Μέσα σε αυτό το σκηνικό, παρά την καλοκαιρινή τουριστική περίοδο που έχει ήδη ξεκινήσει για την Ελλάδα και για την Τουρκία, και είναι μεγάλης σημασίας για τα έσοδα των δυο χωρών, παρατηρείται αυξημένη κινητικότητα. Μάλιστα, σειρά πρόσφατων στρατιωτικών ασκήσεων, αρκετά σπάνιων στον προγραμματισμό των αμυντικών επιτελείων σε Αθήνα και Λευκωσία, ξύπνησαν εφιάλτες για παιχνίδια πολέμου. ‘Η τουλάχιστον για μηνύματα που ήταν επιβεβλημένο να σταλούν στην Άγκυρα, καθώς και σε άλλους παραλήπτες οι οποίοι επιδεικνύουν έντονη δραστηριότητα στον χώρο της νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Ενδιαφέρον είναι ότι μέσα σε αυτό το κλίμα, καταγράφτηκε η παραίτηση του αντιστράτηγου εν αποστρατεία, Νίκου Ζαχαριάδη, διευθυντή της Γενικής Διεύθυνσης Πολιτικής Εθνικής Άμυνας και Διεθνών Σχέσεων του ΥΠΕΘΑ, ο οποίος ήταν επικεφαλής της ομάδας που συζητούσε τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) με την τουρκική πλευρά. Μια παραίτηση, απαράδεκτη, σύμφωνα με τον σχολιασμό μερίδας των ΜΜΕ, επιβεβλημένη λόγω της προεκλογικής περιόδου, κατά άλλους.
Άνοιξε η αντιαεροπορική ομπρέλα
Μια ημέρα, λοιπόν, προτού αναχωρήσει ο υπουργός Άμυνας, Ευάγγελος Αποστολάκης, για τη σημαντική επίσκεψή του στις Ηνωμένες Πολιτείες, με ηγετικούς κύκλους των οποίων φαίνεται πως έχει οικοδομήσει στέρεες γέφυρες, μετά από εντολή του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, Χρήστου Χριστοδούλου, όπως αναφέρει η σχετική ανακοίνωση του ελληνικού Πενταγώνου, πραγματοποιήθηκε μαζική άσκηση ελέγχου της αεράμυνας της χώρας. Κάτι σπάνιο για τα δεδομένα των σχεδιασμών των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίες συνήθως παίζουν κρυφτούλι με την απέναντι πλευρά, δεδομένου ότι η όποια ενεργοποίηση –πολύ περισσότερο, η πλήρης- των συστημάτων αεράμυνας της χώρας καταγράφεται λεπτομερώς από τα συστήματα των ΕΔ της Τουρκίας και, έτσι, εντοπίζεται με ακρίβεια ο αμυντικός σχεδιασμός της χώρας μας.
Για ποιον λόγο, λοιπόν, αποφασίστηκε να ανοίξει η ελληνική αντιαεροπορική ομπρέλα; Αδιευκρίνιστο παραμένει εάν επρόκειτο για κάποιο προληπτικό μήνυμα προς την Τουρκία, ή απλά ήταν μια άσκηση ενταγμένη στα τυπικά πλαίσια των στρατιωτικών επιτελείων. Άγνωστο είναι επίσης, εάν υπήρξε αντίδραση από την αντίπερα όχθη, πριν, κατά τη διάρκεια, και μετά την άσκηση. Το μόνο βέβαιο είναι, σύμφωνα τουλάχιστον με τα επίσημα στοιχεία του ΓΕΕΘΑ, ότι τόσο στις 3 όσο και στις 4 Ιουνίου (ημέρα της άσκησης), το κοντέρ των τουρκικών αεροπορικών παραβιάσεων και παραβάσεων στο Αιγαίο έγραψε μηδέν.
Κύπρος: Μάχες πόλης
Λίγες ημέρες πριν, μια άλλη στρατιωτική άσκηση, που σύμφωνα με κυπριακά και ισραηλινά Μέσα Ενημέρωσης, έγινε στην Κύπρο, παρουσίαζε ιδιαίτερα αυξημένο ενδιαφέρον. Πρόκειται για την πολυεθνική άσκηση «Αργοναύτης 2019», στην οποία, κατά τα δημοσιεύματα των ισραηλινών ΜΜΕ, μετείχαν δυνάμεις από τις ΗΠΑ, το Ισραήλ, τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ελλάδα. Μέχρι εδώ, ουδέν πρωτόγνωρο.
Τουναντίον, τέτοιου είδους ασκήσεις, με τη συμμετοχή αυτών των χωρών, καθώς και αεροπορικών δυνάμεων του Ισραήλ, είναι συχνές. Το ενδιαφέρον είναι ότι στην τελευταία μετείχε η επίλεκτη μονάδα Ειδικών Δυνάμεων του Ισραήλ, Egoz. Είναι η γνωστή μονάδα για τις «βρώμικες δουλειές», που διεισδύει στα παλαιστινιακά εδάφη, καθώς και σε γειτονικές –στο Ισραήλ- αραβικές χώρες. Κατά τα ισραηλινά ΜΜΕ, το σενάριο της άσκησης στην Κύπρο προέβλεπε ένα ευρύ φάσμα σχεδίων, περιλαμβανομένων αντιτρομοκρατικών επιχειρήσεων και καταστάσεων μάχης σε κατοικημένες (!) κυρίως, και μη, περιοχές. Ακριβέστερα, σύμφωνα με το Τέλ Αβίβ, αφορούσε την «αντιμετώπιση ακραίων καταστάσεων και καταστάσεων αβεβαιότητας» (!).
Εννοείται πως είναι ωφέλιμο για τις ισραηλινές δυνάμεις να κάνουν στην Κύπρο μια ακόμα άσκηση σε σενάρια μάχης πόλεων. Δεδομένου, όμως, ότι οι ισραηλινές μονάδες είναι από τις πιο έμπειρες στο κόσμο σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις, μάλλον οι κυπριακές και άλλες μονάδες είχαν μεγαλύτερη ανάγκη εκπαίδευσης σε σκηνικό μάχης πόλεων. Σύμφωνα με ισραηλινό δημοσίευμα, ένα από τα σενάρια προέβλεπε νυχτερινή επιχείρηση σε περιοχή της Κύπρου, η οποία υποτίθεται ότι ήταν προσομοίωση περιοχής του Νοτίου Λιβάνου. Βέβαια, είναι γνωστό ότι η μονάδα Egoz γνωρίζει καλύτερα και από την παλάμη της τις περιοχές δράσης της Χεζμπολάχ στο Νότιο Λίβανο. Ως εκ τούτου, η συγκεκριμένη μονάδα μάλλον δεν απεκόμισε κάποια μεγαλύτερη εμπειρία. Αντίθετα, κερδισμένες φαίνεται πως ήταν οι κυπριακές μονάδες, οι οποίες πάντως είναι απορίας άξιον γιατί εκπαιδεύονται και προετοιμάζονται για τέτοιου είδους σενάρια.
Επισήμως, η εκδοχή που δόθηκε τόσο από την Κυπριακή Δημοκρατία, ήταν ότι η άσκηση «Αργοναύτης 2019» αφορά εκπαίδευση για απομάκρυνση πολιτών από χώρες της Μέσης Ανατολής. Μάλιστα, σύμφωνα με το ειδησεογραφικό πρακτορείο Associated Press, ο υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου, Νίκος Χριστοδουλίδης, δήλωσε ότι λόγω της εγγύτητάς της στη Μέση Ανατολή, η Κύπρος παίζει σημαντικό ρόλο ως περιφερειακός «κόμβος ασφαλούς μεταφοράς». Το πρακτορείο, πάντως, σχολιάζει ότι Ελλάδα - Κύπρος - Ισραήλ έχουν αρκετά κοινά στρατηγικά συμφέροντα, και προσθέτει: «Δεν είναι μόνον ότι έχουν κοινά οικονομικά συμφέροντα, όπως το φιλόδοξο σχέδιο του υποθαλάσσιου αγωγού φυσικού αερίου, από το Ισραήλ προς Κύπρο, Κρήτη και ηπειρωτική Ελλάδα. Οι τρεις χώρες ελπίζουν να αποτρέψουν τη διεύρυνση του άξονα Ρωσίας-Σιϊτών» στην περιοχή.
Αυτό που παραλείπει να αναφέρει το πρακτορείο είναι ότι στον πυρήνα αυτής της «συμμαχίας» Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, αλλά και της Αιγύπτου, συνεπικουρούμενες, έως τώρα, από τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, είναι ότι ένας από τους κοινούς στόχους -για διαφορετικούς λόγους για την κάθε μια χώρα- είναι η αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας στην περιοχή. Κατά τα λοιπά, αναμφισβήτητα, είναι κοινό μυστικό, ότι η Κύπρος αποτελεί το κύριο κέντρο στην Ανατολική Μεσόγειο για τη μαζική μεταφορά Δυτικών και άλλων ξένων υπηκόων, στην περίπτωση που πιάσει φωτιά ο Λίβανος και άλλες χώρες της περιοχής που θεωρούνται φίλα προκείμενες στη Δύση. Γι’ αυτό το λόγο, άλλωστε, έχουν διαμορφωθεί και οι σχετικές εγκαταστάσεις στην Κύπρο.
S-400: Στο δρόμο για Τουρκία
Όπως και να’ χει, οι ασκήσεις στην Κύπρο και την Ελλάδα έχουν αρκετές αναπάντητες πτυχές. Στην Ελλάδα, πάντως, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ, ξεδιπλώθηκε όλη - ή τουλάχιστον ένα πολύ μεγάλο μέρος- η αντιαεροπορική ομπρέλα της Ελλάδας. Ειδικότερα, η άσκηση έγινε «με συμμετοχή αριθμού αεροσκαφών, των σταθμών αεροπορικού ελέγχου, των κέντρων επιχειρήσεων και του συνόλου αντιαεροπορικών συστημάτων / όπλων και των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων. Σκοπός της ήταν η εξέταση του χρόνου ετοιμότητας και αντίδρασης των συστημάτων αεράμυνας σε όλη την επικράτεια, καθώς και του επιπέδου εκτέλεσης των σχετικών διαδικασιών και σχεδίων». Άραγε, έθεσαν σε λειτουργία και τους ρωσικούς S-300 στην Κρήτη, ή εξακολουθούν να τους έχουν εν αχρηστία (εδώ και δεκαετίες), ή, κατά πως λέγουν οι κακές γλώσσες, για την εκπαίδευση των ισραηλινών πιλότων;
Όλα αυτά γίνονται σε μια περίοδο μεγάλης νευρικότητας στο εσωτερικό της Τουρκίας, αλλά και προωθούμενων σχεδιασμών της Άγκυρας με στόχο τη δημιουργία τετελεσμένων. Οι δηλώσεις Ερντογάν που ως άλλος Μωάμεθ ο Πορθητής θέλει να ξαναπάρει την Κωνσταντινούπολη, συνοδεύονται από ιαχές τύπου «ιερού πολέμου» ότι δεν θα αφήσει την Πόλη στα χέρια των «απίστων» και δεν θα επιτρέψει να ξαναονομαστεί Κωνσταντινούπολη. «Εδώ δεν είναι Κωνσταντινούπολη, αν και υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να τη βλέπουν έτσι, εδώ είναι Ισταμπούλ», είπε πρόσφατα, ταυτιζόμενος έτσι, από την ανάποδη μεριά βέβαια, με όσους ονειρεύονται να πάρουν ξανά την Πόλη και την Αγιά Σοφιά. Ευτυχώς, στην παρούσα απέφυγε να ξαναπεί ότι θα κάνει τζαμί την Αγία Σοφία. Είναι προφανές ότι, μετά τις μεγάλες ήττες του, οπότε έχασε τους μεγαλύτερους Δήμους στην Τουρκία, τώρα δίνει την κορυφαία μάχη κύρους του, με τρόπαιο την Κωνσταντινούπολη. Ως γνωστόν, ακύρωσε με πραξικοπηματικό τρόπο τις πρόσφατες δημοτικές εκλογές, συγκεντρώνοντας τις διεθνείς επικρίσεις, και θα επαναληφθούν στις 23 Ιουνίου.
Την ίδια στιγμή, η Άγκυρα ανακοίνωσε στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον του ΡΚΚ στο Βόρειο Ιράκ, ενώ ταυτόχρονα δυσκολίες αντιμετώπισε και στο Ιντλίμπ της Συρίας, όπου τα «χαϊδεμένα παιδιά» της, οι εκεί τζιχαντιστικές οργανώσεις, δέχτηκαν τις επιθέσεις των στρατευμάτων του Άσσαντ, συνεπικουρούμενες από ρωσικές δυνάμεις. Στο ενδιάμεσο, επίσης, προέβη στις γνωστές προκλήσεις στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Κύπρου και στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κύπρου και Καστελόριζου. Κινήσεις που συνεχίζει να ενισχύει, και, ως όλα δείχνουν, το ίδιο θα πράξει και στο άμεσο μέλλον, με στόχο, από θέση ισχύος, να καθίσει στο τραπέζι την Ελλάδα και την Κύπρο (βλέπε: «Νευρική Τουρκία σε επικίνδυνους ελιγμούς»).
Στο μεταξύ, σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο, η Άγκυρα προωθεί την διευθέτηση της ΑΟΖ Λιβύης – Τουρκίας. Κάτι που προσπαθεί να πετύχει, μέσω της κυβέρνησης αχυρανθρώπων της στην Τρίπολη. Να σημειωθεί ότι εδώ και μήνες, η λιβυκή πρωτεύουσα βρίσκεται ουσιαστικά στο στόχαστρο των δυνάμεων του στρατηγού Χάφταρ (Ανατολική Λιβύη – υποστηριζόμενος από την Αίγυπτο), ενώ η έτσι κι αλλιώς αποσταθεροποιημένη –πλην όμως αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ (!)- «κυβέρνηση» της Τρίπολης, δέχεται αφειδώς στρατιωτική ενίσχυση από την Άγκυρα. Κάτι που απαγορεύεται από τους διεθνείς κανόνες και το Δίκαιο.
Κι' όλα αυτά, ενώ η Ελλάδα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο και ο Ερντογάν έχει δει τον εαυτό του σε ρόλο Πορθητή της Κωνσταντινούπολης. Σε αυτό το ασταθές σκηνικό, όπου η Άγκυρα προωθεί με συνέπεια, βήμα - βήμα, και δυναμικά, τις βλέψεις της, και ουδείς ρισκάρει να γίνει μάντης ομαλών εξελίξεων, έρχεται να προστεθεί η κόντρα ΗΠΑ – Τουρκίας. Μια από τις αιτίες, ως γνωστόν, είναι η προμήθεια του –κατά κοινή ομολογία, πολύ καλού- ρωσικού, αντιαεροπορικού συστήματος, S-400, από την Άγκυρα. Ήδη, τουλάχιστον σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις Ρώσων και Τούρκων αξιωματούχων, τα πρώτα συστήματα θα αναπτυχθούν στην Τουρκία μέσα στο καλοκαίρι. Γι’ αυτό το λόγο, έχουν σταλεί στη Ρωσία και εκπαιδεύονται Τούρκοι χειριστές τους (άλλοι λέγουν ότι Ρώσοι ειδικοί τους εκπαιδεύουν κοντά στην Άγκυρα). Όπως και να’ χει, μέχρι να μάθουν οι Τούρκοι χειριστές ποια κουμπιά πρέπει να πατάνε, τους S-400 θα τους χειρίζονται, ως όλα δείχνουν, Ρώσοι. Κάτι που σημαίνει ότι, με τα πανίσχυρα ραντάρ που διαθέτουν τα οπλικά συστήματα, τα ελληνικά μαχητικά θα εγκλωβίζονται αμέσως μετά την απογείωσή τους από Ρώσους (!). Γεγονός που μάλλον θα ρίξει νέες σκιές στις ελληνορωσικές σχέσεις.
Παραίτηση … εμπιστοσύνης
Ενώ, λοιπόν, βράζει η περιοχή μας, μέσα στην προεκλογική τούρλα «έσκασε» η ηχηρή παραίτηση του επικεφαλής της ελληνικής ομάδας διαπραγμάτευσης με την Τουρκία για τα ΜΟΕ, του εν αποστρατεία αντιστράτηγου, Ν.Ζαχαριάδη. Είναι ο άνθρωπος, τον οποίο μερίδα των αντιπολιτευομένων Μέσων Ενημέρωσης, πέρυσι τον Αύγουστο, στο πλαίσιο των επικρίσεών τους προς τον Π.Καμμένο, ότι «συνεχίζει τα ρουσφέτια και βολεύει τους δικούς του», τον έβαζαν στο στόχαστρό τους. Χαρακτηρίζοντάς τον, μάλιστα, ως «γνωστό για τις στενές, πολυετείς σχέσεις με τον παραιτηθέντα υπουργό (σ.σ. Προστασίας του Πολίτη) Νίκο Τόσκα», ανέφεραν τότε ότι, «ως πολίτης, πλέον, προωθείται στη θέση του διευθυντή της Γενικής Διεύθυνσης Πολιτικής Εθνικής Άμυνας και Διεθνών Σχέσεων». Ως γνωστόν, ο Ν.Τόσκας, καθώς και άλλοι που πέρασαν στη συνέχεια στον ΣΥΡΙΖΑ, ανήκαν παλαιότερα στην σκληρό πυρήνα του ΠΑΣΟΚ, κατά τη διάρκεια των κυβερνήσεών του, στο υπουργείο Άμυνας. Κάποιοι φέρουν και τον Ν.Ζαχαριάδη να ενστερνίζεται «φιλο-Πασοκικές» θέσεις.
Έτσι, τη στιγμή που τουρκικές εθνικιστικές εφημερίδες, όπως η Yenicag, κατηγορούσαν την Άγκυρα ότι κακώς έστειλε στην Ελλάδα αντιπροσωπεία να διαπραγματευτεί για τα ΜΟΕ, επειδή ο Αποστολάκης είχε πραγματοποιήσει εικονική επίθεση πάνω από τα Ίμια και είχε δηλώσει ότι εάν ανέβουν οι Τούρκοι σε βραχονησίδα θα την ισοπεδώσουμε, καθώς και ότι οι Έλληνες για να εκθέσουν τους Τούρκους στρατιωτικούς, τους έβαλαν να φωτογραφηθούν με φόντο πίνακες που απεικονίζουν ναυμαχίες, ενδεχομένως, δε, τη ναυμαχία του Ναβαρίνου, ήλθε η παραίτηση του κ.Ζαχαριάδη. Αιτία, σύμφωνα με διαρροές, η διαφωνία του να συνεχιστούν οι συνομιλίες με την τουρκική πλευρά (δεύτερος κύκλος, στην Τουρκία), επειδή η Ελλάδα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο.
Η παραίτηση, αυτή την περίοδο πολιτικής αναταραχής στην Ελλάδα, εύλογα δημιούργησε ερωτήματα σχετικά με ύπαρξη «μυστικής ατζέντας» στις συνομιλίες για τα ΜΟΕ, τα οποία, όμως, παραμένουν αναπάντητα. Εάν πράγματι ισχύει κάτι τέτοιο, τότε επιβάλλεται να λύσει τη σιωπή του ο -«πολίτης» πλέον- αντιστράτηγος. Εάν δεν ισχύει, όμως, το να παραιτείται ο επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας από μια διαπραγμάτευση, στην οποία το διπλωματικό και στρατιωτικό δυναμικό της χώρας επένδυσε σημαντικό κεφάλαιο τουλάχιστον επί μια διετία, προσπαθώντας να οδηγήσει την Τουρκία, σε συνθήκες σοβαρών σκαμπανευασμάτων και κρίσης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνη στάση.
Τουναντίον, εάν πράγματι, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, στόχος των συνομιλιών τουλάχιστον η μίνιμουμ εφαρμογή της συμφωνίας Παπούλια – Γιλμάζ, την οποία η Τουρκία γράφει στα παλιά της τα παπούτσια, με αποτέλεσμα να δημιουργείται κλίμα έντασης ακόμα και στην τουριστική περίοδο, τότε η παραίτηση Ζαχαριάδη ήταν άστοχη. Διότι, σε αυτά τα ζητήματα το κράτος έχει συνέχεια. Αύριο, οποιαδήποτε κυβέρνηση κι αν σχηματιστεί στη χώρα μας, στο ίδιο μήκος κύματος θα κινηθεί. Να αμβλύνει όσο το δυνατόν τις εντάσεις με την Τουρκία, και να την αναγκάσει να εφαρμόσει τα υπογεγραμμένα εκ μέρους της εδώ και πολλά χρόνια.
Αντιαμυντικός
AntiNews
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου