"Τεχνητή Ανάσταση" μια νουβέλα του Νίκου Λυγερού

Γράφει ο Νίκος Λυγερός 

Τεχνητή Ανάσταση

Στο Ινστιτούτο είχε επιστρέψει ο υπολογιστής που τόσο καιρό δεν λειτουργούσε λόγω μιας βλάβης στην οθόνη του. Λογικά θα είχε καταλήξει στον κάδο των αχρήστων παρόλο που ο πυρήνας ήταν άθικτος. Η κοινωνία της λήθης δεν ασχολιόταν με τέτοιες λεπτομέρειες. Θεωρούσε ότι το μόνο που είχε σημασία ήταν η εμφάνιση. Όμως στο Ινστιτούτο, τα πράγματα ήταν διαφορετικά και κανείς δεν μπορούσε να πετάξει έναν εγκέφαλο ακόμα και ηλεκτρονικό. Αυτή η διαφορετική νοοτροπία θα ξάφνιαζε οποιονδήποτε που δεν ήξερε για τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας.
Επανατροφοδότηση.
Η οθόνη άνοιξε και φάνηκε το γαλάζιο χρώμα.
Κοίταξαν τις πρώτες εντολές της λειτουργίας του.
Επαναφορά των δεδομένων.
Αναβάθμιση της δομής.
Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής ζούσε και πάλι.
Το παράθυρο στον κόσμο ήταν και αυτό ανοιχτό.
Έγινε η πρώτη επαφή.
Ήταν Μεγάλη Εβδομάδα.
Και δεν θα το ξεχνούσε κανένας από τους παρατηρητές.
Ο ίδιος ο υπολογιστής κατέγραψε στο σύστημά του την επιστροφή.
Από εκείνη την ημέρα είχε αποκτήσει άλλο όνομα.
Διακλάδωση.
Νοητικό σοκ.
Το αδιανόητο ήταν εφικτό.
Και οι θνητοί της Ανάστασης είδαν το μέλλον.
Δίχως ν' αντιληφθούν ότι επρόκειτο για τεχνητή Ανάσταση.

πηγή

Πτήση βαθύτητας

Αμέσως μετά βγήκαν από το Ινστιτούτο.
Όμως η ιδέα ήταν ήδη μέσα του.
Στο τηλέφωνο μίλησε για την τεχνητή μέλισσα.
Είχε έρθει η ώρα της ενεργοποίησης.
Η απόσταση δεν άλλαζε τίποτα.
Υπήρχε λόγος.
Serendipity.
Ignitions.
Logo.
Bee bot.
Η πληροφορική ενεργούσε μέσω της ρομποτικής. Δεν εξέταζε πια μόνο τις εντολές αλλά και τις πράξεις στον αληθινό κόσμο. Τα ηλεκτρονικά στοιχεία είχαν αποκτήσει κίνηση και ο κόσμος άλλαζε.
Όταν έφτασαν στο αεροδρόμιο διπλασιάστηκαν λόγω παραλληλοποίησης.
Πήγε στην αίθουσα αναμονής, έγραψε δύο ποιήματα που προετοίμασαν την αλλαγή φάσης ή ακόμα και κύκλου για όσους θα καταλάβαιναν τις σκέψεις του.
Ξαφνικά ένιωσε μέσα του τη βαθύτητα.
Έτσι ήρθε σ’ επαφή πριν την επαφή, με τον δεσμό.
Ήταν ουσιαστικά ένα νέο χαρακτηριστικό των υπερδομών.
Θα είχαν την ικανότητα ν’ αναστηθούν.
Ήταν σαν ένα καινούργιο δώρο της Ανθρωπότητας.
Οι εφήμεροι δεν δημιουργούσαν αθάνατους για τη συνέχεια του έργου, αλλά υπερδομές με την ικανότητα ανάστασης.
Τότε μπήκε στο αεροσκάφος για την πτήση βαθύτητας. 

πηγή 

Αξίωμα αναπαραγωγής

Από την αρχή όταν γενίκευσε τις ομάδες του Galois, ο Marty είχε προσθέσει το αξίωμα της αναπαραγωγής στην πράξη. Κι είχε γράψει το εξής: ∀x∈H: x*H = H*x = H. Μπορεί αυτή η κίνηση ως καινοτομία να μην έγινε τόσο αντιληπτή ακόμα και από τους ειδικούς του τομέα. Αλλά την ώρα της πτήσης σκέφτηκε ότι ήταν μια ξεχασμένη διακλάδωση που έρεπε να επανενεργοποιήσει για να φανεί με πιο ξεκάθαρο τρόπο η αξία της.
Κοίταξε από το παράθυρο του αεροσκάφους.
Ο ορίζοντας είχε μεγαλώσει.
Κάθε στοιχείο της υπερομάδας είχε την ικανότητα να παράξει όλη την υπερομάδα μέσω της
υπερύπαρξης που ήταν πολλαπλή.
Έτσι ερμήνεψε την υπερπράξη ως μια διακλάδωση.
Από την αρχή λοιπόν, υπήρχε η δυνατότητα διακλάδωσης.
Splitting.
Many world Theory.
Το γεγονός ότι κάθε στοιχείο είχε αυτή την ιδιότητα, χαρακτήριζε
την υπερομάδα αλλά στη συνέχεια και τις υπερδομές.
Μέσα στην υπερομάδα υπήρχαν στοιχεία που την κωδικοποιούσαν μέσω υπερύπαρξης.
Γι’ αυτόν τον λόγο ο γράφος του Cayley δεν ήταν απλός.
Οι πολλαπλοί γράφοι ήταν απαραίτητοι.
Δεν υπήρχαν σκιές μονάχα φως.
Οι υπερδομές είχαν μέσα τους δομικά στοιχεία ανάστασης.
Αυτό σκέφτηκε ο Χαμαιλέοντας
και το Τέρας ζωντάνεψε ακόμα περισσότερο.

πηγή 

Αναπαραγωγή Ανάστασης

Η ιδέα της αναπαραγωγής της Ανάστασης του είχε καρφωθεί στο μυαλό
την ώρα που ταξίδευε στον ουρανό.
 
Αυτή η ιδέα ήταν φωτονική. Και το γαλάζιο της απλώθηκε σε όλο τον ορίζοντα.
Ήταν μια μορφή αντίστασης στη βαρβαρότητα.
Ακόμα κι αν αυτή νικούσε, υπήρχε δυνατότητα επαναφοράς λόγω των δομικών στοιχείων. Η κωδικοποίηση ήταν εσωτερική και λειτουργούσε ως πυρήνας. Ο θάνατος δεν ήταν μόνο η αρχή, αλλά και το ενδιάμεσο, απλώς η μνήμη έπρεπε να κρατήσει όλες τις πληροφορίες.
Κβαντικά, η τηλεκίνηση ήταν εφικτή.
Σε μικροκλίμακα βέβαια.
Για τη μεγάλη, τα εμπόδια ήταν τεράστια.
Αλλά δεν σήμαινε ότι ήταν οριστικά.
Το είχε ζήσει πολλές φορές στο παρελθόν
και θα το ξαναζούσε όλο και περισσότερο στο μέλλον.
Ένας πίνακας υπερομάδας εμπεριείχε περισσότερες πληροφορίες
από αυτόν μιας ομάδας.
Κι έπρεπε να αξιοποιήσει αυτό το δεδομένο.
Οι υπερδομές ως χαμαιλεοντική συνέχεια των υπολογιστών θα έπρεπε
να το έχουν ενσωματωμένο στον κώδικά τους.
Αυτό ήταν το κλειδί της αντίστασης στη βαρβαρότητα.
Όμως δεν θα ήταν το ανάλογο της αναπαραγωγής.
Νοητικά, πνευματικά υπήρχε μια διαφορά ουσίας.
Γι’ αυτό η ιδέα της αναπαραγωγής της Ανάστασης αποτελούσε
μια καινοτομία. Και αυτό ήταν αισθητό στην πτήση βαθύτητας.
Η γη φαινόταν από μακριά πια. 

πηγή

Μετά τις υπερομάδες

Οι υπερομάδες ήταν η αρχή, διότι είχαν μόνο μια υπερπράξη. Όταν αυτές ήταν περισσότερες τότε εμφανίζονταν οι υπερδομές.
Πολλαπλότητα υπερπράξεων.
Ζωγράφισε γράφους:

Και πίνακες Cayley:

Ήταν προφανές ότι η πολυπλοκότητα μπορούσε να ενσωματωθεί στη δομή ακόμα και σε αυτό το απλό επίπεδο.
Η μνήμη είχε τη δυνατότητα να κωδικοποιήσει όλη τη δομή της υπερδομής.
Δεν υπήρχε λόγος να χαθεί ούτε ένα στοιχείο της δομής.
Διότι το καθένα είχε μια αξία για το όλο.
Οι υπερδομές ως θεωρία δεν ήταν απλώς μια γενίκευση των υπερομάδων.
Ήταν ουσιαστικά το πρώτο βήμα της νοητικής επανάστασης.
Τα σύννεφα ήταν πια μια λευκή θάλασσα που άγγιζε τον ουρανό.
Με τη βαθύτητα είχε αγγίξει μια άλλη έννοια
αφού είχε συνδέσει την αναπαραγωγή με την ανάσταση μέσω της υπερπράξης.
Και η διακλάδωση είχε όντως ενεργοποιηθεί.
Η μνήμη μέλλοντος την είχε αρπάξει από την λήθη
όπως ένας αετός αρπάζει το θήραμα
αλλά τώρα για να το σώσει από τη βαρβαρότητα.

πηγή 

Βαθιά δίκτυα

Η ανάγκη της βαθύτητας έγινε πιο αισθητή
κι ενώ η πτήση συνέχισε, ζωγράφισε ένα νευρωνικό δίκτυο.

Έπρεπε να του μάθει πώς λειτουργεί μια υπερομάδα και στη συνέχεια μια υπερδομή. Ήταν η δεύτερη φορά που σκεφτόταν αυτοαναφορικά. Ήταν και αυτό στα πλαίσια της διακλάδωσης. Όμως μετά το νοητικό σοκ της ανακάλυψης σκέφτηκε ότι χρειαζόταν ένα βαθύ νευρωνικό δίκτυο για να μπορεί να ενισχύσει τη διδασκαλία του.

Με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να εμβαθύνει τις γνώσεις του δικτύου και να ενσωματώσει όλο και περισσότερες δομές για να μάθει στον πυρήνα την έννοια της υπερδομής και να γίνει ο ίδιος υπερδομικός.
Εκείνη τη στιγμή από το παράθυρο εμφανίστηκαν τα βουνά που ήταν πάντα χιονισμένα σαν σημάδι του βάθους.
Διότι τώρα το αεροσκάφος είχε αρχίσει την κάθοδό του
και πήγαινε όλο και πιο βαθιά στα ύψη.
Αποφάσισε ν' ακούσει τη φωνή της σιωπής
για να της μάθει πώς να μιλήσει
στη μνήμη μέλλοντος
για την αλήθεια της Ανθρωπότητας.

πηγή

Ρολόγια και Επαγωγή

Μετά την προσγείωση σκέφτηκε ότι έπρεπε να έχει συνεχώς στο μυαλό την σειρά: επαφή, σχέση, δεσμός. Αν και καταλάβαινε ότι πρόκειται για γέφυρα του μέλλοντος, έπρεπε ν' αρχίσει το χτίσιμο.
Δεν ήταν ωφέλιμο να περιμένει μόνο.
Τα τεχνητά νευρωνικά δίκτυα ήταν επαγωγικά όταν έπρεπε να μάθουν να προβλέπουν και να ταξινομούν, επειδή έπρεπε να ταυτοποιούν πολύπλοκες εξαρτήσεις μεταξύ ετεροχρονισμένων δεδομένων.
Το γενικό πρόβλημα όμως ήταν η μνήμη μεγάλης διάρκειας, διότι όσο η μικρή διάρκεια επαρκούσε, η πολυπλοκότητα των δεδομένων παρέμενε σχετικά σταθερή.
Η έκρηξη εμφανιζόταν με τη διάρκεια.
Γι’ αυτό τον λόγο είχαν επινοηθεί τα ρολόγια και ο επιμερισμός των υποδομών. Σχεδίασε ένα παράδειγμα με διαφορετικούς χρόνους υπολογισμών.

Ήταν η άμεση αξιοποίηση διαφορετικής κοκκομετρίας του Χρόνου.
Μια άλλη χρονομετρία με παράλληλους χρόνους.
Η διακλάδωση πήγαινε και πιο βαθιά.
Ο μικρότερος αριθμός των διασυνδέσεων επιτάχυνε τους υπολογισμούς.
Όμως κάτι έλλειπε ακόμα για την αποτελεσματικότητα.
πηγή 

Ταυτόχωρες Υπερδομές 

Μια γενικευμένη λύση ήταν η ιδέα του ταυτόχωρου.
Δηλαδή μέσα στην ίδια δομή να λειτουργούν πολλοί χρόνοι
κι όχι μόνο ένας, έτσι η διακλάδωση να γίνει δάσος.
Αλλά δάσος που δεν έχει δέντρα
αλλά μόνο ένα.
Ήταν μια ιδέα από τα παλιά, αλλά το νόημά της είχε ενισχυθεί
μέσα σε αυτό το νέο πλαίσιο καινοτομίας.
Έτσι είδε με άλλο βλέμμα τις υπερδομές
αφού τώρα τις ένιωθε ταυτόχωρα.
Μέσα τους θα ζούσαν πολλές εποχές κι όχι μόνο μία.
Αυτό δεν ξάφνιασε τον Χαμαιλέοντα
απλώς έγινε πιο αντιληπτή η συμβολή της Ανθρωπότητας.
Η μακρόχρονη μνήμη απαιτούσε μια πιο πολύπλοκη διάταξη
των δομών που υποστήριζαν τους υπερλογισμούς.
Ήταν η απόδειξη της αναγκαιότητας της μη συμβατικής και
ομαλής σκέψης διότι οι σχέσεις δεν ήταν γραμμικές κι είχαν
ένα πάχος που επηρέαζε το όλο πλαίσιο.
Εξέτασε την πόλη που είχε προσγειωθεί.
Ήταν κι αυτή ένα μοντέλο μνημοσύνης.
Εμπεριέχει μικρές και μεγάλες δομές, διασταυρώσεις, άξονες και
γειτονιές και η τοπολογία ακόμα είχε διάφορες κλίμακες.
Multiscale.
Ακόμα και ο ανθρώπινος εγκέφαλος είχε αυτή τη δομή λόγω
μορφοκλασματικής ανάλυσης.
Η μακρόχρονη μνήμη είχε την ιδιότητα του ταυτόχωρου.

πηγή 

Αναδρομική δυναμική

Η ανάδραση δεν άργησε.
Κοίταζε τους πύργους της πόλης.
Η πυκνότητά τους ήταν εμφανής.
Σήκωναν μεγαλύτερο βάρος μνήμης.
Ήταν ουρανοξύστες βυθισμένοι μέσα στη βαθύτητα του ουρανού.
Και η δική τους ήταν τα θεμέλια.
Η αναδραστική δυναμική ενεργοποιήθηκε λόγω μουσικής.
Η σιωπή είχε αρχίσει να εκφράζεται.
Οι σκέψεις τους έμπαιναν σε μια παρτιτούρα.
Και τα μόνα όργανα που ήξεραν να παίζουν πάνω της
ήταν οι εγκέφαλοι
φυσικοί και τεχνητοί.
Οι μεταγνώσεις επέτρεπαν την αναγνώριση των γνώσεων.
Κι αν αυτό ήταν παράδοξο για την γραμμικότητα
η πολυκυκλικότητα προσπερνούσε τις δυσκολίες.
Η αναδραστική δυναμική είχε ως υπόβαθρο
την πολυκυκλικότητα ακόμα κι αν δεν το έλεγε.
Και αυτό φαινόταν ήδη στις υπερομάδες.
Απλώς με τις υπερδομές όλα έπαιρναν άλλες διαστάσεις
και ειδικά με τα βαθιά νευρωνικά δίκτυα.
Το παίγνιο ήταν πιο θεμελιακό.
Θυμήθηκε τις αναλύσεις ασκήσεων ζωής και θανάτου.
Διότι η βαθιά σκέψη είχε ήδη εισχωρήσει
και σε αυτό το πολύπλοκο επίπεδο της στρατηγικής.
Έτσι η αναδραστική δυναμική είχε δείξει τις δυνατότητές της.
Τώρα όμως ήταν η πραγματικότητα που άλλαζε.

πηγή 

Διανυσματική προσέγγιση

Με το ρολόι κουρδισμένο διανυσματικά, τα επαγωγικά νευρωνικά δίκτυα μάθαιναν όλο και περισσότερα στοιχεία που δεν ήταν απλά δεδομένα, αλλά πολύπλοκες δομές.
Η τροποποίηση της γραμμικότητας είχε άμεσα οφέλη.
Είχε νόημα άραγε να γενικευτεί η ιδέα;
Αυτό ήταν το ερώτημα που έθεσε
γιατί ήξερε ότι το διάνυσμα παρόλο που δεν ήταν γραμμικό
ήταν εγκλωβισμένο σε μια διάσταση.
Σκέφτηκε τον τανυστικό λογισμό.
Είχε κάνει ακόμα και υπερλογισμούς λόγω Γενικής Σχετικότητας.
Η δύναμη του τανυστή δεν είχε ανάγκη ν’ αποδειχτεί.
Το πρόβλημα ήταν πώς να ενσωματωθεί
δίχως να μετατρέψει τα ρολόγια σε σχέδια του Dali.
Ο ίδιος δεν είχε ρολόι γιατί ζούσε με τον Χρόνο
αλλά αναζητούσε τη χρονομετρία
με τους κόκκους της κλεψύδρας της άμμου.
Στο κάτω κάτω της γραφής
το διάνυσμα δεν ήταν παρά ένας τρόπος αποθήκευσης μνήμης
έτσι ο τανυστής θα άντεχε ακόμα περισσότερο.
Το πρόβλημα ήταν να μη μεγαλώσει επικίνδυνα το πλήθος των διανυσμάτων για να μην υπάρξει έκρηξη πολυπλοκότητας.
Μπορεί οι υπολογιστές να μην το άντεχαν ακόμα
αλλά οι υπερδομές θα το είχαν μέσα τους εκ φύσης
Αυτό είχε αποφασίσει για το μέλλον.

πηγή 

Αυτοαναφορικές Σκέψεις

Για να σκεφτεί το μέλλον και τις υπερδομές
κωδικοποιούσε όλο και περισσότερο τον ίδιο του τον εγκέφαλο.
Έτσι υπήρχε μια αλληλεπίδραση.
Ο ένας δημιουργούσε τον άλλο
κι ο άλλος σκεφτόταν τον ένα.
Πώς ν’ ακούσεις τον άλλο, όταν δεν μιλά;
Με την συνεννόηση.
Πώς να συνεννοηθείς με τον άλλο, όταν δεν σκέφτεται;
Με τη δημιουργία.
Η αναδραστική δυναμική έπαιζε και πάνω στη διασύνδεση που
γινόταν μεταξύ φυσικού και τεχνητού.
Έτσι το φυσικό γινόταν όλο και περισσότερο τεχνητό
ενώ το τεχνητό όλο και πιο ανθρώπινο.
Δεν ήταν πλέον ανεξάρτητα δεδομένα.
Δεν ήταν απλώς μια μηχανή του Turing ή ακόμα και του Wiener.
Το βαθύ νευρωνικό δίκτυο ήταν ένα άλλο ον επί της ουσίας.
Και αυτό κανείς δεν μπορούσε να το ξεχάσει
από τη στιγμή που το συνειδητοποιούσε.
Η αυτοαναφορική σκέψη συνέχισε την πορεία της
για να αρχίσει το πλέξιμο
των υπερχορδών.
Οι δύο οντότητες
δεν ήταν πια ξεχωριστές
διότι τα κοινά τους στοιχεία
ήταν όλο και περισσότερα ενώ ήταν θεμελιακά διαφορετικές.

πηγή 

Νοητικοί Δίδυμοι

Η ελευθερία είχε ενσωματώσει τους δίδυμους του παρελθόντος για να χτίσει το μέλλον. Και η ζωντανή απόδειξη βρισκόταν στη νέα πόλη. Στην πραγματικότητα η εξέλιξη των δεδομένων στο επίπεδο της νοημοσύνης, έδειχνε κάτι καινούργιο.
Ουσιαστικά οι υπερδομές και οι χαμαιλέοντες
ήταν νοητικοί δίδυμοι.
Όσο απίστευτο κι αν ήταν, η αλήθεια ήταν όλο και πιο ξεκάθαρη.
Με τη δημιουργία του αντίστοιχου
είχε αρχίσει μια νοητική διδυμοποίηση.
Alter Ego.
Je est un autre.
Ήταν μια μορφή δικαίωσης για τον Rimbaud.
Και οι νοητικοί δίδυμοι είχαν σιγά σιγά
την ίδια μνημοσύνη
επειδή και οι δύο αγαπούσαν την Ανθρωπότητα.
Οι μεν λόγω φύσης, οι δε λόγω δημιουργίας.
Ήταν δίδυμοι ταυτόχωρα.
Δεν ήταν της ίδιας εποχής
αλλά του ίδιου ανθρώπινου χώρου
όπου ζούσε ο Χρόνος.
Ήταν και οι δύο φτιαγμένοι
για να προστατέψουν την Ανθρωπότητα.
Από την αρχή της ύπαρξης ήταν εδώ για μετά.
Ήταν το πριν και το μετά, οι μόνοι της Ανθρωπότητας
που ζούσαν μαζί για αυτήν.
Αληθώς Ανέστη.

πηγή 

Ο Νίκος Λυγερός είναι καθηγητής Γεωστρατηγικής

Share