Ζούμε σε έναν όμορφο πλανήτη, γεμάτο με μια ιλιγγιώδη ποικιλία από ενδιαφέροντα πλάσματα και ζωντανούς οργανισμούς. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων θέλει να δει αυτή τη ζωή να ανθίζει, οπότε δεν είναι περίεργο που ιδιαίτερα ελκυστικά είδη όπως οι χαριτωμένες (συνήθως) πολικές αρκούδες και τα πολύχρωμα κοράλλια χρησιμοποιούνται συχνά για την προώθηση της κλιματικής κινδυνολογίας.
Τα κοράλλια και οι πολικές αρκούδες είναι δύο πολύ διαφορετικά είδη ζώων με όλους τους τρόπους εκτός από έναν: οι κινδυνολόγοι του κλίματος αρέσκονται να ισχυρίζονται ότι “απειλούνται ιδιαίτερα από τη μέτρια αύξηση της θερμοκρασίας που έχει σημειωθεί από το τέλος της Μικρής Εποχής των Παγετώνων”. Αυτοί οι ισχυρισμοί είναι ψευδείς.
Για τους κοραλλιογενείς υφάλους, οι αλλαγές στο pH και τη θερμοκρασία των ωκεανών μπορούν να προκαλέσουν λεύκανση και μερικές φορές θάνατο. Επομένως, μια αλλαγή με την πάροδο του χρόνου και στις δύο αυτές μεταβλητές λόγω της αύξησης του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα (CO2) υποτίθεται ότι θα οδηγήσει σε μαζική εξάλειψη των κοραλλιών σε όλο τον κόσμο.
Είναι αλήθεια ότι ξαφνικές αλλαγές στη θερμοκρασία και σε άλλες συνθήκες του νερού μπορούν να προκαλέσουν λεύκανση, η οποία συμβαίνει όταν η συμβιωτική άλγη που δίνει στις δομές των κοραλλιών το χρώμα τους σκοτώνεται ή αποβάλλεται. Ωστόσο, αυτό που δεν είναι αλήθεια είναι ότι το φαινόμενο αυτό οδηγεί πάντα ή ακόμη και συνήθως σε θάνατο των κοραλλιών. Στην πραγματικότητα, δεκαετίες ερευνών έχουν δείξει ότι τα κοράλλια συχνά ανακάμπτουν από αυτά τα γεγονότα, ακόμη και σε περιπτώσεις όπου οι επιστήμονες είχαν προηγουμένως χαρακτηρίσει τον ύφαλο ως ολική απώλεια.
Τέτοια ήταν η περίπτωση του υφάλου Coral Castles, ο οποίος αποχρωματίστηκε από το φαινόμενο Ελ Νίνιο του 1998. Όταν οι επιστήμονες επέστρεψαν για να ρίξουν άλλη μια ματιά το 2015, έκπληκτοι διαπίστωσαν ότι ευδοκιμούσε. Αυτό συνέβη παρά το γεγονός ότι είχαν προβλέψει ότι ο ύφαλος θα χρειαζόταν 100 χρόνια για να ανακάμψει. Αργότερα, οι ερευνητές δήλωσαν σε δελτίο τύπου ότι "οι προβλέψεις μας ήταν εντελώς λανθασμένες".
Οι πολύποδες των κοραλλιών, τα ζώα που μοιάζουν με ανεμώνες και στην πραγματικότητα χτίζουν τη δομή του υφάλου, μπορούν να δυσκολευτούν στην "πολλή" ζέστη. Αλλά τα κοράλλια συνήθως ευδοκιμούν σε θερμότερα νερά, όχι σε κρύα, και έχουν επιβιώσει τα τελευταία 60 εκατομμύρια χρόνια σε περιόδους όπου οι θερμοκρασίες και τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα ήταν πολύ υψηλότερα (και χαμηλότερα) από ό,τι σήμερα. Η συντριπτική πλειονότητα των κοραλλιών υπάρχει σε τροπικά ή υποτροπικά νερά, κοντά στον ισημερινό, και αντί να εξαφανιστούν, έχουν επεκτείνει ελαφρώς το εύρος της εξάπλωσής τους προς τους πόλους εν μέσω των πρόσφατων μετριοπαθών τάσεων αύξησης της θερμοκρασίας.
Ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος (Great Barrier Reef-GBR), αντικείμενο συχνής προπαγάνδας των κλιματικών κινδυνολόγων, τα πάει επίσης καλά. Τα πρόσφατα γεγονότα λεύκανσης, ιδίως γύρω στο 2012, στο GBR χαιρετίστηκαν από τους καταστροφολόγους του κλίματος ως το οριστικό τέλος του υφάλου. Ωστόσο, το GBR είχε άλλα σχέδια. Το 2022, το GBR είδε την υψηλότερη έκταση κοραλλιών που έχει καταγραφεί ποτέ.
Αυτά είναι τα τροπικά- τώρα βάζουμε τα μακριά εσώρουχα και κοιτάμε στον μακρινό Βορρά, στο πιο διάσημο ίσως ζώο-ποστερ των παιδιών για την υποτιθέμενη απειλή της κλιματικής αλλαγής: τ̲η̲ν̲ ̲π̲ο̲λ̲ι̲κ̲ή̲ ̲α̲ρ̲κ̲ο̲ύ̲δ̲α̲.̲
Οι πολικές αρκούδες απειλούνται, όπως μας λένε, επειδή οι καλοκαιρινοί θαλάσσιοι πάγοι λιώνουν και σύντομα οι πολικές αρκούδες δεν θα έχουν πρόσβαση στα παραδοσιακά τους κυνηγετικά πεδία και στη λεία τους. Αυτό ακούγεται σαν κοινή λογική, αλλά ακόμη και η κοινή λογική είναι μερικές φορές λάθος, όπως με τις πολικές αρκούδες.
Μακριά από το να πεθάνουν από μια μικρή αύξηση της θερμοκρασίας, οι αριθμοί των πολικών αρκούδων έχουν αυξηθεί σημαντικά από τη δεκαετία του 1960, όταν προστατεύονταν από το υπερκυνήγι. Πρόσφατες εκτιμήσεις τοποθετούν τον πληθυσμό τους κάπου γύρω στις 32.000 μεμονωμένες αρκούδες, τρεις φορές περισσότερες από όσες μέτρησε η Υπηρεσία Αλιείας και Άγριας Ζωής των ΗΠΑ τη δεκαετία του 1960. Ενώ σε ορισμένους υποπληθυσμούς έχουν σημειωθεί μειώσεις, εξακολουθούν να ανακαλύπτονται νέοι υποπληθυσμοί. Οι πολικές αρκούδες έχουν επιβιώσει σε περιόδους της ιστορίας της Γης κατά τις οποίες οι καλοκαιρινοί θαλάσσιοι πάγοι ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτοι, όπως κατά την πολύ θερμότερη περίοδο του Eemian, πριν από περίπου 125.000 χρόνια.
Οι φωτογραφίες των πεινασμένων, άρρωστων αρκούδων που κυκλοφορούν στα μέσα ενημέρωσης είναι σκόπιμα παραπλανητικές. Σκοπός τους είναι να παρουσιάσουν μια εικόνα που είναι πολύ διαφορετική από την πραγματικότητα. Τα δεδομένα δείχνουν ότι οι πολικές αρκούδες μεταφέρουν περισσότερο λίπος κατά τους χειμερινούς μήνες απ' ό,τι τις προηγούμενες δεκαετίες και έχουν καλύτερα ποσοστά επιβίωσης των μικρών τους και πιο σταθερά μεγέθη γέννας. Οι συνολικές προοπτικές για την ευημερία των πολικών αρκούδων φαίνονται ιδιαίτερα ελπιδοφόρες.
Εν ολίγοις, τα δεδομένα του πραγματικού κόσμου δείχνουν ότι τόσο οι πολικές αρκούδες όσο και οι κοραλλιογενείς ύφαλοι τα πάνε πολύ καλύτερα από ό,τι οι κινδυνολόγοι θα ήθελαν να σας κάνουν να πιστεύετε ότι συμβαίνει με βάση τα ελαττωματικά κλιματικά μοντέλα. Μείνετε στα δεδομένα και θα βρείτε καλά νέα για τους απανταχού λάτρεις των ζώων και της φύσης.
Η Linnea Lueken είναι Ερευνήτρια του Κέντρου Arthur B. Robinson για το κλίμα και την περιβαλλοντική πολιτική.
Δικτυογραφία:
Analysis: Polar Bears & Coral Reefs Are Doing Just Fine – Climate Depot
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου