Στο ακόλουθο άρθρο θα δούμε ποια ήταν η αντίληψη των αρχαίων προγόνων μας για τους άρχοντες και γενικότερα για το ρόλο της εξουσίας:
1/ Ο Ευριπίδης στο Συλεύς γράφει: «Με τους δίκαιους να είσαι και προς τους κακούς ο μεγαλύτερος εχθρός»
Όμως για να πάει με τους δίκαιους πρέπει και ο ηγέτης να είναι ο ίδιος δίκαιος και αυτό στην σύγχρονη εποχή είναι το ζητούμενο
Ο Ευριπίδης στις Ικέτιδες γράφει:
«Πολλές φορές του δώριζαν οι φίλοι,
χρυσάφι μα δεν τόμπαζε στο σπίτι
και ούτε σα δούλος φέρθηκε ποτέ
με χρήμα πληρωμένος επειδή άρχει»
Στην εποχή μας οι κρατικοί νενέκοι αναμένουν έτοιμοι να λάβουν από τους ξένους- μηδέ εξαιρουμένων και των Τούρκων- την αμοιβή για τις ποικίλες εκδουλεύσεις , με κίνητρο την διατήρηση της καρέκλας.
Ο Ευριπίδης στον Ορέστη
«Γιατί ο λαός σαν από την οργή ξανάψει
και αγριέψει, είναι σαν να ζητάς να σβήσεις
τη λάβρα της φωτιάς. Μ’ αν ήσυχα τον πας
με τα νερά του και παραφυλάς
την πιο κατάλληλη στιγμή για νάβρεις
ίσως και ξεθυμάνει η οργή του
κι’ όταν έτσι καταλαγιάσει, εύκολα πετυχαίνεις
Από το λαό ότι θελήσει»
Αυτό αγνόησε ο πρόεδρος της Γαλλίας κ. Μακρόν και τώρα αδυνατεί τη φωτιά που άναψε στη χώρα να τη σβήσει. Αντίθετα, ο κ. Μητσοτάκης ως τώρα πάει με τα νερά του λαού και αξιαγάπητος ακόμη και από τους εχθρούς του έχει γίνει
2/ Ο Μένανδρος γράφει:
«Αυτή η καλοσύνη όπως τη λένε μερικοί άλλαξε τη ζωή μας όλη στο κακό . Γιατί κανείς πια δεν τιμωρείται»
Ο Πλάτων στο Γοργία γράφει:
«Λοιπόν η τιμωρία δεν ήταν λύτρωση από ένα μέγιστο κακό δηλαδή την κακία;… Πράγματι ήταν… Γιατί σωφρονίζει τους ανθρώπους και τους κάνει δικαιότερους και έτσι η δικαιοσύνη γίνεται τρόπον τινά ιατρική της κακίας»
Ο Αισχίνος γράφει:
«Είναι ανάγκη και ο ρήτωρ(πολιτικός) και ο νόμος (δικαιοσύνη) να ομιλούν την ίδια γλώσσα. Όταν όμως άλλη γλώσσα μιλάει ο νόμος κι’ άλλη ο ρήτωρ πρέπει να δίνουμε την ψήφο μας στο δίκαιο του νόμου και όχι στην αναισχυντία του ρήτορα»
Πόσα φοβερά εγκλήματα έγιναν τον τελευταία ο μισό αιώνα (Καταστροφή της Κύπρου κατ΄εξακολούθηση, η μεγάλη Κλοπή του Χρηματιστηρίου, η εισδοχή μας στην Ε.Ε κάτω από επαχθείς όρους, η μεγάλη κλοπή στους Ολυμπιακούς Αγώνες, τα φοβερά Μνημόνια και το ξεπούλημα της χώρας, η προδοσία της Μακεδονίας ) και όμως η Δικαιοσύνη της χώρας στάθηκε ανάξια να τιμωρήσει τους υπευθύνους. Πως να μην είναι θυμωμένος ο λαός;
3/ Ο Αντιφών γράφει:
«Αν παραστεί ανάκγη να αστοχήσωμε, είναι οσιώτερο ν’ αθωόσωμε τον ένοχο, παρά να καταστρέψουμε έναν αθώο. Γιατί το πρώτον είναι απλώς ένα σφάλμα, ενώ το να καταστρέψουμε άδικα τη ζωή ενός αθώου είναι ασέβεια»
Σχολίαση
Ας αναλογισθεί το πολιτικό σύστημα που έστειλε ένα ολόκληρο κόμμα στο εδώλιο της δικαιοσύνης για ένα οπαδικό έγκλημα και έκλεισε στη φυλακή για μια δεκαετία τα μέλη του , αν όλα ευσταθούν νομικά και ηθικά και δεν είναι άδικα και ανώσια; Αυτό απέδειξε το 4,7% του Ελληνικού λαού δια της ψήφου του: Ο Γ. Παπανδρέου (γέρος της Δημοκρατίας) έλεγε: «οι ιδέες δεν διώκονται, μόνο οι παράνομες πράξεις διώκονται»
4/Ο Ισοκράτης προς Δημόνικον γράφει:
«Αν αναλάβεις υψηλό αξίωμα να μη χρησιμοποιήσεις ποτέ κανέναν ανάξιον στη διοίκηση . Γιατί για όλα τα σφάλματα εκείνου, την ευθύνη θα αποδώσουν σε σένα»
Αυτή είναι μία από τις βασικές αρχές της ηγεσίας ήτοι: «για ότι πράττει και ό,τι αμελεί να πράξει η διοίκηση ο ηγέτης φέρει την ευθύνη»
Οι πολιτικοί μας εκ των υστέρων διώχνουν τους κακούς , ενώ θα έπρεπε η διερεύνηση για το ποιόν του λειτουργού να γίνεται προ της παραλαβής των καθηκόντων του. Γιατί μετά τον πλουτισμό του κακού ο καθένας υποπτεύεται ότι μπορεί μαζί να τα μοιράσθηκαν.
5/ Ο Πλούταρχος στο «Περί Ισιδος» γράφει
«Στις Θήβες είναι αφιερωμένα αγάλματα των δικαστών δίχως χέρια και το άγαλμα του αρχιδικαστή τον παριστάνει με τα μάτια κλειστά. Υποδηλώνουν έτσι ότι η δικαιοσύνη είναι αδωροδόκητη και αδέκαστη» Είναι όμως τέτοια; Μερικές φορές αστοχεί είτε ένεκα πολιτικών επεμβάσεων, είτε για άλλους ανεξήγητους λόγους»
6/ Θουκυδίδου ιστορία α’( 69)
«Γιατί την υποδούλωση δεν την πραγματώνει αυτός που με τη βία υποτάσσει ένα λαό, αλλά εκείνος που, ενώ έχει τη δύναμη να τον εμποδίσει δεν το κάνει και αδιαφορεί»
7/ Ο Ευσέβιος γράφει:
« Όποιος βρίσκεται επικεφαλής των άλλων και διατάζει δεν πρέπει να υπερέχει των αρχομένων μόνο κατά την δύναμη της εξουσίας και κατά την ικανότητα να εκδίδει διαταγές , αλλά κατά την προσωπική αξία και τη φρόνηση»
Και ακόμη έγραψε:
«Στους ανθρώπους που ζουν μέσα στη αδικία και όμως έχουν την αξίωση να ηγούνται των άλλων οι πολίτες δεν πειθαρχούν. Πρόθυμη πειθαρχία των αρχομένων στις προσταγές του και στις προσταγές άλλου εξασφαλίζει ο άρχων εκείνος , που ξέρει να εκτελεί με ακρίβεια τα καθήκοντα του και προσφέρει τον εαυτόν του, ώστε να εκτελούν και εκείνοι τα δικά τους καθήκοντα»
«Η καλύτερη αμοιβή στον ηγέτη είναι και εν υπηρεσία και όταν απέλθει από αυτήν να έχει την επιβεβαίωση ότι η διοίκηση του ήταν και χρηστή και δικαία»
Σχολίαση
Ο κ. Τσίπρας δεν μπορούσε ποτέ να γίνει καλός κυβερνήτης γιατί δεν έμαθε να άρχεται και επομένως και να άρχει. Από μαθητής ακόμη δεν πειθαρχούσε στις οδηγίες και εντολές των καθηγητών, αστυνομικών και στους νόμους. Ηταν αναρχικός! Όμως ένας αναρχικός δεν μπορεί να εμπνεύσει το πνεύμα της πειθαρχίας στους υφισταμένους του και ιδιαίτερα ο μαρξιστής Τσίπρας ο οποίος προσπαθούσα να συμβιβάσει το επαναστατικό και διεθνιστικό δόγμα του Μαρξισμού με την Ελληνική πραγματικότητα (δηλαδή της φιλοπατρίας και της αύξησης του πλούτου της χώρας, με τη διεθνιστική κοινωνία, αταξικό κράτος, χωρίς σύνορα, παραχώρηση Μακεδονίας κ.α) Και το απέδειξε εμπράκτως με την προδοτική συμφωνία των Πρεσπών με την οποία ενσυνείδητα παρέδωσε την Ελληνικότατη Μακεδονία στο σλαβικό κρατίδιο. Για τον κ. Τσίπρα αυτό υπήρξε κατόρθωμα και εξεπλήρωσε μαρξιστικό καθήκον. Για τους λόγους αυτούς το κόμμα αυτό έχει τελειώσει.
Το κενό που αφήνει η διάλυση του Σύριζα δεν μπορεί να το καλύψει το Πασόκ του κ.Ανδρουλάκη. Αυτός δεν έχει την στόφα, την συγκρότηση και την γενική μόρφωση ενός ηγέτη. Είναι δε απορίας άξιον πως ο δημοκρατικός κόσμος του Κέντρου -που ανέδειξε στο παρελθόν ηγέτες ολκής-καταδέχθηκε να διαλέξει έναν ηγέτη επιεικώς «άκομψο» κατάλληλο για κομματικό «αφισοκολλητή» και για «ντελάλη».
«Άρχεσθαι μαθών άρχειν επιστήσει» Στην κυρία πρόσοψη της παλαιάς Σχολής Ευελπίδων(νυν ΣΕΕΘΑ) άνωθεν της μεγάλης θύρας είναι γραμμένο με χρυσά γράμματα το ρητό του Σόλωνος: «Άρχεσθαι μαθών άρχειν επιστήσει» (Μετάφραση: Να μάθεις να άρχεσαι για να μάθεις να άρχεις) Αν οι βουλευτές μας είχαν περάσει επιτυχώς περίοδο ως αρχόμενοι, ασφαλώς θα ήταν καταλληλοτεροι εις το άρχουν.
(4/7/23)
Αμφικτύων
*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
amphiktyon@gmail.com
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου