Ειλικρινά είναι από τις ελάχιστες φορές που δεν γνωρίζω πώς να διαχειριστώ ένα γεγονός. Να το αντιμετωπίσω σοβαρά ή χιουμοριστικά. Και αυτό οφείλεται στο ότι πρόκειται για τυπική ιλαροτραγική κατάσταση με γέλιο και κλάμα μαζί /κλαυσίγελω. Αναφέρομαι στην πρόσφατη έκδοση χάρτη στο επίσημο περιοδικό του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Αλβανίας. Εκεί η Κέρκυρα, η Άρτα, η Πρέβεζα, η Ηγουμενίτσα, τα Γρεβενά περιλαμβάνονται ως ανήκοντα στο Κράτος της «Εθνικής Αλβανίας» (!!!....). Εκ πρώτης όψεως είναι να γελάει κανείς, γιατί δεν γίνεται να πάρει σοβαρά τους σαλταρισμένους Αξιωματούχους /Ηγέτες που χαρτογραφούν κατά βούληση. Βέβαια κάθε ασήμαντο βαλκανικό ή βορειοαφρικανικό γιουσουφάκι μιμείται πρακτικές, αλλά και εκτελεί εντολές του Δον Κιχώτη σουλτανίσκου της Τουρκίας. Έτσι οι χάρτες κατάκτησης και σφετερισμού ξένων εδαφών μπήκαν σταδιακά, ύπουλα, φαιδρά, για πλάκα στη ζωή μας τα τελευταία χρόνια. Από πρώτη πρόχειρη / επιδερμική προσέγγιση, κάθε νοήμων, σοβαρός άνθρωπος, θα το διασκέδαζε και δεν θα το λάμβανε σοβαρά, υπ’ όψιν του. Έλα όμως που ο πλανήτης κατακλύζεται, άγεται και φέρεται από νανώδη, πυγμαία πολιτικά αναστήματα. Έλα που οι διεθνείς Οργανισμοί (ΟΗΕ, Σ.Α…) είναι ανίκανοι, ξεδοντιασμένοι, ευνουχισμένοι, κοινώς: της πλάκας. Αντί λοιπόν να αντιδράσουν, όταν η Τουρκία ενυπνιάστηκε το όραμα της Γαλάζιας Πατρίδας και άπλωνε δικούς της χάρτες που περιελάμβαναν ξένα εδάφη, άνοιγε θαλάσσιους Οθωμανικούς διαδρόμους, προκειμένου να αποκτήσει σύνορα με μακρινές χώρες όπως πχ η Λιβύη, ο διεθνής παράγων και η καταγέλαστη Ε. Ένωση, δεν αντέδρασαν!... Έκτοτε συνεχίζει το χαβά της η Τουρκία τώρα βρίσκει μιμητές: Αλβανία (σ. σ πιθανότατα υποκινούμενη από την Τουρκία). Άνοιξε ο Ασκός του Αιόλου ή « μάθανε πως ενδίνουμε /το…δίνουμε και πλακώσανε και οι …. Αλβανοί»!. Δεν υπάρχουν πλέον σύνορα Κρατών. Κάθε σαλταρισμένος ψευτοπαλληκαράς μπορεί –με έναν χάρτη - να διεκδικήσει τα εδάφη γειτονικής ή απόμακρης χώρας (!). Απορίας άξιον τι κουβαλάνε (αντί εγκεφάλου) στο κρανίο τους : Άχυρα, πίτουρα, ή χάρτες;. Ο κρατικός παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο. Γυρίζει η «φίλη και σύμμαχος» -αλά Τούρκα- Αλβανία περίπου 147 χρόνια, στη συνθήκη του Βερολίνου, όπου υποθέτει πως αδικήθηκε, και ζητά εδάφη.
Βέβαια, πονηρά και ανερυθρίαστα, δεν αναφέρει, ότι τότε δεν ήταν , ούτε είχε αναγνωριστεί ως επίσημη κρατική οντότητα. Ο Αλβανός ηγέτης πριν ένα περίπου χρόνο μιλώντας σε μετανάστες ομοεθνείς του στη Θεσσαλονίκη είπε «Η Βόρειος Ήπειρος έχει πεθάνει». Σοβαρά, από μόνη της, ή προσπαθούν οι Τουρκαλβανοί να την πεθάνουν εδώ και δεκαετίες;. Αυτά αποδεικνύουν τον αλυτρωτισμό των γειτόνων. Να μην θυμηθούμε τους Τσάμηδες και τις απαιτήσεις τους;. Είναι γεγονός πως κανείς δεν θα έπρεπε να ασχοληθεί αν κάποιος ιδιώτης ή ένα οιοδήποτε περιοδικό ή εφημερίδα δημοσίευε ένα τέτοιο γελοίο χάρτη, χωρίς ιστορική υπόσταση. Όταν όμως εμφανίζονται τέτοια τερατώδη επεκτατικά σχέδια, σε επίσημο περιοδικό του Αλβανικού κράτους, το πράγμα αλλάζει και πρέπει να αντιμετωπιστεί σοβαρά. Πριν πολλά χρόνια η Τουρκία, άρχισε να διεκδικεί ό, τι μπορούσε από την Ελλάδα (Θράκη, νησιά, εναέριο χώρο, υφαλοκρηπίδα κ.ο.κ). Τότε το επίσημο ελληνικό δόγμα ήταν: «Δεν διεκδικούμε τίποτα. Δεν παραχωρούμε τίποτα». Ωραίο και εύηχο. Ατυχές όμως. Επειδή όταν ο απέναντι διεκδικεί κάτι που δεν του ανήκει, εσύ οφείλεις να απαντήσεις , αφού σου δημιουργεί με θρασύτητα και παραλογισμό, θέμα. Πως όμως θα τον αντιμετωπίσεις, όταν εσύ ο ίδιος δεν διεκδικείς (και μάλιστα ό, τι ιστορικά όντως σου ανήκει);. Τόσο δύσκολο είναι να κατανοηθεί το αυτονόητο; Ποιο είναι αυτό; Μα, το ότι σε σύρει ο άλλος διεκδικώντας να πάρει από εσένα τα δικά σου. Τα δικά του δεν διακυβεύονται επειδή απλούστατα εσύ του έχεις δηλώσει ότι δεν διεκδικείς τίποτα!. Μοιραίο λάθος τακτικής πολιτικής. Έκτοτε διεκδικούν μόνον οι Τούρκοι και εμείς αμυνόμαστε!. Και συζητούμε μαζί τους (κατευναστικά!) για να κρατήσουμε –άκουσον, άκουσον- τα ελληνικά εδάφη μας!. Κάποτε είχα πει ομιλώντας σε βήμα ότι είναι μέγα λάθος το: «Δεν διεκδικούμε τίποτα». «Όχι» είπα, να αλλάξει: «Διεκδικούμε και εμείς». Η διπλωματική οδός που ακολουθήθηκε από όλες ανεξαρτήτως τις Κυβερνήσεις μας ήταν ατυχής. Ούτε τα 12 μίλια –δικαίωμά μας κατοχυρωμένο – ανακηρύξαμε , ούτε ένα τουρκικό αεροπλάνο από εκείνα που μπαινοβγαίνουν στον Ελληνικό εναέριο χώρο καταρρίψαμε . Για να μην αναφερθώ στην πομπή /εθνική ντροπή/ρεζιλίκι των Ιμίων με την αδόκητη απώλεια 3 ανδρών των Ενόπλων Δυνάμεων. Για την Ελληνική Σημαία που …. την πήρε ο αέρας. Ή για το δύστυχο κούρδο Ηγέτη Οτσαλάν που τον παραδώσαμε στους Τούρκους, ως πρόβατο επί σφαγή (!).
Αφού δεν αντιδράσαμε όταν και όποτε έπρεπε, τώρα ζούμε υπό την (Τουρκική) Δαμόκλειο σπάθη του casus belli. Δεν είναι κι άσχημα (!). Η Κύπρος (το 37%), αν και μέλος της Ε.Ε είναι πάνω από μισό αιώνα υπό τουρκική κατοχή!!!. Χωρίς ουδείς να αντιδρά!. Οι Σκοπιανοί μας δούλεψαν κανονικά. Δηλώνουν Μακεδόνες (σκέτο!).
Επιβάλλεται:
Άμεσα αλλαγή εξωτερικής πολιτικής.
Τερματισμός συνομιλιών με εχθρικές χώρες που μας απειλούν, διεκδικούν, επιβουλεύονται ελληνικά εδάφη. Χώρες όπως: Τουρκία και Αλβανία: Ήταν, είναι και θα εξακολουθήσουν να είναι εχθρικές και ως τέτοιες οφείλουμε με σθένος να τις αντιμετωπίσουμε. Οποιαδήποτε συνδιαλλαγή, υποχωρητικότητα, διαλλακτική στάση και ανοχή, θα οδηγήσει σε νέες εθνικές περιπέτειες. Αρκετά!!!
ΥΓ Δεν θα είναι κακή ιδέα, να αρχίσουμε και εμείς να διεκδικούμε (ιστορικά, δικαιωματικά) την Βόρεια Ήπειρο; Γιατί όχι;. Αρκεί βέβαια να τολμήσουμε και κατόπιν τα προς Ανατολάς εδάφη που είχε κατακτήσει ο Μέγας Αλέξανδρος!.... Η πόρτα του φρενοκομείου άνοιξε. Θα μείνουμε απ’ έξω εμείς;.
Θεωρώ πως η είσοδος μας εκεί ενδείκνυται επειδή (αν μείνουμε απέξω) δεν θα χάσουμε μόνον εδάφη, αλλά και θα φουντώσει η εγγενής τάση διχασμού μας που θα μας οδηγήσει σε έντονες εσωτερικές εμφυλιοπολεμικές συγκρούσεις.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα λοιπόν.
Επιλέγω τη σύγκρουση με τους …..βαρβάρους, ως λιγότερο εθνοβόρο!
*Ιατρού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου