα εμφανιστουν μορφές που κανείς δεν θα το περιμενει και θα απορριψουν και τους οικουμενιστες από την πλανη τους...
Το κακό ειναι φιλε μου όπως σου ξαναειπα, ότι οι "σχισματικοι" του παλαιου ημερολογιου δεν θα συμμετασχουν σε αυτην την πανορθοδοξη συνοδο...
Μην ξεχνας ότι ο Μαξιμος ποτε δεν βγηκε από το σώμα της Εκκλησίας τον δικασαν και τον καταδικασαν σε εξορία κι ομως δεν τολμησαν να τον αποκαλεσουν αιρετικο ή σχισματικό...
Και η ιστορία και ο λαός του Θεού τον δικαίωσαν εστω μετα θανατον...
Αυτό επ ουδενι δεν μπορει να συμβεί με οσους βγηκαν από το Σωμα της Εκκλησίας...
Φιλε μου ειμαι σιγουρος ότι ακόμα κι αν καποτε οι Ελληνες Ορθοδοξοι διαπιστωσουμε ότι τελικως ηταν λαθος το να ακολουθησουμε το νεο ημερολογιο και αν καταδικασουμε στο μελλον τους οικουμενιστες και τον οικουμενισμό, και γυρισουμε παλι στο παλιο ημερολογιο(οπως τα περισσοτερα πατριαρχεια) πολυ δυσκολα θα επανελθουν στο Σωμα της Εκκλησίας μας οι "σχισματικοί" του Παλαιού ημερολογιου...
Ευχομαι παντως ολα να τελειωσουν κατ ευχήν και συμφωνα με το θελημα του Θεού...
Και επειδη δεν εχω δει κανεναν μεγαλο Γεροντα κι Αγιο (γιατι υπαρχουν και τετοιοι) ούτε από την δικη μας πλευρα, αλλά ούτε κι απο την δικη σας πλευρα, να μιλαει για συμφιλιωση και ενωση τα βλεπω πολυ δυσκολα τα πραγματα...
Οσο κι αν με στεναχωρει γιατι εχω πολλους και εξαιρετικους φιλους με το παλαιο ημερολογιο, δεν βλεπω σε ιερατικο επιπεδο καμια συγνωμη ή συγχωρεση να ζητείται ή να συζητείται...
Και όσο η ιστορία προχωράει τόσο το χάσμα θα μεγαλωνει διότι ενας απο τους 2 εχει χασει την αποστολικη πλεον διαδοχη...
Κι αυτο ειναι το πιο σοβαρό από ολα....
Αν την εχουμε χασει εμείς ποτε δεν θα μας δεχθείτε πισω εσείς...
Κι αν την εχετε χασει εσείς ισχύει παλι το ιδιο...
Γιατι και οι 2 να την εχουμε ειναι προφανως παραδοξο....
Και δεν ξερω πως μπορει να λυθεί αυτό και πόσοι άγιοι και φωτισμενοι γεροντες θα χρειαστουν....
Ἀγαπητέ μου Θᾶνε,
Ἄν κάποιοι ἔχουν ἐξέλθη ἀπό τό Σῶμα τήν Ἐκκλησίας (μή γένοιτο!), αὐτοί εἶναι οἱ καινοτόμοι. Οἱ τοῦ Πατρίου δέν ἔπραξαν κάτι πού νά δημιουργῇ σχίσμα. Ἁπλῶς, ὅταν οἱ αἱρετικοί Οἰκουμενισταί ἄφησαν τήν Ὀρθοδοξία καί τράβηξαν τόν δρόμο τῆς αἱρέσεως καί τοῦ σχίσματος, οἱ τοῦ Πατρίου δέν τούς ἀκολούθησαν, διεχώρισαν τίς εὐθύνες τους καί παρέμειναν στά Πάτρια. Μήν σέ θαμπώνουν οἱ ἀριθμοί, τά μεγαλοπρεπῆ κτίρια καί οἱ μεγαλοπρεπεῖς θεσμοί (Πατριαρχεῖα κ.λπ.), οἱ ὁποῖοι πλέον δέν ἀντιπροσωπεύουν τίποτε, μόνον γιά ἐξαπάτησιν τῶν ἁπλοϊκῶν ὑπάρχουν, ἐφόσον προωθοῦν τήν αἵρεσιν. Κοινός τόπος μεταξύ τῶν λαϊκῶν τοῦ Πατρίου καί τοῦ Νέου ὑπάρχει, ὅπως ὑπάρχει καί ἁγνή διάθεσις συμφιλιώσεως. Ὅμως, δέν μπορεῖ νά γίνῃ συμβιβασμός στό Δόγμα. Οἱ αἱρετικοί ψευδεπίσκοποι πρέπει νά φύγουν. Καί γιά νά γίνῃ αὐτό, ἕνας μόνον τρόπος ὑπάρχει: Νά τούς ἀποκηρύξετε, ἐφόσον οἱ ἴδιοι ΔΕΝ πρόκειται νά ἀποκηρύξουν τούς ἑαυτούς των. Ὅλες οἱ Γραφές, ὅλες οἱ Σύνοδοι καί ὅλοι οἱ Πατέρες αὐτό σᾶς παροτρύνουν νά κάνετε. Ἀλλιῶς, τό (ἐν δυνάμει) σχίσμα τοῦ Νέου καί ἡ (ἐν δυνάμει) αἵρεσις, πού ἐπικρατοῦν στό Νέο, κάποτε (πιθανόν μέ τήν ψευδοσύνοδον τοῦ 2016, τήν ὁποίαν ἑτοιμάζουν πυρετωδῶς οἱ Οἰκουμενισταί) θά καταστοῦν καί ἐν ἐνεργείᾳ. Ἤδη χάνονται ἐκλεκτές ψυχές, τότε θά χαθοῦν πολύ περισσότερες.
Αγαπητε μου φιλε Δημητριε
αν η πανορθοδοξη του 2016 βγαλει αποφασεις αντιορθοδοξες θα δουμε τι θα γινει..
Κι αν θα το επιτρεψει ο θεός...
Ειναι λαθος μεγαλο να αποκαλεις ολους τους νεοημερολογητες οικουμενιστες προσεξε το αυτο...
Μπορει στους ιεραρχες να ειναι σημαντικος αριθμος οι οικουμενιστες αλλα γνωριζω και πολλους που δεν ειναι...
Οποτε θα δουμε τι θα γινει...
Ευχομαι να αληθεουν αυτα που λες οτι υπαρχουν αγνες προθεσεις εκατερωθεν γιατι εγω αγαπητε μου φιλε δεν τις εχω δει σε επιπεδο ιεραρχων...
Ελπιζω οποτε καποτε να ξεπεραστουν τα προβληματα και να ειμαστε ολοι μαζι ενωμενοι κατω απο τον Σταυρο του Κυρίου...
Το μονο που λυπαμαι αληθινα ειναι το οτι οι του παλαιου ημερολογιου ειναι χωρισμενοι σε τοσα πολλα κομματια που κι εγω δεν ξερω πως θα ερθουν ολοι αυτοι σε συνεννόηση...
Κι επίσης και κατι ακομα...
Οσους ξυριζει η Εκκλησία για ηθικα κυριως ατοπήματα τους δεχονται οι παλιοημερολογητες...
ΟΠως γινεται αυτό;
Και πως θα το αντιμετωπισουμε δεν ξερω;
Ἀγαπητέ μου φίλε Θᾶνε, γράφεις:
1. «Ειναι λαθος μεγαλο να αποκαλεις ολους τους νεοημερολογητες οικουμενιστες». Οἱ Πατέρες διδάσκουν ὅτι οἱ ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ κοινωνοῦντες μέ τήν αἵρεσιν ἐξισώνονται μέ αὐτούς πού τήν κηρύττουν. Ὁ Μέγας Βασίλειος λέγει: «οἵτινες τήν ὑγιῆ πίστιν προσποιοῦνται ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δέ τοῖς ἑτερόφροσι, τούς τοιούτους, εἰ μετά παραγγελίαν μή ἀποστῶσι, μή μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλά μηδέ ἀδελφούς ὀνομάζειν» (P.G. 160, σ. 101). Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης λέγει: «ἐχθρούς γάρ Θεοῦ ὁ Χρυσόστομος, οὐ μόνον τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί τούς τοῖς τοιούτοις κοινωνοῦντας, μεγάλῃ καί πολλῇ τῇ φωνῇ ἀπεφήνατο» (P.G. 99, σ. 1049)•
2. «Το μονο που λυπαμαι αληθινα ειναι το οτι οι του παλαιου ημερολογιου ειναι χωρισμενοι σε τοσα πολλα κομματια που κι εγω δεν ξερω πως θα ερθουν ολοι αυτοι σε συνεννόηση...» Ὁ «κορμός» εἶναι ἡ Σύνοδος τοῦ Καλλινίκου Σαραντοπούλου. Καί στήν Ἀποστολικήν ἐποχήν ὑπῆρχαν πολλά σχίσματα, ἀλλ’ αὐτό δέν ἀπαλλάσσει τούς Ἰουδαίους καί τούς ὑπολοίπους πού ἤκουσαν τό κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ καί δέν ἐπίστευσαν.
3. «Οσους ξυριζει η Εκκλησία για ηθικα κυριως ατοπήματα τους δεχονται οι παλιοημερολογητες...» Δέν γνωρίζω σέ τί βαθμόν ἰσχύει αὐτό. Ὡστόσον, δέν νομίζω ὅτι συμφέρει στούς ΝΕτας νά «παίζουν αὐτό τό χαρτί,» διότι ἔχει καταγγελθῆ ἐπανειλημμένως ὅτι στήν «ἱεραρχίαν» τοῦ Νέου, οἱ «ἐπίσκοποι» ἀποκαλοῦνται μέ ὑποκοριστικά γυναικεῖα ὀνόματα. Ὁ ἀείμνηστος λεοντόκαρδος δημοσιογράφος Γρηγόριος Μιχαλόπουλος ἔγραψε (γύρω στό 1999-2000) ὅτι 35 ἀπό δαύτους εἶναι τοιοῦτοι καί δέν ἐτόλμησαν νά τόν μηνύσουν γι αὐτό τό δημοσίευμα.
Αγαπητε μου φιλε Δημητριε
Αν και δεν ηθελα να το πιασουμε αυτο το θεμα εξ αρχης βλεπω οτι δυσκολα μπορουμε να το παραβλεπουμε.
Αλλα δεν πειραζει οσο ο διαλογος γινεται τοσο καλοπιστα και φιλικα.
Από την άλλη εγω μαθαίνω πραγματα απο εσενα που δεν γνωριζω κι ελπιζω κι εσυ να μαθαινεις κατι καινουργιο μεσα απο την επικοινωνια μας.
Λοιπον θα σου πω τι γνωριζω και τι σκεψεις εχω πανω σε αυτα που μου ειπες στο τελευταιο σχολιό σου.
1. Η Εκκλησία φίλε μου δεν εχει τελεσιδικα αποφανθεί αν ο οικουμενισμός είναι αιρεση.
Φυσικα οσοι κοινωνουν και συμπροσευχονται με αιρετικους Ρωμαιοκαθολικους κλπ ειναι μεγα λαθος και καταδικαστεο χωρις δευτερη σκεψη και πρεπει να επιπλητονται....
Το κανουν υποτιθεται "στην λουμπα" που λεει κι ο λαός μας, διοτι νομιζουν οτι εφοσον ο οικουμενισμός δεν εχει κηρυχθεί επισημως ως αίρεση δεν εχουν προβλημα...
Ομως ειναι οπως κι εσυ λες καθαρες οι θεσεις των Πατερων μας.
Συνεπως εχουμε αυτους τους οικουμενιστες που κανουν αυτο το αντιορθόδοξο σφαλμα της κονωνιας με τους αιρετικους, αλλά ταυτοχρονως δεν μπορουμε να πουμε οτι ολοι του ΝΗ ειναι οικουμενιστες επειδη εχουν κοινωνια με τους οικουμενιστες...
Οταν κηρυχθεί σαν αιρεση ο οικουμενισμός, τοτε όσοι θα κοινωνουν με οσους επιμενουν στον οικουμενισμό θα εμπιπτουν σε αυτο που λεει ο Μ. Βασίλειος.
2. Και μονο που μιλας περι "κορμου" φιλε μου σημαίνει οτι το προβλημα υφισταται κι από οτι μαθαίνω κλυδωνίζει το "αντικανονικο" παλαιο ημερολογιο (για να μην λεω σχισματικο)....
Φαντασου ομως αδερφε μου ποσο δυσκολο είναι να βαλει παλι στους κολπους της η Εκκλησία "κανονικως" το παλαιο ημερολογιο (εστω ερχομενη παλι εκείνη στο παλαιο ημερολογιο) την στιγμή που οι ίδιοι οι παλαιοημερολογητες δεν μπορουν αν υπαχθουν κατω από τουλαχιστον τον κυριο κορμο τους....
3. Επειδή εχω προσωπικα πολυ στενη σχεση κι επαφη με πληθος αρχιερεων και ιερέων γνωριζω πάρα πολυ καλα ότι ενας μικρός αριθμός (αλλά οχι αμελητέος) από αυτούς που καθαιρούνται προσφεύγουν στο παλαιό ημερολόγιο και γινονται αποδεκτοί!!!!!!!!
Αυτό φυσικά είναι παντελως παράδοξο από την στιγμή που εμείς οι ΝΗτες θεωρουμε ότι εσεις ειστε πολυ πιο αυστηροί σε θεματα ηθικής.....
Μαλιστα εχει τυχει να ακουσω κληρικό που ήταν προς καθαίρεσιν να λεει ότι "δεν με νοιαζει θα παω με το παλιό"....
Τι να πω φίλε μου;
Παντως το αντιθετο δεν ισχυει....
Κανείς κληρικος του νεου δεν αναγνωριζεται καν ως κληρικός κι ως εκ τουτου δεν δυναται να ερθει στις ταξεις των κληρικων της επισημης Εκκλησίας (του Νεου)...
Το πιο περίεργο που εχω συναντήσει παντως επι τουτου θα στο αναφερω οσο κι αν ειναι παντελως ευτραπελο...
Αρχιμανδρίτης καταδικάσθηκε σε καθαίρεση αλλά η απόφαση ήταν εφεσιμη..... (δηλαδή θα πηγαινε σε σευτεροβαθμιο συνοδικο δικαστηριο.... Στο μεταξυ πήγε στο παλαιο ημερολογιο και τον δεχθηκαν!!!!!!! Μετα ομως απο λίγα χρόνια εγινε το δευεροβαθμιο και αθωωθηκε και ξαναγυρισε στο Νεο.... Χαος δηλαδή φιλε μου...
Τελοσπαντων
Οσον αφορα το θεμα που μου λες με τους Αρχιερείς και τα υποκοριστικά γυναικεία ονοματα ισχύει με μια διαφορά....
Αφορά ένα πολυ μικρό ποσοστό αρχιερέων κι οχι ολους φυσικα....
Συνεπως δεν ισχυει το οτι "αυτο το χαρτι δεν μπορουν αν το παίζουν"....
Ειναι κατακριτεο και το μεν και τα δε.....
Το ότι καποιοι αρχιερείς εχουν κατακριτεα συμπεριφορά αυτό δεν απαλλασει το ατοπημα των του παλαιου να αποδεχονται στις ταξεις τους τους καθαιρεμενους του νεου....
Αγαπητε μου φιλε Δημητριε
Νομιζω οτι αυτη η συζητηση δεν εχει τελος....
Οπότε τουλαχιστον ας κρατησουμε την καλη πιστη και αδερφικη σχεση μεταξυ μας με την ελπιδα καποια στιγμη ο Κυριος να δωσει την λυση.
Υπαρχουν αρκετα άλλα φλεγοντα θεματα που μας απασχολουν ως Ελληνες και Χριστιανούς που θα πρεπει να εστιασουμε σε αυτα.
Να εισαι καλα.
Ἀγαπητέ μου Θᾶνε,
Ξέρω ὅτι αὐτός ὁ διάλογος δέν ἔχει τέλος. Σέ πληροφορῶ μάλιστα ὅτι αὐτόν τόν καιρό πνίγομαι κυριολεκτικῶς ἀπό τίς ὑποχρεώσεις, πού σημαίνει ὅτι δέν ἔχω ἐλεύθερο χρόνο. Ὡστόσο, τόσο ἀπό τήν ἐπικοινωνία πού εἴχαμε μέχρι τώρα ὅσο καί ἀπό τίς (καλύτερες δυνατές) συστάσεις πού λαμβάνω ἀπό ἄτομο πού σέ γνωρίζει καί πού ἐμπιστεύομαι, νομίζω ὅτι ἀξίζει ὁ διάλογος μαζί σου, γι αὐτό καί συνεχίζω. Συνεπῶς, ἐπίτρεψέ μου, σέ παρακαλῶ, καί κάτι τελευταῖο. Γράφεις: "Οταν κηρυχθεί σαν αιρεση ο οικουμενισμός, τοτε όσοι θα κοινωνουν με οσους επιμενουν στον οικουμενισμό θα εμπιπτουν σε αυτο που λεει ο Μ. Βασίλειος." Αὐτό λέγεται συχνά ἀπό πολλούς ΝΕτας (ΝεοΕορτολογίτας), ἀλλά εἶναι θανάσιμον σφάλμα, ἀδερφέ μου. Ὅλοι οἱ Πατέρες, καί δή ὁ 15ος Κανών τῆς ΑΒ, διδάσκουν τήν ἀποτείχισιν ΠΡΟ συνοδικῆς διαγνώσεως!!! Ἀξίζει νά τό μελετήσῃς πολύ προσεκτικῶς αὐτό τό σημεῖο, διότι ἀφορᾶ τήν σωτηρίαν σου. Ὅσα ἔργα καλά καί ὅσες ἀρετές νά ἔχουμε, ὅπως ἔγραψες γιά τόν π. Κων-νο ὅτι ἔχει, ἐάν δέν εἴμεθα στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, δέν σωζόμεθα. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέγει ὅτι τά καλά ἔργα τῶν αἱρετικῶν θά μετρήσουν εἰς βάρος των ἐν ἡμέρα κρίσεως (μᾶλλον ἐπειδή δι αὐτῶν ἐξαπατοῦν τούς ἀνθρώπους καί δοξάζεται ἡ αἵρεσις, δηλαδή ὁ Διάβολος). Τοὐναντίον, ὅσοι ἀπό ἐμᾶς ἔχουμε πέσει σέ μεγάλα ἁμαρτήματα, ἀλλ' ἔχουμε μετανοήσει γι αὐτά καί μέσῳ τῶν ἱερῶν μυστηρίων ζητοῦμε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, θά σωθοῦμε. Μοῦ φαίνεται δύσκολο νά πιστεύσω ὅτι ὁ Θεός θά δίδῃ τήν πλουσίαν Χάριν Του γιά πολύ ἀκόμη χρονικό διάστημα σέ χῶρο πού ἔχει μολυνθῆ ἀπό τήν αἵρεσιν, ἡ ὁποία εἶναι βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ χῶρος τοῦ Νέου ἀπό αὐτό ἀκριβῶς πάσχει. Νἆσαι καλά κι ἐσύ.
Δημοσίευση σχολίου