από το κανάλι Giannis Katseas
Το Πόρτο Λάγος βρίσκεται στα όρια των νομών Ξάνθης και Ροδόπης, και συγκεκριμένα στο σημείο όπου η Λίμνη Βιστωνίδα ενώνεται με το Θρακικό Πέλαγος, σε μια τοποθεσία που συνδυάζεται με τρόπο μοναδικό το πράσινο του δάσους και το γαλάζιο της Ελληνικής θάλασσας. Πρόκειται για ένα ήσυχο και γραφικό λιμανάκι το οποίο εξυπηρετεί βάρκες και ψαροκάικα της περιοχής, σκάφη αναψυχής αλλά διαθέτει και τις απαραίτητες υποδομές για μεταφορά αγαθών από εμπορικά πλοία. Οι σπουδαιότερες σημερινές αξίες της περιοχής είναι η αλιευτική, η αλατοληπτική, η πολιτιστική, η θηραματική και αναψυχής. Επίσης η λίμνη Βιστωνίδα η οποία είναι η 4η μεγαλύτερη λίμνη στην Ελλάδα με συνολική έκταση 45000 στρέματα περίπου με μέγιστο μήκος 12,5 χλμ. μέγιστο πλάτος 7 χλμ. και μέσο βάθος 4 μέτρα, απoτελεί έναν από τους μεγαλύτερους υγροβιότοπους παγκοσμίως που προστατεύεται από τη σύμβαση Ραμσάρ με δεκάδες είδη σπάνιων πτηνών που προσελκύουν μεγάλο αριθμό τουριστών που έχουν ως χόμπυ την παρατήρηση πτηνών. Αυτός είναι και ο λόγος που το Δέλτα του Νέστου και η λίμνη Βιστωνίδα εντάσονται στις περιοχές ειδικής προστασίας της ορνιθοπανίδας της Ε.Ε. και στο δίκτυο Natura 2000.
Ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει ερωδιούς, πορφυροτσικνιάδες (Ardea purpurea), κρυπτοτσικνιάδες (Ardeola ralloides), νυχτοκόρακες (Nycticorax nycti-corax), σταχτοτσικνιάδες (Ardea cinerea), αργυροτσικνιάδες (Ergetta alba), λευκοτσικνιάδες (Ergetta garzetta),κορμοράνους (Pholacrocovac carbo sinensis), λεπτομύτες (Nomenius tenuirostris), κεφαλούδια (Oxyura leucocephala), από τα πιο σπάνια και απειλούμενα με εξαφάνιση πουλιά στον κόσμο. Στα νερά της λίμνης συναντά κανείς τις μαύρες φιγούρες των φαλαρίδων (Fulica atra) και τις εντυπωσιακές μορφές των κύκνων (Cygnus olor) και των πελεκάνων (Pelecanus crispus, Pelecanus onocrotalus).
Η λίμνη αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς και τακτικούς σταθμούς στην Ελλάδα για διάφορα είδη από χήνες, όπως η νανόχηνα (Anser erythropus), είδος που απειλείται σε παγκόσμια κλίμακα, η ασπρομετωπόχηνα (Anser albifrons) και η σταχτόχηνα (Anser anser). Ειδικά για τη σταχτόχηνα, η λίμνη είναι σίγουρα ένας από τους ελάχιστους πια υγρότοπους όπου αυτή φωλιάζει. Η ορνιθοπανίδα δεν αποτελεί όμως το μόνο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της λίμνης. Στην επικράτεια της η αφθονία των ζώων είναι απαράμιλλη. Η Βίδρα βρίσκει καταφύγιο στα νερά της, σε ποτάμια ρεύματα, ενώ στους γύρω θαμνώνες της και κυρίως στα Δέλτα του Κόσυνθου και του Κομψάτου, κρύβονται ο αγριόγατος (Felis silvestris), ο ασβός (Meles meles), το τσακάλι (Cahis aureus)κ.α. Ο σιωπηλός κόσμος των ψαριών εντυπωσιάζει με τα 21 είδη του, που έχουν καταμετρηθεί στην λίμνη και που μαζί με αυτά που εισέρχονται από την θάλασσα ανέρχονται στα 37 είδη. Τα πιο χαρακτηριστικά είδη που ζουν στα γλυκά νερά είναι το γριβάδι, η κοκκινοφτέρα και η θρίτσα, ενώ στα αλμυρά μπορούμε να συναντήσουμε τα χέλια, τα λαβράκια, επτά είδη κεφαλιών κ.α.
Στο δασάκι που βρίσκεται απέναντι από το λιμάνι του ομώνυμου χωριού φωλιάζουν περίπου 600 ζευγάρια λευκοτσικνιάδες και σταχτοτσικνιάδες. Το θέαμα των εκατοντάδων πουλιών γύρω από το γραφικο Μοναστηρι του Αγίου Νικολάου στη μέση της λιμνοθάλασσας του Πόρτο Λάγους είναι μοναδικό. Όπως μοναδική είναι η βλάστηση (Θαλάσσια πεύκη, κρίνοι της θάλασσας, γαλατσίδα, ψάθα) και η ορνιθοπανίδα. Στα αναπαραγόμενα είδη περιλαμβάνονται η Λαγγόνα, ο Νυχτοκόρακας, η Αβοκέτα και ο Καλαμοκανάς, ο Κοκκινοσκέλης και η Τουρλίδα. Κατά τη μετανάστευση εμφανίζονται ο Ροδοπελεκάνος, η Χαλκόκοτα κ.ά.
Το Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, από την άλλη, έχει τις ρίζες του είτε στα πρωτοβυζαντινά χρόνια, είτε στην περίοδο της Τουρκοκρατίας –η οποία στην περιοχή ξεκίνησε το 1375. Μία παράδοση, δηλαδή, θέλει την πρώτη Μονή να χτίζεται γύρω στο 400, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Αρκάδιος, που θέλησε έτσι να ευχαριστήσει την Παναγία επειδή τον έσωσε από κάποιο ναυάγιο. Μια δεύτερη ιστορία, ωστόσο, κάνει λόγο για έναν ασκητή που ζούσε στα εδάφη αυτά επί Τουρκοκρατίας, ο οποίος κατάφερε και θεράπευσε την κόρη του τοπικού μπέη, όταν έπεσε άρρωστη. Εκείνος, λοιπόν, για να τον ευχαριστήσει, δώρισε τα εδάφη στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους. Πράγματι, ο Άγιος Νικόλαος της ανήκει ακόμα και σήμερα, αποτελώντας Μετόχι της. Σήμερα τα νησάκια όπου έχουν χτιστεί ο Άγιος Νικόλαος και η Παναγία Παντάνασσα ενώνονται με τη στεριά μέσω ξύλινων γεφυριών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου