Όταν έκανα τη πρώτη μου σχέση στο γυμνάσιο, ήμουν 16 χρονών. Ήμουν εξαιρετικά αφελής για οτιδήποτε είχε να κάνει με τις σεξουαλικές σχέσεις. Η μαμά μου, μαζί με το αγόρι μου εκείνη την εποχή, ήθελαν να πάρω αντισύλληψη. Δεν είχα δική μου άποψη και συμφώνησα. Λόγω των αρνητικών εμπειριών της με διάφορα άλλα αντισυλληπτικά, η μαμά μου πίστευε ότι το σπιράλ/IUD ήταν το καλύτερο για μένα.
Μια μέρα, ενώ ήμουν ακόμα 16 ετών, με πήγε σε ένα ιατρείο όπου εργαζόταν ένας από τους φίλους της γιατρούς. Δεν είχα ιδέα τί με περίμενε και πριν το καταλάβω τα πόδια μου ήταν στους αναβολείς, ο τράχηλός μου διαστέλλονταν και έπαιρνα δυνατά παυσίπονα για να μπορέσω να ανεχθώ το IUD. Δεν είχα σεξουαλικές εμπειρίες πριν από αυτό. Η εμπειρία του σπιράλ με άφησε τραυματισμένη, με πόνο και σύγχυση σχετικά με το τί ήταν το σεξ.
Ανεπιθύμητες ενέργειες και λανθασμένες διαγνώσεις
Από την αρχή, είχα σοβαρά προβλήματα με το ενδομήτριο σπιράλ σε σχήμα Τ (IUD Mirena), και σε αυτά περιλαμβάνονταν οι πονοκεφάλοι και οι παρατεταμένες περίοδοι που συχνά διαρκούσαν 14 ημέρες. Οι γιατροί της Planned Parenthood μου είπαν να παίρνω 800 mg ιβουπροφαίνης κάθε τέσσερις ώρες μέχρι να σταματήσει η αιμορραγία. Δεν είχα καταλάβει πόσο κακό μπορούσε να είναι αυτό και η αιμορραγία δεν σταμάτησε.
Ενάμιση χρόνο αργότερα, τον τελευταίο μήνα της τελευταίας μου χρονιάς στο σχολείο, στα 17 μου, άρχισα να βγάζω εξανθήματα. Τα εξανθήματα έφτασαν να καλύπτουν ολόκληρο το σώμα μου, ενώ είχα και εξουθενωτικούς πόνους στις αρθρώσεις και υψηλούς πυρετούς. Αυτό συνεχίστηκε για τρεις μήνες, παρά το ότι έκανα αμέτρητες εξετάσεις αίματος, ραντεβού με γιατρούς και μια νοσηλεία 10 ημερών. Φοβόμουν ότι θα πεθάνω.
Εξανθήματα στο χέρι και στο πόδι της Melanie (Η φωτογραφία είναι ευγενική προσφορά του συγγραφέα – μην ανατυπωθεί)
Εξανθήματα στο πόδι της Melanie (Η φωτογραφία είναι ευγενική προσφορά του συγγραφέα – μην ανατυπωθεί)
Έφτασα και διαγνώστηκα με μια αυτοάνοση ασθένεια (συστηματική αγγειίτιδα, διάγνωση που αργότερα άλλαξε σε νεανική ρευματοειδή αρθρίτιδα – μια λανθασμένη διάγνωση για την οποία θα μπορούσα να γράψω μια άλλη καινούργια ιστορία). Μου έκαναν θεραπεία για αυτή με7 διαφορετικά φάρμακα, για 5 χρόνια. Σε αυτά τα πέντε χρόνια υποτροπίασα τρεις φορές οπότε προστέθηκαν και άλλες επείγουσες ιατρικές επισκέψεις και φάρμακα.
Ενώ επισκεπτόμουν πολλούς γιατρούς, ούτε μία φορά δεν τέθηκε ως υπόθεση ότι η «αντισυλληπτική» μου συσκευή θα μπορούσε να είναι η αιτία της ασθένειάς μου – μερικοί μάλιστα με αποθάρρυναν να την αφαιρέσω.
Η Melanie κατά τη διάρκεια της 10ήμερης νοσηλείας της (φωτογραφία ευγενική προσφορά του συγγραφέα – μην ανατυπωθεί)
Fast forward πέντε χρόνια: Έχω σταματήσει τα περισσότερα από τα φάρμακά μου, τα οποία μου προκάλεσαν φρικτές παρενέργειες, και είναι καιρός να αντικαταστήσω το IUD. Είχα βασιστεί στο IUD μου και σκεφτόμουν πως αν δεν το αντικαθιστούσα και έμενα έγκυος, η ζωή μου θα τέλειωνε. Αυτό είναι το κυρίαρχο αφήγημα: Μένω έγκυος = η ζωή τελείωσε.
Αποφάσισα να προχωρήσω με ένα IUD που υποτίθεται ότι είναι πιο κατάλληλο για άτομα που δεν έχουν κάνει παιδιά. Πήρα το IUD Liletta – και πάλι η διαδικασία αντικατάστασης ήταν μια εξαιρετικά επώδυνη εμπειρία.
Εξανθήματα στο πρόσωπο της Melanie (Η φωτογραφία είναι ευγενική προσφορά του συγγραφέα – μην ανατυπωθεί)
Από την αρχή το κατάλαβα ότι ήταν λάθος.
Κατέληξα στα επείγοντα και μπήκα στο νοσοκομείο. Αυτή η δεύτερη νοσηλεία ήταν μια άλλη τραυματική εμπειρία κατά την οποία είχα ξανά λάθος διάγνωση, μου δόθηκε αντιβιοτική θεραπεία που δεν έκανε τίποτα επειδή δεν είχα λοίμωξη και πήρα εξιτήριο χωρίς να βελτιωθεί κανένα από τα συμπτώματά μου. Κι όμως, με ενθάρρυναν συνεχώς να κρατάω το σπιράλ μου μέσα.
Τώρα ξέρω ότι τότε έπασχα από τη ρήξη πολλαπλών (τουλάχιστον πέντε) κύστεων ωοθηκών. Όταν πρότεινα αυτή τη διάγνωση στους γιατρούς, μου έδωσαν εξιτήριο. Ακόμη, είπαν ότι ο φίλος μου μου είχε μεταδώσει ένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα — παρά το γεγονός ότι το πάνελ των εξετάσεών μου για ΣΜΝ ήταν εντελώς αρνητικό και παρά το υπερηχογράφημα που επιβεβαίωνε την παρουσία ορατών κύστεων ωοθήκης.
Περίπου ένα μήνα αργότερα, το σπιράλ διείσδυσε στη μήτρα μου. Ο πόνος ήταν τόσο βασανιστικός, που λιποθύμησα στην αγκαλιά του φίλου μου (και τώρα αρραβωνιαστικού) στο πάτωμα του μπάνιου μου.
Τρομοκρατημένη με την επίσκεψη στα επείγοντα, έκλεισα ένα ραντεβού με τον γιατρό πρωτοβάθμιας περίθαλψής μου επειδή ήταν το συντομότερο διαθέσιμο. Σε εκείνο το σημείο, δεν είχα ιδέα ότι το σπιράλ ήταν ενσωματωμένο στη μήτρα – και οι γιατροί μου δεν κατάφεραν να το αφαιρέσουν. Με παρέπεμψαν σε έναν γυναικολόγο, ο οποίος είπε ότι έπρεπε να το αφαιρέσω χειρουργικά. Αυτή η διαδικασία διήρκεσε περίπου δύο εβδομάδες, γιατί ήταν το 2020, όταν όλες οι «μη ουσιώδεις» επεμβάσεις ήταν σε αναμονή.
Είχα χωμένο ένα σπιράλ στη μήτρα μου για δύο εβδομάδες και δεν μπορούσα να το αφαιρέσω. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, ούτε και να δουλέψω.
Η Melanie κατά τη διάρκεια μιας μετέπειτα παραμονής 4 ημερών στο νοσοκομείο (φωτογραφία ευγενική προσφορά του συγγραφέα – μην ανατυπωθεί)
Δυστυχώς, η δοκιμασία μου δεν τελείωνε εκεί. Μετά την αφαίρεση του σπιράλ με έβαλαν στο αντισυλληπτικό χάπι, παρόλο που είπα στους γιατρούς ότι ήμουν καπνίστρια κάτι που ενέχει τεράστιο κίνδυνο θρόμβων αίματος. Και πάλι, δεν είχα καμία προειδοποίηση για αυτόν τον κίνδυνο τότε. Μετά από ένα χρόνο και ενώ έπεφτα όλο και πιο βαθιά στην κατάθλιψη και είχα σκέψεις αυτοκτονίας, ο νυν αρραβωνιαστικός μου πρότεινε να σταματήσω εντελώς την «αντισύλληψη». Το πάλεψα αυτό για μερικές εβδομάδες, αρνούμενη να δεχτώ ότι αυτή μπορούσε να είναι η αιτία που νιώθω τόσο απαίσια. Τελικά, καθώς δεν άντεχα άλλο τη κατάσταση, είπα πως θα δοκιμάσω οτιδήποτε- και τελικά τη σταμάτησα.
Μια δραματική αλλαγή
Από τότε που σταμάτησα την αντισύλληψη, το 2021, η ζωή μου άλλαξε εντυπωσιακά. Ο κύκλος μου επιτέλους ρυθμίστηκε, έχω «φυσιολογικές» περιόδους τώρα, έχω ξανά ωορρηξία και νιώθω πολύ καλύτερα ψυχικά και σωματικά.
Μία από τις πολλές αιμοληψίες της Melanie (φωτογραφία ευγενική προσφορά του συγγραφέα – μην ανατυπωθεί)
Κοιτάζοντας πίσω, τώρα μπορώ να δω τα πράγματα πιο καθαρά. Αντί να με βάλουν στην αντισύλληψη, θα ήθελα να με είχαν μάθει ότι το σεξ είναι κάτι σημαντικό και ότι το σώμα μου είναι πολύτιμο. Μακάρι να μην είχε γίνει κάτι τόσο συνηθισμένο, όπως είναι τώρα με τους εφήβους, γιατί ειλικρινά, δεν είχα καμία επιθυμία να το κάνω. Η «αντισύλληψη» ήταν σχεδόν σαν να με έκανε να νιώθω ότι έπρεπε να κάνω σεξ.
Δεύτερον, ποτέ, ούτε μία φορά, δεν ενημερώθηκα για τις πιθανές ανεπιθύμητες ενέργειες που θα μπορούσα να έχω, ούτε μου είπαν ποτέ ότι η αντισύλληψη μπορεί να ήταν η αιτία για τα ιατρικά μου προβλήματα. Καταλαβαίνω ότι δεν μπορώ να αποδείξω ότι αυτή είναι η αιτία, ωστόσο, αφαιρώντας την, τα αυτοάνοσα προβλήματά μου έχουν υποχωρήσει χωρίς υποτροπή, και τα μόνα προβλήματα που έχω τώρα είναι η ρύθμιση των ορμονών μου. Και πάλι, θα μπορούσα να γράψω μια εντελώς άλλη ιστορία για την απόσυρση από την αντισύλληψη και το χρόνο που χρειάστηκε για να επανέλθουν οι ορμόνες μου σε φυσιολογικά επίπεδα. Δεν είχα ιδέα για τη σημασία της υγείας των ορμονών, ούτε συνειδητοποίησα πόσο βαθιά επηρεάζουν τόσο το σώμα όσο και το μυαλό.
Μακάρι να μου το είχε πει κάποιος.
«Αφήστε με να ζήσω!»: Γνωρίζετε πώς ασκεί την αντισυλληπτική του δράση το σπιράλ;
Μεταξύ των άλλων δράσεών του το σπιράλ δρα πρώιμα εκτρωτικά. Αναστέλλει την εμφύτευση στη μήτρα του μικρότατου νεοσχηματισμένου ανθρώπου οδηγώντας τον στο πρώιμο θάνατο.1 «κάνει το περιβάλλον της μήτρας ακατάλληλο για την εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου εφόσον επιτευχθεί γονιμοποίηση, αναστέλλοντας την εμφύτευση του κυήματος μέσα στη μήτρα. Το σπιράλ εμποδίζει το βλεννογόνο της μήτρας να προετοιμαστεί για την υποδοχή του γονιμοποιημένου ωαρίου όχι μόνο ως ξένο σώμα μέσα στη μήτρα, αλλά επιπροσθέτως, προκαλώντας τοπικά άσηπτη φλεγμονή.»
Παραπομπές:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου