Ευχερής η περιγραφή του …. «φαινομένου Τ.Ερντογάν/» «Τ.Ερ». Δυσχερής/δυσπερίγραπτο το επιφαινόμενο των Δυτικών Ταγών (στον τρόπο αντιμετώπισης του). Στην Δύση ο κ. Τ.Ερ. χαρακτηρίζεται ως: αμφιλεγόμενος, απρόβλεπτος, ανειλικρινής κ.ο.κ. Εκτιμώ ότι είναι άμεσος, ευθύς, αδίστακτος, αναξιόπιστος, προβλέψιμος, ειλικρινής. Παίζει με ανοιχτά χαρτιά, δεν κρύβει τις προθέσεις του, τα κατακτητικά του σχέδια. Ανοίγει όλα τα χαρτιά του (στην πόκα Αμερικάνα για όσους παίζουν) ακόμη και το τελευταίο , που θα πρέπει να είναι κρυφό. Αυτό επειδή έχει εμπιστοσύνη στις δυνατότητές του, αλλά και γιατί γνωρίζει ότι οι (συμ)παίκτες απέναντί του, είναι αδύναμοι να προβάλλουν αντίσταση, να τον κερδίσουν. Ποτέ δεν μπλοφάρει. Μακροπρόθεσμος στόχος /στοίχημα του, η νεκρανάσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η εγκατάσταση μιας .... ΝεοΟθωμανικής με Σουλτάνο τον ίδιο. (Σ.Σ Αυτός είναι και ο λόγος που έχτισε παλάτι στην Άγκυρα, χωρίς να διαθέτει Σουλτανάτο /Αυτοκρατορία. Θυμίζει έναν αλλοπαρμένο παλιό μου γνώριμο, ο οποίος αγόραζε γραβάτα και έψαχνε μετά την αγορά να βρει κοστούμι να την ταιριάξει!....).
Πάσχει από ανίατη /ασύνορη μεγαλοκαρδία που (επ)εκτείνεται σε απόμακρες χώρες (όπως πχ Λιβύη) με τις οποίες δεν συνορεύει (!). Αυτοαναγορεύεται ως προστάτης /αγαπητικός/νταβατζής των Μουσουλμάνων, όπου Γης, χωρίς να τους ρωτήσει.
Θυμάται μέχρι τα κακά των Σταυροφόρων. (Σ.Σ Αν όντως ψάχνει για άλλοθι γιατί δεν θυμάται τις γενοκτονίες των προγόνων του;).
Επιχειρεί ακύρωση Συνθηκών (όπως πχ εκείνη της Λωζάνης) επειδή εμποδίζουν τον υλοποίηση των άνομων και άτοπων συμφερόντων του.
Ούτε υπολογίζει, ούτε σέβεται κανέναν. Βέβαια βρίσκει και «καλά» κάνει, όταν έχει απέναντί του Δυτικούς ψοφοδεείς και συμφεροντολόγους.
Τίθεται το ερώτημα: Ποιος είναι άραγε ο κατακριτέος, ο κύριος υπεύθυνος του περιφερόμενου αγριεμένου μάβερικ /κ. Τ. Ερ; Εκείνος ή εκείνοι που τον ανέχονται;. Αυτά τα θλιβερά , ανάξια λόγου πυγμαία /θαμνώδη Δυτικά ηγετικά αναστήματα;. Ρητορικό το ερώτημα ασφαλώς.
Ακόμη, μήπως είμαστε –συναισθηματικά , αλλά και ιστορικά –τοποθετημένοι …. άδικα απέναντί του (σ.σ περιλαμβάνομαι και εγώ, επειδή τον έχω κατακρίνει);. Προέρχεται από ….. «ειρηνόφιλους» προγόνους , με αποτέλεσμα συχνά –πυκνά να ξυπνούν αταβισμοί οι οποίοι τον ποδηγετούν και τον οδηγούν σε αγριότητες καταστροφικές. Οφείλουμε λοιπόν να τον δούμε με κατανόηση και οίκτο !.... Και να (απ)ασχοληθούμε περισσότερο με τα χάλια των Δυτικών που δεν τον ηνιοχούν/χαλιναγωγούν!.... Ας έρθουμε στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα και στην υπογραφή διακήρυξης –και όχι Συνθήκης - :
Την παραμονή, έδωσε στην εφ. «Καθημερινή» συνέντευξη, όπου ξεκάθαρα (ξανα)έθεσε τις τουρκικές –παράλογες –απαιτήσεις για το Αιγαίο, (μοίρασμα) , το Κυπριακό (2 Κράτη), την …. «Τουρκική μειονότητα» της Θράκης, (όχι μόνον Μουσουλμανική), την αποστρατικοποίηση των νησιών, τις διεκδικούμενες νήσους, νησίδες και βραχονησίδες από την Τουρκία. Όλες οι πάγιες, διαχρονικές, απαιτήσεις στο τραπέζι, ωμά, κυνικά, χωρίς ίχνος διαλλακτικότητας ή διπλωματίας (!). Εξυπακούεται ότι το αδιανόητο casus belli παραμένει επικρεμάμενο ως Δαμόκλειος Σπάθη πάνω από την Ελλάδα, σε περίπτωση που επιχειρήσει να ασκήσει το νόμιμο δικαίωμα της επέκτασης στα 12 ναυτικά μίλια. Έτσι αντιλαμβάνεται την ειρηνική συνύπαρξη των δύο λαών μας. Επιθυμεί να συζητήσουμε και να λύσουμε το Κυπριακό ανάμεσά μας –Τουρκία /Ελλάδα, ενώ είναι διεθνές ζήτημα.
Θα πρέπει βέβαια να μην λησμονούμε και τις ευθύνες της δικής μας πλευράς. Θυμίζω (επί του «καταλληλότερου» «Σοσιαλιστή» Πρωθυπουργού που κυβέρνησε 8 χρόνια) την Μαδρίτη, και το Ελσίνκι, όπου αναγνώρισε τουρκικά δικαιώματα στο Αιγαίο. Δηλαδή το γκριζάρισμα του Αρχιπελάγους. Το θέλει …βαθύ κόκκινο της ημισελήνου(!).
Ακόμη: ποτέ δεν κατάλαβα με ποιο δικαίωμα, ποια ιδιότητα, οι Τούρκοι αξιωματούχοι, επιτρέπεται να επισκέπτονται τους «αδελφούς τους Τούρκους» -και όχι απλώς Μουσουλμάνους /Μουσουλμανική μειονότητα, στην Θράκη;.
Τόσο καθυστερημένοι ή –και – άγευστοι διπλωματικών συνεπειών είναι, εδώ και δεκαετίες, οι εκάστοτε εξουσιαστές μας, που αδυνατούν να κατανοήσουν ότι ρίχνουν –αφελώς ή δουλοπρεπώς (;) νερό στο Τουρκικό μύλο, συναινώντας ουσιαστικά στην αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης, που τόσο λαχταρούν οι Τούρκοι;.
Μήπως θα πρέπει οι πολιτικοί μας ταγοί και τα κόμματα συνολικά, να αλλάξουν ρότα στο καίριας σημασίας αυτό ζήτημα;.
Ούτε έντιμο, ούτε αντρίκιο (με την ΑρχαιοΕλληνική έννοια του όρου) είναι να μην αναγνωρίζουμε /παραδεχόμαστε και τα ολέθρια (ανέφερα μερικά ήδη) δικά μας σφάλματα!.....
Έρχομαι στις πιθανότητες ευόδωσης της προσφυγής των ζητημάτων που μας χωρίζουν, στο διεθνές Δικαστήριο /Διαιτησία της Χάγης: Μηδαμινές, έως καθόλου επειδή:
Δεν γίνεται η προσφυγή για ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδα , δεδομένου ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει το ισχύον δίκαιο της θάλασσας. Αυτό βέβαια δεν είναι –για εμάς – άμοιρο συνεπειών, αφού χωρίς την επίλυση αυτού του ζητήματος δεν θα μπορούμε να ασκήσουμε τα δικαιώματά μας για εκμετάλλευση εκεί.
Η Τουρκία επιμένει στο … «πακέτο» όλα μαζί στο τραπέζι. (Εννοεί τις αυθαίρετες αξιώσεις της).
Η Ελλάδα θεωρεί ανυπόστατες (πλην ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδας) τις πολλές τουρκικές απαιτήσεις. Επομένως πως και που και τι είδους πακέτο να ανοίξουμε;.
Συμπέρασμα: ούτε εκείνοι, ούτε εμείς θα υποχωρήσουμε. Αν τυχόν τολμήσει κάποια Ελληνική Κυβέρνηση να συναινέσει /συμφωνήσει με τις τουρκικές αξιώσεις, για εκχωρήσεις /παραχωρήσεις, θα είναι ασυγχώρητη, θα έχει διαπράξει εθνική μειοδοσία.
Η Τουρκία σήμερα βρίσκεται σε δεινή θέση εξαιτίας:
Α. Της άσχημης οικονομικής κατάστασής της.
Β. Μειονεκτεί έναντι της Ελλάδας (Ναυτικό, Αεροπορία κυρίως).
Γ . Οι σχέσεις της τόσο με τις ΗΠΑ, όσο και με την Ε.Ε βρίσκονται σε πολύ χαμηλό επίπεδο.
Δ. Η ηγεμονική και μεσολαβητική πολιτική της στην Μέση Ανατολή απέτυχε.
Ε. Ανοιχτά εκεί (και με τους Κούρδους) τα μέτωπά της.
ΣΤ. Δεν επιθυμεί πλέον ανοικτό το μέτωπο –που η ίδια δημιούργησε – με την Ελλάδα.
Ζ. Θέλει –μέσω της χώρας μας- να (επανα)προσεγγίσει την Δύση, να ξεφύγει από την απομόνωση.
Αυτοί είναι μερικοί από τους βασικούς λόγους που επιχείρησε το … φιλειρηνικό άνοιγμα με την επίσκεψη εδώ.
Ο Τούρκος Πρόεδρος, ούτε άλλαξε, ούτε μετάνιωσε, ούτε ξαφνικά παραιτήθηκε από τα μεγαλεπίβολα σχέδιά του επειδή μας … αγάπησε σφόδρα. Ελίχθηκε, ανάλογα με τις περιστάσεις. Καλό και χρήσιμο είναι να μην τα ξεχνούμε αυτά.
Όπως και το ότι διαχρονικά, ιστορικά, φυλετικά, και παραδοσιακά η Τουρκία είναι εχθρική χώρα (τόσο για την Ευρώπη, όσο –κυρίως- για την Ελλάδα !).
Η διακήρυξη των Αθηνών είχε θετικά οφέλη, ιδίως οικονομικά, τουριστικά, αλλά και αποφυγή παραβάσεων, και παραβιάσεων. Αλλά μέχρις εκεί. Ανεπίτρεπτες οι αυταπάτες και οι ονειροβασίες για πραγματική φιλία. Απαιτείται προσοχή, επαγρύπνηση και συνέχιση της αμυντικής θωράκισης της χώρας, επειδή ο αγαπητικός Μεμέτης είναι και μπαμπέσης. Όταν αισθανθεί δυνατός θα επανέλθει δριμύτερος, θα ξαναχτυπήσει !.......
ΥΓ Εκτιμώ ως διαχρονικό πολιτικό και πολιτειακό λάθος μας το ότι δεχθήκαμε να συζητούμε τις ανυπόστατες, ανιστόρητες και παράλογες τουρκικές απαιτήσεις /αξιώσεις.
Επιδιώκει να μοιράσουμε μόνο τα δικά μας δυστυχώς (τακτική Καραγκιόζη).
Μήπως είναι καιρός για πατριωτική –και λογική – αφύπνιση;.
*Ιατρού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου