Την Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2023, η Λέσχη Καταδρομέων και Ιερολοχιτών και οι Εκδόσεις ‘’ΠΕΛΑΣΓΟΣ’’ έκαναν την παρουσίαση του νέου βιβλίου του ιστορικού συγγραφέως, Χρήστου Γ. Μαλτέζου : ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΑΝΤΕΣ - «ΜΙΔΑΣ 614»
Φως στην ξενοκίνητη προδοσία και το πόρισμα του Ιωάννου Κοκορέτσα
Η παρουσίαση έγινε στην Αίθουσα «Ρήγας Φερραίος» του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών.
ΟΜΙΛΗΤΕΣ ήταν οι κ.κ.
α) Χρήστος Μπολώσης, Υποστράτηγος ε.α., μέλος Δ.Σ. της Ε.Λ.Α.Σ.
β) Χρήστος Νοταρίδης, Ταξίαρχος ε.α. , ιστορικός – συγγραφέας
γ) και ο συγγραφέας του έργου Χρήστος Μαλτέζος
Συντονιστής της συζήτησης ήταν ο ιστορικός – συγγραφέας, Σπύρος Δημητρίου, ο οποίος κάλεσε τους κ.κ. Ιωάννη Τζιάκη, Ταξίαρχο ε.α. , Πρόεδρο Δ.Σ.ΛΚΙ και Ιωάννη Γιαννάκενα, Εκδότη – Συγγραφέα, για ένα χαιρετισμό.
Ο κ. Ιωάννης Γιαννάκενας ευχαρίστησε τους παρευρισκομένους για την προσέλευσή τους και δήλωσε ευγνώμων στους κ.κ. Μπολώση και Νοταρίδη που δέχθηκαν να προλογίσουν αυτήν την εκδήλωση. Το βιβλίο αυτό είναι τρίτο στη σειρά, του κ. Χρ. Μαλτέζου. Τα δύο προηγούμενα βιβλία ήταν α) ΑΣΥΡΜΑΤΙΣΤΗΣ ΣΕ ΜΥΣΤΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ και β) ΣΤΟ ΘΡΥΛΙΚΟ ΠΛΑΤΑΝΙ
Έγινε η προβολή μίας ταινίας, όπου έδειχνε ότι πριν τον πόλεμο, ο Ι. Τσιγάντες είχε καθαιρεθεί με το κίνημα του 1935, αλλά, όταν ξέσπασε ο πόλεμος με τους Γερμανούς, κλήθηκε να πολεμήσει. Προβλήθηκε επίσης η συνέντευξη της χήρας του, ΧΡΥΣΑΣ ΤΣΙΓΑΝΤΕ, στον ΦΡΕΝΤΥ ΓΕΡΜΑΝΟ (οπτικο-ακουστικό υλικό). Μεταξύ άλλων, η κ. Τσιγάντε περιέγραψε πως αυτή και ο σύζυγός της δάκρυσαν όταν οι Γερμανοί πρωτομπήκαν στην Αθήνα και ύψωσαν την γερμανική σημαία στην Ακρόπολη.
Το 1935 ο Ι. Τσιγάντες συμμετείχε στο φιλοβενιζελικό κίνημα του 1935 και στην συνέχεια τον ‘’ξήλωσαν’’. Επανήλθε όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, έφυγε μετά στην Μέση Ανατολή, αργότερα επέστρεψε πάλι στην οικογένειά του, στην σύζυγο και την κόρη του στην Αθήνα, αλλά αναγκαζόταν να αλλάζει συνέχεια σπίτια. Ο Ι.Τσιγάντες έκανε κάποιες σκέψεις:
«Σήμερα χάσαμε την Αθήνα… Γερμανική σημαία στην Ακρόπολη, Τανκς στους δρόμους, Τσιγάντε, θα τους παλέψεις», και για πρώτη φορά, η γυναίκα του τον είδε να δακρύζει. «Καημένη Ελλάδα, τι σε περιμένει. Η Ελλάδα πεθαίνει. Παντού όπου χωράει η πείνα, χωράει και ο Θάνατος».
Μετά, ο Ι. Τσιγ. έφυγε για την Μέση Ανατολή. Πριν λίγα χρόνια υπέστη ‘’Ξήλωμα’’, και εννέα μήνες φυλακή. Την 1η Αυγούστου 1942, από Μέση Ανατολή, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος (αντιπρόεδρος τότε της Κυβερνήσεως) του έδωσε σημείωμα ως διαπιστευτήριο, για να επιστρέψει στην Ελλάδα και να δει την γυναίκα του και το παιδί του. Τηλεφώνησε στην γυναίκα του όταν ήλθε από την Μέση Ανατολή, στην Αθήνα, της έφερε και δαχτυλίδι. Δεν ήθελε φως, γύρω – γύρω, γιατί υπήρχε κίνδυνος να τον δουν άνθρωποι που δεν έπρεπε.
Ο Ι. Τσιγ. .πήγε στο σπίτι του Κων/νου Τσάτσου, στην οδό Κυδαθηναίων, όπως και ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, τους οποίους συναντούσε και του έλεγαν να προσέχει γιατί, «Κάθε μέρα οι Γερμανοί εκτελούν ομήρους». Ο Ι.Τσιγ. απαντούσε «Εμείς τους πολεμάμε, μην χάνετε το κουράγιο σας».
Μετά, άρχισε η κυρίως παρουσίαση του βιλβίου. Ο Συντονιστής, κ. Σπ. Δημητρίου, έκανε μία μικρή εισαγωγή, ως εξής: Ο Ι. Τσιγ. γεννήθηκε στην Ντούσια της Ρουμανίας το 1897, και είχε καταγωγή από την Κεφαλλονιά. Οι Κεφαλλονίτες, τότε, δραστηριοποιούνταν εμπορικά πολύ έντονα στην Ρουμανία με τα πλοία στον Δούναβη. Η οικογένεια του Ι. Τσιγ. επέστρεψε, το 1910, στην Κεφαλονιά. Ο Ι.Τσιγ. μπήκε στην Σχολή Ευελπίδων. Μετά, πολέμησε στην Μικρά Ασία, και, μαζί με τον αδελφό του, Χριστόδουλο, συμμετείχαν στα Κινήματα υπέρ του Βενιζέλου, και αποτάχθηκαν το 1935, από τον Βασιλέα. Αργότερα, θα αποκατασταθεί στρατιωτικά, με την Ελληνική Κυβέρνηση της Μέσης Ανατολής, θα πάρει πίσω τους βαθμούς του μέχρι Ταγματάρχης, θα συνδεθεί με την Κυβέρνηση της Μέσης Ανατολής και τους Άγγλους και θα έρθει στην Αθήνα τον Αύγουστο του 1942, με στόχο την ενοποίηση της Εθνικής Αντίστασης και την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου. Συνδέθηκε και ταυτίστηκε το πρόσωπό του με πολλές δραστηριότητες της Εθνικής Αντίστασης.
Στην συνέχεια, ο λόγος δόθηκε στον στρατηγό κ. ΧΡΗΣΤΟ ΜΠΟΛΩΣΗ, ο οποίος είπε, περιληπτικά, τα εξής:
Για το θέμα της Εθνικής Αντίστασης 1941 - 1944, αυτό που μας λένε να ξέρουμε είναι ότι το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ είναι οι δύο και οι μόνες αντιστασιακές οργανώσεις που πολέμησαν τις Δυνάμεις Κατοχής και ελευθέρωσαν όλες ανεξαιρέτως τις Ελληνικές πόλεις από τους Γερμανούς, όταν είχαν φύγει οι Γερμανοί(!). Όλες οι άλλες οργανώσεις (ΕΔΕΣ, ΨΑΡΡΟΣ κλπ) αποτελούνταν από φασίστες , προδότες,, δοσίλογους, μοναρχοφασίστες, παιδιά της Φρειδερίκης και άλλες "δημοκρατικές δυνάμεις’’.
Ο Χρήστος – Κίτσος – Μακρυγιάννης – Μαλτέζος – Μακρυγιάννης (διότι είχε την καταγωγή από τους αγωνιστές του 1821), ήταν ένας αντιμοναρχικός εθνικιστής, φοιτητής της Νομικής Σχολής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος χαρακτηρίστηκε από σύγχρονούς του λογίους, ως ο ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ της γενιάς του. Τρισέγγονος και τελευταίος σε ευθεία γραμμή άνδρας, απόγονος του στρατηγού και αγωνιστή του 1821, ΙΩΑΝΝΗ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ, ήταν μία από τις κυρίαρχες μορφές του μη - ΕΑΜικού συνασπισμού στους πανεπιστημιακούς χώρους. Γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου του 1921, στην Αθήνα, όπου και δολοφονήθηκε την 1η Φεβρουαρίου 1944, από μέλη του Κομμουνιστικού ΕΛΑΣ, Τμήμα Σπουδάζουσας Νεολαίας. Στην νεκρώσιμη ακολουθία του Μαλτέζου, την Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου, στον Ιερό Ναό του Α΄Νεκροταφείου Αθηνών, παρουσία πλήθους κόσμου, παρευρέθη, ο τότε Πρωθυπουργός, Ιωάννης Ράλλης, ο οποίος εκφώνησε έναν επικήδειο και αντικομμουνιστικό λόγο. Ο Μαλτέζος ετάφη στο Α΄Νεκροταφείο Αθηνών, δίπλα στον ήρωα Ιωάννη Μακρυγιάννη.
Ο Winston Churchill έλεγε ότι: «Η Ιστορία θα είναι καλή μαζί μου, γιατί σκοπεύω να την γράψω ΕΓΩ», όμως, ο αντισυνταγματάρχης Ι.Τσιγ. δεν στάθηκε τόσο τυχερός, ώστε να γράψει ο ίδιος την Ιστορία του. Αντί αυτού, βρέθηκε να το κάνει το έκανε πολύ καλά μάλιστα ο κ. ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ, ο συγγραφέας του υπό παρουσίαση βιβλίου.
Το όνομα «Μίδας 614», η οργάνωση το πήρε από το ποσόν των 12.250 λιρών Αγγλίας που έλαβε από τους Άγγλους για τον αγώνα. Δεν απέμεινε παρά μόνο η εμπεριστατωμένη μελέτη από τον συγγραφέα και οι πηγές του από τα Αρχεία του Στρατού, οι οποίες είναι πλήρως αξιόπιστες, όπως και «Τα Αρχεία του Εμφυλίου Πολέμου».
Συνεχίζουμε με τα δύο αδέλφια, ο ένας αδελφός είναι ο Γιάννης, ο άλλος είναι ο Χριστόδουλος, ο οποίος διέπρεψε διοικώντας τον Ιερό Λόχο στην Μέση Ανατολή.
Ο συγγραφέας κ. Χρ. Μαλτέζος, με μίαν ανάλαφρη αφήγηση, η οποία δεν κουράζει, περιγράφει ιστορικές στιγμές αφθάστου μεγαλείου, όπως η πορεία της ομάδος «Μίδας 614» , από την Βηρυττό στον Πειραιά. Ή ο σχεδιασμός του μετασχηματισμού, του ειδυλλιακού δάσους «ΠΛΑΤΑΝΙ» σε ισχυρότατη στρατιωτική βάση, κάτω από την μύτη του κατακτητού και χάρη στην τεράστια συνδρομή του Μητροπολίτη Παντελεήμωνος Φωστίνη, στη Μητρόπολη του οποίου ανήκε το δάσος.
Η ‘’Επιχείρηση Γοργοπόταμος ‘’ έχει πολλά κρυμμένα μυστικά.
Υπάρχει η περιγραφή του Άγγλου Ταγματάρχου, Chris Woodhouse (ο οποίος συμμετείχε στην ανατίναξη του Γοργοποτάμου), όπως περιγράφεται στο βιβλίο του «ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ». «Χωρίς τον Ζέρβα, η επιχείρηση δεν θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιηθεί. Ο Άρης δεν είχε κανένα ενδιαφέρον για την στρατηγική του Γενικού Στρατηγείου στην Β. Αφρική και αποφάσισε να έλθει μαζί μας την τελευταία στιγμή, απλώς και μόνο γιατί είδε ότι θα ήταν βλαβερό για τον ΕΛΑΣ, αν έμενε απέξω»
Ο Ι.Τσιγ. είχε ένα όνειρο την δημιουργία του Υπερκομματικού Εθνικού Συμβουλίου Αντίστασης, το οποίο όμως δυστυχώς δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Κάποιοι από μας ίσως σκεφθούν ότι παρόμοιοι λόγοι μας απασχολούν εδώ και 3.000 χρόνια, αλλά λύση δεν έχει βρεθεί, και ο λόγος είναι ότι εμείς οι Έλληνες δεν πρόκειται να μονιάσουμε μεταξύ μας ποτέ. Οι δράσεις του ΕΑΜ στην Κατοχή είναι λίγο – πολύ γνωστές. Επίσης γνωστές είναι και οι συνεργασίες του, σε πολλές περιπτώσεις, με τους Γερμανούς. Το γεγονός αυτό περιγράφεται ξεκάθαρα στην Έκθεση επί της Πολιτικής Καταστάσεως του Ι.Τσιγάντε … στην οποίαν αναφέρεται ότι το ΕΑΜ δηλώνει σαφώς ότι αυτό θα σχηματίσει κυβέρνηση, από μόνο του.
Ο Christopher Montague Woodhouse, ήταν συντηρητικός πολιτικός και μέλος του Βρετανικού Κοινοβουλίου για την Οξφόρδη. Συμμετείχε, μαζί με τον Μίδα, στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου και έγραψε αρκετά βιβλία για την Ελληνική Εθνική Αντίσταση, ο ίδιος δε, μιλούσε Ελληνικά και είχε τον βαθμό του Ταγματάρχου.
Το βιβλίο του κ. Χρ. Μαλτέζου δεν είναι μία απλή αφήγηση, είναι σύνθεση στοιχείων τα οποία παρατίθενται σε υπομνήματα, αναφορές, επιστολές κλπ, και περιλαμβάνονται αυτούσια, ώστε να μπορέσει ο αναγνώστης να βγάλει μόνος του τα συμπεράσματά του, και όχι να ρυμουλκηθεί από αυτά. Είναι ο πιο έγκυρος καθρέπτης για τον Ιωάννη Τσιγάντε, ο οποίος δολοφονήθηκε κάτω από όχι εντελώς ξεκάθαρες συνθήκες. Η συνωμοσία ενάντια στον αρχηγό της Οργανώσεως «Μίδας 614», Ιωάννη Τσιγάντε, εξυφαινόταν αριστοτεχνικά από την βάση της, την βρετανική αριστερή πτέρυγα, και γνωστούς ή αγνώστους καταδότες, οι οποίοι αποτελούσαν απλώς το εκτελεστικό μέρος του σχεδίου.
Δεύτερος ομιλητής ήταν ο κ. Χρήστος Νοταρίδης, Ταξίαρχος ε.α. , ιστορικός – συγγραφέας, ο οποίος είπε, περιληπτικά, τα εξής:
Θα εστιάσω σε δύο πράγματα: Το πρώτο είναι ο χαρακτήρας του Ιωάννη Τσιγάντε. Ήταν ένα παιδί, το οποίο ξεκίνησε με αγάπη για την πατρίδα, Έχει ένα κοινό με τον συγγραφέα, κ. Χρ. Μαλτέζο, ότι και αυτός σπούδασε χημικός 3 χρόνια και μετά μπήκε στην Σχολή Ευελπίδων. από την οποίαν αποφοίτησε με την τάξη του 1920 πρώτος μεταξύ 55 συμμαθητών. Συμμετείχε στην Μικρασιατική εκστρατεία, μαζί με τον αδελφό του Χριστόδουλο, και μαζί και με την μητέρα τους , η οποία ήταν εκεί ως νοσοκόμα, είχαν ενταχθεί στο βενιζελικό στρατόπεδο. Δυστυχώς υπήρχε ένας τρομακτικός διχασμός μεταξύ των ανθρώπων, ιδιαίτερα των στρατιωτικών, οι οποίοι ήταν χωρισμένοι στα δύο, με μίσος μεταξύ τους, οι βενιζελικοί, από την μία, και οι φιλοβασιλικοί, από την άλλη. Όταν τελείωσε η Μικρασιατική Εκστρατεία, ακολούθησε η εκτέλεση των έξι (6), η οποία ήταν ένα κτύπημα που οι φιλοβασιλικοί θεωρούσαν ότι τους αφορούσε . Ακολούθησαν τα 12 χρόνια της Β’ Ελληνικής Δημοκρατίας, 1923 – 1935, στην συνέχεια, ο Ιωάννης κλείστηκε στις φυλακές της Αίγινας, οι οποίες, παρεμπιπτόντως, ήταν μία από τις πρώτες εγκαταστάσεις της Σχολής Ευελπίδων, στην συνέχεια πήγε στα Κύθηρα, ως εξόριστος,
Όταν ήλθε ο Ελληνο - Ιταλικός Πόλεμος δεν έγινε δεκτή η αίτησή του να στρατευτεί και φθάνουμε πια στην Κατοχή, όπου διαφεύγει μέσω Τουρκίας, περνάει 4 μήνες στην Νύγδη, μια πόλη στην Νότια Καππαδοκία, που χρησιμοποιούνταν τότε σαν στρατόπεδο αναμονής, μέχρι οι Άγγλοι να δώσουν άδεια να προχωρήσουν προς την Χάιφα. Ο Ι. Τσιγάντες κινήθηκε από αγνή φιλοπατρία και ιδανικά και, παρόλο που η πατρίδα τον ‘’ξήλωσε’’, αυτός πήγε στην Μέση Ανατολή, να πολεμήσει πάλι για την Πατρίδα με ανιδιοτέλεια, για το συμφέρον της Πατρίδας. Μπήκε στον κόπο να ξαναγυρίσει στην Ελλάδα, κάτω από αυτές τις συνθήκες. Τον κυνηγάνε, από όλες τις πλευρές, δεξιοί και αριστεροί, γιατί είχε την αφέλεια του Ψαρρού, ο οποίος ήταν ιδεαλιστής σαν και αυτόν.
