Μέ τό μαχητικό πνεῦμα πού πρέπει νά διακρίνει κάθε Ὀρθόδοξο Χριστιανό…

Πολλά συγχαρητήρια ἀξίζουν στήν ὁμάδα τῶν πιστῶν τοῦ Περιστερίου, πού συνεχίζοντας τήν ἀντίδραση στήν αὐθαίρετη ἀπόφαση τοῦ τοπικοῦ μητροπολίτη νά βγάλει τούς Ἐσταυρωμένους ἀπό τίς Ἀγίες Τράπεζες τῶν ναῶν τῆς περιοχῆς, ὀργάνωσαν καί τήν πρόσφατη δράση κατά τήν ἐκεῖ ἐπίσκεψη τοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου, διευρύνοντας (πολύ σωστά) τό ἀντικείμενο τῆς διαμαρτυρίας καί σέ ἄλλα θέματα (ὅπως τά σχέδια περί «κοινοῦ Πάσχα» καί γενικότερα ἡ φιλοπαπική καί οἰκουμενιστική του δραστηριότητα). 

 

Δέν ἔχουν ἀνάγκη φυσικά ἀπό τούς ἀνθρώπινους ἐπαίνους, ἀλλά τό σωστό πρέπει νά λέγεται - καί μάλιστα νά ἀναδεικνύεται πρός μίμηση καί παραδειγματισμό. Ὅσα καί ἄν λένε οἱ καθωσπρεπειτζῆδες τῆς μεταπατερικῆς ἀγαπολογίας καί ὅσο καί ἄν γαυγίζουν ἐναντίον τους κάτι περίεργοι παπᾶδες τοῦ νεοεποχίτικου μύλου πού ὅλα τά ἀλέθει (ἐνδεικτικά καί μόνο θυμήθηκα τόν γνωστό θλιβερό θολολόγο μέ τά...γλωσσόφιλα), οἱ ὀλιγάριθμοι αὐτοί ἀλλά ἀποφασισμένοι Χριστιανοί ἐκφράζουν τό δυναμικό πνεῦμα πού ὀφείλει νά δείχνει κάθε Ὀρθόδοξος εἰδικά σέ αὐτούς τούς καιρούς τῆς διαστρέβλωσης, τῆς ἀλλοίωσης καί τοῦ χυδαίου χλευασμοῦ τῶν ἱερῶν καί τῶν ὁσίων μας.
 

Ἀναβιώνοντας τό μαχητικό πνεῦμα τῶν παλαιῶν Χριστιανῶν, πού ἔβγαιναν στούς δρόμους κάθε φορά πού κινδύνευε ἡ πίστη τους ἀπό τή διείσδυση τῶν αἱρετικῶν λύκων, καί φυσικά θυμίζοντάς μας καί ὅσα ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, καθώς καί ὁ μακαριστός Αὐγουστῖνος Καντιώτης, γιά τό πόσο ἀναγκαῖο εἶναι σήμερα οἱ Χριστιανοί νά φωνάξουν καί νά ἀντιδράσουν, ἡ ὁμάδα τοῦ Περιστερίου δείχνει πραγματικά τόν δρόμο. Ὁ δρόμος, μαζί βεβαίως μέ τήν προσευχή καί τόν πνευματικό ἀγῶνα τῆς μετανοίας, εἶναι αὐτός: ἡ μαρτυρία τῆς ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ καί ἡ ὁμολογία πίστεως. Καί τό «ἅγιο πεζοδρόμιο» εἶναι ἀσφαλῶς ξεκάθαρη καί δυναμική ὁμολογία. 

 

Καί δέν πειράζει πού δέν εἶναι λαοθάλασσα οἱ ἐν λόγῳ ἀδελφοί ἀπό τό Περιστέρι: ἄς μήν μᾶς φοβίζει πού εἴμαστε μικρό ποίμνιο (Λούκ. ιβ΄ 32) καί ἄς μήν ξεχνᾶμε βεβαίως καί τήν περίφημη φράση τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ὅτι ἀρκεῖ ἀκόμη καί ἕνας μόνο ἄνθρωπος «ζήλῳ πεπυρωμένος ὁλόκληρον διορθώσασθαι δῆμον». Ἀλλά καί ἄς μήν ξεχνᾶμε ἐπίσης ὅτι, ἀκόμη καί ἄν δέν ὑπάρχει ἄμεσα φανερό καί χειροπιαστό ἀποτέλεσμα, κανένας ἀγῶνας δέν πάει χαμένος. Κάθε κόπος καί κάθε ἀγῶνας πού γίνεται γιά τήν ὑπεράσπιση τῆς πίστης μας, ἀκόμη καί ἄν φαινομενικά δείχνει ἀποτυχημένος καί ἄκαρπος, ὅμως εὐλογεῖται ἀπό τόν Θεό καί δημιουργεῖ παρακαταθήκη πού κάποια μέρα εἶναι βέβαιο ὅτι θά ἀποδώσει καρπούς. 

 

Καλή δύναμη λοιπόν στούς μαχητικούς Χριστιανούς τοῦ Περιστερίου, μαζί μέ τήν εὐχή νά συνεχίσουν τήν προσπάθειά τους καί νά βροῦν μιμητές καί σέ ἄλλα μέρη τῆς χώρας. Ἀπέναντι στούς ὀλετῆρες καί τούς ἐκποιητές δέν ὑπάρχουν πλέον ἄλλα περιθώρια σιωπῆς καί συμβιβασμῶν...

 

Νεκτάριος Δαπέργολας

Διδάκτωρ Βυζαντινῆς Ἱστορίας

Share