Είναι γνωστό, απανταχού του Ελληνισμού, ότι οι “καλοί μας γείτονες” διεκδικούν – κάλλιον ειπείν, απαιτούν – ελληνικό ζωτικό χώρο, παρανόμως και εν πλήρει αντιδιαστολή με τας επιταγάς και το νομικό πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου, γενικότερα, και του Δικαίου της Θαλάσσης, ειδικότερα.
Ο απέναντι ηγέτης και οι περιστοιχίζοντες αυτόν αξιωματούχοι του γαλονάδες και υπουργοί, καθώς και τα υποκείμενα σε αυτόν μίντια, επιδίδονται μετά μανίας στην καλλιέργεια ανθελληνικού φανατισμού του λαού τους ο οποίος ωσάν ευρισκόμενος υπό την επήρρεια ισχυρής τουρκομιντιακής δόσης Ερντογανικών παραισθησιογόνων φαντασιώνεται “τουρκικό” το Αιγαίο και ιδιαίτερα συγκεκριμένες νήσους, νησίδες και βραχονησίδες πλησίον της δυτικής τουρκικής ακτογραμμής.
Σκοπίμως και άκρως προκλητικά, οι απέναντι απορρίπτουν (και ουχί απλώς αγνοούν) την αρχιπελαγική δομή της Ελλάδος η οποία προκύπτει και αναγνωρίζεται ως αποτέλεσμα της γεωγραφικής της τοποθεσίας. Οι δε μαξιμαλιστικές εκφράσεις και θεωρίες από τους “καλούς μας γείτονες”, πιθανότατα προκύπτουν από τις ενεργειακές βλέψεις τους, εκπεφρασμένων από τη γνώση περί της ύπαρξης μεγάλων ενεργειακών κοιτασμάτων στο υπέδαφος του Αιγαίου. Παρατηρούμε άλλωστε ότι λίγο μετά την επινόηση του αφηγήματος και των ονειρώξεων περί “Γαλάζιας Πατρίδος” (“Μαβί Βατάν”, εις την βαρβαρικήν) άρχισαν να εξοπλίζονται σε επικίνδυνο βαθμό (προτιμούν να πένονται προκειμένου να χρηματοδοτούνται οι πολεμικές τους βιομηχανίες με σκοπό την επίθεση έναντι ημών την κατάλληλη ώρα) ρίχνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στην κατασκευή μη επανδρωμένων αεροχημάτων και βαλλιστικών πυραύλων.
Η εθνική μειοδοσία
Σε αγαστή συνεργασία με τον “καλό μας γείτονα”, οι τουρκόφρονες και μειοδότες της κυβέρνησης της Ελλάδος πότε επικαλούνται προσχήματα περί “καλής γειτονίας”, “συνδιαχείρισης” και “ήρεμων νερών”, πότε κάνουν υποκλίσεις στον απέναντι ηγέτη – τον καλό τους πασά, όπως αποδεικνύεται από την “άσκηση” εξωτερικής πολιτικής τους και τις υποκλίσεις – και πότε συγχαίρουν, δημοσίως και προκαλώντας το κοινό αίσθημα, τους “καλούς γείτονές μας” για την ίδρυση της “Τουρκικής Δημοκρατίας” ανεβάζοντας τούρκικα σημαιάκια μετά συνοδείας ευχών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ηκούσθη, δε, το “μνημειώδες” (θου Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου), σε ραδιοφωνική εκπομπή: “Ας με πουν και μειοδότη”, από τον ίδιο στον οποίο αυτή η παράγραφος αναφέρεται.
Άλλος δε εξ’ αυτών, αφού προσγειώθηκε σε τουρκικό αεροδρόμιο μπήκε σε οριοθετημένο κύκλο από μόνος του, στεκόμενος προσοχή ενώ έβλεπε την τουρκική σημαία να ανεμίζει, δηλώνοντας την απόλυτη υποταγή στις τουρκικές ορέξεις. Αυτό τουλάχιστον το νόημα βγάζει στον πολίτη αυτή της τάλαινας πατρίδος η κίνησή του, προκαλώντας δίκαιη οργή.
Συγγενής αυτού, δε, ενεφανίσθη σε τηλεοπτικό κανάλι (το οποίο δεν θα έπρεπε να έχει θέση στην ελληνική τηλεόραση αλλά στην τουρκική) εκστομίζοντας το αδιανόητο πως “το Αιγαίο δεν είναι Ελληνική λίμνη αλλά διεθνής θάλασσα” (ο γράφων αναγουλιάζει που αναπαράγει αυτή την ύβρι, αλλά προς τούτο υποχρεούται εκ συνειδήσεως, αλλά και προς αφύπνιση των εφησυχασμένων στο μέτρο που η μετριότης του δύναται να συμβάλλει) ακυρώνοντας την αρχιπελαγική γεωγραφία της Ελλάδος, συνεπώς και την εθνική της κυριαρχία στο Αρχιπέλαγος του Αιγαίου.
Κάποιοι άλλοι πάλι, από κάποιο ίδρυμα με ολοφάνερα δουρειοϊππική δράση, τοποθετήθηκαν εμμέσως υπέρ υποχωρήσεων, προδίδοντας τις γενικότερες θέσεις που πρεσβεύει το ίδρυα του οποίου προΐστανται, αλλά και τις προθέσεις της πολιτικής “ηγεσίας” μας. Οι συγκεκριμένοι “ειδήμονες” συμβουλεύουν την κυβέρνηση της Ελλάδος να διαπραγματεύεται λες και πάει στη λαϊκή για ψώνια, και όχι σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Όχι πως η κυβέρνηση της χώρας δεν έχει ανάλογες “αρχές”, αλλά ένας “συμβουλάτορας” ταγμένος “εως τελευταίας ρανίδος” σε αυτές τις “αρχες” κάνει πιο υλοποιήσιμο τον τελικό στόχο, και όστις εννόησε, εννόησε. Διότι, τι μας ξεφούρνισε η γενική διευθύντρια (περί ης ο λόγος, στην παράγραφο αυτή) του ακατονόμαστου, μειοδοτικού ιδρύματος; Τα εξής: “Στην πραγματικότητα μιλάνε οι δυο τους (εννοεί οι υπουργοί εξωτερικών Ελλάδος και Τουρκίας). Αυτό που προσπαθούν να κάνουν είναι να δουν αν μπορούν να περάσουν στην επόμενη μέρα. Όταν ξεκινάει κανείς μία διαπραγμάτευση ξεκινάει από το μέγιστο που μπορεί να ζητήσει και από εκεί και πέρα θα δει ακριβώς τι μπορεί να κάνει, πόσο τον παίρνει και πού είναι οι κόκκινες γραμμές”. Όταν, δε, ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ ρώτησε την εν λόγω κυρία πού θα ειναι τελικά η αιγιαλίτιδα; Στα 12 μίλια, στα 6; η απάντησή της ήταν “Στα 8, στα 9, να μια διαπραγμάτευση”.
Και μιας και προηγουμένως ανεφέρθη η λαϊκή, ας προσθέσουμε μια δήλωση από όσα είπε η εν λόγω κυρία: “Είναι η απόλυτη λογική της οποιασδήποτε διαπραγμάτευσης, είτε αγοράζουμε πατάτες στη λαϊκή είτε φτιάχνουμε την αιγιαλίτιδα”.
Κοινώς, παραλληλίζει, αν όχι και συγχέει, τις πατάτες και τη λαϊκή με την αιγιαλίτιδα, και μάλιστα υπό το πρίσμα του παζαρέματος, και όχι της διαπραγμάτευσης. Λες και η αιγιαλίτιδα είναι πατάτα…
Κατ’ αρχάς, ως χώρα δεν δείχνουμε να έχουμε θέσει σοβαρές κόκκινες γραμμές (γενικά, όχι μόνο βάσει του Διεθνούς Δικαίου) πέρα από τα 6 μίλια ως όριο “αβλαβούς διελεύσεως” και ταυτόχρονα οι “καλοί μας γείτονες” ζητάνε τα μέγιστα, όχι που μπορούν (γιατί δεν θα έπρεπε να μπορούν εάν ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ, όπως ΥΠΟΧΡΕΟΥΜΕΘΑ εκ του Διαθνούς Δικαίου, επεκτείναμε την αιγιαλίτιδα στα 12 μίλια), αλλά που τους επιβάλλει η φαντασίωση και το παραληρηματικό αφήγημα που εφηύραν για να ικανοποιήσουν “άλλους” στόχους τους.
Απαράδεκτο είναι επίσης το γεγονός που έλαβε χώρα σχετικά πρόσφατα με το ιταλικό πλοίο Ievoli Relume και την πόντιση ηλεκτροφόρου καλωδίου προς Κύπρο: οι απέναντι ενοχλήθηκαν μόλις πέρασε το πλοίο από Κάσο και Κάρπαθο γιατί “μπήκε σε τουρκικά χωρικά ύδατα” και εμείς αντιδράσαμε με ηττοπάθεια τη στιγμή που αυτοί αμφισβίτησαν ευθέως μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας και ζωτικό χώρο εν γένει. Οι απέναντι μέσα στις παράνομες και φαντασιακές διεκδικήσεις τους εντάσσουν και αυτά τα νησιά, καθώς τα έχουν τοποθετήσει οριακά εντός του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου.
Εθνικής μειοδοσίας συνέχεια
Ευδιάκριτη είναι και η συμμετοχή του Υπουργείου Αμύνης στη μειοδοσία, καθώς τεχνηέντως οι πολιτικές που ακολουθεί οδηγούν σε παραιτήσεις μονίμων στελεχών, συνεπώς σε γενική υποστελέχωση του στρατεύματος και μάλιστα σε τραγικά ποσοστά. Η αποστρατιωτικοποίηση νήσων και περιοχών ενδιαφέροντος των απέναντι αποτελεί επίσης απόδειξη όχι μόνο υποταγής, αλλά και ανθελληνισμού. Σαν για κάποιο λόγο και συμφέροντα “άλλων” (πέραν των “καλών μας γειτόνων”) να μην πρέπει ποτέ να έχουμε ισχυρή αποτρεπτική ισχύ ή αυτάρκεια σε οπλισμό…
Ο δε αφοπλισμός της Ελλάδος συνεχίζεται αμείωτος (αν και για στάχτη στα μάτια παίρνουμε κάποια Ραφάλ παραπάνω και ανακοινώνεται και κατασκευή ελληνικού Iron Dome σε βάθος τριετίας..). Και αυτό γίνεται με 2 τρόπους:
1) Με το άδειασμα των αποθηκών οπλισμού και την αποστολή του σε ένα μέτωπο που δεν μας αφορά.
2) Προσφάτως, με το πρόσχημα της “απορωσοποίησης του οπλοστασίου μας” όπου ελήφθη η απόφαση να σταλούν τα S-300 στην Αρμενία παραβιάζοντας το σύμφωνο που είχαμε υπογράψει με τη Ρωσία αφού δεν ζητήσαμε την έγκρισή της, όπως επιβάλλεται, για πώλησή τους σε τρίτη χώρα. Δικαίως, από εκείνη τη στιγμή, η Ρωσία έχει οργιστεί μαζί μας (όπως δικαίως έχει οργιστεί μαζί μας τα τελευταία 2 χρόνια για τη στάση μας στο Ουκρανικό).
Συμπεράσματα
Συστηματική αποστρατιωτικοποίηση και αφοπλισμός αποτελούν ξεκάθαρα μέρος της εθνικής μειοδοσίας που συντελείται προς όφελος των απέναντι, καθώς επίσης και οι “διάλογοι” μέσω των οποίων εκχωρούμε – κατόπιν υποχωρήσεων – εθνική κυριαρχία στον “καλό μας γείτονα”.
Άλλωστε, η αξιοπρεπέστατη κίνηση της παραίτησης του πρέσβεως κυρίου Κούνδουρου, που εμμέσως κατέδειξε μυστικές συνομιλίες, καθώς και οι – σύντομες αλλά σαφέστατες – αναφορές του πρέσβεως κυρίου Αϋφαντή, σε συνεντεύξεις του, περί εκχωρήσεως εδαφών, είναι ενδεικτικές αυτής ακριβώς της πορείας που ακολουθείται, όπως και της ιδιοσυγκρασίας και των “πεποιθήσεων” που διέπουν τους υψηλά ισταμένους που κινούνται στη “σωστή πλευρά της ιστορίας” (για δεύτερη φορά: θού Κύριε..).
Φυσικά, το να προβαίνει κάποιος σε “συζητήσεις” με τον νταή της περιοχής καταδεικνύει ακόμα μεγαλύτερη υποχωρητικότητα και προδιάθεση προδοτικών κινήσεων.
Τα ονόματα των εθνικών μειοδοτών (στους οποίους αναφέρονται οι 6 παράγραφοι στην ενότητα περί εθνικής μειοδοσίας καθώς και στην πρώτη παράγραφο της ενότητας περί συνέχειας της εθνικής μειοδοσίας) είναι ήδη καταγεγραμμένα στη μνήμη τόσο των Ελλήνων πολιτών, όσο και στα μαύρα κατάστιχα της ιστορίας. Οι Εφιάλτες και τα στοιχειά της προδοσίας βγήκαν από τις κάσες τους και οργανώνουν το παιχνίδι τους με τους απέναντι.
Σαφέστατα, ευθύνη στην εθνική μειοδοσία έχουν και οι Έλληνες πολίτες που είτε εν αγνοία τους είτε από εγκληματική εθνική αδιαφορία παρακολουθούν έργα και παίγνια τουρκικής παραγωγής και προελεύσεως σε γνωστά και εξαιρετικά αμφιβόλου ποιότητος τηλεοπτικά κανάλια, αδυνατώντας να αντιληφθούν (τους φαίνεται ίσως υπερβολικό, και ειδικά οι άνθρωποι 3ης ηλικίας αδυνατούν να αντιληφθούν τη σύνδεση) ότι η παρακολούθηση τέτοιων παραγωγών αποδίδει οικονομικά οφέλη στους απέναντι, τα οποία οι “καλοί μας γείτονες” επενδύουν στην κατασκευή οπλικών συστημάτων με σκοπό να μας χτυπήσουν όταν θα είμαστε αδύναμοι (λόγω αναπόφευκτων πολιτικών, γεωπολιτικών και γεωοικονομικών εξελίξεων).
Τελειώνοντας το άρθρο αυτό, ο γράφων συγχαίρει τον κύριο Κούνδουρο για την αξιοπρεπή κίνησή του να παραιτηθεί, κίνηση που αναδεικνύει το ήθος του, την αντίληψη που διατηρεί, καθώς και τη συναίσθηση και ενσυναίσθηση των προμηνυομένων κινδύνων που διατρέχει η τάλαινα Ελλάς επί των εθνικών θεμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου