Σήμερα, δημοσιεύεται το έβδομο κείμενο της κατηγορίας που εγκαινιάσθηκε προσφάτως με τον τίτλο ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ, ΠΑΜΠΟΛΛΕΣ ΛΕΞΕΙΣ.
Οπτική έμπνευση για την σημερινή ανάρτηση αποτέλεσε μια προσωπική φωτογραφία που τραβήχθηκε πριν από δύο χρόνια σε ταβέρνα του Πειραιά.
Στην φωτογραφία αυτή εικονίζεται ο γράφων μαζί με τον ηθοποιό Κώστα Πρέκα. Στο άρθρο που ακολουθεί (το οποίο καλό είναι να αναγνωσθεί συνδυαστικά με ένα παλαιότερο άρθρο, δημοσιευμένο στο παρόν ιστολόγιο με τίτλο «Για την 49η θεατρική παράσταση της 17 Νοέμβρη»1) εξηγείται για ποιον λόγο συνδέουν τον γράφοντα και τον Κώστα Πρέκα, σε διάστημα μισού αιώνος, δύο χούντες: η κυριολεκτική χούντα των Συνταγματαρχών και η υβριδική χούντα των Μητσοτακικών.
Με αφορμή την φωτογραφία αυτή, επιχειρείται παράλληλα μια σύντομη ανάδειξη των ομοιοτήτων μεταξύ του στρατιωτικού καθεστώτος και του καθεστώτος Μητσοτάκη σε επίπεδο αντιδικτατορικής συνθηματολογίας.
Προς τον σκοπό αυτόν αξιοποιήθηκε το σπάνιο λεύκωμα «ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ. Πολυτεχνείο: Από την κατάληψη στην εισβολή», το οποίο κυκλοφόρησε το 1974 από τις εκδόσεις ΕΡΜΕΙΑΣ με συνοδευτικό κείμενο του Γιάννη Φάτση.
Η σημερινή ανάρτηση συμπίπτει με την επέτειο του Πολυτεχνείου, ημέρα κατά την οποία οι υποκριτές και φαρισαίοι της πολιτικής βρήκαν για μία ακόμη φορά την ευκαιρία να υπερηφανευθούν για την ψευτοδημοκρατία που κατάφεραν να εγκαθιδρύσουν μεταπολιτευτικά, ενώ η ζοφερή αλήθεια είναι ότι βιώνουμε μια ύπουλη-μεταμφιεσμένη κρυπτοδικτατορία, άλλως: μεταδημοκρατία, η οποία φορά διάτρητο κοινοβουλευτικό μανδύα.
Ας το πάρουμε απόφαση: Η επταετία της χούντας των Συνταγματαρχών δεν ήταν μια δικτατορική παρένθεση μεταξύ δύο δημοκρατικών φάσεων, αλλά η αναστολή μιας διαρκούς δικτατορίας, οι μασκοφορεμένοι ηγέτες της οποίας, αντί για πηλίκηο και στρατιωτικές στολές, φορούσαν, και φορούν, μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, γραβάτες, παπιγιόν και κοστούμια, ώστε να φαίνονται όλα μούρλια!
Ως εκ τούτου, μετέχουμε σε μια θεατρική παράσταση διαρκείας, την οποία συντηρούμε, όσο αρνούμαστε να την μελετούμε και να την αποδομούμε.
Ι. ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ
Από τον Μάρτιο του 2020 που η κυβέρνηση της Νέας Δικτατορίας άρχισε να εφαρμόζει τα δρακόντεια, ψευτο-υγειονομικά μέτρα κατά του κορωνοϊού, αναποδογυρίζοντας όλα όσα διδάσκαμε και διδασκόμασταν στις νομικές και ιατρικές σχολές, κατέστη απολύτως σαφές ότι ο ελληνικός λαός είχε απέναντί του μια συμμορία από τους πιο ύπουλους δικτάτορες.
H πικρή αλήθεια για τα πειθαρχικά μέτρα της εποχής κορωνοϊού γραμμένη στους τοίχους της Αθήνας, αλλά η συμπαγής πλειοψηφία πειθάρχησε πανεύκολα!
Με πρόσχημα την καταπολέμηση του «φονικού αόρατου εχθρού», τα μέλη της υβριδικής χουντοσυμμορίας ενεργοποίησαν το όπλο της προπαγάνδας (όπως συνηθίζει, άλλωστε, να κάνει κάθε αυταρχικό καθεστώς, δικτατορικό ή ολοκληρωτικό), προκειμένου να παρασύρουν κάθε πολίτη να αυτοφυλακιστεί μέσα στο ιδιωτικό του κλουβί, κάθε καθηγητή και μαθητή ή φοιτητή να αυτοεγκλωβιστεί μέσα στο ψηφιακό του κελλί, άπαντες δε να εξέρχονται κατ’ εξαίρεσιν από την φυλακή τους, εφόσον προηγουμένως θα έχουν στείλει τον προβλεπόμενο κωδικό εξόδου στον πενταψήφιο αριθμό 330332 ή θα έχουν συμπληρώσει ιδιοχείρως το έγγραφο της αυτοβεβαίωσης για την μετακίνησή τους, την οποία θα επεδείκνυαν μόλις τους σταματούσε για έλεγχο κάποιος πειθήνιος στο σύστημα αστυνομικός.
H ξεφτίλα του αιώνα: Ο εγκλεισμός μας (σε οργουελική διατύπωση: lockdown), τον οποίο δεχθήκαμε αμάσητα όχι μόνο μία αλλά δύο φορές!
Αυτή η υβριδική χούντα είχε ως αποτέλεσμα να με ευαισθητοποιήσει στο έπακρο και να αρχίσω να γράφω εναντίον του καθεστώτος απανωτούς λιβέλλους, ένας εκ των οποίων είχε ενοχλήσει σφόδρα τον καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Ευάγγελο Βενιζέλο3.
Ως γνωστόν, αποκορύφωμα της προσωπικής μου αντίστασης ενάντια στην υβριδική δικτατορία, την μεταμφιεσμένη σε καλοκάγαθη πατερναλιστική κυβέρνηση που προσποιείτο ότι φλεγόταν να μη χαθεί ούτε μία γιαγιά, ούτε ένας παππούς από την διαρκώς παρούσα επίθεση του τρομοκράτη-κορωνοϊού, υπήρξε αφ’ ενός η παραίτησή μου από την θέση του αναπληρωτή καθηγητή Νομικής Σχολής Κομοτηνής4, αφ’ ετέρου η συγγραφή του βιβλίου «Από την τρομοκρατία στην πανδημία. Υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις στον πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού»5, που μετά έδωσε την σκυτάλη σε δύο ακόμη, ένα για την σύνδεση πανδημίας και κλιματικής αλλαγής και ένα τρίτο για τον Προσωπικό Αριθμό.
Στην υποσημείωση 179 της σελίδας 85 του βιβλίου «Από την τρομοκρατία στην πανδημία», αναπαρήγαγα την επισήμανση του Γάλλου φιλοσόφου Μισέλ Φουκώ, ο οποίος αναφερόταν στην πολιτική κουλτούρα του κινδύνου που αποτελεί αναγκαίο όρο του φιλελευθερισμού:6
«Δεν υπάρχει φιλελευθερισμός χωρίς κουλτούρα κινδύνου», οπότε «οι στρατηγικές ασφάλειας […] είναι κατά κάποιον τρόπο το ανάποδο […] του ίδιου του φιλελευθερισμού».
Επομένως, οι επιδημίες που βαπτίζονται τρομολαγνικά «αόρατοι εχθροί» είναι πολύ βολικοί για τον «φιλελευθερισμό», αφού του δίδεται μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ασκήσει τη «φιλελεύθερη τέχνη διακυβέρνησης», που «είναι η εκπληκτική επέκταση των διαδικασιών ελέγχου, καταναγκασμού, επιβολής», οι οποίες «θα συγκροτηθούν ως […] το αντιστάθμισμα των ελευθεριών».
O Φουκώ ήταν, ίσως, ο καλύτερος αναλυτής του διπόλου επιτήρησης και τιμωρίας που εφαρμόζουν τα πειθαρχικά καθεστώτα. Στο ομίτιτλο βιβλίο του7 γράφει τα εξής:
«Ο πανοπτικός μηχανισμός συναρμόζει χωρικές μονάδες που επιτρέπουν σε κάποιον να βλέπει συνεχώς και να αναγνωρίζει μεμιάς. Εν ολίγοις, αντιστρέφεται η αρχή στην οποία υπάκουε το μπουντρούμι. Ή, μάλλον, από τις τρεις λειτουργίες του –εγκλεισμός, στέρηση φωτός, απόκρυψη– διατηρείται μόνο η πρώτη και καταργούνται οι άλλες δύο. Το πλήρες φως και το βλέμμα ενός επιτηρητή αιχμαλωτίζουν καλύτερα από το σκοτάδι, που τελικώς προστάτευε. Η ορατότητα είναι μια παγίδα».
Σύμφωνα με τον ίδιον, το μείζον αποτέλεσμα του Πανοπτικού είναι ότι «οδηγεί τον κρατούμενο σε μια συνειδητή και μόνιμη κατάσταση ορατότητας που διασφαλίζει την αυτόματη λειτουργία της εξουσίας. Έτσι ώστε η επιτήρηση να είναι μόνιμη ως προς τα αποτελέσματά της, ακόμη κι αν είναι ασυνεχής ως προς τη δράση της· έτσι ώστε η τελειότητα της εξουσίας να τείνει να καταστήσει άχρηστη την ενεργό άσκησή της. […] η εξουσία πρέπει να είναι ορατή και ανεπαλήθευτη. Ορατή: Ο κρατούμενος θα έχει συνεχώς μπροστά στα μάτια του την επιβλητική φιγούρα του κεντρικού πύργου απ’ όπου τον κατασκοπεύουν. Ανεπαλήθευτη: ο κρατούμενος δεν πρέπει ποτέ να γνωρίζει αν όντως παρακολουθείται»8.
Αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα επιτυγχάνεται και σήμερα με την εφαρμογή της υπερεξελιγμένης Τεχνολογίας, η οποία απειλεί κάθε πολίτη με τον εγκλεισμό του σε μια ηλεκτρονική φυλακή που χρησιμοποιεί αόρατες ψηφιακές αλυσίδες.
Ως εκ τούτου, η πανδημία ήταν ο καταλύτης για την ταχύτατη μετάβαση από την υγειονομική στην ηλεκτρονική δικτατορία.
Σε επίπεδο λειτουργίας του ασυνειδήτου, η ευαισθησία μου απέναντι σε δικτατορικά καθεστώτα, όπως αυτό που εγκαθιδρύθηκε με πρόσχημα την καταπολέμηση του κορωνοϊού αλλά έκτοτε εξακολουθεί να υφίσταται, αλλάζοντας συνεχώς προσωπεία, είναι πιθανό να σχετίζεται με το γεγονός ότι έζησα οριακά την κατάρρευση της χούντας των Συνταγματαρχών, η οποία αντικαταστάθηκε από το ψευτοδημοκρατικό καθεστώς Κωνσταντίνου Καραμανλή.
ΙΙ. 1973-2023: ΟΙ ΔΥΟ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΠΡΕΚΑ
Έχω συγκρατήσει στην μνήμη μου τόσο την στιγμή που ο πατέρας μου με έβγαζε στον δρόμο για να πανηγυρίσουμε την ήττα των δικτατόρων και την νίκη των ψευτο(Νεο)δημοκρατών, χειροκροτώντας την νυχτερινή άφιξη του δήθεν «Εθνάρχη», όσο και την στιγμή εκείνη που, ένα χρόνο πριν, λόγω των γεγονότων του Πολυτεχνείου, πληροφορηθήκαμε την διακοπή λειτουργίας του νηπιαγωγείου της Ερασμείου Ελληνογερμανικής Σχολής, το οποίο τότε στεγαζόταν στο Παλαιό Ψυχικό.
Ο άνθρωπος που με πήρε από τον δρόμο και με μετέφερε με ασφάλεια στους γονείς μου ήταν ο Κώστας Πρέκας, ο οποίος έτυχε να περνά με το αυτοκίνητό του κοντά στο νηπιαγωγείο της Ερασμείου.
Mία από τι μεγαλύτερες κινηματογραφικές επιτυχίες του συγκεκριμένου ηθοποιού είναι «Ο επαναστάτης ποπολάρος»! Στην ταινία αυτή, η οποία βασίζεται στο θεατρικό έργο του Γρηγόρη Ξενόπουλου «Ο ποπολάρος» και είχε προβληθεί για πρώτη φορά τον Δεκέμβριο του 1971, ο γλυκύτατος και ευγενέστατος μεταφορέας μου υποδυόταν έναν φοιτητή Νομικής, τον ποπολάρο Ζέπο Πεμπονάρη, ερωτευμένο με την Έλντα, κόρη του κόντε Ντιμάρα.
Σε μια από τις χαρακτηριστικότερες σκηνές του έργου, ο κεντρικός ήρωας ξετυλίγει το επαναστατικό του ταμπεραμέντο, υψώνοντας χέρι και φωνή στον κόντε Τσεζάρε Ροζάρο μέσα στον χώρο του καζίνου, γιατί αυτός τον εξύβρισε με διάφορα κοσμητικά επίθετα.
Τον Κώστα Πρέκα είχα την μεγίστη χαρά να τον συναντήσω προ δύο ετών σε ταβέρνα του Πειραιά και να συζητήσω μαζί του αναλυτικά το φαινόμενο της υβριδικής χούντας που βιώνουμε από τον Ιούλιο του 2019 και πλέον τείνει να ισοφαρίσει το ρεκόρ της κατά κυριολεξίαν χούντας. Αν, μάλιστα, οι εκλογές διεξαχθούν το 2027, τότε η μητσοτακική χούντα θα έχει ανατρέψει το ρεκόρ της στρατιωτικής χούντας του 1967.
Είναι δε εντυπωσιακό ότι οι δύο και μοναδικές φορές που συναντήθηκα στην ζωή μου με τον Κώστα Πρέκα ήταν μέσα σε χούντα, και δη σε διάστημα μισού ακριβώς αιώνα, με την μόνη διαφορά ότι το 1973 η χούντα (των Συνταγματαρχών) ήταν κυριολεκτική, ενώ το 2023 (των Μητσοτακικών) ήταν (και εξακολουθεί να είναι) υβριδική!9
ΙΙΙ. ΧΟΥΝΤΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ-ΧΟΥΝΤΑ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ: ΤΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΑΝΤΙΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ
Mε αυτήν την αφορμή αξίζει να θυμηθούμε μερικά από τα συνθήματα που κυριαρχούσαν το 1973 στους τοίχους της πρωτεύουσας, εντός κι εκτός Πολυτεχνείου.
Οι φωτογραφίες που θα παρατεθούν είναι ειλημμένες από το λεύκωμα με τίτλο «ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ. Πολυτεχνείο: Από την κατάληψη στην εισβολή»10.
H τελευταία φωτογραφία με το σύνθημα «Ουέ [ορθώς: Ουαί] Γραμματείς κ Φαρισαίοι Υποκριταί» είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική από όλες τις υπόλοιπες, αφού και οι σημερινοί υβριδικοί δικτάτορες υποκρίνονται συνεχώς ότι τα μέτρα που παίρνουν είναι πάντοτε «για το καλό μας» και «για την ασφάλειά μας» αλλά, προπάντων, ότι μεταπολιτευτικά απολαμβάνουμε τους καρπούς της (δήθεν αποκατεστημένης) δημοκρατίας και του κράτους Δικαίου, ενώ η ζοφερή αλήθεια είναι ότι βιώνουμε μια ύπουλη-μεταμφιεσμένη κρυπτοδικτατορία, άλλως: μεταδημοκρατία, η οποία φορά διάτρητο κοινοβουλευτικό μανδύα11.
Ας το πάρουμε απόφαση: Η επταετία της χούντας των Συνταγματαρχών δεν ήταν μια δικτατορική παρένθεση μεταξύ δύο δημοκρατικών φάσεων, αλλά η αναστολή μιας διαρκούς δικτατορίας, οι μασκοφορεμένοι ηγέτες της οποίας, αντί για πηλήκιο και στρατιωτικές στολές, φορούσαν, και φορούν, μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, γραβάτες, παπιγιόν και κοστούμια, ώστε να φαίνονται όλα μούρλια!
Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι, και επί εποχής κορωνοϊού, γινόταν λόγος για φασισμό, ενίοτε δε για ιατρικό φασισμό, αλλά και για χούντα Μητσοτάκη, ο οποίος, μάλιστα, σε πολλές φωτογραφίες απεικονιζόταν γελοιογραφικά με χιτλερικό μουστάκι12.
Η σπάνια αυτή φωτογραφία-ντοκουμέντο είναι τραβηγμένη από τον γράφοντα έξω από την βιβλιοθήκη της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών
Επίσης, το κόμμα του οποίου ηγείται ο Κυρ. Μητσοτάκης, αντί για ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, άρχισε να αποκαλείται ΝΕΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ, προκειμένου να συμπυκνώνει την αυταρχική πολιτική που εφαρμόζει ως κυβέρνηση της Ελλάδος επί μία σχεδόν επταετία.
Στην θέση, μάλιστα, του πυρσού που υπάρχει κανονικά στο έμβλημα του κόμματος εμφανίσθηκε το εμβόλιο!
Η μισάνθρωπη εμμονή του Κυρ. Μητσοτάκη με τον υποχρεωτικό-πειραματικό εμβολιασμό έδωσε σε κάποιους την έμπνευση να τον απεικονίσουν με φόντο έναν αγκυλωτό σταυρό ή σε στιγμή χαιρετισμού παραλληλιζόμενου με εκείνον που έκανε ο Χίτλερ.
Δυστυχώς, όμως, τα δρακόντεια ψευτο-υγειονομικά μέτρα με τον υποχρεωτικό πειραματικό εμβολιασμό ήταν μόνο η αρχή.
Σήμερα προπαγανδίζεται νυχθημερόν το αυταρχικό δόγμα της μηδενικής ανοχής13 και οι πάσης φύσεως υποχρεωτικότητες αυξάνονται διαρκώς, με αποκορύφωμα την υποχρεωτική έκδοση και χορήγηση Προσωπικού Αριθμού σε όλους τους πολίτες.
Αυτός ο Δαι-Μοναδικός Αριθμός θα χρησιμεύσει πρωτίστως σε ένα πρωτοφανές φακέλωμα όλων των πολιτών, το ψηφιακό βιοπορτραίτο (προφίλ) των οποίων θα κατασκευάζεται πανεύκολα από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Έτσι, είναι προφανές ένα ακόμη κοινό της χούντας Μητσοτάκη με την χούντα των Συνταγματαρχών, αφού και στην επταετία 1967-1974:
το στρατιωτικό καθεστώς είχε οργανώσει «υπηρεσίες πληροφοριών» και αρχεία με «φακέλους», στους οποίους καταχωρίζονταν τα λεγόμενα «σημειώματα». Σε αυτά υπήρχαν πληροφορίες για τα πολιτικά φρονήματα των πολιτών, για τις αισθηματικές σχέσεις τους, για τις αρρώστιες τους, ενώ φορητά μαγνητόφωνα αποτύπωναν τις συζητήσεις των νέων για οποιοδήποτε θέμα.
Aπό το λεύκωμα «ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ» του 1974 (κείμενο: Γιάννη Φάτση). Δεσπόζει το φακέλωμα της χούντας των Συνταγματαρχών, που σήμερα έχει μεταβληθεί σε ηλεκτρονικό φακέλωμα της χούντας των Μητσοτακικών.
Δεν είναι τυχαίο ότι για «καθεστώς Μητσοτάκη» γίνεται λόγος μέχρι και σήμερα, ακόμη και από τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, στην τελευταία του συνέντευξη που παραχώρησε στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1.
Ωστόσο, δεν μπορεί να μην επισημανθεί η τεράστια ευθύνη που βαρύνει τον κ. Σαμαρά αλλά και τον έτερο πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, οι οποίοι επέτρεψαν με την στάση τους να εγκαθιδρυθεί το καθεστώς Μητσοτάκη.
Χαρακτηριστική η φωτογραφία που είχε δει το φως της δημοσιότητας, μόλις πριν από δύο χρόνια, τον Μάιο του 2023 με το μήνυμα ενότητας το οποίο είχαν στείλει οι δύο πρώην πρωθυπουργοί στον δύσμοιρο ελληνικό λαό, έχοντας, σε σχήμα οιονεί σάντουιτς, τον Κυρ. Μητσοτάκη ανάμεσά τους14.
Δύο είναι τα φλέγοντα ερωτήματα που ανακύπτουν σήμερα:
Πρώτον, η στρατιωτική δικτατορία έληξε με μια εθνική τραγωδία. Άραγε, θα συμβεί το ίδιο και με την εν εξελίξει υβριδική δικτατορία του καθεστώτος Μητσοτάκη;
Δεύτερον, πώς εξηγείται κοινωνιολογικά, ψυχολογικά και πολιτικά το γεγονός ότι ένας πρωθυπουργός που έχει υποστεί έναν τόσο εκτεταμένο εξευτελισμό, για τον οποίο, μάλιστα, σε πολλούς δρόμους όλης της Ελλάδας διαδόθηκαν δύο υβριστικά συνθήματα (αν ψάξει κανείς, κάποια θα τα βρει στην θέση τους μέχρι και σήμερα), καταφέρνει να παραμένει όρθιος, παρότι, μάλιστα, η κυβέρνησή του είναι βουτηγμένη σε σκάνδαλα που επισωρεύονται ασταμάτητα;
H φωτογραφία αυτή είναι τραβηγμένη από τον γράφοντα στην συμβολή των λεωφόρων Αλεξάνδρας και Βασ. Σοφίας (Αθήνα)
Ίσως πρέπει να περιμένουμε μέχρι να πολλαπλασιασθούν τα αντιδραστικά παιδιά των αυταρχικών γονέων. Εν τω μεταξύ, επαληθεύεται η ακόλουθη διαπίστωση που είχε καταγράψει ο Ευάγγελος Γ. Ρόζος σε ένα βιβλίο του με τίτλο «Η Τέχνη και οι δημιουργοί της» εκδοθέν έναν μόλις χρόνο μετά την πτώση της στρατιωτικής χούντας:15
«Κανένας τύραννος δεν καταπολεμήθηκε πιο αποτελεσματικά από τους Έλληνες κλασικούς που δίδαξαν όλοι πως η ελευθερία και η ανθρωπιά είναι οι υπέρτατες αξίες της ζωής. Αλλά και ποιος μπορεί να μη συμφωνήσει πως καμιά απολυταρχία δεν χλευάσθηκε, δεν γελοιοποιήθηκε με τόση επιτυχία, όσο από μια σάτιρα, ένα τραγούδι, μια γελοιογραφία, ένα λαϊκό μουσικό κομμάτι».
18 Νοεμβρίου 2022
3 https://www.pronews.gr/opinion-makers/867155_7-anoiktes-pliges-sti-dystopia-toy-covid-19-provlimatismoi-anisyhies-meta-ti/
11 Απριλίου 2023
5 Πλέον κυκλφορεί σε τρίτη επικαιροποιημένη έκδοση, Αλφειός, Αθήνα 2023.
6 Foucault, Η γέννηση της βιοπολιτικής. Παραδόσεις στο Κολλέγιο της Γαλλίας [1978-1979], μτφ.: Β. Πατσογιάννης, εκδ. Πλέθρον, Αθήνα 2012/2020, σελ. 79.
7 Foucault, Επιτήρηση και Τιμωρία. Η γέννηση της φυλακής, ό.π., σελ. 228/229.
8 Foucault, ό.π., σελ. 229.
16 Οκτ
10 Κείμενο: Γιάννη Φάτση, Ερμείας 1974.
22 Απριλίου 2024
12 Βλ. διεξοδικά: Βάζε-βγάζε το χιτλερικό μουστάκι του Κυριάκου Μητσοτάκη
29 Ιουνίου 2023
30 Ιουνίου 2024
14 https://www.kathimerini.gr/politics/562411045/mitsotakis-samaras-karamanlis-minymata-enotitas-me-to-vlemma-stis-ekloges/
15 Αθήνα 1975, σελ. 20.
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου