«Μάλλον γάρ πεφόβημαι τας
οικείας ημών αμαρτίας ή τας
των εναντίων διανοίας»…
Θουκυδίδης Α-144
ΑΕΙΘΑΛΟΥΣ αξίας η προταχθείσα αρχαία ρήση. Στην 1η προς Αθηναίους δημηγορία του Περικλή, όπως την κατέγραψε στην Ξυγγραφή του ο Θουκυδίδης: «Διότι περισσότερον φοβούμαι τα ιδικά μας σφάλματα παρά τα σχέδια των εχθρών μας», όπως την απέδωσε στη δική του μετάφραση ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
ΠΕΡΙΠΟΥ αυτό θα πρέπει να σκεφτόταν, με τις ίδιες ή άλλες παρόμοιες λέξεις, ο αγωνιζόμενος στις Βρυξέλλες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εναντίον του θαλάσσιου «Πορθητή» των Τούρκων Κατακτητών, Κύπριος υπουργός των Εξωτερικών, όταν άκουσε πως ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, άσκεφτα κι αμελέτητα, πήγε στο «μετά συζύγων κοινωνικό δείπνο» με τον εκλεκτό του συνεχιζόμενου επιδρομικότερα Αττίλα, ψευδοϋπουργό της υποτελούς στην Τουρκία τοπικής διοίκησης στα σκλαβωμένα από τον Αττίλα ’74 ελληνικά εδάφη της Κύπρου.
– ΔΕΙΠΝΟ αυτο-τραυματισμού και υπόσκαψης της προσπάθειας για την ενεργοποίηση και πρακτικώς αποτελεσματικότερη την επιδιωκόμενη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη εναντίον της εισβολής της Τουρκίας στην θαλάσσια Α.Ο.Ζ. της Κύπρου.
– ΔΕΙΠΝΟ που ό,τι κι αν φαγώθηκε ή ειπώθηκε στη διάρκειά του, έστειλε, ως ήδη γενόμενο, τα δικά του μηνύματα προς όλους τους ενδιαφερόμενους:
«Ας μην χολοσκάμε να κακοφανίσουμε υπέρμετρα τον Ερντογάν, αφού τελικά θα τα βρούνε με τους Τούρκους, οι Έλληνες. Σε κοινωνικά δείπνα ο Αναστασιάδης εν Κύπρω. Και με Μ.Ο.Ε. (Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης) για το Αιγαίο στην Άγκυρα οι στρατιωτικοί απεσταλμένοι του Τσίπρα», θα σκέφτονται οι απρόθυμοι για «αλληλεγγύη» εκ των εταίρων στην Ε.Ε.
– Έχουν άλλωστε, πρόχειρη ανέκαθεν και δοκιμασμένη διαχρονικά, «υπό την αιγίδα και του Γ.Γρ. του ΟΗΕ» την βρετανική μόλα και συνταγή των «διακοινοτικών συνομιλιών» για να μην πονοκεφαλιάζουν..
Εις δε το εσωτερικό ακροατήριο: Την επικαιροποίση ξανά των φόβων για τους μεν, των καταγγελιών για τους δε και των… κρυφών κι ανομολόγητων ελπίδων για άλλους τινές, περί τεκταινόμενης «λύσης» δύο κρατών και δύο Α.Ο.Ζ. και «βελούδινου ημιδιαζυγίου» εκ συμφώνου με την Τουρκία και με τους επίλεκτους της στο ψευδοκράτος…
ΟΣΟ ΓΝΩΡΙΜΗ παλαιόθεν και ανέκαθεν είναι υπέρ των τουρκικών μεθοδεύσεων η μόλα και η συνταγή των «διακοινοτικών συνομιλιών», άλλο τόσο και περισσότερο προφανέστατη θα έπρεπε να ήταν ακαριαίως επιβεβλημένη η απάντηση την οποία θα έπρεπε να δώσει ο Πρόεδρος στην πρόσκληση για «κοινωνικό δείπνο» με τον επίλεκτο του Ερντογάν, την ώρα της εισβολής του «Πορθητή» στην κυπριακή Α.Ο.Ζ. Την ευγενέστατα περιποιημένη λεκτικά και αποφασιστικότερα εκπεφρασμένη πρακτικά, εκδοχή του γνωστότατου ελληνοτουρκικού «ασσιχτίρ»…
Α Λ Λ ’ ΟΜΩΣ, αυτό το απλό και απλούστατα αυτονόητο υπό τας περιστάσεις καθήκον, πώς θα μπορούσε να πρυτανεύσει, αφού και ενόσω είναι ακόμη (στο 45οέτος της συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής) ανύπαρκτη η συνολική στρατηγική, πειστικής και αξιόπιστης αντίστασης αμφοτέρων των κρατών του Ελληνισμού απέναντι στους Τούρκους Κατακτητές;
– ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ η στρατηγική εκείνη η οποία θα μπορούσε να είχε εγκαίρως και προληπτικώς επανενεργοποιήσει το Δ.Ε.Α.Χ. (Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου) Ελλάδος – Κύπρου για να έχει από πριν πλέουσες στις κυπριακές θάλασσες τις φρεγάτες του ελλα-δικού μας Πολεμικού Ναυτικού και ασκούμενες διαρκώς από την αεροπορική βάση «Ανδρέας Παπανδρέου» της Πάφου τις μοίρες της ελλα-δικής μας Πολεμικής Αεροπορίας, σε ΤΑΜΣ «Μέδουσα» με την Αίγυπτο και ΤΑΜΣ «Γεδεών – Ονήσιλος» με τον Ισραήλ και ΤΑΜΣ «Αργοναύτης» με τη Γαλλία και άλλους πρόθυμους εταίρους, κατά τρόπον ώστε να μην αφήνουν βυθούς «Χάνιν του Ππάντζιαρου» για τα γεωτρύπανα του τουρκικού «Πορθητή» και του «Γιαβούζ».
– ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ η στρατηγική εκείνη η οποία θα μπορούσε ν’ αξιοποιήσει υπέρ του Ελληνισμού τις πρωτοφανείς μεν, λεπτομερώς δε προαναγγελθείσες από της ανόδου των ισλαμιστών του Ερντογάν στην εξουσία και μεθοδευθείσες κλιμακωτά ρίξεις του Νεο-οθωμανικού Ηγεμονισμού της Τουρκίας, με τον Ισραήλ, την Αίγυπτο και προπάντων τις ΗΠΑ.
– ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ η στρατηγική Αντίστασης του Ελληνισμού και Απελευθέρωσης της Κύπρου, μη επιτρεπόμενη από τα Ηττημένα Μυαλά του Διζωνικού Συμβιβασμού – Υποταγής, επιτρέπει στον Ερντογάν, ως «μέγας παικταράς» πλέον του εκκρεμούς μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας, να υλοποιεί φέτα-φέτα, θριαμβολογώντας, τα επιμέρους επιτεύγματα – προγεφυρώματά του, για να καταστήσει την Τουρκία τον ηγεμόνα της Ανατολικής Μεσογείου στις ρότες του Νταβουτόγλειου «Στρατηγικού Βάθους», επιμένοντας και επαυξάνοντας την «στατηγική Επανάκτησης Κύπρου» του Νιχάτ Ερίμ.
(α) Οι «των εναντίων διάνοιες» είναι γνωστές – γνωστότατες, ανελλειπώς και σαφέστατα προγραμματισμένες και δημοσίως διακηρυγμένες και επιμόνως υλοποιούμενες αταλάντευτα υπό των εναντίων…
(β) Οι «οικείαι ημών αμαρτίαι», ξεροκέφαλα αδιόρθωτες και διαρκώς επαναλαμβανόμενες…
(γ) Άρα;
apopseis
το είδαμε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου