Σε τι συνίσταται η Ελευθερία (2ο μέρος)

(και σαν τιμή προς την ερχομένην επέτειον της Εθνεγερσίας)

 

Γράφει ο Κυανούς Ουρανός 

 

Προ 3 ετών σε άρθρον-ανάλυσιν του θέματος της Ελευθερίας (http://koukfamily.blogspot.com/2021/02/blog-post_505.html 21 Φεβ 2021) κατέληγα:

 

Σήμερον (ειδικά λόγω 2021) είναι περισσότερον επιτακτικόν από ποτέ να μας απασχολήσει ο λόγος κινδύνου θανάτου. Διότι απωλέσαμε την ψυχοπνευματικήν Ελευθερίαν, την οποίαν μας κληροδότησαν με τον σωματικόν θάνατόν τους οι ένδοξοι πρόγονοί μας. Αυτοί όμως μετέστησαν εις την Αιώνια Ζωήν ενώ εμείς οδεύομεν προς τον "σκουπιδοτενεκέ" της Ιστορίας, αποδεικνυόμενοι ανάξιοι της ψυχο-πνευματικής κληρονομιάς... Τι κρίμα...

 

Είχα αναφέρει ότι το κείμενο προήρχετο από δικό μου video www.brighteon.com/a72fedc0-9638-4a03-b46c-b84aab5625b4, συνταγμένο το 2018.

 

Όταν ακόμα και το αείποτε προδοτικόν ανθΕλληνικόν κράτος διαλαλεί την "δια βίου μάθησιν", πολύ περισσότερον οφείλουμε να υπακούομε το σωκρατικό «γηράσκω αεί διδασκόμενος», με αυτό λοιπόν το σκεπτικό θεώρησα επιβεβλημένο να συμπληρώσω το άρθρο με νέα στοιχεία σχετιζόμενα με την Ελευθερίαν, απτόμενα και άλλων πτυχών της, όπως πχ. ότι ενώ η εικών του άρθρου ήταν το ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ, ενδιαμέσως ετέθη το ερώτημα "ΕΜΒΟΛΙΟΝ ή ΘΑΝΑΤΟΣ" από τον προκαθήμενον της Ελλαδικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Φράσις εντελώς άστοχη και αντιφάσκουσα προς εαυτήν (κατά συνέπεια κατά το λαϊκώς λεγόμενον "μπούρδα"), δεδομένου ότι είναι αδύνατον να είσαι ελεύθερος και συγχρόνως να εξαρτάσαι από κάτι εντελώς υλικόν και αγνώστου προελεύσεως και επιδιώξεως.

 

Έγραφα τότε:

 

Οι εβραίοι απελευθερωνόμενοι από Βαβυλώνα κι Αίγυπτον και οι Έλληνες στους περσικούς πολέμους, εννοούσαν την φυσική/σωματικήν ελευθερίαν. Υπήρξαν ατομικές περιπτώσεις (πχ. Σωκράτης, 3 παίδες Βαβυλώνος, Δανιήλ) που ετέθη το δίλημμα της πνευματικής ελευθερίας. Οι απηνείς όμως διωγμοί των Χριστιανών επί Ρώμης ανέδειξαν με περισσή ωμότητα την διάστασιν της ψυχικής Ελευθερίας: "ή ΑΛΛΑΞΟΠΙΣΤΕΙΣ ή ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΜΑΡΤΥΡΙΚΑ". Ενώ η στέρησις ελευθερίας ως τότε έφθανε σε σωματική δουλεία, τώρα ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ αλλαγή των πιστεύω του ατόμου κι αυτό το τρομακτικό θα επαναλαμβάνεται ΠΑΝΤΑ κατά Χριστιανών και ΠΟΤΕ κατά κάποιας θρησκείας, τουλάχιστον μαζικώς. Δεν υπάρχει αντίστοιχον ιστορικόν προηγούμενον ούτε κι επόμενο. Κρίμα που δεν έχει εκτιμηθεί στην Ιστορία καθώς είναι τεκμήριον της σατανικής επιβολής κι αποκρύψεώς της.

 

Όταν αργότερα το Ελληνικόν Γένος θα πολεμήσει για την Ελευθερία και παλινόστησίν του το σύνθημα θά'ναι: «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ», γνωρίζοντας καλά ότι αυτή η συγκεκριμένη Ελευθερία, η Πίστις του, στεκόταν πολύ πάνω από τον θάνατον, "θανάτω θάνατον πατήσασα".

 

Σήμερα δυστυχώς η έννοια της Ελευθερίας έχει διαστραφεί και νοείται κάθε τι που 'αδειάζει' στη κοινωνία ό,τι ρυπαρότερον εσώψυχον κάποιων, ικανοποιώντας το διεστραμμένο κι αρρωστημένον 'ΕΓΩ' εις βάρος των υπολοίπων.

 

Ο άνθρωπος πάντα ήταν κάτω από επιβαλόμενες ηθικές, κατασκευασμένες γνώσεις και κακές συνήθειες (που του 'μετήγγιζαν' αυξανομένως από γενεάν εις γενεά) χωρίς ποτέ να αναρωτιέται αν αντιπροσωπεύουν την αλήθειαν.

 

Όποιος έχει εξελίξιμον σκέψιν δύναται απλώς να το διαπιστώσει αναρωτώμενος 'γιατί αυτό κι εκείνο στην ζωή' και γρήγορα θα κατανοήσει ότι στερείται αιτιολογικού σκεπτικού κι άθελά του έχει υιοθετήσει αυτά που του 'φύτεψε στο μυαλό' η κοινωνία και (πιθανόν άδολα) το οικογενειακό περιβάλλον.

 

Τέτοια έρευνα ήταν ο ρόλος της Ελληνικής Φιλοσοφίας, όταν επανακαθόρισε τις διεστραμμένες/αποδομημένες έννοιες, όπως περιέγραψεν ο Θουκυδίδης ("πολεμούν το μυαλό μας αποδομώντας τις έννοιες κι άλλαζαν την καθιερωμένη σημασία των λέξεων για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους", σημ. αυτό που κατά κόρον συντελείται σήμερον!!!).

 

Η Ελευθερία λοιπόν είναι κυρίως ψυχο-πνευματική κι όχι σωματική.

 

Σήμερον είναι δυνατόν ελευθέρως να υβρίζεις ή να 'τα σπας' και να καις, θεωρώντας ότι αδικείσαι, αντιτιθέμενος εις τα κατεστημένα με εμφάνισιν ετερόφυλην, παρδαλήν, αλλόκοτην ή ζωώδη.

 

ΑΛΛΑ ελάχιστοι αποδεικνύονται ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ερευνώντας το πως φθάσαμε εδώ και κυρίως τον τρόπον βελτιώσεως (:~πολιτισμός).

 

Η αντίθεσις με το σύστημα δεν σε καθιστά ελεύθερον ή σωστόν γιατί εκεί σε ωθεί (άρα ανελευθέρως) η ανώμαλη και στρεβλή διαμορφωμένη κατάστασις κι όχι η γνώσις της Αληθείας και του ορθού.

 

ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ είναι δυνατόν (αν και είχες την ευκαιρία) να μην είσαι σωματικά ελεύθερος

ΑΛΛΑ να είσαι ελεύθερος ΨΥΧΙΚΑ και σε πλήρη επαφή με την Αλήθεια του κόσμου!!!

όπως αυτός

 

ή κι αυτός

 

► Από εδώ λοιπόν συνεχίζω,

 

Επανειλημμένως έχω αναπτύξει την θεώρησίν μου χωρισμού της ανθρωπίνης Ιστορίας σε τρείς περιόδους:

 

α) την καθαρά υλική εποχή, του ανθρώπου που νοιάζεται μόνο να φάει και να επιβιώσει,

 

β) την εποχή, όπου ο άνθρωπος ζει και με πνευματικά κριτήρια, κυρίως εισηγμένα και παγκοσμίως διδαγμένα από τους Αρχαίους Έλληνες. Αυτήν την εποχή ο άνθρωπος μαθαίνει να επιβάλει το πνευματικόν επί του σωματικού (πχ.εγκράτεια), χωρίς ασφαλώς αυτό να αναφέρεται εις την όλην ζωήν αλλά ούτε και στην πλειοψηφία των ατόμων. Είναι αυτό που ο Μέγας Αλέξανδρος ανέφερε για τον διδάσκαλό του Αριστοτέλη:

«Στους γονείς οφείλομεν το ζην, στους δε διδασκάλους το ευ ζην»

 

γ) την εποχή μετά την Γέννησιν του Θεανθρώπου με την γνώσιν ελέγχου της ψυχής και επιβολής της επί σωματικού και πνευματικού αλλά κυρίως την "απομυθοποίησιν" του θανάτου και την πρόσβασιν στην Αλήθεια του κόσμου.

 

Αν ερμηνευθεί η ατομική ελευθερία ως έλλειψις εξαρτήσεως από οτιδήποτε άλλο πλην του εαυτού του, θα πρέπει να εξεταστεί και εις τα 3 επίπεδα: σωματικόν/υλικό, πνευματικό & ψυχικό.

 

● Ένα κλασσικό παράδειγμα της α' περιπτώσεως είναι οι αυτοονομαζόμενοι "αναρχικοί", δηλαδή κάποιοι, που επαίρονται ως μη έχοντες αρχήν (εξάρτησιν), δεν "προσκυνούν" καμμίαν εξουσίαν. Πόσον ταλαίπωροι, από πού τρέφονται; Παράγουν μόνοι την τροφή τους ή διαβιούν κάπου και τρέφονται από την φύσιν; Αυτή δεν είναι εξάρτησις;

 

Ένα άλλο κλασσικό σημερινό παράδειγμα είναι η κυβέρνησις της Ουκρανίας, η οποία εν ονόματι κάποιας "ελευθερίας" από την Ρωσία, έναντι πολλαπλών αποστολών όπλων υποδουλώνεται (χρεώνεται) με μνημόνια και δανεικά της δαιμονισμένης δύσης ή όπως αρέσκομαι να λέω της αγρίας δύσεως (wild-wild west ή μήπως www; – σκεφθείτε το!). Μήπως εδώ δεν υπάγεται και η σύγχρονος Ελλάς με τα πολλαπλά μνημόνια και τις επαναληπτικές δόσεις εμβολίων;

 

Φαντάζει λοιπόν σχεδόν αδύνατος η ελευθερία, εκτός αν είσαι σε απομακρυσμένον τόπον και διαβιείς αλά Ροβινσών Κρούσος. Θα πρέπει όμως να ερμηνευθούν οι πνευματικές επιδιώξεις. Υπάρχουν; και με βάσιν ποία κριτήρια;

 

● Όπως προανέφερα, οι αρχαίοι μας πρόγονοι ανέβασαν επίπεδο τον άνθρωπον από το υλικό/σωματικό στο πνευματικό. Η αντίστασις κατά των Περσών ήταν η επιτομή της όλης ανόδου. Υπήρξε μία πολύχρονος πνευματική προσπάθεια, ώστε να αναζητηθούν απαντήσεις περί της εξαρτήσεως (~ανελευθερία) και των επιδιώξεων του βίου. Αυτή η πνευματική βελτίωσις κατέστησε τους προγόνους μας ικανούς, ώστε και σωματικώς να αντιταχθούν στους απογόνους των διαιωνίων δυναστών της ανθρωπότητος. Η νίκη κατά των Περσών, απογόνων των Μεσοποταμίων δυναστειών, επετεύχθη χάριν ανωτέρων στρατηγικών (και όπλων), κυρίως όμως χάριν της πνευματικότητος και των ιδανικών των Ελλήνων. Κυρίως όμως πρό Χριστού "έδωσαν αίμα για να λάβουν πνεύμα", όπως πολλούς αιώνες μετά διετύπωσαν Πατέρες της Ορθοδοξίας. Άραγε πώς το γνώριζαν;

 

Ευλόγως κάποιος θα αναρωτηθεί προς εμένα:

- Μα τι μας λες; δηλαδή η σωματική ελευθερία από τους Πέρσες, απελευθέρωσε τους Έλληνες από την εξάρτησιν της τροφής; αυτά δεν ανέφερες προηγουμένως με τους αναρχικούς;. Απαντώ:

- Ασφαλώς έτσι είναι! Όμως οι Έλληνες εβάδιζαν σε πρωτόγνωρα ιστορικά πεδία. Κανείς δεν είχε τότε αυτήν την ιστορικήν εμπειρία και ήταν δικαιολογημένοι να αστοχήσουν, αν αστόχησαν, ενώ οι προαναφερθέντες αναρχικοί πάντοτε επιδεικνύουν παντελή έλλεψιν σκέψεως και εμπειριών.

 

Με την δικαιολογημένην απειρίαν της πνευματικής προόδου, οι Έλληνες καταλήγουν δούλοι των Ρωμαίων. Όχι σωματικοί δούλοι, όπως παλαιότερον αλλά πνευματικοί δούλοι. Αυτό αποδεικνύει και η διαστροφή του όρου του πολιτισμού σε "Ελληνορωμαϊκός πολιτισμός", καθότι οι Ρωμαίοι δεν προσέθεσαν σχεδόν τίποτε ουσιαστικώς πνευματικόν στον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό. Κάποιοι παρασύρονται από τα υλικά/τεχνολογικά επιτεύγματα της Ρωμαϊκής περιόδου (υδραγωγεία, οδοί κα) αλλά πόσον εξέλιξαν τα όπλα του Αρχιμήδους; για να αναφέρω ένα απλό παράδειγμα.

 

Ακόμα και οι ίδιοι οι ελληνικής καταγωγής σχεδόν σταμάτησαν να παράγουν πολιτισμόν, πλήν ελαχίστων (πχ. Γαληνός, Παυσανίας κα) και γενικώς ο πυρσός της πνευματικότητος έσβησε, με συνέπεια η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία να καταπέσει σε επίπεδον Βαβυλωνιακής ακολασίας, στο αρχέγονον υλιστικόν επίπεδον του "ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ό,τι αρπάξει...". Συνιστούσε αυτό πρόοδον, όταν οι αρχαίοι μας πρόγονοι λειτουργούσαν με στόχον το «αίεν αριστεύειν»;

 

● Ένα σύνηθες σφάλμα των περισσοτέρων είναι η σύγκρισις καταστάσεων άλλων εποχών με την εποχή που διαβιούν. Αδυνατούν να αντιληφθούν την παλαιάν εποχήν των άλλων, την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και τις τότε εμπειρίες. Όμως αυτό δεν συμβαίνει και για συγχρόνους καταστάσεις; Πόσοι διαθέτουν ενσυναίσθησιν; Πόσοι δύνανται να πράξουν αυτό που ακόμα και οι αγγλοσάξωνες παραινούν "να μπoυν στα παπούτσια του άλλου" («be in (someone's) shoes»)

 

Αν ο Έλλην ανέβηκε στο πνευματικό επίπεδον, έναντι των άλλων, κάποιος άλλος πλέον ικανός ανέβηκε παρομοίως, ώστε να τον δυσκολέψει και καταστρέψει. Ό Έλλην αδυνατούσε να τον δει, πόσο μάλλον να τον αντιμετωπίσει στις υπεράνθρωπες τακτικές του, όταν δεν είχε καν λύσει τα δυο κρίσιμα ερωτήματα της Φιλοσοφίας για τον άνθρωπον:

α) από πού ήλθε και β) πού θα πάει.

 

(Συνεχίζεται και με ανάλυσιν και περί της ελευθερίας στις προσωπικές σχέσεις και κυρίως με την παραβολή της βιδουλας)

 

CyanUranus

Share