Ήθελε να φτιάσει ένα Συμβούλιο Εθνικής Αντίστασης, που να είναι υπερκομματικό.
Η αντίσταση τότε ήταν ως εξής. α) η αντίσταση στο βουνό, που ήταν σχετικά πιο άνετα (ΕΛΑΣ _ ΕΔΕΣ), β) η αντίσταση μέσα στις πόλεις, ειδικά στην ΑΘΗΝΑ, όπου εκεί ο εχθρός είναι άγνωστος. Δεν είναι μόνον οι ένστολοι, Γερμανοί και Ιταλοί, και η Ειδική Ασφάλεια στην Αθήνα χωρίστηκε στα δύο α) Η Γενική Ασφάλεια που βοηθούσε την Ελληνική Αντίσταση και η Ειδική Ασφάλεια, όπου είχανε ρόλο βοήθειας των κατακτητών, συν οι διάφοροι που έψαχναν να κυνηγήσουν τους επικηρυγμένους. Ήταν πολύ πιο δύσκολη η αντίσταση μέσα στις αστικές περιοχές. Ο Τσιγάντες δεν βγήκε να πάει στο βουνό, όπου μπορούσε να κρυφτεί καλύτερα από τον κίνδυνο, έμεινε στην Αθήνα να πολεμήσει.
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ: Ο συγγραφέας, κ. Χρ. Μαλτέζος, είναι μία παράξενη αντιστασιακή διασταύρωση του Ματθαίου Ανδρόνικου, του ασυρματιστή και του Κίτσου Μαλτέζου. Αυτή η διασταύρωση έβγαλε αυτό το αποτέλεσμα. Είχα την τιμή, πριν από 6 χρόνια ακριβώς, να προλογίσω βιβλίο του, με τίτλο «Οι Ασυρματιστές στην Κατοχή», όπου περιέγραφε με κάθε λεπτομέρεια την ιστορία του Ματθαίου Ανδρόνικου και διάφορων άλλων που θυσιάστηκαν και παρέμειναν μέχρι σήμερα άγνωστοι αυτοί οι τύποι, οι οποίοι κάθε βράδυ αλλάζανε σπίτι, κουβαλούσαν τον ασύρματό τους και ο Χρήστος Μαλτέζος, ο συγγραφέας, έγραψε την ιστορία τους.
Και ερχόμαστε στο βιβλίο αυτό το σημερινό, το οποίο είναι ένα απίστευτο δημιούργημα, διότι ενώ είναι ένα ιστορικό βιβλίο γεμάτο τεκμήρια, γεμάτο παραπομπές, πηγές, μαρτυρίες, έχει μία γραφή σαν μυθιστόρημα, ενώ είναι μία πραγματική ιστορία.
Ευχαριστούμε πολύ τον συγγραφέα για άλλο ένα έργο του, που αποτελεί συμβολή στην Σύγχρονη Ιστορία.
Μετά τον κ. Χρήστο Νοταρίδη, ο λόγος δόθηκε στον συγγραφέα,κ. Χρ. Μαλτέζο, ο οποίος ευχαρίστησε τον Πρόεδρο του Δ.Σ. του Πολεμικού Μουσείου, κ. Αναστάσιο Λιάσκο, τον Στρατηγό ε.α. κ. Χρήστο Μπολώση, τον κ. Χρήστο Νοταρίδη, τον κ. Ιωάννη Τζιάκη, τον κ.Σπύρο Δημητρίου, τον κ. Γιάννη Γιαννάκενα, τον κ. Βασίλη Στυλιανέση, και στους παρευρισκομένους στο ακροατήριο.
ΦΩΤΟ 1: ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΕΝΑΣ,
ΦΩΤΟ 2: ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ,
ΦΩΤΟ 3: (ΕΞ' ΑΡΙΣΤΕΡΏΝ ΠΡΟΣ ΤΑ ΔΕΞΙΑ) ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΛΩΣΗΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ, ΣΠΥΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΟΤΑΡΙΔΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου