Κύπρος – Απελευθερωτικός αγώνας 55-59. Νίτσα Χατζηγεωργίου η περιφρονημένη αγωνίστρια της ΕΟΚΑ 55-59.
Ο στρατιωτικός αρχηγός του απελευθερωτικού αγώνα ΕΟΚΑ 1955-1959, Γεώργιος Γρίβας Διγενής έγραψε στα απομνημονεύματα του:
«Στην Κύπρο ποτέ δεν υπήρξε γυναίκα καταδότης. Η Ελληνίς Κύπρια, εφάνη αντάξια των περισσοτέρων ελληνικών παραδόσεων. Εις πολύ εμπιστευτικάς αποστολάς εχρησιμοποίουν το γυναικείο φύλο. Όταν ομιλώ περί νεολαίας συμπεριλαμβάνω τόσο τους νέους όσο και τας νεανίδας. Αι νεανίδες της Κύπρου, όχι μόνο δεν υστέρησαν εις τόλμη και αυτοθυσία, αλλά και εφάνησαν πραγματικαί Σπαρτιάτισσες, Σουλιώτισσες, Μεσολογγίτισσες.»
Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, πνευματικός αρχηγός της ΕΟΚΑ, αναφερόταν με τον ίδιο θαυμασμό, για τις ηρωικές γυναίκες.
Απελευθερωτικος αγώνας ΕΟΚΑ 55-59.
Νίτσα Χατζηγεωργίου.
«Στην πατρίδα τα΄ δωσε όλα ψυχή τε και σώματι.»
«Προδόθηκε, περιφρονήθηκε αλύπητα και εγκληματικά δολοφονήθηκε.»
Κάποιοι αποφάσισαν, στο κοιμητήριο, που ήταν θαμμένη να κάνουν νέα …έργα. Με μπουλντόζες τάφους ισοπέδωσαν μαζί και της ηρωίδας! ..Μέχρι και τα ιερά οστά της… «Απ΄τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, Ω χαίρε Λευτεριά!», θα τραγουδούσε η Νίτσα εκείνη την ντροπιαστική και απαράδεκτη στιγμή, της ιεροσυλίας…
Η μνήμη της τιμάται στο σωματείο του Αγίου Δομετίου όπου βρίσκεται και η προτομή της.
Το 2015 ο πεζογράφος Γιώργος Τριλλίδης έγραψε το θεατρικό έργο «Νίτσα», για την ηρωίδα κσι μεταφέρθηκε σε θεατρική σκηνή με σκηνοθέτη τον Πάρι Ερωτοκρίτου.
Η περιφρονημένη ηρωίδα της ΕΟΚΑ. (Νίτσα Χατζηγεωργίου)
Του Αντώνη Αντωνά.
Εσύ, Νίτσα, πανώρια, μακρυμαλούσα,
21 χρόνων τότε, μ΄αμυγδαλωτό το μάτι,
ο Διγενής εντολή, σου έδωσε να γίνεις,
της Κύπρου η κατάσκοπος, η θρυλική *Μάτα Χάρι.
Μετά χαρά εδέχθηκες και μ΄ αυταπάρνηση.
Τον σταυρό σου έκανες, στον Χριστό, ικεσία,
τις αποστολές σου να εκτελείς προσφέροντας,
την ψυχή σου και το σώμα σου θυσία,
στην Κύπρο για την Ελευθερία.
Ψυχή τε και σώματι!
Τους Άγγλους τους γοήτευες,
πληροφορίες απ΄ αυτούς έκλεβες.
Χειροβομβίδες και όπλα κουβαλούσες.
Με τον ήρωα Μάτση, τον Σταυραετό,
Αυξεντίου μ΄ αυτοθυσία σώσατε.
Και όταν ο ηρωικός σου ρόλος αποκαλύφθη,
οι Άγγλοι σε φυλάκισαν στης Ομορφίτας,
τα μπουντρούμια, στα αισχρά υπόγεια κελιά,
το ηρωικό σου σώμα βάναυσα ερρίφθη.
Με βαρβαρότητα σε βασάνισαν.
Αλύγιστη και όρθια έμεινες.
Δεν πρόδωσες τους συναγωνιστές σου.
Όταν η Ελευθερία έρχεται,
αγνώριστη βγήκες απ΄ της φυλακής τα σίδερα.
Η πανώρια ομορφιά σου,
μόν΄ στην ψυχή σου έμεινε.
Ελεύθερη ήσουν, αλλά φυλακισμένη,
στο σώμα σου, έρημη, καταφρονεμένη.
Στην Κύπρο πρόσφερες τα πάντα,
εν σώματι και εν ψυχή.
‘Ότι ηρωικό έκανες,
για κάποιους ήταν λόγος τιμωρίας….
Και όταν πλέον πεινασμένη και εξαθλιωμένη,
βοήθεια εζήτησες για την άρρωστη,
ηρωική σου μάνα, υπεροπτικά οι άκαπνοι,
σου είπαν «να πας στο φτωχοκομείο.»
Το πρώτο που εζήτησες, ένα πιστόλι,
μια τιμωρία αντάξια στους προδότες ήθελες να δώσεις.
Σ΄ αργό θάνατο σε καταδίκασαν
δεν ήρθε σύντομα όμως,
σε πρόλαβαν οι ριψάσπιδες,
οι επαίσχυντοι αυτοί που θα τιμωρούσες.
Χέρια προδοτικά σε *δολοφόνησαν,
στις 11 Μαρτίου του 68.
Ανταμοιβή σου΄δωσαν,
για όσα είχες κάνει,
υπέρ πατρίδος Ελευθερία!
«Κάθε ήρωας γίνεται στο τέλος ένα βάρος.» ( …Για τους πολιτικούς). Ralph Waldo Emeson.
*Μάτα Χάρι. Η πλέον πανέμοφη και φημισμένη κατάσκοπος του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
* Με εντολή του Διγενή, μετά την δολοφονία της Νίτσας Χατζηγεωργίου η τιμή της αποκαταστάθηκε και περικαλλής προτομή της περιφρονημένης αγωνίστριας στήθηκε, τιμής ένεκεν.
Ο μεγάλος ποιητής Γιώργος Στρατήγης 1860- 1938, γράφει στο ποίημα του «Ο Ματρώζος» για ένα μπουρλοτιέρη αγωνιστή γέροντα σκυφτό από τα χρόνια, που στα περασμένα γύριζε με τα πυρπολικά.. Μετά την λήξη της Επανάστασης, όταν εξαθλιωμένος και πεινασμένος, πήγε να αναζητήσει βοήθεια από κάποιο υπουργό συναγωνιστή του, ο υπασπιστής του υπουργού τον έδιωξε και με στόμφο και υπεροπτικά του είπε … «Να πας να ζητιανέψεις εις το φτωχοκομείο..»
(40) Ο Ματρώζος.
Απόσπασμα.
Του Γιώργου Στρατήγη.
Ο γέρος ανασήκωσε το άσπρο του κεφάλι
και τα μαλιά του σάλεψαν σαν χαίτη λιονταριού.
Και με σπιθόβολη ματιά μες΄ από τα στήθια βγαίνει,
με στεναγμό βαρυγνωμών φωνή παλληκαρίσια ….
«Αν οι ζητιάνοι σαν και εμέ, δεν έχυναν το αίμα,
οι καπετάνιοι σαν και εσέ, δεν θα φορούσαν στέμμα!»
Ο ήρωας ποιητής της ΕΟΚΑ Μιχαλάκης Παρίδης*, τρείς μήνες πρίν να πέσει ηρωικά μαχόμενος στις 27 Αυγούστου 1958, καθώς βρισκόταν στο κρησφύγετο «Φλόγα», μαζι με συναγωνιστές του (Ηλία Φιλιαστίδη, Τάκη Παπαδόπουλο, Κώστα Δημοσθένη) πρόβλεψε και είπε….
«Τους αγώνες και τους κόπους μας θα τους τρώνε άλλοι,
και θα μαλώνουν μέρα νύχτα για τα συμφέροντα τους.»
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΤΩΝΑΣ - ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ - www.ledrastory.com
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟ ΕΚΔΟΣΗ ΒΙΒΛΙΟ ΕΣΧΑΤΗ ΙΚΕΣΙΑ - ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου