ΜΝΗΜΗ ΗΡΩΩΝ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ (ΚΥΠΡΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1974)

Εισαγωγικό σημείωμα

Το άρθρο που θα διαβάσετε παρακάτω γράφτηκε τιμής ένεκεν για τους πεσόντες ήρωες του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, από τον κ. Δήμο Βαλκανίδη και εμπλουτίστηκε με πλήθος φωτογραφιών, αποσπασμάτων αλλά και συνδέσμων από το ιστολόγιό μας και από την έρευνά μας στο διαδίκτυο. (τελευταία ανανέωση με πρόσθετα στοιχεία και συνδέσμους έγινε τον Ιούλιο του 2025)

Οσοι αναγνώστες έχουν κάποια φωτογραφία ή πληροφορία ή κάποιο λινκ σχετικό με τους πεσόντες που δεν διαθέτουμε πληροφορίες, να μας τις στείλουν στο μέηλ του ιστολογίου (koukthanos@gmail.com) για να τις προσθέσουμε στο άρθρο.

Το άρθρο αυτό θα αναδημοσιεύεται και θα εμπλουτίζεται όσο μπορούμε.
Το οφείλουμε στα παλικάρια μας... 

Σημειώση: Το άρθρο έχει στηριχθεί στο κείμενο του κ Βαλκανίδη αλλά μέσα θα βρείτε πλήθος επιπλέον στοιχείων και συνδέσμων που προστέθηκαν αργότερα. 

Επίσης θα αναδημοσιεύεται σε διάφορες επετείους της μάχης της ΕΛΔΥΚ, ανανεωμένο και εμπλουτισμένο. Η πρώτη δημοσίευσή του ήταν ΕΔΩ

ΘΑΝΟΣ

Γράφει ο Βαλκανίδης Δήμος 

Η ΙΣΤΟΡΊΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΆΝΕΤΑΙ ΔΥΣΤΥΧΏΣ.

ΣΑΣ ΤΟΥΣ ΣΥΣΤΉΝΩ ΠΡΟΦΑΝΏΣ ΑΝΕΠΙΦΎΛΑΚΤΑ, ΚΑΤΌΠΙΝ ΕΟΡΤΉΣ ΒΕΒΑΊΩΣ, ΧΡΟΝΊΩΣ ΠΟΛΛΑΠΛΉΣ ΑΛΓΕΙΝΏΣ ΑΠΟΚΡΎΨΕΩΣ ΤΟΥΣ, ΕΓΚΆΘΕΤΗΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΉΣ ΣΚΌΠΙΜΗΣ ΛΉΘΗΣ, ΤΟΥΣ ΕΝΤΕΛΏΣ ΆΓΝΩΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΆΜΑ ΠΛΉΡΩΣ ΞΕΧΑΣΜΈΝΟΥΣ, ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΗΜΈΝΟΥΣ, ΑΠΟΜΟΝΩΜΈΝΟΥΣ ΕΝ ΠΟΛΛΟΊΣ, ΣΎΓΧΡΟΝΟΥΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΟΎΣ ΉΡΩΕΣ, ΤΗΣ ΜΠΑΡΟΥΤΟΚΑΠΝΙΣΜΈΝΗΣ ΕΛΔΎΚ ΤΟΥ 1974, ΕΛΛΆΔΊΤΕΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΏΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΈΝΔΟΞΟ ΠΕΔΊΟ ΤΟΥ ΚΑΘΉΚΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΙΩΝΊΟΥ ΤΙΜΉΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΑΚΕΡΑΙΌΤΗΤΑ ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΑΠΑΡΝΉΣΕΩΣ ΤΟΥΣ, ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΌΤΑΤΗΣ ΝΉΣΟΥ ΚΎΠΡΟΥ.

ΠΕΣΌΝΤΕΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΊ ΚΑΙ ΟΠΛΊΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΔΎΚ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΗΡΟΎ ΤΟΥ ΠΟΛΈΜΟΥ ΑΠΌ ΤΙΣ 20 ΙΟΥΛΊΟΥ ΜΈΧΡΙ ΤΙΣ 17 ΑΥΓΟΎΣΤΟΥ ΤΟΥ 1974. 

ΛΟΧΑΓΌΣ ΣΤΑΥΡΙΑΝΆΚΟΣ ΣΩΤΉΡΙΟΣ 16/8/1974 

Γεννήθηκε στο Σκουτάρι Λακωνίας το 1941, της ΕΛΔΥΚ/Λόχος Διοικήσεως. Έπεσε ηρωικώς μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στα ανώνυμα υψ. δυτικώς του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, υπερασπιζόμενος μέχρις εσχάτων με το Τμήμα του το Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, τις μεσημβρινές ώρες της 16ης Αυγούστου 1974.

Έπεσε ηρωικώς αξιοπρεπώς μαχόμενος, εις το Β Ύψωμα του μαλακού υπογαστρίου του Ελληνικού Ηρωικού Στρατοπέδου της ΕΛΔΎΚ, εν ολίγοις της Πρώτης Γραμμής Αμύνης, καθώς εξήλθε εμφανώς όρυγμα του, ώστε να ακινητοποιήσει ένα μεγαλοπρεπές Τούρκικο άρμα Μ-113, μόνο με το ατομικό του περίστροφο, το οποίο είχε εισχωρήσει στα ενδότερα των Ελληνικών εμπόλεμων Ορυγμάτων. Εν κατακλείδι όταν εκτόξευσε το θανατηφόρο βλήμα του, τον χτύπησε στο Κεφάλι, και του το απέκοψε ακαριαίως.  

Υπήρξε Λοχαγός του Μηχανικού, με καταγωγή από το Σκούταρι της Μάνης. Σήμερα το Ελληνικό Στρατόπεδο της ΕΛΔΎΚ, στην περιοχή της Μαλούντας της Κύπρου, ως Τιμής ένεκεν Προς Τιμήν του, φέρει το όνομα του, αλλά και στην γενέτειρα του το Σκούταρι της Μάνης, μία Προτομή μας τον ενθυμίζει αγέρωχα. 

Προτείνω εμφανώς ανεπιφύλακτα, εγώ ο ασήμαντος Βαλκανίδης Δήμος ο αρθρογράφος, εν μέσω του εν λόγω ημέτερου τοπικού [απαγορευμένου] τρόπος του λέγειν ασφαλώς, Κουφαλιώτικου blog tamystikatoubaltou, καθώς προβάλει διαχρονικώς απαγορευμένα, Εθνικά Πρότυπα διαχρονικής ζώσης Φιλοπατρίας, αλλά και Πατερικής Θεολογικής Νηπτικής Φιλοκαλίας, η Παλαιά Εθνική Οδός, Θεσσαλονίκης Αθηνών Βεροίας, να του Παραχωρηθεί άμεσα η Ονοματοδοσία του, ως Φωτοδότης Εθνικής μας Κληρονομιάς και Παρακαταθήκης, Τιμής Ένεκεν Προς Τιμήν του. Παράλληλα και ο Περιφερειακός των Κουφαλίων, εις την Είσοδο της Κωμοπόλεως μας, δια μέσω μίας Επιβλητικής Πινακίδας με την Ονομασία του, να Τοποθετηθεί, ώστε να μας τον ενθυμίζει περίτρανα, αλλά και η Οδός της Διευθύνσεως Πλάτωνος, να αλλαχθεί επιτόπου, ώστε να φέρουν την Αξιοπρεπή Τιμητική του Ονομασία, Αιωνία του η μνήμη, Αθάνατος. 

ΛΌΓΑΧΌΣ ΣΤΑΜΠΟΥΛΉΣ ΒΑΣΊΛΕΙΟΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής το 1942, της ΕΛΔΥΚ. Έπεσε ηρωικώς μαχόμενος την ώρα συμπτύξεως, κατόπιν διαταγής, των αμυνομένων τμημάτων της ΕΛΔΥΚ στη θέση Ν.Α. Στρατοπέδου ΕΛΔΥΚ Λευκωσίας Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974.

Με καταγωγή από την Κασσάνδρα Χαλκιδικής, εν συνεχεία ενώ είχε στα χέρια του το εύλογο Φύλλο Πορείας, που του επέτρεπε επισήμως νομίμως, να απομακρυνθεί εγκαταλείποντας Το Ελληνικό Στρατόπεδο της ΕΛΔΎΚ Της Κύπρου, και να εγκατασταθεί στα μετόπισθεν της σιγουριάς της Ηπείρου. Εν αντιθέσει παρόλο που επίκειται μελλοντική πολεμική σύρραξη, δεν πτοήθηκε διόλου, και προτίμησε να παραμείνει μέχρι τελευταίας του ρανίδας, Εθνικά Αξιοπρεπώς μάχιμος, ώστε να πολεμήσει στην πρώτη γραμμή του μετώπου, για την Ελληνική Υπεράσπιση, του εμφανώς μπαρουτοκαπνισμένου Στρατοπέδου της ΕΛΔΎΚ. 

Εν ολίγοις υπήρξε από τους τελευταίους Στρατιωτικούς, που αποχωρούσαν εγκαταλείποντας κακήν κακώς βιαίως απροθύμως, το ηρωικό Στρατόπεδο, ενώ κατά την υποχώρηση του, τον πέτυχε ένα βλήμα όλμου και τον σκότωσε ακαριαίως. Εν κατακλείδι, ήταν ο Ανθυπασπιστής, το δεξί χέρι δηλαδή του Τελευταίου Ηρωικού Στρατοπεδάρχη και Υποδιοικητή της ΕΛΔΎΚ, του Αντισυνταγματάρχη Παναγιώτη Σταυρουλόπουλου, εις την Τριήμερη μάχη του εμπόλεμου χαλασμού και της αιματηρής θυσίας, δια της ένδοξης Εθνικής αξιοπρεπώς αυταπαρνήσεως, από τις 14 έως τις 16 Αυγούστου του 1974. 

Εν τέλει, η νεαρή σύζυγός του, έντρομη και πανικοβλημένη, ρωτούσε κατόπιν, εναγωνίως να ενημερωθεί, για την τύχη του συζύγου της ανδρός, τότε απευθύνθηκε και στον Υποδιοικητή της ΕΛΔΎΚ, τον άμεσο αρμόδιο, αλλά και τον τελευταίο Στρατοπεδάρχη, τον Ηρωικό Αντισυνταγματάρχη Παναγιώτη Σταυρουλόπουλο, μετέπειτα από μόλις λίγες ημέρες της ταφής του. Εν συνεχεία, τον ρωτά εναγωνίως ευθέως, που βρίσκεται ο σύζυγος της, καθώς κανείς δεν την απαντάει. Εκείνη την στιγμή ο Αντισυνταγματάρχης Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος, της αποκρίθηκε ευθύς εξαρχής, λέγοντας την, την γλώσσα της αυθεντικής και καθάριας αληθείας, πως σκοτώθηκε Ηρωικώς Αξιοπρεπώς πεσόντας μαχόμενος, εις στο ένδοξο πεδίο της Τιμής και του Καθήκοντος, και πως θα πρέπει να νιώθει υπερήφανη για δαύτον, ως ένας Περήφανος και Προπάντων ελεύθερος Έλληνας. 

Εν προκειμένω, ενώ υπήρξε συνεχώς στο πλάι του, μέσα στο μικρό Εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, 100 μόλις μέτρα από την Πρώτη Γραμμή του μετώπου, που το είχαν μετατρέψει ως άτυπο Διοικητήριο. Εκείνη δεν τον πίστευε και επιζητούσε εναγωνίως αποδείξεις των λόγων του, αναγκάσθηκε τότε, και με κάποιους ψωμωμένους φαντάρους του, έκανε μία άτυπη παράνομη εκταφή, για να επιβεβαιωθεί αλλά και να σιγουρευθεί, και μόλις αντίκρισε τον νεκρό σώμα του συζύγου της, και διέκρινε την βέρα στα χέρια του, του γάμου τους, κατέρρευσε επιτόπου. 

Την σήμερον το δεύτερο Ελληνικό Στρατόπεδο της ΕΛΔΎΚ στην Κύπρο, φέρει το όνομα του, προς Τιμήν του, Τιμής Ένεκεν. Προτείνω προφανώς ανεπιφύλακτα, η Οδός της Διευθύνσεως Θεμιστοκλή, στην γενέτειρα μου τα Κουφάλια, να ονομασθεί Προς Τιμήν του, ως φωτοδότης Αιωνίου Ευγνωμοσύνης, Εσαεί ευχαριστίας και παρακαταθήκης κληρονομιάς. Παράλληλα και το Γήπεδο του Αγίου Αθανασίου, στον ενιαίο Δήμο Χαλκηδόνας, το δεύτερο πληθυσμιακά, να φέρει το Όνομα του, προς Τιμήν του, αλλά και στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής της γενέτειρας του, έναντι του Σπιτιού μία, μία Προτομή μας τον ενθυμίζει περίτρανα, όπως επίσης και η πέριξ Πλατεία. Αιωνία του η Μνήμη, Αθάνατος.

ΥΠΟΛΟΧΑΓΌΣ ΤΣΙΏΝΟΣ ΣΩΤΉΡΙΟΣ 29/7/1974 

Γεννήθηκε στον Κοκκινόπηλο Ελασσόνας Λάρισας το 1945, της ΕΛΔΥΚ/6ος Λόχος. Τραυματίσθηκε ηρωικά μαχόμενος στις 21 Ιουλίου 1974, κατά τις πολεμικές επιχειρήσεις στην περιοχή του Τουρκοκυπριακού θύλακα «ΚΙΟΝΕΛΙ» Κύπρου και πέθανε συνεπεία των τραυμάτων του στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας Κύπρου στις 29 Ιουλίου 1974. 

Τραυματίσθηκε βαριά, στην νυχτερινή επίθεση της ΕΛΔΎΚ, προς τον Τουρκοκυπριακό θύλακα του Κιόνελι στις 20 Ιουλίου, μεταφέρθηκε επειγόντως στο Νοσοκομείο της Λευκωσίας, όπου μετά από λίγες ημέρες, δήθεν ανάρρωσης, άφησε την τελευταία του πνοή δοκιμάζοντας να φάει ένα σταφύλι. Αθάνατος αιωνία του η Μνήμη.

ΑΝΘΥΠΑΣΠΙΣΤΉΣ ΚΈΝΤΡΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στο Άργος Ορεστικό Καστοριάς το 1932, της ΕΛΔΥΚ. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων κατά τη διάρκεια αμυντικού αγώνα στο ύψ. Αγίου Γεωργίου στο Στρατόπεδο ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου, ως επικεφαλής Διοικητής της 3ης Διμοιρίας του 4ου Λόχου της ΕΛΔΥΚ, στις 16 Αυγούστου 1974. 

Οταν όλοι υποχωρούσαν έντρομοι και πανικόβλητοι, θέλοντας και μη, κακήν κακώς βιαίως, από τα μπαρουτοκαπνισμένα εμφανώς εμπόλεμα ορύγματα τους, του Ηρωικού Στρατοπέδου της ΕΛΔΎΚ, κατόπιν βεβαίως έντονων πιέσεων και εντολών, των ανωτέρων τους αξιωματικών και το στρατόπεδο έπεσε πλέον στα χέρια των πολυάριθμων και σαφώς πλήρως εξοπλισμένων Τούρκων, αυτός προτίμησε εμφανώς εσκεμμένως οικειοθελώς, να μην τα εγκαταλείψει διόλου Εθνικά αξιοπρεπώς μαχόμενος και να παραμείνει για να το υπερασπισθεί, μέχρι τέλους, τότε τοποθέτησε λίγα πολυβόλα, ως αποστολή αυτοκτονίας, ένας εναντίον όλων, ώστε να καταφέρουν να απομακρυνθούν τουλάχιστον οι υπόλοιποι, όσο γίνεται περισσότεροι ΕΛΔΥΚΆΡΙΟΙ ασφαλείς, από το εμπόλεμο πεδίο, της σφαγής του κρανίου τόπου. 

Προτείνω εμφανώς ανεπιφύλακτα, η Οδός της Διευθύνσεως της Γενέτειρας μου Στα Κουφάλια, του ποιητή Βάρναλη, να μετονομασθεί προς Τιμήν του, του Ανθυπασπιστή ΚΏΣΤΑ ΚΈΝΤΡΑ, όπως επίσης και το κλειστό Γυμναστήριο στο χωριό της Γέφυρας, του ενιαίου Δήμου Χαλκηδόνας. Εν κατακλείδι, του Καλυτέρου Κλειστού Γυμναστηρίου που διαθέτει ο ενιαίος Δήμος Χαλκηδόνας, να φέρει το όνομα του, ως Τιμής Ένεκεν, για να μαθαίνουν οι νεότεροι κινούμενοι παραδειγματικά, αλλά και να ενθυμούνται οι παλαιότεροι. Αιωνία του η Μνήμη, Αθάνατος. 

ΑΝΘΥΠΑΣΠΙΣΤΉΣ ΠΑΠΑΛΆΜΠΡΟΥ ΒΑΣΊΛΕΙΟΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στη Λάγγα Καστοριάς το 1931, της ΕΛΔΥΚ/Λόχος Βαρέων Όπλων. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων κατά τη διάρκεια αμυντικού αγώνα στο ύψ. Αγίου Γεωργίου στο Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ της Λευκωσίας Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974.  

Πολέμησε και στον πόλεμο της Κορέας, του 1953-55, άρα υπήρξε πολύ έμπειρος στις πολεμικές αναμετρήσεις των μαχών, είχε ειδικότητα βαρεοπλίτη πολυβόλου. Οταν κατέρρευσε το Μπαρουτοκαπνισμένο Ελληνικό Στρατόπεδο της ΕΛΔΎΚ, και το εγκατέλειπαν όλοι κακήν κακώς, θέλοντας και μη, λόγω της πολυάριθμης τουρκικής παρουσίας, πλημμυρίδας, και πλήρως εξοπλισμένης, αυτός δεν έφυγε εγκαταλείποντας το, όπως τον διέταξαν οι ανώτεροι του και προτίμησε εσκεμμένως οικειοθελώς, να θυσιασθεί ολομόναχός του, μέσα στο ολοκαύτωμα της ΕΛΔΎΚ, ως αποστολή αυτοκτονίας, παίρνοντας δίπλα του εν τάχει, κάποια λιγοστά Πολυβόλα, για να καλύψει την υποχώρηση των υπολοίπων φαντάρων της ΕΛΔΎΚ, δια της όσο γίνεται καλυτέρας ασφαλείας τους και φυλάξεως. 

Προτείνω εμφανώς ανεπιφύλακτα, η Οδός της Διευθύνσεως του Ανδρέα Εξαδάκτυλου, στην γενέτειρα μου στα Κουφάλια, να πάρει το όνομα του, ως Ανθυπασπιστής ΒΑΣΊΛΗΣ ΠΑΠΑΛΆΜΠΡΟΥ, όπως επίσης και το γήπεδο στο χωριό της Γέφυρας του ενιαίου Δήμου Χαλκηδόνας, να ονομασθεί σαφώς προς Τιμήν του, Τιμής ένεκεν, αιωνίου εσαεί ευγνωμοσύνης. Αιωνία του η μνήμη, Αθάνατος. 

Βρέθηκαν και ταυτοποιήθηκαν τα οστά του το 2025 ΕΔΩ 

ΑΡΧΙΛΟΧΊΑΣ ΚΌΚΚΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ 20/7/1974

Γεννήθηκε στο Πέττα Άρτας το 1937, της ΕΛΔΥΚ/6ος Λόχος. Έπεσε ηρωικώς μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στην περιοχή του Τουρκοκυπριακού χωριού Κιόνελι Λευκωσίας, ως επικεφαλής Διμοιρίτης του 6ου Λόχου, στις 21 Ιουλίου 1974.  

Με καταγωγή από το Πέτα της Ηπείρου, μόλις είχε εγκατασταθεί στο Ελληνικό Στρατόπεδο της ΕΛΔΎΚ, δια του Αρματαγωγού Λέσβος, του Ηρωικού Πλωτάρχη Ελευθερίου Χανδρινού, σκοτώθηκε στην παράτολμη νυχτερινή επίθεση της επιχειρήσεως, στον Τουρκοκυπριακό θύλακα του Κιόνελι, που επιχείρησαν προφανώς επιπόλαια, οι Στρατιωτικοί της ΕΛΔΎΚ, καθώς τότε ήταν το Στρατιωτικό καθεστώς, του Ταξιάρχου και Διοικητή της ΕΣΑ Δημητρίου Ιωαννίδη.

ΑΡΧΙΛΟΧΊΑΣ ΜΠΙΝΆΚΗΣ ΓΕΏΡΓΙΟΣ 22/7/1974

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1939, της ΕΛΔΥΚ/2ος Λόχος. Με καταγωγή από την Κρήτη, σκοτώθηκε από βλήμα όλμου μέσα στο στρατόπεδο της ΕΛΔΎΚ, στην λεγόμενο Σκοπιά της Σόνιας, καθώς υπήρξε απέναντι ένα σαντουιτσάδικο, και πήρε την εν λόγω άτυπη ονομασία του, από τους φαντάρους. 

Βρέθηκαν τα οστά του το 2024 ΕΔΩ

ΑΡΧΙΛΟΧΊΑΣ ΚΟΎΡΛΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στο Μητρούσι Σερρών το 1937, της ΕΛΔΥΚ. Έπεσε ηρωικώς μαχόμενος εναντίον των Τούρκων κατά την απαγκίστρωση του Τμήματός του από το Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία στις μεσημβρινές ώρες της 16ης Αυγούστου 1974. 

Κατά μία άλλη εκδοχή σκοτώθηκε από βλήμα όλμου μέσα στο μπαρουτοκαπνισμένο όρυγμα του.

ΑΡΧΙΛΟΧΊΑΣ ΣΚΑΜΠΑΡΔΏΝΗΣ ΧΡΉΣΤΟΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στα Λεσιανά Τρικάλων το 1937, της ΕΛΔΥΚ/4ος Λόχος. Φονεύθηκε από ρουκέτα Τουρκικού Αεροσκάφους εντός του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. ΕΔΩ

Κατά μία άλλη εκδοχή σκοτώθηκε από βλήμα όλμου μέσα στο παρατηρητήριο του στρατοπέδου του.

ΑΡΧΙΛΟΧΊΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΌΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΌΛΑΟΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στο Μουζάκι Καρδίτσας το 1941, της ΕΛΔΥΚ/Λόχος Δκσεως. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στις 16 Αυγούστου 1974, κατά τη διάρκεια του αμυντικού αγώνα του Λόχου του στο αριστερό του υψ. του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στην Λευκωσία Κύπρου.

Συγκλονιστική μαρτυρία για την εξαφάνισή του 

Πιάσθηκε αιχμάλωτος και μεταφέρθηκε στα Άδανα της Τουρκίας, κατά πάσα πιθανότητα, ζώντας σε απάνθρωπες συνθήκες υγιεινής, κατόπιν κάποιων ετών όμως, ένας Έλληνας νταλικέρης στα βάθη της Τουρκίας, σταμάτησε αιφνιδίως να αλλάξει το λάστιχο του, τότε διέκρινε ένα αγροτικό τσιφλίκι που δούλευαν οι αγρότες. Ένας άνθρωπος σε άθλια κατάσταση, που στηρίζονταν σε ένα ξύλο, καθώς του έλλειπε το ένα του πόδι, τον είπε εν τάχει, ότι ονομάζεται Γιαννακόπουλος Νικόλαος και ήταν Αρχιλοχίας της ΕΛΔΎΚ, και πιάστηκε αιχμάλωτος πολέμου στην Κύπρο το 1974. Εν ολίγοις μην ρωτάτε προφανώς αφρόνως αδαώς, γιατί η μεταπολιτευτική φοβική και ως είθισται αδρανοποιημένη, υποτονικά κινούμενη Ελληνική δημοκρατία, δεν τους αναζήτησε εντόνως, πιεστικά εναγωνίως, προς την εχθρική Τουρκία. Επειδή απλούστατα είχε να ασχοληθεί με τα αίσχη όλων των πολιτικών προδοτικών κυβερνήσεων. Αιωνία του η μνήμη, Αθάνατος.

ΛΟΧΊΑΣ ΤΣΙΠΙΝΙΆΣ ΒΑΣΊΛΕΙΟΣ 21/7/1974 (αναφορά κι ΕΔΩ)

Γεννήθηκε στη Μ. Παναγία Αρναίας Χαλκιδικής το 1952, της ΕΛΔΥΚ/4ος Λόχος. Φονεύθηκε από εχθρικά πυρά έξω από το Τ/Κυπριακό χωριό «Κιονέλι» στις 21 Ιουλίου 1974 κατά την επίθεση του Λόχου του για εξουδετέρωση εχθρικών πολυβολείων. ΕΔΩ

Μόλις είχε εγκατασταθεί στο Ελληνικό Στρατόπεδο της ΕΛΔΎΚ, ως νεοσύστατη σειρά 107, σκοτώθηκε στην νυχτερινή μάχη της ΕΛΔΎΚ, που διεξήχθη την ίδια ημέρα της εγκαταστάσεως του, στον Τουρκικό Θύλακα του Κιόνελι, της νυχτερινής σαφώς παράτολμης επιθέσεως. Αιωνία του η μνήμη. Αθάνατος.

ΛΟΧΊΑΣ ΖΆΡΚΟΣ ΧΡΉΣΤΟΣ 21/7/1974,

Γεννήθηκε στο Κρυονέρι Κορινθίας το 1951, της ΕΛΔΥΚ/2ος Λόχος. Φονεύθηκε από ριπή εχθρικού πολυβόλου κατά τη διάρκεια επιθέσεως της μονάδας του προς κατάληψη του Τ/Κυπριακού χωριού «Κιονέλι» Λευκωσίας στις 21 Ιουλίου 1974.

Δείτε κι ΕΔΩ 

ΛΟΧΊΑΣ ΑΝΤΩΝΌΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ 26/7/1974

Γεννήθηκε στην Ψωφίδα Καλαβρύτων Αχαΐας το 1953, της ΕΛΔΥΚ/3ος Λόχος. Τραυματίσθηκε στις 20 Ιουλίου 1974 από πολυβόλο εχθρικού αεροσκάφους, ενώ μαχόταν με τον 3ο Λόχο του για την κατάληψη του Στρατοπέδου της ΤΟΥΡΔΥΚ και πέθανε στις 26 Ιουλίου 1974, λόγω των τραυμάτων του ΕΔΩ. Γιός πολύτεκνης οικογένειας με 9 παιδιά. 

Την Παρασκευή 19 Ιουλίου του 1974 και ενώ τα μαυρισμένα σύννεφα του πολέμου πάνω από τον γαλανό και πεντακάθαρο ουρανό της Κύπρου, πλησίαζαν απειλητικά και ήταν έτοιμα να εκραγούν, μαζί με άλλους συναδέλφους του, στρατιώτες του Πεζικού, επιβιβάζονται για την Κύπρο, για να αντικαταστήσουν τους στρατιώτες της 103 ΕΣΣΟ.  

Το Σάββατο 20 Ιουλίου 1974, οι άνδρες της ΕΛΔΥΚ, μαζί με τους καταδρομείς της Α’ Μοίρας Καταδρομών, που έφτασαν, τη νύχτα, αεροπορικώς στην Κύπρο, ήταν οι μοναδικές οργανωμένες στρατιωτικές δυνάμεις που έπρεπε να αντιμετωπίσουν τον Τούρκο κατακτητή, που διέθετε τα πλέον σύγχρονα και το κυριότερο μεγαλύτερα σε αριθμό μέσα και στρατιώτες.

Οι μάχες που ξεκίνησαν, το πρωί του Σαββάτου και οι επιχειρήσεις που συμμετείχε ο Κων/νος Αντωνόπουλος, για την προάσπιση της Πρωτεύουσας της Κύπρου, της Λευκωσίας και τη διατήρηση της ελευθερίας της, έμελλε να είναι μοιραίες, για τον άτυχο συγχωριανό μας Κώστα Αντωνόπουλο. 

Από ριπή πυροβόλου, τουρκικού αεροσκάφους, τραυματίσθηκε σοβαρά στην αριστερή ωμοπλάτη έως τη δεξιά λεκάνη του, μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο της Λευκωσίας για άμεση νοσηλεία, αλλά, δυστυχώς στις 26 Ιουλίου 1974, υπέκυψε στα σοβαρά τραύματά του. 

ΛΟΧΊΑΣ ΒΆΗΣ ΙΆΚΩΒΟΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στα υψ. Ν.Δ. του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. 

ΛΟΧΊΑΣ ΙΓΝΑΤΙΆΔΗΣ ΙΩΆΝΝΗΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στη Βάθη Κιλκίς το 1952, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στα υψ. Ν.Δ. του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974.

ΛΟΧΊΑΣ ΠΑΤΣΑΝΆΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ 16/8/1974 

Γεννήθηκε στην Άντισσα Μηθύμνης Λέσβου το 1952, της ΕΛΔΥΚ/Λόχος Βαρέων Όπλων (ΛΒΟ). Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στην αμυντική τοποθεσία του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. ΕΔΩ 

ΛΟΧΊΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΊΔΗΣ ΘΕΌΔΩΡΟΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στην Έδεσσα Πέλλας το 1953, της ΕΛΔΥΚ/ΛΒΟ. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στην αμυντική τοποθεσία του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. 

Βρέθηκαν και ταυτοποιήθηκαν τα οστά του το 2025 ΕΔΩ κι ΕΔΩ

ΛΟΧΊΑΣ ΧΑΜΟΥΡΙΩΤΆΝΗΣ ΓΕΏΡΓΙΟΣ 16/8/1974 

Γεννήθηκε στη Ν. Ποτείδαια Χαλκιδικής το 1952, της ΕΛΔΥΚ/4ος Λόχος. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στο ύψ. «Α» του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. ΕΔΩ

ΛΟΧΊΑΣ ΑΘΑΝΑΣΊΟΥ ΝΙΚΌΛΑΟΣ 16/8/1974 

Γεννήθηκε στην Κρυοπηγή Καρδίτσας το 1952, της ΕΛΔΥΚ/Λόχος Βαρέων Όπλων. Έπεσε ηρωικώς μαχόμενος εναντίον των Τούρκων, από πυροβόλο εχθρικού άρματος, σε ύψ. ΝΔ. Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ Λευκωσίας στις 16 Αυγούστου 1974, κατά τη διάρκεια του αμυντικού αγώνα της μονάδας του.   

ΛΟΧΊΑΣ ΓΛΑΡΈΝΤΖΟΣ ΧΑΡΆΛΑΜΠΟΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952, της ΕΛΔΥΚ /Λ.Δ. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στα υψ. Ν.Δ. του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974.

ΛΟΧΊΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΌΠΟΥΛΟΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΉΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στη Μεσοποταμία Φθιώτιδας το 1952, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Φονεύθηκε από εχθρικά πυρά στο ύψ. Β’, Ν/Δ Στρατοπέδου ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου, κατά τη διάρκεια αμυντικού αγώνα της μονάδας του, στις 16 Αυγούστου 1974.  

Είχε σπουδάσει δάσκαλος, πάρα πολύ φιλότιμος και έντιμος ευπατρίδης Στρατιώτης, με δική του πρωτοβουλία, μεταφέρθηκαν κάποιοι συστρατιώτες του, βαριά τραυματισμένοι Ελδυκάριοι, ενδεικτικά σας αναφέρω εναργώς, όπως επίσης ένας δάσκαλος ονόματι Τζάνης, εάν το προφέρω ορθώς το όνομα του, με κομμένο πόδι, με καταγωγή από την Ηγουμενίτσα, αλλά και ένας ακόμη ονόματι Παπαδόπουλος από το Νέο Αγιονέρι της Θεσσαλονίκης. Εν τω μεταξύ, που κείτονταν εκτός των ορυγμάτων τους, καθώς σφάδαζαν από αφόρητους πόνους, και εκλιπαρούσαν για περαιτέρω βοήθεια, μεταφέρθηκαν δια της δικής του πρωτοβουλίας, στα μετόπισθεν της σιγουριάς, του εργοστασίου Καϊσί, στη σχολή Γρηγορίου, κάποια χιλιόμετρα πίσω, καθώς τους φορτώθηκαν στους ώμους και τους κουβαλούσαν. 

Μετέπειτα παρόλο που οι υπόλοιποι συστρατιώτες της ΕΛΔΎΚ, δεν επιθυμούσαν να επιστρέψουν διόλου, πίσω στα εμπόλεμα μπαρουτοκαπνισμένα ορύγματα τους, δηλαδή της Πρώτης Γραμμής του Β υψώματος ως καθαρή αποστολή αυτοκτονίας. Εν τω μεταξύ, αυτός εντόνως απειλητικώς εκβιαστικώς, τους προέτρεψε προτρέποντας τους, να επιστρέψουν άμεσα στο Καθήκοντος τους, εις το Πεδίον της Αιωνίου Τιμής, ώστε να βοηθήσουν εμπράκτως, τους υπόλοιπους λιγοστούς συμπολεμιστές τους, της ΕΛΔΎΚ, καθώς τους είχανε άμεση ανάγκη συμπαραστάσεως, και να μην λιποτακτήσουν αδιαφορώντας για την εν γένει τύχη τους. 

Παράλληλα, δεν τους τιμάει διόλου το γεγονός, να παρακολουθούνε εκ του απόμακρου ασφαλούς, τις μάχες που διεξάγονταν, μόλις λίγα χιλιόμετρα έμπροσθεν τους, ως να βλέπουν δίκην πολεμικής ταινίας, βλέπετε υπήρξε μάχιμος Λοχίας, στην απόμακρη εκ του ασφαλούς ασφάλεια. 

Εν κατακλείδι, αναγκάσθηκαν οι υπόλοιποι περίπου 10 εις τον αριθμό να υπακούσουν, Ελδυκάριοι συστρατιώτες του, κατόπιν έντονων αντιπαραθέσεων, διαμαρτυριών και αψιμαχιών, ένθεν εκείθεν εκατέρωθεν, να τον ακολουθήσουν υπακούοντας, βεβαίως με μισή καρδιά. Σκοτώθηκε μέσα στο μπαρουτοκαπνισμένο όρυγμα του, της πρώτης γραμμής του Β υψώματος, από κοντινή χειροβομβίδα που εκτόξευσαν οι Τούρκοι. Εν αντιθέσει, τελευταία φορά τον είδαν βαριά τραυματισμένο, να στηρίζεται σε ένα ξύλο, μη μπορώντας να σταθεί, μέσα στο μπαρουτοκαπνισμένο όρυγμα του, και όταν τον είπαν εν τάχει, πάμε να φύγουμε γρήγορα Θεμιστοκλή, όλα τελείωσαν, οι Τούρκοι πήραν το στρατόπεδο, τότε αυτός, αρνήθηκε να τους ακολουθήσει, λέγοντας πως δεν μπορεί πλέον, λόγω του ότι το πόδι του είναι βαριά τραυματισμένο. 

Τις επόμενες ημέρες αλγεινώς, η χαροκαμένη Μητέρα του, ήρθε στην Κύπρο άρον, άρον, και έψαχνε εναγωνίως τον υιό της, μέσα στα εν τάχει σκοινάκια των υπολοίπων Ελλήνων Ελδυκαρίων Στρατιωτών, ρωτώντας τους για την τύχη του, και για να τον εντοπίσει, αλλά εις μάτην, απονενοημένο διάβημα. 

Προτείνω σαφώς ανεπιφύλακτα, το γήπεδο του χωριού της Ελεούσας, πέριξ των Κουφαλίων, του εν γένει Δήμου Χαλκηδόνας, να πάρει το όνομα του ως Τιμής Ένεκεν, αιωνίου εσαεί Ευγνωμοσύνης προς Τιμήν του. Ενώ στην γενέτειρα μου τα Κουφάλια, να αλλαχθεί η Οδός της Διευθύνσεως του Σωκράτη, και να μετονομασθεί ως Λοχίας ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΉΣ ΕΛΕΥΘΕΡΌΠΟΥΛΟΣ. Αιωνία του η μνήμη, Αθάνατος.

Βρέθηκαν και ταυτοποιήθηκαν τα οστά του το 2025 ΕΔΩ 

ΛΟΧΊΑΣ ΖΑΧΑΡΆΤΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΉΛ 16/8/1974

Γεννήθηκε στις Γλυνάδες Νάξου Κυκλάδων το 1953, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Φονεύθηκε από εχθρικά πυρά στο ύψ. Β’, Ν.Δ Στρατοπέδου ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου, κατά τη διάρκεια αμυντικού αγώνα της μονάδας του στις 16 Αυγούστου 1974. 

ΛΟΧΊΑΣ ΜΠΑΓΙΏΡΓΟΣ ΠΑΝΑΓΙΏΤΗΣ 16/8/1974  

Γεννήθηκε στο Παλαιοχώρι Μεσολογγίου Αιτωλ/νίας το 1952, της ΕΛΔΥΚ/2ος Λόχος. Φονεύθηκε από ριπή εχθρικού πολυβόλου στην τοποθεσία «προμαχών» του Στρατοπέδου ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου κατά τη διάρκεια αμυντικού αγώνα της μονάδας του στις 16 Αυγούστου 1974.

Μαρτυρία Γιάννη Χατζηπαρασκευαϊδη: (απόσπασμα)
15 Αυγούστου, στο διπλανό πολυβολείο, ο Μπαγιώργος Παναγιώτης. Τελείωσε η αρμάθα, σηκώνεται να πάρει καινούρια και του ‘ρχεται η σφαίρα στο μέτωπο… 

ΛΟΧΊΑΣ ΚΟΥΚΟΥΛΆΡΗΣ ΧΡΉΣΤΟΣ 16/8/1974 

Βρέθηκαν τα οστά του το 2024 ΕΔΩ αλλά υπάρχει και νέα ενημέρωση με το όνομά του για επαναπατρισμό το 2025 ΕΔΩ

ΛΟΧΊΑΣ ΚΡΗΤΙΚΌΣ ΝΙΚΌΛΑΟΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953, της ΕΛΔΥΚ/ΛΒΟ. Επεσε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στην αμυντική τοποθεσία του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. ΕΔΩ

Βρέθηκαν και ταυτοποιήθηκαν τα οστά του το 2025 ΕΔΩ 

ΛΟΧΊΑΣ ΟΙΚΟΝΌΜΟΥ ΗΛΊΑΣ 16/8/1974 

Γεννήθηκε στην Ελάτη Τρικάλων το 1953, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στα υψ. Ν.Δ. Στρατοπέδου ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974.

ΛΟΧΊΑΣ ΠΑΥΛΟΎΔΗΣ ΠΑΎΛΟΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στον Άγ. Νικόλαο Χαλκιδικής το 1953, της ΕΛΔΥΚ/4ος Λόχος. Επεσε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στο ύψ. «Α» του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. ΕΔΩ

ΛΟΧΊΑΣ ΧΑΙΡΕΤΆΚΗΣ ΜΙΧΑΉΛ 16/8/1974

Γεννήθηκε στο Σφακοπηγάδι Κισσάμου Χανίων το 1950, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στα υψ. ΝΔ του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. 

ΔΕΚΑΝΈΑΣ ΘΑΝΌΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΉΤΡΙΟΣ 20/7/1974

ΔΕΚΑΝΈΑΣ ΡΟΎΣΗΣ ΓΕΏΡΓΙΟΣ ΑΠΌ ΤΑ ΓΙΑΝΝΙΤΣΆ 21/7/1974.

Έπεσε ηρωικώς αξιοπρεπώς μαχόμενος, στην εμφανώς παράτολμη νυχτερινή μάχη της ΕΛΔΎΚ, που διεξήχθη έναντι του άρτια οχυρωμένου και εξοπλισμένου, Τουρκοκυπριακού θύλακα του Κιόνελι, καθώς οι επιτηθέμενοι Ελδυκάριοι, νεοσύστατοι και εμφανώς άπειροι κατά βάση, αριθμητικώς μειονεκτούσαν των αμυνόμενων πλειοψηφικών, πλήρως εξοπλισμένων Τουρκοκυπρίων του έγκλειστου θύλακα τους, σε αναντιστοιχία 1 προς 4. Εν αντιθέσει, μόλις είχε εγκατασταθεί ως νεοσύστατη 107 σειρά στο στρατόπεδο της ΕΛΔΎΚ, με καταγωγή από την Νέα Πέλλα των Γιαννιτσών. Απέναντι από το δημαρχείο των Γιαννιτσών, υπάρχει η μαρμάρινη Προτομή του, της αιωνίου ευγνωμοσύνης και εσαεί ευχαριστιών. ΑΘΆΝΑΤΟΣ ΑΙΩΝΊΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ.

Βρἐθηκαν και ταυτοποιήθηκαν τα οστά του το 2025 ΕΔΩ 

ΔΕΚΑΝΈΑΣ ΛΟΥΚΆΚΗΣ ΘΕΟΦΆΝΗΣ 22/7/1974 

Γεννήθηκε στη Σάρτη Χαλκιδικής το 1953, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Φονεύθηκε στη θέση μάχης από έκρηξη βλήματος Όλμου 4,2″, κατά τη διάρκεια αμυντικού αγώνα του Λόχου Διοικήσεως της ΕΛΔΥΚ εντός του χώρου του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου, στις 22 Ιουλίου 1974. ΕΔΩ

«Μαρτυρία του στρατιώτη της 107 σειράς Σισμάνη Βασίλη από τη Γαλάτιστα Χαλκιδικής, οδηγού του λόχου διοικήσεως συντάγματος της ΕΛΔΥΚ για τον τραυματισμό του εώς 22 Ιουλίου 1974 και τον θάνατο του ήρωα Λουκάκη Θεοφάνη από τη Σάρτη Χαλκιδικής.

Ήταν η Τρίτη μέρα του πολέμου και η Τρίτη μέρα μου στην Κύπρο, Δυστυχώς δεν μπόρεσα να γνωρίσω τίποτε από το νησί παρά μόνο τον πόλεμο σε όλη την αγριότητα του. Το χειρότερο απ’ όλα όμως ήταν ότι μας χτυπούσαν εκ του ασφαλούς με βαριά όπλα και αεροπλάνα. Στις 22 Ιουλίου. Γύρω στις 11 η ώρα το πρωί, όλοι οι οδηγοί ήμασταν σε ετοιμότητα μέσα στο στρατόπεδο και εκτελούσαμε διατεταγμένες αποστολές. Τα τζιπ και τα άλλα αυτοκίνητα ήταν καμουφλαρισμένα κάτω από τα αιωνόβια δέντρα.

Κάτω από τα δέντρα όλα τα κτίρια ήταν κατεστραμμένα. Το στρατόπεδο βομβαρδιζόταν περιοδικά με όλμους και αεροπλάνα όπως και όλη η βόρειος Κύπρος. Οι όλμοι έρχονταν κατά δεκάδες και έσκαζαν μέσα στο στρατόπεδο ύπουλα και δολοφονικά. Πριν λίγη ώρα, μάθαμε ότι λίγο πιο πάνω αποκεφαλίστηκε σχεδόν από όλμο ο πατριώτης μου οπλουργός Ξανθόπουλος Θανάσης από το διπλανό χωριό το Παλαιόκαστρο Χαλκιδικής. Εγώ μαζί με τον δεκανέα Λουκάκη Θεοφάνη από τη Σάρτη Χαλκιδικής και έναν άλλο οδηγό, που δεν πρόλαβα να μάθω το όνομα του, αλλά θυμάμαι ότι ήταν από την Πάτρα, καλυπτόμασταν μέσα σ’ ένα τσιμεντένιο χαντάκι για τα νερά της βροχής. Σε μια ομοβροντία όλμων, ένα βλήμα χτύπησε στα χοντρά κλαδιά των δέντρων και άνοιξε σαν ομπρέλα προς τα κάτω. Εγώ τραυματίστηκα σε πολλά σημεία και ο πατρινός τραυματίστηκε στο χέρι. Ο Λουκάκης Θεοφάνης δυστυχώς σκοτώθηκε επί τόπου. Έτρεξαν αμέσως συμπολεμιστές και μας μετέφεραν στο νοσοκομείο Λευκωσίας…. « Εγώ δεν αναγνωρίστηκα σαν τραυματίας. Οι επιτροπές μου είπαν: «Αφού περπατάς τι τραυματίας είσαι;».

Ο Θεοφάνης Λουκάκης ήταν συμπατριώτης και φίλος μου. Καταγόταν από την Σάρτη Χαλκιδικής. Ο πόνος μου ήταν μεγάλος όχι τόσο για τα τραύματα μου, όσο για το θάνατο του φίλου μου. Όταν ερχόμασταν και είδαμε από μακριά το Τροοδος μου είχε πει: «Σαν τον Άθωνα του Αγίου Όρους μοιάζει που βλέπω κάθε πρωί από το σπίτι μου στη Σάρτη Σιθωνίας. Ώσπου να απολυθώ θα βλέπω το Τρόοδος και θα σκέπτομαι ότι είμαι στο σπίτι μου».

ΔΕΚΑΝΈΑΣ ΞΑΝΘΌΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΆΣΙΟΣ 22/7/1974

Με καταγωγή από την Δεσκάτη των Γρεβενών, οπλοπουργός στην ειδικότητα, σκοτώθηκε από βλήμα όλμου μέσα στο Στρατόπεδο της ΕΛΔΎΚ, υπήρξε από τους νεοσύστατος στρατιώτες της 107 σειράς που μόλις είχαν εγκατασταθεί στο Ελληνικό Στρατόπεδο της ΕΛΔΎΚ. Αιωνία του η μνήμη, Αθάνατος.Βρέθηκαν τα οστά του το 2024 ΕΔΩ

ΔΕΚΑΝΈΑΣ ΜΠΟΛΟΜΎΤΗΣ ΧΡΥΣΌΣΤΟΜΟΣ 22/7/1974

ΔΕΚΑΝΈΑΣ ΛΟΥΡΜΠΆΣ ΔΗΜΉΤΡΙΟΣ ΕΚ ΗΛΕΊΑΣ 16/8/1974. 

ΈΠΕΣΕ ΕΘΝΙΚΆ ΗΡΩΙΚΆ ΑΞΙΟΠΡΕΠΏΣ ΜΑΧΌΜΕΝΟΣ ΣΤΟ Β ΎΨΩΜΑ, ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΈΔΟΥ ΤΗΣ ΕΛΔΎΚ, ΚΑΘΏΣ ΑΡΝΙΌΤΑΝ ΕΠΑΝΕΙΛΗΜΜΈΝΩΣ ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΏΣ, ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΊΨΕΙ ΤΟ ΜΠΑΡΟΥΤΟΚΑΠΝΙΣΜΈΝΟ ΌΡΥΓΜΑ ΤΟΥ. ΕΝ ΟΛΊΓΟΙΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΓΡΑΜΜΉΣ, ΚΑΤΌΠΙΝ ΈΝΤΟΝΩΝ ΑΦΌΡΗΤΩΝ ΠΙΈΣΕΩΝ ΠΟΥ ΔΈΧΘΗΚΕ, ΚΑΙ ΕΝΤΟΛΏΝ ΤΩΝ ΑΝΩΤΈΡΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΤΟΥ, ΚΑΘΏΣ ΠΟΛΕΜΟΎΣΕ ΟΛΟΜΌΧΑΧΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΊΑ, ΜΗ ΔΕΧΌΜΕΝΟΣ ΝΑ ΤΟ ΕΓΚΑΤΑΛΕΊΨΕΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΛΎΨΕΙ ΌΣΟ ΓΙΝΌΤΑΝΕ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΉ ΥΠΟΧΏΡΗΣΗ-ΑΠΟΧΏΡΗΣΗ ΤΟΥΣ. ΕΝ ΤΈΛΕΙ, ΌΤΑΝ ΌΛΟΙ ΔΊΠΛΑ ΤΟΥ, ΕΊΧΑΝ Ή ΣΚΟΤΩΘΈΙ Ή ΤΟ ΕΓΚΑΤΈΛΕΙΠΑΝ ΆΡΟΝ ΆΡΟΝ, ΚΑΚΉΝ ΚΑΚΏΣ ΒΙΑΊΩΣ ΕΝ ΤΆΧΕΙ ΕΝΤΡΌΜΩΣ, ΚΑΤΌΠΙΝ ΑΝΩΤΈΡΑΣ ΠΙΕΣΤΙΚΉΣ ΕΝΤΟΛΉΣ. ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΊΔΙ, ΕΠΙΚΡΑΤΟΎΣΕ ΚΡΑΝΊΟΥ ΤΌΠΟΣ, ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΑΠΟΧΏΡΗΣΕ ΑΠΌ ΤΟ ΌΡΥΓΜΆ ΤΟΥ, ΏΣΤΕ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΊΨΕΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΌ ΣΤΡΑΤΌΠΕΔΟ ΤΗΣ ΕΛΔΎΚ, ΟΠΩΣ ΚΑΝΟΝΙΚΏΣ ΘΑ ΈΠΡΕΠΕ, ΚΑΙ ΈΚΑΝΑΝ ΆΛΛΩΣΤΕ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΏΣ ΟΙ ΥΠΌΛΟΙΠΟΙ ΣΥΣΤΡΑΤΙΏΤΕΣ ΤΟΥ ΕΛΔΥΚΆΡΙΟΙ.΄ΕΝΑΣ ΕΝΑΝΤΊΩΝ ΌΛΩΝ. ΘΥΣΙΆΣΘΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΎΝΕ ΟΙ ΥΠΌΛΟΙΠΟΙ ΣΤΡΑΤΙΏΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΔΎΚ, ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΉΣ ΥΠΟΧΩΡΉΣΕΩΣ ΑΠΌΧΩΡΉΣΕΩΣ ΤΟΥΣ. 

ΉΡΩΑΣ ΑΘΆΝΑΤΟΣ ΑΙΩΝΊΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ. ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΊΝΩ ΝΑ ΑΛΛΑΧΘΕΊ Η ΟΔΌΣ ΤΖΙΒΑΡΟΠΟΎΛΟΥ ΣΤΑ ΚΟΥΦΆΛΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΆΡΕΙ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΊΑ ΔΕΚΑΝΈΑ ΔΗΜΗΤΡΊΟΥ ΛΟΎΡΜΠΑ, ΜΕ ΚΑΤΑΓΩΓΉ ΑΠΌ ΤΗΝ ΗΛΕΊΑ, ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΓΉΠΕΔΟ ΤΟΥ ΠΡΟΧΏΜΑΤΟΣ ΝΑ ΟΝΟΜΑΣΘΕΊ ΠΡΟΣ ΤΙΜΉΝ ΤΟΥ.

Ταυτοποιήθηκαν τα οστά του το 2024 ΕΔΩ κι πραγματιποιήθηκε η ταφή του ΕΔΩ

ΔΕΚΑΝΈΑΣ ΑΘΑΝΑΣΌΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΉΤΡΙΟΣ 16/8/1974

ΔΕΚΑΝΈΑΣ ΓΡΊΒΑΣ ΧΡΉΣΤΟΣ 16/8/1974

Το πρωϊ, 13 Ιουλίου 1974, ο πατέρας του Ντίνος Γρίβας τον μετέφερε στο Λουτράκι, απ' όπου θα έφευγε με άλλους αξιωματικούς και στρατιώτες για την Κύπρο. Έφτασαν στο νησί στις 19 Ιουλίου λίγες ώρες πριν αρχίσει η εισβολή. Παρόλη την άγνοια του εδάφους έλαβαν από την πρώτη στιγμή μέρος στις επιχειρήσεις. Μετά την εκεχειρία στις 23 Ιουλίου, επικοινώνησε αρκετές φορές με τους δικούς του. Οι επιχειρήσεις ξανάρχισαν στις 14 Αυγούστου,με το δεύτερο Αττίλα. Στη διάρκεια των συγκρούσεων ο Χρήστος θεάθηκε ζωντανός στις 15 του μήνα. Από τότε αγνοείται η τύχη του. 

Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1953, σκοτώθηκε την στιγμή της υποχωρήσεως και εγκαταλείψεως του στρατοπέδου. Αιωνία του η μνήμη, Αθάνατος. 

ΔΕΚΑΝΈΑΣ ΜΟΝΆΧΟΣ ΒΑΣΊΛΕΙΟΣ 16/8/1974

ΔΕΚΑΝΈΑΣ ΜΟΥΡΊΚΗΣ ΑΘΑΝΆΣΙΟΣ 16/8/1974
ΔΕΚΑΝΈΑΣ ΞΈΝΟΣ ΘΕΌΔΩΡΟΣ 16/8/1974

Βρέθηκαν και ταυτοποιήθηκαν τα οστά του το 2025. ΕΔΩ 

ΔΕΚΑΝΈΑΣ ΤΣΏΝΗΣ ΗΛΊΑΣ 16/8/1974  

ΔΕΚΑΝΈΑΣ ΚΩΣΤΌΠΟΥΛΟΣ ΣΤΈΦΑΝΟΣ 16/8/1974

ΔΕΚΑΝΈΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΆΚΗΣ ΜΗΝΆΣ 16/8/1974

 

ΔΕΚΑΝΈΑΣ ΓΚΆΒΟΣ ΧΡΉΣΤΟΣ 16/8/1974
ΔΕΚΑΝΈΑΣ ΓΙΑΝΝΈΛΟΣ ΔΗΜΉΤΡΙΟΣ 16/8/1974

Βρέθηκαν και ταυτοποιήθηκαν τα οστά του το 2025 ΕΔΩ 
ΔΕΚΑΝΈΑΣ ΜΑΡΤΣΑΚΛΉΣ ΓΕΏΡΓΙΟΣ 16/8/1974

Βρέθηκαν τα οστά του το 2024 ΕΔΩ 

 

ΔΕΚΑΝΈΑΣ ΝΙΚΗΤΌΠΟΥΛΟΣ ΛΆΜΠΡΟΣ 16/8/1974

Βρέθηκαν και ταυτοποιήθηκαν τα οστά του το 2025. ΕΔΩ 
ΔΕΚΑΝΈΑΣ ΠΟΛΥΖΩΉΣ ΙΩΆΝΝΗΣ 16/8/1974
ΔΕΚΑΝΈΑΣ ΤΕΡΖΊΔΗΣ ΓΕΏΡΓΙΟΣ 16/8/1974
ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΚΟΥΚΟΎΛΗΣ ΘΩΜΆΣ 21/7/1974

Γεννήθηκε στον Αγ. Θεοδώρο Καρδίτσας το 1953, της ΕΛΔΥΚ/6ος Λόχος. Έπεσε ηρωικώς μαχόμενος κατά τη διάρκεια πολεμικών επιχειρήσεων εναντίον των Τούρκων στην περιοχή πλησίον του Τουρκοκυπριακού χωριού «ΚΙΟΝΕΛΙ» Λευκωσίας Κύπρου τις πρωινές ώρες της 21 Ιουλίου 1974.  

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΚΟΥΛΙΑΝΤΏΝΗΣ ΗΛΊΑΣ 21/7/1974

Γεννήθηκε στο Βαρθολομιό Ηλείας το 1952, της ΕΛΔΥΚ/Λόχος Βαρέων Όπλων. Φονεύθηκε από έκρηξη βόμβας εχθρικού αεροσκάφους κατά τη διάρκεια αμυντικού αγώνα της μονάδας του εντός του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στις 22 Ιουλίου 1974. 

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΓΑΛΆΝΗΣ ΑΝΑΣΤΆΣΙΟΣ 22/7/1974

Γεννήθηκε στην Καλλιθέα Ολυμπίας Ηλείας το 1953, της ΕΛΔΥΚ/1ος Λόχος. Φονεύθηκε από θραύσματα βλήματος εχθρικού όλμου πλησίον της Δεξαμενής του Στρατοπέδου ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου, κατά τη διάρκεια αμυντικού αγώνα της μονάδας του, τις μεσημβρινές ώρες της 16 Αυγούστου 1974. 

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΓΙΆΝΝΑΡΟΣ ΑΛΈΞΑΝΔΡΟΣ 22/7/1974

Γεννήθηκε στην Αλφειούσα Ολυμπίας Ηλείας το 1952, της ΕΛΔΥΚ/Λόχος Βαρέων Όπλων. Φονεύθηκε από έκρηξη βόμβας Τουρκικού αεροσκάφους, ενώ αμυνόταν με το Λόχο μέσα στο χώρο του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, στις 22 Ιουλίου 1974. ΕΔΩ

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΧΑΛΆΤΣΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ 22/7/1974

 
Γεννήθηκε στη Δεσκάτη Γρεβενών το 1953, της ΕΛΔΥΚ/2ος Λόχος. Φονεύθηκε από θραύσματα βλήματος εχθρικού Όλμου κατά τη διάρκεια αμυντικού αγώνα της μονάδας του στην περιοχή «Προμαχώνος» Στρατοπέδου ΕΛΔΥΚ Λευκωσίας Κύπρου στις 22 Ιουλίου 1974.

 

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΧΡΙΣΤΌΠΟΥΛΟΣ ΑΛΈΞΙΟΣ 22/7/1974 

 
Γεννήθηκε στο Μετόχι Πατρών Αχαΐας το 1953, της ΕΛΔΥΚ/2ος Λόχος. Φονεύθηκε από θραύσμα βλήματος εχθρικού όλμου στην περιοχή «Προμαχώνος» εντός του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ Λευκωσίας Κύπρου στις 22 Ιουλίου 1974. ΕΔΩ

 

Βρέθηκαν τα οστά του το 2024 ΕΔΩ

 

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΟΎΛΑΣ ΒΑΣΊΛΕΙΟΣ 25/7/1974

 

Γεννήθηκε στην Αγρελιά Τρικάλων το 1953, της ΕΛΔΥΚ/2ος Λόχος. Τραυματίσθηκε από ρουκέτα Τουρκικού Αεροσκάφους πλησίον του Διοικητηρίου της ΕΛΔΥΚ, ενώ εκτελούσε καθήκοντα Αστυνομίας μονάδας, και πέθανε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας Κύπρου από τα τραύματά του στις 25 Ιουλίου 1974.

 

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΉΣ ΣΠΥΡΊΔΩΝ 20/7/1974

  

Γεννήθηκε στις Κρήνες Κορινθίας το 1953, της ΕΛΔΥΚ/2ος Λόχος. Εξαφανίσθηκε μετά από βομβαρδισμό της τουρκικής αεροπορίας στο Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στις 21 Ιουλίου 1974. 

 

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΠΑΦΙΏΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ 20/7/1974

 
Γεννήθηκε στα Γρανιτσέικα Ηλείας το 1953, της ΕΛΔΥΚ/4ος Λόχος. Τραυματίσθηκε τη νύκτα της 20/21 Ιουλίου 1974 στην περιοχή Τ/Κυπριακού χωριού »Κιόνελι» Λευκωσίας Κύπρου μαχόμενος εναντίον των Τούρκων και έκτοτε αγνοείται. 

 

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΧΟΥΝΤΆΛΑΣ ΠΡΟΚΌΠΙΟΣ 20/7/1974

 

Γεννήθηκε στο Λιγουριό Ναυπλίου Αργολίδας το 1953, της ΕΛΔΥΚ/4ος Λόχος. Τραυματίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων τη Ν 20/21 Ιουλίου 1974 στην περιοχή Τ/Κυπριακού χωριού »Κιόνελι» Λευκωσίας Κύπρου και έκτοτε αγνοείται.

 

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΒΕΛΏΝΑΣ ΔΗΜΉΤΡΙΟΣ 16/8/1974

 

Γεννήθηκε στη Ν. Μανωλάδα Ηλείας το 1953, της ΕΛΔΥΚ/ΛΒΟ. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στην αμυντική τοποθεσία του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. 

 

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΒΟΛΑΚΆΚΗΣ ΜΆΡΙΟΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΡΉΤΗ 16/8/1974.

Γεννήθηκε στα Χανιά Κυδωνίας το 1952, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Φονεύθηκε από θραύσματα βλήματος εχθρικού όλμου πλησίον του Σχολείου Γρηγορίου, Ν/Δυτικώς Στρατοπέδου ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου, κατά τη διάρκεια αμυντικού αγώνα της μονάδας του τις μεσημβρινές ώρες της 16 Αυγούστου 1974. 

ΈΠΕΣΕ ΗΡΩΙΚΆ ΑΞΙΟΠΡΕΠΏΣ ΜΑΧΌΜΕΝΟΣ ΣΤΟ Β ΎΨΩΜΑ, ΥΠΉΡΞΕ ΟΔΗΓΌΣ ΤΟΥ ΉΡΩΑ ΛΟΧΑΓΟΎ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΚΟΎ ΣΩΤΉΡΙΟΥ ΣΤΑΥΡΙΑΝΆΚΟΥ. ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ ΤΗΝ ΠΡΏΤΗ ΓΡΑΜΜΉ ΤΟΥ ΜΠΑΡΟΥΤΟΚΑΠΝΙΣΜΈΝΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΎ ΣΤΡΑΤΟΠΈΔΟΥ ΤΗΣ ΕΛΔΎΚ, ΚΑΘΏΣ ΠΡΟΣΈΤΡΕΞΕ ΕΣΚΕΜΈΝΩΣ ΟΙΚΕΙΟΘΕΛΏΣ, ΕΞΕΡΧΌΜΕΝΟΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΣΙΓΟΥΡΙΆ ΤΩΝ ΟΡΥΓΜΆΤΩΝ ΤΟΥ, ΏΣΤΕ ΝΑ ΠΑΡΑΛΆΒΕΙ ΤΗΝ ΑΚΈΦΑΛΗ ΣΟΡΟ ΤΟΥ ΉΡΩΑ ΛΟΧΑΓΟΎ ΤΟΥ, ΤΟΥ ΣΩΤΉΡΙΟΥ ΣΤΑΥΡΙΑΝΆΚΟΥ ΕΚ ΜΆΝΗΣ. ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΊΔΙ ΕΝΑΣ ΕΧΘΡΙΚΌΣ ΌΛΜΟΣ ΤΟΝ ΆΦΗΣΕ ΣΤΟ ΈΝΔΟΞΟ ΠΕΔΊΟ ΤΗΣ ΤΙΜΉΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΘΉΚΟΝΤΟΣ ΠΛΆΙ, ΠΛΆΙ, ΚΟΙΜΏΜΕΝΟΣ ΠΕΣΌΜΕΝΟΣ, ΜΕ ΤΟΝ ΉΡΩΑ ΛΟΓΑΧΌ ΤΟΥ ΤΟΝ ΣΩΤΉΡΙΟ ΣΤΑΥΡΙΑΝΆΚΟ. ΑΘΆΝΑΤΟΣ ΑΙΩΝΊΑ ΤΟΥ Η ΜΝΉΜΗ, ΜΕ ΚΑΤΑΓΩΓΉ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΡΉΤΗ.

Βρέθηκαν και ταυτοποιήθηκαν τα οστά του το 2025 ΕΔΩ 

Νεκρός στρατιώτης της ΕΛΔΥΚ

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΓΚΟΎΡΟΣ ΔΗΜΉΤΡΙΟΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στο Ρομόριο Πυλίας Μεσσηνίας το 1953, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Έπεσε μαχόμενος στο ύψ. Β’, Ν/δυτικώς του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου, κατά τη διάρκεια αμυντικού αγώνα της μονάδας του, στις 16 Αυγούστου 1974. ΕΔΩ

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΆΚΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΉΛ 16/8/1974

Γεννήθηκε στο Δούλιο Μονοφατσίου Ηρακλείου το 1953, της ΕΛΔΥΚ/4ος Λόχος. Φονεύθηκε από ρουκέτα εχθρικού αεροσκάφους, κατά τη διάρκεια αμυντικού αγώνα της μονάδας του, εντός του Πολυβολείου του στο Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου τις μεσημβρινές ώρες της 16 Αυγούστου 1974.

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΗΛΙΌΠΟΥΛΟΣ ΙΩΆΝΝΗΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στα Άνω Λιόσια Αττικής το 1953, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Φονεύθηκε από εχθρικά πυρά στο ύψ. Β’, Ν/Δ Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ Λευκωσίας Κύπρου, κατά τη διάρκεια αμυντικού αγώνα στις 16 Αυγούστου 1974. ΕΔΩ

Ο Ιωάννης Ηλιόπουλος ανήκε στη διμοιρία Μηχανικού της ΕΛΔΥΚ υπό τον ηρωικό λοχαγό Σωτήριο Σταυριανάκο. Ανήκε στο λόχο διοικήσεως της μονάδας, ο οποίος παρέμεινε στο στρατόπεδο μέχρι τελικής πτώσεως.

Βρέθηκαν τα οστά του το 2024 ΕΔΩ

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΚΑΒΡΈΝΤΖΟΣ ΔΗΜΉΤΡΙΟΣ 16/8/1974

Στρατιώτης Τεχνικού (ΑΣΜ: 103/18282/74). Γεννήθηκε στη Στυλίδα το 1953. Υπηρέτησε στην ΕΛΔΥΚ. Έλαβε μέρος στη μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ (14-16 Αυγούστου 1974). Φονεύθηκε από θραύσματα βλήματος εχθρικού όλμου Ν.Δ. Στρατοπέδου ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου κατά τη διάρκεια αμυντικού αγώνα της μονάδας του τις μεσημβρινές ώρες της 16 Αυγούστου 1974 (ΕΔΩ). Μέχρι το 2008 θεωρούνταν αγνοούμενος. Αναγνωρίσθηκε με τη μέθοδο DNA και στις 5 Φεβρουαρίου 2008 τα οστά του παραδόθηκαν στους οικείους του, σύμφωνα με την κυπριακή εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ (φύλλο 11566/06-02-2008, σελίδες 1, 6, 8). Το ονοματεπώνυμό του με α/α 24 υπάρχει στον Πίνακα με τους «Ελλαδίτες πεσόντες/Οπλίτες» που συνέταξε ο Ξενοφών Καλλής, εισηγητής του Καταλόγου Πεσόντων του Υπουργείου Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με το ΦΕΚ/Γ/Φύλλο 1178/31-12-2008 προήχθη σε έφεδρο Ανθυπασπιστή από 15ης Αυγούστου 1974, ημερομηνία προηγουμένη κατά μία ημέρα από το θάνατό του.

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΚΕΛΈΣΗΣ ΠΑΎΛΟΣ 16/8/1974 

Γεννήθηκε στον Αυλότοπο Σουλίου Θεσπρωτίας το 1953, της ΕΛΔΥΚ/4ος Λόχος. Φονεύθηκε από ρουκέτα εχθρικού αεροσκάφους εντός του Πολυβολείου του στο Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, κατά τη διάρκεια αμυντικού αγώνα της μονάδας του στις 16 Αυγούστου 1974. ΕΔΩ

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΚΡΑΤΉΜΕΝΟΣ ΑΝΑΣΤΆΣΙΟΣ 16/8/1974.

Γεννήθηκε στα Λαγκάδια Γορτυνίας το 1953, της ΕΛΔΥΚ/6ος Λόχος. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στην αμυντική τοποθεσία του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. ΕΔΩ

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΊΟΣ ΑΛΦΑΜΊΤΗΣ ΤΟΥ ΗΡΩΙΚΟΎ ΜΠΑΡΟΥΤΟΚΑΠΝΙΣΜΈΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΈΔΟΥ ΤΗΣ ΕΛΔΎΚ. ΑΡΝΙΌΤΑΝ ΕΠΑΝΕΙΛΗΜΜΈΝΩΣ ΣΘΕΝΑΡΏΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΏΣ, ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΊΨΕΙ ΤΟΝ ΣΥΣΤΡΑΤΙΏΤΗ ΤΟΥ ΛΎΓΓΟ ΘΩΜΆ, ΚΑΘΏΣ ΕΊΧΕ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΘΕΊ ΒΑΡΙΆ ΣΤΑ ΠΌΔΙΑ, ΕΝΩ ΉΤΑΝ ΑΝΥΠΕΡΆΣΠΙΣΤΌΣ, ΚΑΙ ΈΜΕΙΝΕ ΜΈΧΡΙ ΤΈΛΟΥΣ ΜΑΖΊ ΤΟΥ, ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΜΠΑΡΕΣΤΈΚΕΤΑΙ, ΠΟΛΕΜΏΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΤΟΎΡΚΟΥΣ ΚΑΘΏΣ ΤΟΥΣ ΠΛΗΣΊΑΖΑΝ. ΕΝΑΣ ΕΝΑΝΤΊΩΝ ΌΛΩΝ. ΑΘΆΝΑΤΟΣ ΑΙΩΝΊΑ ΤΟΥ Η ΜΝΉΜΗ.  

 

Βρέθηκαν τα οστά το 2024 ΕΔΩ 

 

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΛΎΓΚΟΣ ΘΩΜΆΣ 16/8/1974 

Στρατιώτης Πεζικού (ΑΣΜ: 103/20337/74). Γεννήθηκε στη Βαρδαλή Δομοκού στις 21 Μαρτίου 1953. Υπηρετούσε στην ΕΛΔΥΚ στον 6ο Λόχο. Έλαβε μέρος στη μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ (14-16 Αυγούστου 1974). Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στην αμυντική τοποθεσία του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974.
 

Για τις συνθήκες θανάτου του Θωμά Λύγκου υπάρχει η μαρτυρία ότι σκοτώθηκε κατά την οπισθοχώρηση των τελευταίων οπλιτών της ΕΛΔΥΚ από το στρατόπεδό της στο οποίο εισέβαλαν οι Τούρκοι. το μεσημέρι της 16ης Αυγούστου 1974. Στις σελίδες 57 και 58 του βιβλίου «Κώστα“Μαυροσκούφη”, ΚΥΠΡΟΣ 1974–Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ, Ιούλιος ’09», αναγράφονται τα εξής:  

“Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα μαρτυρία για τον τελευταίο «αλφαμίτη» της πύλης του στρατοπέδου, «αγνοούμενο» στρατιώτη Κρατημένο. Με την απαγκίστρωση, ο βοηθός πολυβολητής, στρατιώτης Λύνγκος (έως σήμερα «αγνοούμενος») τραυματίστηκε στα πόδια. Έσπευσαν αμέσως κοντά του, οι φίλοι του στρατιώτες Μουλακάκης και Κρατημένος (ο δεύτερος εκείνη την ημέρα είχε υπηρεσία σαν «αλφαμίτης» στην Πύλη). Ο Λύνγκος δεν μπορούσε να κινηθεί. Ο Μουλακάκης κατάλαβε ότι ήταν ανώφελο να παραμείνουν εκεί μιά και σε αυτό το σημείο του στρατοπέδου τα Τουρκικά τανκς απείχαν μόλις 50 μέτρα. Είπε στον Κρατημένο να φύγουν. Εκείνος όμως, παρόλο ότι ήταν μάγειρος στην ειδικότητα, του είπε (μαρτυρία του στρ. Μουλακάκη στο ΓΕΕΦ): «Φύγε εσύ. Θα μείνω εδώ με τον Λύνγκο». Φεύγοντας ο στρ. Μουλακάκης γύρισε για τελευταία φορά και τον είδε στο όρυγμά του, να ρίχνει με το τόμσον ριπές κατά των Τούρκων που προσπαθούσαν να περάσουν το αγκαθωτό συρματόπλεγμα, καθυστερώντας όσο μπορούσε την διείσδυσή τους, έτσι ώστε να καλύψει την υποχώρηση των συντρόφων του. Κανένας δεν είδε ποτέ πια τον τελευταίο «αλφαμίτη» της Πύλης, ο οποίος μαζί με τον στρ. Λύνγκο (και τόσους άλλους) από τότε αναφέρεται στην λίστα των «αγνοουμένων».”  

Μέχρι το 2003 θεωρούνταν αγνοούμενος. Τα οστά του αναγνωρίστηκαν με τη μέθοδο DNAμεταξύ των ταφέντων ως άγνωστοι στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ στο κοιμητήριο της Λακατάμιας. Αφιέρωμα για το Θωμά Λύγκο υπάρχει στο Ιστολόγιο ΓΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ με τον τίτλο: Ενθάδε κείται…Ο ΘωμάςΛύγκος…. 

Το ονοματεπώνυμό του με α/α 37 υπάρχει στον Πίνακα με τους «Ελλαδίτες πεσόντες/Οπλίτες» που συνέταξε ο Ξενοφών Καλλής, εισηγητής του Καταλόγου Πεσόντων του Υπουργείου Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με το ΦΕΚ/Γ/Φύλλο 1178/31-12-2008 προήχθη σε έφεδρο Ανθυπασπιστή από 15ης Αυγούστου 1974, ημερομηνία προηγουμένη κατά μία ημέρα από το θάνατό του. 

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΜΑΣΟΎΡΑΣ ΘΕΌΔΩΡΟΣ 16/8/1974 

Γεννήθηκε στο Κακαλέτρι Τριφυλίας Μεσσηνίας το 1953, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Φονεύθηκε από εχθρικά πυρά στο ύψ. Β’, Ν/Δ Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ της Λευκωσίας Κύπρου, κατά τη διάρκεια αμυντικού αγώνα της μονάδας του στις 16 Αυγούστου 1974. ΕΔΩ

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΜΠΟΥΡΈΚΑΣ ΑΣΗΜΆΚΗΣ 16/8/1974 

Γεννήθηκε στη Μόρια Μυτιλήνης Λέσβου το 1952, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στα υψ. Ν.Δ του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. ΕΔΩ

Ο 22χρονος Ασημάκης Μπουρέκας από τη Μόρια, του οποίου τα λείψανα ταυτοποιήθηκαν και μεταφέρθηκαν στο χωριό του το 2001. Στη μνήμη του έχει στηθεί προτομή στην πλατεία, στην είσοδο του χωριού.Ο Ασημάκης Μπουρέκας, όπως αποδείχθηκε, σκοτώθηκε και αυτός κατά τη διαδικασία απαγκίστρωσης των υπερασπιστών του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στα περίχωρα της Λευκωσίας, στις 16 Αυγούστου 1974.

Κάποια ταφή αναφέρεται κι ΕΔΩ

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΝΙΚΟΛΆΟΥ ΛΆΜΠΡΟΣ 16/8/1974 

Γεννήθηκε στο Λεοντάρι Θηβών Βοιωτίας το 1952, της ΕΛΔΥΚ/4ος Λόχος. Φονεύθηκε από ρουκέτα Τουρκικού αεροσκάφους κατά τη διάρκεια αμυντικού αγώνα της μονάδας του εντός του πολυβολείου του στο Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στις 16 Αυγούστου 1974.

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΏΤΟΥ ΒΑΣΊΛΕΙΟΣ 16/8/1974 

Γεννήθηκε στο Πευκόφυτο Καρδίτσας το 1953, της ΕΛΔΥΚ/2ος Λόχος. Έπεσε μαχόμενος τις απογευματινές ώρες της 16 Αυγούστου 1974 από ριπή αυτομάτου εχθρικού όπλου εντός του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ κατά την διάρκεια αμυντικού αγώνα της μονάδας του. ΕΔΩ

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΠΙΠΕΡΙΆΝ ΠΕΡΣΈΧ 16/8/1974.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Φονεύθηκε από εχθρικά πυρά στο ύψ. Β’, Ν/Δ Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου, κατά τη διάρκεια αμυντικού αγώνα στις 16 Αυγούστου 1974. 

ΑΡΜΕΝΙΚΉΣ ΚΑΤΑΓΩΓΉΣ, ΣΚΟΤΏΘΗΚΕ ΗΡΩΙΚΏΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΏΣ ΜΑΧΌΜΕΝΟΣ, ΕΠΆΝΩ ΣΤΟ Β ΎΨΩΜΑ ΤΗΣ ΠΡΏΤΗΣ ΓΡΑΜΜΉΣ, ΤΗΝ ΏΡΑ ΤΗΣ ΑΠΟΧΏΡΗΣΗΣ, ΑΠΌ ΤΑ ΜΠΑΡΟΥΤΟΚΑΠΝΙΣΜΈΝΑ ΟΡΎΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΎ ΣΤΡΑΤΟΠΈΔΟΥ ΤΗΣ ΕΛΔΎΚ. ΕΝ ΑΝΤΙΘΈΣΕΙ ΑΠΌ ΕΠΊΣΗΜΕΣ ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΈΝΕΣ ΜΑΡΤΥΡΊΕΣ, ΣΚΌΤΩΣΕ ΠΟΛΛΟΎΣ ΤΟΎΡΚΟΥΣ, ΚΑΘΩΣ ΑΝΑΜΕΊΧΘΗΚΑΝ ΜΈΣΑ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΆ ΟΡΎΓΜΑΤΑ, ΚΑΙ ΈΤΣΙ ΒΡΉΚΑΝ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΊΑ, ΟΙ ΥΠΌΛΟΙΠΟΙ ΣΥΣΤΡΑΤΙΏΤΕΣ ΤΟΥ ΤΗΣ ΕΛΔΎΚ ΚΑΙ ΣΏΘΗΚΑΝ, ΑΡΚΕΤΟΊ ΕΛΔΥΚΆΡΙΟΙ ΣΥΣΤΡΑΤΙΏΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΩΣΤΟΎΝ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΊΑ ΕΣΑΕΊ ΕΥΓΝΩΜΟΣΎΝΗ ΤΗΝ ΖΩΉ ΤΟΥΣ ΣΕ ΔΑΎΤΟΝ, ΤΟΝ ΕΝΤΕΛΏΣ ΆΓΝΩΣΤΟ ΉΡΩΑ. ΑΙΩΝΊΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ, ΑΘΆΝΑΤΟΣ.

Ήταν ο «Αρμένης» του Μηχανικού στον Λόχο Διοικήσεως· πολέμησε στο Ύψωμα Β’ δίπλα στον επίσης ήρωα Λοχαγό Σωτήρη Σταυριανάκο. Κάποιοι τον άκουσαν να φωνάζει προς τους Τούρκους που πλησίαζαν:
«Ελάτε, ρε, να δείτε πώς πολεμάει ο Αρμένης!»

Διαβάστε κι εδώ

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΣΙΜΊΤΑΣ ΔΗΜΉΤΡΙΟΣ 16/8/1974.

Γεννήθηκε στα Καρδάμυλα Χίου το 1952, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Φονεύθηκε από θραύσματα βλήματος πυροβόλου εχθρικού άρματος, κατά τη διάρκεια αμυντικού αγώνα της μονάδας του στο ύψ. Β’, Ν/Δυτικώς του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 14 Αυγούστου 1974. 

ΣΚΟΤΏΘΗΚΕ ΗΡΩΙΚΏΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΏΣ ΜΑΧΌΜΕΝΟΣ, ΚΑΨΙΜΙΤΖΉΣ ΕΙΔΙΚΌΤΗΤΑ, ΜΕ ΚΑΤΑΓΩΓΉ ΑΠΌ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΈΡΙ ΑΤΤΙΚΉΣ, ΟΙ ΓΟΝΕΊΣ ΤΟΥ ΤΟΝ ΕΊΧΑΝ ΥΙΟΘΕΤΉΣΕΙ ΑΠΌ ΤΟΝ ΆΓΙΟ ΣΤΥΛΙΑΝΌ, ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΠΑΛΙΟΎΣ ΣΤΡΑΤΙΏΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΔΎΚ, ΤΗΣ 103 ΣΕΙΡΆΣ ΠΟΥ ΑΝΑΓΚΆΣΤΗΚΑΝ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΈΨΟΥΝ ΠΊΣΩ ΣΤΟ ΜΠΑΡΟΥΤΟΚΑΠΝΙΣΜΈΝΟ ΣΤΡΑΤΌΠΕΔΟ, ΜΕΣΟΠΈΛΑΓΑ ΔΙΑ ΜΈΣΩ ΤΟΥ ΑΡΜΑΤΑΓΩΓΟΎ ΛΈΣΒΟΣ, ΤΟΥ ΉΡΩΑ ΠΛΩΤΆΡΧΗ ΕΛΕΥΘΕΡΊΟΥ ΧΑΝΔΡΙΝΟΎ.

ΥΠΉΡΞΕ ΕΠΆΝΩ ΣΤΗΝ ΠΡΏΤΗ ΓΡΑΜΜΉ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΈΔΟΥ ΤΟΥ Β ΥΨΏΜΑΤΟΣ, ΤΗΣ ΜΠΑΡΟΥΤΟΚΑΠΝΙΣΜΈΝΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΛΔΎΚ. ΌΤΑΝ ΔΈΧΘΗΚΑΝ ΟΛΟΜΈΤΩΠΗ ΠΟΛΥΆΡΙΘΜΗ ΕΠΊΘΕΣΗ, ΑΠΡΌΣΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΤΩΠΙΣΘΕΝ, ΧΩΡΊΣ ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΙΜΈΝΟΥΝ ΔΙΌΛΟΥ. ΤΌΤΕ ΜΑΖΊ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΣΤΡΑΤΙΏΤΗ ΤΟΥ ΉΡΩΑ ΖΏΝΤΑ ΤΗΝ ΣΉΜΕΡΟΝ, ΘΩΜΆ ΒΑΡΕΛΤΖΉ ΑΠΌ ΤΗΝ ΜΥΤΙΛΉΝΗ, ΟΙ ΔΥΌ ΤΟΥΣ ΑΜΦΌΤΕΡΟΙ ΚΑΤΌΡΘΩΣΑΝ ΚΑΙ ΣΤΑΜΆΤΗΣΑΝ ΜΑΧΗΤΙΚΏΣ, ΜΕ ΤΑ ΠΥΡΆ ΤΟΥΣ, ΤΗΝ ΑΠΡΟΣΔΌΚΗΤΗ ΕΠΊΘΕΣΗ ΠΕΡΊΠΟΥ 200 ΕΞΑΓΡΙΩΜΈΝΩΝ ΤΟΎΡΚΩΝ, ΠΆΝΟΠΛΩΝ ΕΞΟΠΛΙΣΜΈΝΩΝ, ΜΕ ΆΡΜΑ ΜΆΧΗΣ Μ-113. 

ΕΝ ΟΛΊΓΟΙΣ ΌΤΑΝ ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΟΎΣΑΝ, ΤΟ ΆΡΜΑ ΤΟΝ ΈΡΙΞΕ ΜΊΑ ΒΟΛΉ ΚΑΙ ΤΟΥ ΆΝΟΙΞΕ ΤΗΝ ΚΟΙΛΙΆ ΣΤΗΝ ΜΈΣΗ, ΘΆΝΑΤΟΣ ΑΚΑΡΙΑΊΩΣ. ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΊΔΙ, ΌΛΟΙ ΟΙ ΕΛΔΥΚΆΡΙΟΙ ΤΟΥ ΧΡΩΣΤΟΎΝΕ ΕΣΑΕΙ ΤΗΝ ΖΩΉ ΤΟΥΣ, ΑΙΩΝΊΟΥ ΕΥΓΝΩΜΟΣΎΝΗΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΗΡΩΙΚΌ ΑΝΔΡΑΓΆΘΗΜΑ ΤΟΥ. ΑΙΩΝΊΑ ΤΟΥ Η ΜΝΉΜΗ, ΑΘΆΝΑΤΟΣ.

ΠΡΟΤΕΊΝΩ ΑΝΕΠΙΦΎΛΑΚΤΑ, ΤΟ ΚΛΕΙΣΤΌ ΓΥΜΝΑΣΤΉΡΙΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΊΟΥ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΉΣ ΣΤΗΝ ΓΕΝΈΤΕΙΡΑ ΤΟΥ, ΝΑ ΜΕΤΟΝΟΜΑΣΘΕΊ ΠΡΟΣ ΤΙΜΉΝ ΤΟΥ, ΤΙΜΉΣ ΈΝΕΚΕΝ, ΑΠΌ ΑΝΔΡΈΑ ΠΑΠΑΝΔΡΈΟΥ ΠΟΥ ΟΝΟΜΆΖΕΤΑΙ ΤΗΣ ΣΉΜΕΡΟΝ, ΑΜΙΓΏΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΌ ΚΑΤΆΛΟΙΠΟ, ΣΕ ΉΡΩΑ ΣΤΡΑΤΙΏΤΗ ΤΗΣ ΕΛΔΎΚ ΔΗΜΗΤΡΊΟΥ ΣΗΜΊΤΑ. ΌΣΟΝ ΑΦΟΡΆ ΣΤΗΝ ΓΕΝΈΤΕΙΡΑ ΜΟΥ ΣΤΑ ΚΟΥΦΆΛΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗΣ, ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΘΕΊ ΚΆΠΟΙΑ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΉ ΔΙΈΥΘΥΝΣΉ ΔΡΌΜΟΥ ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΤΟ ΒΟΗΘΗΤΙΚΌ ΓΉΠΕΔΟ ΤΩΝ ΚΟΥΦΑΛΊΩΝ.

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΤΣΙΓΚΑΡΌΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΌΛΑΟΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στον Έλαφο Πιερίας το 1952, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Φονεύθηκε από εχθρικά πυρά στο ύψ. Β’, Ν/Δ Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ Λευκωσίας Κύπρου, κατά τη διάρκεια αμυντικού αγώνα της μονάδας του τις μεταμεσημβρινές ώρες της 16 Αυγούστου 1974.

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΆΣ ΝΙΚΌΛΑΟΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Φονεύθηκε από εχθρικά πυρά στο ύψ. Β’, Ν/Δ Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ Λευκωσίας Κύπρου, κατά τη διάρκεια αμυντικού αγώνα της μονάδας του τις μεταμεσημβρινές ώρες της 16 Αυγούστου 1974.

Βρέθηκαν και ταυτοποιήθηκαν τα οστά του το 2025 ΕΔΩ 

ΠΟΛΊΤΗΣ γιαγιά ΚΑΛΙΌΠΗ ΑΒΡΑΆΜ 70 ΕΤΏΝ, 16/8/1974.

ΑΡΝΙΌΤΑΝ ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΏΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΏΣ ΣΘΕΝΑΡΏΣ, ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΊΨΕΙ ΤΟ ΜΠΑΡΟΥΤΟΚΑΠΝΙΣΜΈΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΌ ΗΡΩΙΚΌ ΣΤΡΑΤΌΠΕΔΟ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ, ΚΑΤΌΠΙΝ ΈΝΤΟΝΩΝ και αφόρητων ΠΙΈΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΠΌ ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΤΗΣ, ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΑΝΏΤΕΡΟΥΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΎΣ ΤΗΣ ΕΛΔΎΚ. ΒΡΈΘΗΚΕ ΝΕΚΡΉ ΑΠΌ ΒΛΉΜΑ ΌΛΜΑ, ΣΤΗΝ ΣΧΟΛΉ ΓΡΗΓΟΡΊΟΥ ΜΑΖΊ ΜΕ 19 ΑΚΌΜΗ ΉΡΩΕΣ ΕΛΚΥΚΆΡΙΟΥΣ. ΘΆΦΘΗΚΕ ΜΑΖΊ ΜΕ ΤΟΥΣ ΉΡΩΕΣ ΣΤΡΑΤΙΏΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΔΎΚ, ΠΕΡΊΠΟΥ 70 ΣΤΟΝ ΑΡΙΘΜΌ ΟΜΑΔΙΚΏΣ ΚΟΙΜΏΜΕΝΟΙ, ΣΤΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΆ ΚΟΙΜΗΤΉΡΙΑ ΤΗΣ ΛΑΚΑΤΆΜΙΑΣ ΛΕΥΚΩΣΊΑΣ. ΑΘΆΝΑΤΗ, ΑΙΩΝΊΑ ΤΗΣ Η ΜΝΉΜΗ.

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΑΝΘΉΣ ΕΛΕΥΘΈΡΙΟΣ 16/8/1974 εκ Κερκύρας.

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1953, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στα υψ. ΝΔ του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974.

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΑΝΕΜΆΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 16/8/1974. 

Γεννήθηκε στην Καρδίτσα το 1951, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στα υψ. Ν.Δ. Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974.

ΑΡΝΙΌΤΑΝ ΗΡΩΙΚΏΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΏΣ, ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΊΨΕΙ ΤΟ ΜΠΑΡΟΥΤΟΚΑΠΝΙΣΜΈΝΟ ΌΡΥΓΜΑ ΤΟΥ, ΚΑΤΌΠΙΝ ΈΝΤΟΝΩΝ ΠΙΈΣΕΩΝ, ΠΡΟΤΡΟΠΏΝ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΓΏΝ ΤΩΝ ΑΝΩΤΈΡΩΝ ΤΟΥ, ΕΝΏ ΈΜΕΙΝΕ ΟΙΚΕΙΟΘΕΛΏΣ ΟΛΟΜΌΝΑΧΟΣ ΜΑΧΌΜΕΝΟΣ, ΝΑ ΚΑΛΎΨΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΧΏΡΗΣΗ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΊΠΩΝ ΣΥΣΤΡΑΤΙΩΤΏΝ ΤΟΥ ΕΛΔΥΚΆΡΙΩΝ. ΕΝΑΣ ΕΝΑΝΤΊΩΝ ΌΛΩΝ, ΕΝ ΟΛΊΓΟΙΣ ΑΠΌΦΑΣΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΊΑΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΉΣ ΑΥΤΑΠΑΡΝΉΣΕΩΣ. ΑΘΆΝΑΤΟΣ ΑΙΩΝΊΑ ΤΟΥ Η ΜΝΉΜΗ.

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΑΝΑΛΥΤΉΣ ΓΕΏΡΓΙΟΣ 16/8/1974

 

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στα υψ. ΝΔ Στρατοπέδου ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. ΕΔΩ

 

Βρέθηκαν τα οστά του το 2024 ΕΔΩ

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΑΝΔΡΙΤΣΌΠΟΥΛΟΣ ΕΛΕΥΘΈΡΙΟΣ 16/8/1974 

Γεννήθηκε στη Ν. Ιωνία Αττικής το 1953, της ΕΛΔΥΚ/4ος Λόχος. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στο ύψ. «Α» του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία στις 16 Αυγούστου 1974. 

Βρέθηκαν τα οστά του το 2025!!! ΕΔΩ

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΔΕΔΕΒΈΣΗΣ ΔΗΜΉΤΡΙΟΣ 16/8/1974 ΕΚ ΘΡΆΚΗΣ.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στα υψ. Ν.Δ του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974.

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΖΑΧΑΡΈΑΣ ΕΥΆΓΓΕΛΟΣ 16/8/1974 εκ Ηλείας.

Γεννήθηκε στην Καλαμάτα Μεσσηνίας το 1953, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στην αμυντική τοποθεσία του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. ΕΔΩ

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΖΕΡΒΟΜΑΝΏΛΗΣ ΓΕΏΡΓΙΟΣ 16/8/1974 (κι ΕΔΩ) 

Γεννήθηκε στα Παράκοιλα Μηθύμνης Λέσβου το 1953, της ΕΛΔΥΚ/4ος Λόχος. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στο ύψ. «Α» του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. ΕΔΩ

“Δεν θέλω να στεναχωριέστε καθόλου για μένα, αλλά να κοιτάτε τον εαυτό σας και να περνάτε καλά. “ είχε γράψει σε ένα γράμμα προς τους γονείς του ο μέχρι πρότινος αγνοούμενος στρατιώτης Γιώργος Ζερβομανώλης τον οποίο αναζητούσε η οικογένεια του από τη μάχη στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, στις 16 Αυγούστου 1974.... Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι πέρα από τον καθησυχαστικό τόνο που επικρατεί στο γράμμα, καθώς εγράφη μετά το πέρας του Αττίλα Α’, το γράμμα αυτό του 21χρονου ήρωα της ΕΛΔΥΚ έφτασε πλέον στην οικογένειά του, αφότου πλέον είχε σκοτωθεί στις μάχες του δεύτερου γύρου κατά τον Αττίλα Β’....

Η επιστολή που διαβάσαμε στο elkosmos.gr γράφει: 

«Πολυαγαπημένοι μου και αξέχαστοι γονείς, πολυαγαπημένη μου αδελφούλα, 

Ο πόλεμος έχει τελειώσει πια εδώ και έχουν ησυχάσει τα πράγματα και γι’ αυτό δεν θέλω να στεναχωριέστε καθόλου για μένα, αλλά να κοιτάτε τον εαυτό σας και να περνάτε καλά. Το ξέρω πόση λαχτάρα πήρατε με τα επεισόδια που έγιναν, αλλά τι να κάνουμε, ήταν γραφτό μας και αυτό. Το ευχάριστο είναι ότι ζω και αυτό φτάνει. Τα άλλα θα περάσουν και θα τα ξεχάσουμε, αν και είναι δύσκολο για μένα να ξεχάσω αυτές τις δραματικές ημέρες μέσα στο καυτό βόλι που έπεφτε και τους συναδέλφους μου που σκοτώθηκαν. Κάθομαι και σκέφτομαι τη μητέρα τους, την πίκρα που θα πήραν όταν έμαθαν για τον σκοτωμό των παιδιών τους. Τι κάνει ο πατέρας μου, πηγαίνει στη θάλασσα, βγάζει καμιά σαρδέλα; Δώστε χαιρετισμούς σε όλη τη γειτονιά…»....

Δείτε την ανηψιά του να διαβάζει το παραπάνω γράμμα ολόκληρο στο βίντεο ΕΔΩ

Μετά το γράμμα, ο Γιώργος Ζερβομανώλης επικοινώνησε μόνο μία φορά με την οικογένειά του, στέλνοντας ένα τηλεγράφημα στα γραφεία της κοινότητας του χωριού του, τις παραμονές του Δεκαπενταύγουστου του 1974....

Σύμφωνα με το «Έθνος» το 1974, ο 21χρονος στρατιώτης, από τη Λέσβο, σκοτώθηκε αμυνόμενος, κατά τη διαδικασία απαγκίστρωσης των υπερασπιστών του στρατοπέδου από το ύψωμα Α’ στα περίχωρα της Λευκωσίας, στις 16 Αυγούστου 1974. Ετάφη από τους Τούρκους εισβολείς σε ομαδικό τάφο, που βρέθηκε 1.200 μέτρα βόρεια του στρατοπέδου, δίπλα από ένα ρυάκι μαζί με άλλα 11 άτομα. Αυτός ο τάφος ανασκάφθηκε, ενώ 10 από τους 12 θαμμένους εκεί ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA.

Την Παρασκευή 26 Μαΐου 2017 τα λείψανά μεταφέρθηκαν στην Αθήνα, στο ΓΕΣ, ενώ τη Δευτέρα 29 Μαΐου 2017 , με ειδική τελετή μεταφέρθηκαν από την Αθήνα στη Λέσβο για να ταφούν στο νεκροταφείο της γενέτειράς του.... 

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΗΛΙΌΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΏΤΗΣ 16/8/1974

 

Γεννήθηκε στο Αρτίκιο Τριφυλλίας Μεσσηνίας το 1953, της ΕΛΔΥΚ/ΛΒΟ. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στην αμυντική τοποθεσία του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. 

 

Βρέθηκαν τα οστά του το 2024 ΕΔΩ κι ΕΔΩ

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΚΑΡΑΓΚΟΎΝΗΣ ΧΑΡΆΛΑΜΠΟΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στο χωριό Φλόκα Ηλείας το 1953, της ΕΛΔΥΚ/ΛΒΟ. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στην αμυντική τοποθεσία του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. ΕΔΩ 

Ο Χαράλαμπος Καραγκούνης έλαβε μέρος στις μάχες που διενεργήθηκαν εναντίον των τούρκων εισβολέων μέχρι και τις αρχές Αυγούστου που υπογράφηκε εκεχειρία.

 

Στις 14 Αυγούστου 1974 οι εισβολείς άρχισαν και πάλι άγριο βομβαρδισμό της ΕΛΔΥΚ, με τη συμμετοχή της τουρκικής αεροπορίας, τεθωρακισμένων και πυροβολικού. Από τότε η τύχη του Χαράλαμπου Καραγκούνη αγνοείτο, μέχρι την ταυτοποίηση των οστών του, διαδικασία που οριστικά τον κατέταξε στο πάνθεον των ηρώων του Ελληνισμού.

 

Η μάχη της ΕΛΔΥΚ θεωρείται από τις πλέον άνισες της παγκόσμιας σύγχρονης ιστορίας. Το Ελληνικό κράτος, με Προεδρικό Διάταγμα το 2008, προήγαγε τον Χαράλαμπο Καραγκούνη σε Έφεδρο Ανθυπασπιστή, σαν ελάχιστο φόρο τιμής για την ηρωική προσφορά του στην πατρίδα.

 

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΚΑΤΡΑΚΆΚΗΣ ΘΕΟΧΆΡΗΣ 16/8/1974 

Γεννήθηκε στον Ταύρο Αττικής το 1953, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στις 16 Αυγούστου 1974 στα υψ. Ν.Δ. του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου.

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΚΑΡΑΓΕΏΡΓΟΣ ΑΘΑΝΆΣΙΟΣ 16/8/1974 

Γεννήθηκε στο Μεγ. Κεφαλόβρυσο Τρικάλων το 1953, της ΕΛΔΥΚ/4ος Λόχος. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στην αμυντική τοποθεσία του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. ΕΔΩ

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΥ ΕΥΆΓΓΕΛΟΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στο Σκάνδαλο Σουλίου Θεσπρωτίας το 1953, της ΕΛΔΥΚ/2ος Λόχος. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στη θέση »Προμαχών» του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. 

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΚΟΥΤΡΟΥΛΗΣ ΣΤΈΦΑΝΟΣ 16/8/1974.

Γεννήθηκε στο Ν. Μαρμαρά Χαλκιδικής το 1952, της ΕΛΔΥΚ/4ος Λόχος. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στο ύψ. «Α» του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974.

Βρέθηκαν και ταυτοποιήθηκαν τα οστά του το 2025. ΕΔΩ κι ΕΔΩ

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΌΠΟΥΛΟΣ ΙΩΆΝΝΗΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στο Νησί Ηλείας το 1952, της ΕΛΔΥΚ/4ος Λόχος. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στο ύψ. «Α» του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. ΕΔΩ

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΜΠΡΟΔΉΜΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στους Διδύμους Ερμιονίδας Αργολίδας το 1952, της ΕΛΔΥΚ/4ος Λόχος. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στο ύψ. «Α» του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. ΕΔΩ

Ο Κώστας, το δεύτερο παιδί του μπάρμπα-Μήτσου του Μπροδήμα και της θείτσα –Τούλας, το γένος Μπουγιούρα.
Πριν απ’ αυτόν ο Νίκος, μετά ο Τάσος και η Θωμαϊς.

Παρουσιάστηκε στον στρατό, ως νεοσύλλεκτος, στην Καλαμάτα, τον Ιούλιο του 1972. Πεζικό, υπήρχε τότε στην Καλαμάτα, Διμοιρίτης Τυφεκιοφόρος η ειδικότητα.
Υπηρέτησε για ένα διάστημα στην Δράμα, περίπου εξάμηνο, και την Άνοιξη του 1973 μετετέθη στην Κύπρο, στην ΕΛ.ΔΥ.Κ., στην Λευκωσία.

Υπηρέτησε εκεί περίπου δέκα πέντε μήνες. Θα απολυόταν στις 21.7.1974.
Μάλιστα, στις 19.7.1974, μαζί με τους συναδέλφους του, μπήκε στο πλοίο ‘Λέσβος’ για την επιστροφή στην Ελλάδα.

Ο Κώστας είκοσι δύο χρονών παλικάρι, μόλις είχε τελέσει το χρέος του στην Πατρίδα κι επέστρεφε από την Κύπρο στους δικούς του… Ήταν κατακαλόκαιρο την 19η Ιουλίου 1974, όταν ο νεαρός «Διδυμιώτης», είχε επιβιβαστεί μαζί με άλλους ΕΛΔΥΚΑΡΙΟΥΣ στο πλοίο «Λέσβος», αποπλέοντας από την Μεγαλόνησο, με  πλώρη το… απολυτήριο που θα ίσχυε από την 21η μέρα  εκείνου του κοσμοϊστορικού  μηνός … Ξαφνικά και ενώ το καράβι έπλεε μεταξύ Κρήτης και Κάσου, η μοιραία  διαταγή εδόθη: «Επιστρέψτε αμέσως στην Κύπρο…»

Ο Κώστας Μπροδήμας, αντί να βρεθεί έπειτα από λίγες ώρες στην γενέτειρά του τα Δίδυμα, κοντά στους δικούς του, ζώντας μια ειρηνική ζωή ως κτηνοτρόφος όπως ο ίδιος την επιθυμούσε, κατέληξε στην πρώτη γραμμή με μια «χούφτα» άπειρους στρατιώτες, να υπερασπίζεται την Κύπρο από την εισβολή των Τούρκων που πρόδηλα υπερτερούσαν σε αριθμό και εξοπλισμό…

Πρωταγωνίστησε σε μια από τις πιο άνισες μάχες όλων των εποχών, σύμφωνα με το πόρισμα του Μουσείου Ιστορίας του Λονδίνου, πολεμώντας με αυτοθυσία και αυταπάρνηση, για όλα εκείνα τα ιδανικά, που συνθέτουν την «ψυχή» και το «Σώμα» του ελληνικού έθνους… Στην πρώτη λυσσαλέα επίθεση των Τούρκων, οι λιγοστοί Έλληνες στρατιώτες του θρυλικού  4ου λόχου, ξάφνιασαν με την απρόσμενη αποφασιστικότητα  και τον απαράμιλλο ηρωισμό τους, για να κρατήσουν  μέχρι τελευταίας ρανίδας το στρατόπεδό τους… (Όπερ και εγένετο…)

Ο Τάσος Μπροδήμας για τον αδελφό του:  
«Ο Κώστας, είχε μεγάλη αίσθηση του καθήκοντος απέναντι στην Πατρίδα… Αυτό το καταλάβαινες από τα γράμματα του… Είχε τάξει εαυτόν του… Στην ύστατη τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε μετά την πρώτη μάχη, μου είπε πως τα «μεμέτια» τα ξεσκίσαμε… Και αυτοί οι δειλοί είχαν αλυσοδέσει τους στρατιώτες τους στα άρματα μάχης που καταστρέψαμε, για να μην κιοτέψουν… Του είχαν αναθέσει το πολυβόλο, γιατί ήταν γερό παιδί και το έλεγε η ψυχή του… 

Η πρώτη μάχη άρχισε στις 20 Ιουλίου… Ήταν τέσσερις οι λόχοι… Τον 1ο τον 2ο και τον 3ο τους πήρε για προστασία ο Συνταγματάρχης Νικολαΐδης και οπισθοχώρησαν… Έμεινε μόνος του ο 4ος λόχος με εβδομήντα στρατιώτες, να υπερασπιστούν την γραμμή τους από τις ορδές των Τούρκων καταδρομέων… Τα πρόδωσαν αυτά τα παιδιά… ’Έμειναν ολομόναχα με κατώτερους αξιωματικούς να πράξουν το καθήκον τους… 

Στην πρώτη επίθεση, μίλησε η ελληνική ψυχή και οι Τούρκοι τα έχασαν… Αποδεκατίστηκαν… Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του Μανώλη Δουρή που υπήρξε συμπολεμιστής του Κώστα, πολεμούσαν ηρωικά και κατά την δεύτερη και, μοιραία για πολλούς μάχη, στο ύψωμα Α, όπως επιβεβαιώνουν και τα έγγραφα του ΓΕΣ… Κάποια στιγμή, τους τελείωσαν τα πυρομαχικά και έτρεξαν να σωθούν μέσα σε ένα παραπλήσιο εκκλησάκι του Αϊ Γιώργη...

Ο Δουρής, που αντιλήφθηκε την κατάληξη, προέτρεψε και τον Κώστα να φύγουν, γιατί αργά ή γρήγορα, οι Τούρκοι που προέλαυναν, θα τους εντόπιζαν… Ο αδερφός μου που είχε τραυματιστεί στο πόδι και κουβαλούσε και το πολυβόλο των είκοσι κιλών, αρνήθηκε να φύγει… Ο Μανώλης με άλλους δύο πήδησαν από το παράθυρο και έφυγαν… Τους υπόλοιπους δώδεκα, μεταξύ των οποίων ταυτοποιήθηκε πριν από ενάμιση μήνα και ο αδερφός μου, προφανώς τους αιχμαλώτισαν και στην συνέχεια, αφού πρώτα τους εκτέλεσαν τους ενταφίασαν ομαδικά… 

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΞΥΔΙΆΣ ΙΩΆΝΝΗΣ 16/8/1974 

Γεννήθηκε στο Χανδρινό Πυλίας Μεσσηνίας το 1953, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στα υψ. Ν.Δ του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974.

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΠΑΠΑΔΌΠΟΥΛΟΣ ΙΩΆΝΝΗΣ 16/8/1974  

O Γιάννης Παπαδόπουλος, παιδί πολύτεκνης αγροτικής οικογένειας με καταγωγή από την Λάνθη Ηλείας. Γεννήθηκε το 1953 και κλήθηκε το 1974 να υπηρετήσει την πατρίδα ως οπλίτης στον στρατό ξηράς. Τον Ιούλιο του ίδιου έτους, μετά την βασική του εκπαίδευση στην Καλαμάτα, στην Ξάνθη και στο Λουτράκι, πήρε μετάθεση για την Κύπρο, όπου κατατάχθηκε στον 4ο λόχο της ΕΛΔΥΚ. Επεσε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στο ύψ. «Α» του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. ΕΔΩ

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΠΑΠΑΤΣΆΝΗΣ ΑΘΑΝΆΣΙΟΣ 16/8/1974 

Γεννήθηκε στη Δεσκάτη Γρεβενών το 1952, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στα υψ. Ν.Δ του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. ΕΔΩ

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΡΟΎΣΣΗΣ ΣΕΡΑΦΕΊΜ 16/8/1974 

Στρατιώτης Πεζικού (ΑΣΜ: 103/19802/74). Γεννήθηκε στο Μαρτίνο Λοκρίδας την 1 Ιανουαρίου 1953. Υπηρετούσε στην ΕΛΔΥΚ. Έλαβε μέρος στη μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ με τη Διλοχία των 160 ανδρών που το υπεράσπιζε (14-16 Αυγούστου 1974). Θεωρείται αγνοούμενος. Με το ΦΕΚ/Γ/Φύλλο 1178/31-12-2008 προήχθη σε έφεδρο Ανθυπασπιστή από 15ης Αυγούστου 1974, ημερομηνία προηγουμένη κατά μία ημέρα της εξαφάνισής του.  

Ταυτοποιήθηκαν τα οστά του το 2024 ΕΔΩ και επέστρεψαν στην Ελλάδα το 2025 ΕΔΩ 

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΣΊΝΗΣ ΑΡΓΎΡΙΟΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στο Καπαρέλι Θηβών το 1952, της ΕΛΔΥΚ/4ος Λόχος. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στο ύψ. «Α» του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. ΕΔΩ

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΣΜΥΡΛΉΣ ΒΑΣΊΛΕΙΟΣ 16/8/1974 

Γεννήθηκε στο Αδάμιο Ναυπλίου Αργολίδας το 1952, της ΕΛΔΥΚ/4ος Λόχος. ΕΔΩ

ΣΥΝΕΛΉΦΘΗ ΒΙΑΊΩΣ ΚΑΚΉΝ ΚΑΚΏΣ, ΛΌΓΩ ΛΑΝΘΑΣΜΈΝΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΎ, ΌΤΑΝ ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΟΎΣΕ ΕΓΚΑΤΑΛΕΊΠΟΝΤΑΣ ΤΟΝ 2 ΛΌΧΟ, ΤΩΝ ΜΠΑΡΟΥΤΟΚΑΠΝΙΣΜΈΝΩΝ ΟΡΥΓΜΆΤΩΝ ΤΟΥ, ΟΛΟΖΏΝΤΑΝΟΣ ΜΑΖΊ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΣΤΡΑΤΙΏΤΗ ΤΟΥ ΛΟΧΊΑ ΕΛΔΥΚΆΡΙΟ ΒΑΣΊΛΗ ΒΆΣΙΟ ΑΠΌ ΤΟΝ ΜΑΡΜΑΡΆ ΧΑΛΚΙΔΙΚΉΣ, ΜΕ ΚΑΤΕΎΘΥΝΣΗ ΣΤΟ ΑΠΌΜΑΚΡΟ 11 ΤΑΚΤΙΚΟ ΣΥΓΚΡΌΤΗΜΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΌΠΕΔΟΥ. ΜΕΤΈΠΕΙΤΑ ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΏΤΗΣΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΏΡΙΣΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΎΟ ΑΜΦΌΤΕΡΟΥΣ ΒΙΑΊΩΣ ΚΑΚΉΝ ΚΑΚΏΣ, ΕΝΏ ΤΟΝ ΕΊΔΕ ΓΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ ΦΟΡΆ, ΝΑ ΒΙΑΙΟΠΡΑΓΟΎΝΕ ΕΠΆΝΩ ΤΟΥ ΑΓΡΊΩΣ ΒΑΝΑΎΣΩΣ ΑΚΑΛΑΙΣΘΉΤΩΣ, ΒΆΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΡΌΣΩΠΟ ΤΟΥ ΜΕΣΑ ΣΕ ΈΝΑ ΚΟΥΒΆ ΜΕ ΑΚΑΘΑΡΣΊΕΣ. ΑΠΌ ΤΌΤΕ ΑΓΝΟΕΊΤΑΙ Η ΤΎΧΗ ΤΟΥ. ΚΑΝΕΊΣ ΦΟΒΙΚΆ ΚΙΝΟΎΜΕΝΟΣ ΑΔΡΑΝΏΣ ΥΠΟΤΟΝΙΚΏΣ, ΨΕΥΤΟΔΗΜΟΚΡΆΤΗΣ ΤΟΙΣ ΠΆΣΙ, ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΝΑΖΉΤΗΣΕ ΔΙΌΛΟΥ ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΙΚΉΣ ΤΟΥΣ ΑΔΙΑΦΟΡΊΑΣ. ΟΎΤΕ ΚΑΙ Η ΝΙΚΟΛΟΎΛΗ. ΑΘΆΝΑΤΟΣ, ΉΡΩΑΣ, ΑΙΩΝΊΑ Η ΜΝΉΜΗ ΤΟΥ.

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΣΤΑΜΑΤΌΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ 16/8/1974 

Γεννήθηκε στη Γαστούνη Ηλείας το 1953, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στα υψ. Ν.Δ του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974.  

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΣΤΑΘΌΠΟΥΛΟΣ ΑΝΔΡΈΑΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στο Ζευγολατιό Μεσσηνίας το 1953, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στα υψ. Ν.Δ του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974.

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΣΚΟΥΡΛΉΣ ΔΗΜΉΤΡΙΟΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στην Άνω Μέλπεια Μεσσηνίας το 1952, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στα υψ. Ν.Δ του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. ΕΔΩ

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΣΟΎΡΛΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στη Φούρκα Χαλκιδικής το 1953, της ΕΛΔΥΚ/5ος Λόχος. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στο Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. 

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΤΣΙΤΙΡΊΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ 16/8/1974

ΜΕ ΚΑΤΑΓΩΓΉ ΑΠΌ ΤΟΝ ΚΡΎΑ ΒΡΎΣΗ ΗΜΑΘΕΊΑΣ ΟΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΤΟ 1953. ΣΚΟΤΏΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 16-08-1974 ΗΡΩΙΚΏΣ ΠΕΣΌΝΤΑΣ, ΜΈΣΑ ΣΤΟ ΜΠΑΡΟΥΤΟΚΑΠΝΙΣΜΈΝΟ ΌΡΥΓΜΑ ΤΟΥ, ΑΠΌ ΒΛΉΜΑ ΌΛΜΟΥ. ΑΙΩΝΊΑ ΤΟΥ Η ΜΝΉΜΗ. ΑΘΆΝΑΤΟΣ. ΉΡΩΑΣ. ΕΣΑΕΊ ΕΥΓΝΩΜΟΣΎΝΗ. 

 

Βρέθηκαν τα οστά του τον Δεκέμβριο 2023 ΕΔΩ κι ΕΔΩ κατά έναν περίεργο λόγο (ίσως βρέθηκαν και ταυτοποιήθηκαν κι άλλα οστά του) υπάρχει το όνομά του και σε επαναπατρισμό του 2025 ΕΔΩ

 

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΊΔΗΣ ΜΑΝΟΎΣΟΣ 16/8/1974 κι ΕΔΩ κι η υποδοχή των οστών του από την γηραιά μάνα του κι όλο το χωρίο του ΕΔΩ

 

Γεννήθηκε στους Ποταμούς Πεδιάδος Ηρακλείου το 1953, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ.
Επεσε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στα υψ. Ν.Δ του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. 

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΤΡΙΆΝΤΗΣ ΒΑΣΊΛΕΙΟΣ 16/8/1974

Γεννήθηκε στο ορεινό χωριό Άνω Σκαφιδωτή Πρεβέζης τον Απρίλιο του 1953. Υπηρετούσε στον 4ο Λόχο της ΕΛΔΥΚ. Επεσε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στο ύψ. «Α» του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974. 

ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΧΑΤΖΗΣΤΑΥΡΉΣ ΝΙΚΌΛΑΟΣ 16/8/1974 

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1951, της ΕΛΔΥΚ/Λ.Δ. Εξαφανίσθηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στα υψ. Ν.Δ του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία Κύπρου στις 16 Αυγούστου 1974.

Χάριν δικαιοσύνης κι επειδή τα ονόματά τους (αν αναγράφονται σωστά) βρήκα σε άρθρα πεσόντων της ΕΛΔΥΚ, οφείλω να αναφέρω ότι κάποια ονόματα πεσόντων ίσως να μην αναφέρονται στον παραπάνω κατάλογο ή να ανήκουν σε άλλους Ελλαδίτες στρατιώτες που δεν ανήκαν στην ΕΛΔΥΚ.

Οι στρατιώτες αυτοί είναι οι:

Χίος Φράγκο 

Σαρλιάν Χαράλαμπος

Τσαγκαλίδης Κωνσταντίνος  

Αυλωνίτης Σπυρίδων

Σέτσκος Αθανάσιος 

Επίσης μπορείτε να δείτε και τους πεσόντες καταδρομείς της επιχείρησης ΝΙΚΗ ΕΔΩ

Για το τέλος άφησα σκοπίμως εντέχνως επιμελώς, τον Ηρωικό Υποδιοικητή και τελευταίο Στρατοπεδάρχη της ΕΛΔΎΚ τον ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΆΡΧΗ ΠΑΝΑΓΙΏΤΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΌΠΟΥΛΟ ΕΚ ΚΑΛΑΒΡΎΤΩΝ, καθώς προσφάτως εγκατέλειψε τα μάταια επίγεια, με προορισμό για την γειτονιά των Επουράνιων Αγγέλων, τον Ιούνιο του 2017 σε ηλικία 92 ετών, ώστε να πάει να συναντήσει τους Ήρωες Φαντάρους-Στρατιώτες του. Εν τω μεταξύ, ως κατεξοχήν προστατευτικός Πατέρας τους, που υπήρξε με όλη την σημασία των λέξεων, καθώς τον αποκαλούν ευθαρσώς θαρρετά. Ως εκ τούτου, όσοι βέβαια μπόρεσαν και σώθηκαν, από το πεδίο της εμπόλεμης αιματοπότιστης μάχης, και εν γένει της κολάσεως, καθώς επέζησαν εν πολλοίς, από το Τριήμερο του χαλασμού, στις 14 μέχρι 16 Αυγούστου του 1974, ολοκαύτωμα του κολαστηρίου του Στρατοπέδου της ΕΛΔΎΚ.

Εν γένει, στο Εθνικό αξιοπρεπώς, Αιώνιο Ένδοξο Πεδίο της Τιμής και του Καθήκοντος, δια του προσκλητηρίου που επουράνια συναντήθηκαν πλέον όλοι μαζί, καθώς αναπαύονται στα Στρατιωτικά Κοιμητήρια της Λακαμάμιας, πέριξ της Λευκωσίας, περίπου 70 ομαδικώς κοιμώμενοι ήρωες Ελδυκάριοι Στρατιώτες. Εν συνεχεία όμως, κανείς μα κανείς, επιφανής πολιτικάντης, παρόλα τα πολλαπλά περάσματα του χρόνου, των 46 συναπτά ετών, μαύρης δημαγωγικής σκόπιμης εσκεμμένης, πολιτικής επιλεκτικής αμετροεπής μονόπλευρης κομματικής προπαγάνδας, δεν θα τολμήσει να πάει να τους αναποθέσει ένα ευχαριστήριο τριαντάφυλλο εσαεί ευγνωμοσύνης. 

Εν τούτοις, δια της Εθνικής Αξιοπρεπής τους στάσεως που τήρησαν, εις την τελευταία κατοικία τους, καθώς πάνω στους Ένδοξους Τάφους τους, αυτών των νεαρών Ελληνοπαίδων Ελλαδιτών, των μόλις 20 έως 22 ετών, εγκαθίδρυσαν την αμιγώς κομματική του εγκάθετη ψευτοδημοκρατία τους, επάνω στα συντρίμμια της Κύπρου. Διότι ως είθισται, τους συνοδεύει η αποκρουστική δημοκρατική ταμπέλα, της πολιτικής σκόπιμης εγκάθετης ακανθώδης προπαγάνδας, δια της δημαγωγικής σκόπιμης λήθης, ότι πρόκειται δηλαδή περί πραξικοπηματιών, χουντατζίδων της τρομοκρατικής οργανώσεως της ΕΟΚΑ Β, δια των ιδιοτελέστατων πολιτικών τους σκοπιμοτήτων τοις πάσι.

Τούρκοι στρατιώτες μετά την μάχη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ

Εκ του διαχρονικού γίγνεσθαι, οι περισσότεροι εξ αυτών σκοτώθηκαν κακήν κακώς αγρίως βιαίως, θέλοντας και μη, στις 16 Αυγούστου του 1974, μέσα στο μπαρουτοκαπνισμένο Ελληνικό Στρατόπεδο της ΕΛΔΎΚ, την ώρα της υποχρεωτικής και αναγκαστικής, άκρως επιβεβλημένης, απαγκίστρωσης και υποχωρήσεως, από το ορύγματα τους. Καθώς οι πολυάριθμοι και πλήρως εξοπλισμένοι, άρτια Τούρκοι Στρατιώτες, φονιάδες εν πολλοίς, είχαν εισχωρήσει στα ενδότερα του Ελληνικού Στρατοπέδου, με την αριθμητική τους υπέρογκη υπεροχή 1 προς 22. Επιπροσθέτως συν την βοήθεια της Αεροπορίας τους, αλλά και 50 περίπου Τεθωρακισμένων Αρμάτων τους Μ-113 και ο νοών νοείτω. Όπως επίσης βοήθεια και του Πυροβολικού τους, με τους αναρίθμητους όλμους να σκάνε μέσα στα Ορύγματα των ηρωικών μάχιμων Ελδυκαρίων, το καταμεσήμερο τις 16 Αυγούστου του 1974, κατόπιν αναγκαστικής διαταγής που εξέδωσε θέλοντας και μη, ο Ήρωας Υποδιοικητής τους, ο ευπατρίδης Αντισυνταγματάρχης Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος.

Αρχή της τουρκικής επίθεσης στο στρατόπεδο

Εν συνεχεία, ο επισήμως και αναγνωρισμένος Διοικητής της ΕΛΔΎΚ, υπήρξε ο Συνταγματάρχης Νικόλαος Νικολαϊδης, όμως με βάση τα πεπραγμένα του, υπήρξε πολύ κατώτερος των περιστάσεων, και του αναμενόμενου. Ως εκ τούτου, καθώς παραμονή του 2 Αττίλα στην Κύπρο, στις 14 Αυγούστου, εγκατέλειψε άρον, άρον, κακήν κακώς, λόγω προφανής δειλίας του, το Ηρωικό Ελληνικό Στρατόπεδο της ΕΛΔΎΚ, παίρνοντας μαζί του αφρόνως, και τους τρείς Λόχους, όπως επίσης και την Διμοιρία Υποστηρίξεως, του Υπολοχαγού Φρατζεσκάκη, εν ολίγοις τους πιο ετοιμοπόλεμους δηλαδή άνδρες, που διέθετε το Σύνταγμα της ΕΛΔΎΚ. Εν αντιθέσει, και μεταφέρθηκε 15 χιλιόμετρα στα μετόπισθεν, στα ασφαλή κρησφύγετα της κάτω Δευτερά, ώστε να νιώθει επιπρόσθετη σιγουριά ασφαλείας.

Τούρκοι στρατιώτες επί άρματος μετά την μάχη

Εν νέου αφήνοντας μόλις, προς υπεράσπιση του Στρατοπέδου της ΕΛΔΎΚ, κατά το ήμισυ τις δυνάμεις του Στρατοπέδου, των πενιχρότατων δυνάμεων, καθώς ανέρχονταν σε μόλις και μετά βίας, σε 317 Στρατιώτες, τον 2 λόχο, τον 4 λόχο απέναντι από τον Τούρκικο της Τουρδίκ, τον λεγόμενο Προμαχώνα, και τον λόχο Διοικήσεως, αλλά και λίγα στελέχη των βαρέων όπλων, εν ολίγοις τους γραφιάδες, τους μουσικούς, μάγειρες δευτερευόντων ειδικοτήτων.

Παράλληλα και τοποθέτησε στην θέση του ως αντικαταστάτη, θέλοντας και μη, το κορόιδο που βρήκε εν τάχει, δηλαδή στην απλή καθομιλουμένη, τον Αντισυνταγματάρχη Παναγιώτη Σταυρουλόπουλο, ο οποίος δεν είχε καμία απολύτως σχέση, αλλά και θέση εις την ΕΛΔΎΚ. Ως εκ τούτου, καθώς υπήρξε ο συνοδευτής των νέων Στρατιωτών της 107 Σειρά της ΕΛΔΎΚ, που ερχόντουσαν μεσοπέλαγα εξ Αθηνών, με το Αρματαγωγό Λέσβος, του ήρωα Πλωτάρχη Ελευθερίου Χανδρινού, για να αντικαταστήσουνε τους παλαιούς φαντάρους της ΕΛΔΎΚ της 103 σειράς. 

Επιπροσθέτως και αναγκάσθηκαν θέλοντας και μη, να επιστρέψουν οικειοθελώς άρον, άρον, πίσω στο Στρατόπεδο τους, στις 20 Ιουλίου την ημέρα της αιματηρής εισβολής και απόβασης, καθώς μόλις πριν λίγο είχαν απολυθεί. Εν τω μεταξύ, επιστρέφοντας στο Ελληνικό Στρατόπεδο της ΕΛΔΎΚ, ώστε να συμπαρασταθούνε και να παράσχουνε την πολύτιμη εμπειρία τους, στους νεοσυλλέκτους στρατιώτες της ΕΛΔΎΚ, καθώς κατευθείαν συνάντησαν και έβρισκαν πόλεμο. 

Εν κατακλείδι, αυτά τα παιδιά, οι ήρωες Στρατιώτες της ΕΛΔΎΚ, κρατώντας τις σύγχρονες Θερμοπύλες του Ελληνισμού, ζώσες και αναμμένη την φλόγα της λευτεριάς μέσα του. Επιπροσθέτως ανάμεναν εναγωνίως πολλαπλώς, βοήθεια από την μητέρα πατρίδα Ελλάδα, Δημοκρατική πλέον Κυβέρνηση, της Εθνικής Ενότητας, που βρίσκονταν στην εξουσία από τις 23 Ιουλίου του 1974, του υποτιθέμενου και προκλητικά προβεβλημένου μονομερώς, Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή του Πρεσβυτέρου, αλλά και του Ευάγγελου Αβέρωφ Τοσίτσα, του Γεωργίου Μαύρου και ου το καθεξής. 

Απεναντίας όλοι αυτοί οι ψευτοδημοκράτες τοις πάσι, βολεμένοι προύχοντες κινούμενοι ως κατεξοχήν κομματάρχες, τους αγνόησαν πλήρως, του εν δυνάμει κομματικού στρατού τους, εντελώς δουλικά και φοβικά, υποτονικά αδρανοποιημένοι, τους εγκατέλειψαν όλους στην τύχη τους, προδίδοντας τους εναργέστατα, όπως ο εφιάλτης στις Θερμοπύλες, λέγοντας ανερυθρίαστα κυνικώς ενδοτικώς, εν καιρώ πολέμου, ότι η Κύπρος βρίσκεται μακριά. Άρα, κλείνοντας τους εν δυνάμει το μάτι, στους Τούρκους επίδοξους επιδρομείς κατακτητές, υπονομευτικά δολίως κινούμενοι αλγεινώς, ερχόμενος μέσω της υποτιθέμενης και προκλητικά προβεβλημένης, λαμπερής και επιφανής δημοκρατίας, μόνο που ότι λάμπει, δεν σημαίνει πως πρόκειται και περί χρυσού. Εν τούτοις όμως, καθώς εν αντιθέσει, τους συμπεριφέρθηκε ως υποχθόνιος δολίως Δούρειος Ίππος, και λέγοντας τους, ότι η Ελλάδα δεν έχει σκοπό να τους συνδράμει εμπόλεμα διόλου πλέον, αρνούμενη να συμμετάσχει.

Το κατεστραμμένο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ μετά την μάχη

Επομένως όλο το νησί είναι δικό τους, τους το χαρίζουνε, θέλοντας και μη, μέσω της υποτονικής αδράνειας τους, ενώ βρίσκεται φαρδιά πλατιά πλέον στα πόδια τους, και στις ορέξεις των δυνάμεων της ισχύος των όπλων τους, ενώ τους το προσφέρουμε πεσκέσι, δημοκρατικό δώρο. Εν τούτοις, καθότι αυτοί πλέον απολαμβάνουν την γλυκιά καθεστωτική καρέκλα της εξουσίας, δια της συμφεροντολογικής ιδιοτελέστατης δημοκρατίας, κουνώντας προκλητικά και αναρίθμητες Ελληνικές Σημαίες, δείγμα ενδοτισμού προφανώς δια της δειλίας, και της πατριδοκαπηλίας, θρησκοληψίας που τους διακατείχε εις το μέγιστο βαθμό του έπακρου, δια του παραλόγου της παραζάλης. Εκ νέου κινούμενοι στην απόμακρη και ασφαλή Αθήνα, με τα αναρίθμητα πολλαπλά προνόμια επί κομματοκρατίας δημοκρατίας, να τους συνοδεύει, λέγοντας αλγεινώς με την εν γένει ανθενωτική τους συμπεριφορά, ότι το νησί της Κύπρου, μπορείτε να να το κάνετε ότι επιθυμείτε, αφήνοντας τους στο έλεος του Θεού, αλλά και των βαρβάρων Τούρκων εισβολέων κατακτητών. Καθώς εναγωνίως περίμεναν ασκόπως, να τους συνδράμει εκ Αέρος και θαλάσσης, η μητέρα πατρίδα Δημοκρατική Ελλάδα. 

Εν αντιθέσει όμως ματαίως καρτερούσαν, ως άκαρδη που υπήρξε καθολικώς, τους συμπεριφέρθηκε σαν κάκιστα μητριά χειρίστου είδους, εγκαταλείποντας τους, και αφήνοντας τους στην μοίρα τους, μάλιστα η ειρωνεία της τύχης, όταν βρισκόντουσαν έγκλειστοι θέλοντας και μη, μέσα στα μπαρουτοκαπνισμένα Ορύγματα τους, άκουγαν ραδιοφωνάκια συντονισμένα στην Αθήνα, ως απέλπιδα σανίδα σωτηρίας, απονενοημένου διαβήματος, ελπίζοντας μήπως θα έρθει κάποτε βοήθεια επιτέλους, έστω και πάρα πολύ ετεροχρονισμένα. 

Εν κατακλείδι, και η εν Αθήναις δημοκράτες κυβερνώντας, τους έβαζαν προκλητικά αήθη, τα τραγούδια της Μαρινέλας και του Απαγορευμένου Μίκη Θεοδωράκη και Νταλάρα, Πιθικώτση. 

Προτείνω ανεπιφύλακτα στην γενέτειρα μου τα Κουφάλια, την Οδό Καλλιθέας να μετονομασθεί σε Οδό Διευθύνσεως Ταξιάρχου ΠΑΝΑΓΙΏΤΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΌΠΟΥΛΟΥ εν αποστρατεία. Εν συνεχεία, καθώς μόλις περιορισμένων Στρατιωτικών δυνατοτήτων, τον αποστράτευαν κακήν κακώς βιαίως σαφώς, για την εν γένει καθολική αξιοπρεπή, προσφορά τους εις την πατρίδα, καθώς προήλθε θέλοντας και μη, του ΠΑΝΑΓΙΏΤΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΌΠΟΥΛΟΥ, ώστε μετέπειτα να μην αποκτήσει περαιτέρω δύναμη, του τελευταίου ηρωικώς Στρατοπεδάρχη της ΕΛΔΎΚ.

Επειδή με την αξιοπρεπώς Ανδρεία στάση που τήρησε, κατόρθωσε και έσωσε περισσότερους από 200 από τους 317 Στρατιώτες που κατείχε, όπως επίσης και το γήπεδο της παρακείμενης Χαλκηδόνας, του ενιαίου Δήμου Χαλκηδόνας, να φέρει το όνομα του, ως Τιμής Ένεκεν αιωνίου ευγνωμοσύνης. Εν τέλει, μπορεί να μην σκοτώθηκαν εν ώρα πολέμου στην Κύπρο, αφήνοντας τα κόκκαλα τους στις εμπόλεμη εσχατιά του Ελληνισμού, εις την Νήσο Κύπρο, αλλά μετέπειτα κάποιοι Στρατιώτες ψυχικώς της ΕΛΔΎΚ, έδειξαν μία [ανάρμοστη] και πάρα πολύ μελαγχολική συμπεριφορά. Ως εκ τούτου, καθώς πάρα πολλοί πλέον προβληματικοί Ελδυκάριοι, δεν μπορούσαν να προσαρμοστούν στις νέες προσδοκίες της ζωής τους, εν συνόλω περίπου 1500 στον αριθμό. Παράλληλα, άλλοι νοσηλεύθηκαν με περαιτέρω, ψυχολογικά προβλήματα, και πηγαινοερχόντουσαν στα ψυχιατρεία των κλινικών, ή και πέθαναν λόγω χειρίστων καρκίνων, από τις απαγορευμένες βόμβες Ναπάλμ, που τους εκτόξευαν αήθη καταπτύστως. Όπως και μερικοί ακόμη αυτοκτόνησαν ή και ξαναπήγαν από μόνοι τους εμφανώς παράτολμα, στα κατεχόμενα του ψευδοκράτους, ως αντίποινα, ένας εναντίων όλων, απονενοημένο διάβημα, εναργώς ο Στρατιώτης Ελδυκάριος Ζάτας εκ Καρδίτσας Στομφάδων, εάν το προφέρω σωστά το όνομα του. 

Εν κατακλείδι, μετέπειτα όταν επέστρεψαν στην υποτιθέμενη δημοκρατική Ελλάδα, κατά τους πολλούς βολεμένους κομματικούς εγκάθετους κηφήνες, του αμιγώς καθεστωτικού και πλήρως συμβιβασμένου Καραμανλή, αλλά και του Ευάγγελου Αβέρωφ Τοσίτσα, ως Υπουργού του των Εξωτερικών. Επιπροσθέτως παρόλο την πάροδο του ενός μόλις χρόνου, μία επιτροπή από δαύτους, τους εμφανώς Άγνωστους και λησμονημένους κατασυκοφαντημένους ήρωες, των Στρατιωτών της ΕΛΔΎΚ, καθώς όχι απλώς κανείς δεν τους αναγνώριζε την εμπόλεμη προσφορά τους. 

Αφενός μεν, διότι εάν δεν ήταν αυτοί, στην κυριολεξία, με την εθελοντική αξιοπρεπή θυσία τους, της αυταπαρνήσεως εν πολλοίς, δια της Εθνικής τους ακεραιότητας, οι Τούρκοι θα έπαιρναν όχι μονό το πολύτιμο αεροδρόμιο για δαύτους, της Λευκωσίας, που το επιζητούσαν εναγωνίως πολλαπλώς, λόγω του κομβικού και καθοριστικότατου σημείου του, αλλά αφετέρου δε, και ολόκληρη την Πρωτεύουσα της Λευκωσίας, που βρισκόταν πέριξ του Στρατοπέδου της Μπαρουτοκαπνισμένης ΕΛΔΥΚ.

Εκ του διαχρονικού γίγνεσθαι, οι πιο συντηρητικές πηγές αναφέρουν, μεταξύ των οποίων οι σύμμαχοι τους οι Άγγλοι, ισχυριζόμενοι πως σκοτώθηκαν περισσότεροι από 900 Τούρκοι στρατιώτες, ενώ οι Ολλανδοί Κυανόκρανοί, που παρακολουθούσαν την μάχη εξ αποστάσεως, τους κατατάσσουν σε περίπου των 1200, αλλά και οι Γάλλοι δημοσιογράφοι ισχυρίζονται ευθαρσώς, ότι υπερβαίνουν τους 1500. 

Επιπροσθέτως αυτοί η αντιπροσωπεία των ηρώων Ελδυκαρίων, επισκέφθηκε τον Υπουργό των Εξωτερικών της δημοκρατικής πλέον κυβερνήσεως, τον Ευάγγελο Αβέρωφ Τοσίτσα στο γραφείο του. Παράλληλα και του ζήτησαν εναγωνίως, να τους αναγνωρίσει την εμπόλεμη προσφορά τους, προς το έθνος των Ελλήνων, και εν ολίγοις να μπορούν να πηγαίνουν αξιοπρεπώς, για εξετάσεις στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο το 424. 

Εν αντιθέσει και η απάντηση που τους έδωσε, ο για κάποιους βολεμένους ψευτοδημοκράτες ευπατρίδης, ήταν να ξεκουμπιστούνε και να φύγουνε αμέσως από το γραφείο του, και πάρα πολύ κακώς τους επέστρεψαν στην Ελλάδα. Καθώς θα έπρεπε να τους αφήσουν εσαεί στην Κύπρο, αποκαλώντας τους ανερυθρίαστα, ως χουντικούς Εοκαβιτατζήδες Ελδυκάριους και τους προέτρεψε κακήν κακώς, στην καλύτερη περίπτωση των περιπτώσεων, με πάρα πολύ οικονομία από δαύτον, καθώς θεωρούσε τον εαυτό του δημοκράτη ανεκτικό, να καταταγούν στην Αστυνομία ως ακροδεξιοί.

Λίγο μετά τις φονικές μάχες. Από αριστερά, Φράγκος, Μπραουδάκης, Πεπεράς.. Μαζί στο όρυγμα, γλίτωσαν από το θάνατο. Περίπου 100 συμπολεμιστές τους δεν τα κατάφεραν και πέρασαν στο πάνθεον των Ηρώων.

Αυτά που σας αναφέρω, μπορείτε ευκόλως να τα βρείτε από το διαδικτυακό κανάλι του youtube, αναγράφοντας Η ΏΡΑ ΤΩΝ ΒΕΤΕΡΆΝΩΝ, ΣΤΟ BLUΕ SKAI, το 2011 εάν δεν κάνω λάθος, και συγκεκριμένα αναγράψτε, Νίκος Αργυρόπουλος, Μαίρη Κουρούπη και Θεόδωρος Αναστασόπουλος, και θα τα ακούσετε από ιδίαν έμπιστα χείλη. Για την ιστορία, εν μέρει και εν τάχει τους Αναγνώρισαν την Πολεμική τους προσφορά, το 1998, καθώς για πρώτη φορά αναγράφθηκε στον Άγνωστο Στρατιώτη στην Πλατεία Συντάγματος το όνομα Κύπρος, τα συμπεράσματα δικά σας. 

Προτείνω εμφανώς ανεπιφύλακτα, στην γενέτειρα μου τα Κουφάλια Θεσσαλονίκης, η Οδός της διευθύνσεως που την σήμερον ονομάζεται Κωνσταντίνου Καραμανλή, αμιγώς κομματικό κατάλοιπο, να μετονομασθεί ως, Ηρώων της ΕΛΔΎΚ ΤΟΥ 1974 και ο νοών νοείτω.

Πέτα την ανθρωπιά σου και από τον αφέντη πιάσου, και όταν σε φτύσει αυτός να κάθεσαι σκυφτός και θα έχεις τα πρωτεία στην σάπια πολιτεία-κοινωνία.

Λέμε δυνατά αυτά που οι άλλοι ψιθυρίζουν.

Ο ΛΆΤΡΗΣ Της ΕΛΛΗΝΙΚΉΣ ΙΣΤΟΡΊΑΣ ΒΑΛΚΑΝΊΔΗΣ ΔΉΜΟΣ ΕΚ ΚΟΥΦΑΛΊΩΝ https://tamystikatoubaltou.blogspot.com/

Διαβάστε περισσότερα για την Μάχη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Διαβάστε επίσης: 

Κύπρος: Επαναπατρισμός για τα οστά 16 ηρώων της ΕΛΔΥΚ μετά από 51 χρόνια

Στο παραπάνω άρθρο (σύνδεσμος) αναφέρεται και το όνομα του Ελλαδίτη υπολοχαγού της Εθνικής Φρουράς Παπαλαμπρίδη Γεωργίου (για τον οποίο μπορείτε να βρείτε πληροφορίες ΕΔΩ, ΕΔΩ κι ΕΔΩ), ο οποίος δεν αναφέρεται στο παρόν αφιέρωμα, καθώς εδώ έχουμε ΜΟΝΟ τα παλικάρια της ΕΛΔΥΚ. Είναι γεγονός ότι εκτός των ηρώων Ελδυκάριων και των λοκατζήδων μας της Επιχείρησης ΝΙΚΗ με τα Νοράτλας, στην Κύπρο πολέμησαν σε διάφορες θέσεις της Εθνικής Φρουράς ως αξιωματικοί, πλήθος Ελλαδιτών Ελλήνων στρατιωτικών αφού η Εθνική Φρουρά πάντα αποτελούσε και αποτελεί ουσιαστικά και πρακτικά τμήμα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Δείτε σχετικό βίντεο 

Share