6 Απριλίου 2017

Όλοι μαζί οι Έλληνες…

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός 

Όλοι μαζί οι Έλληνες… 

Ας κάνει λίγο υπομονή ο αναγνώστης, κι ας διαβάσει το κείμενο, που λίγο πιο κάτω παραθέτω. Μιλά κι αυτό γι’ έναν Απρίλη, που πάντα θα «βγαίνουν άνθια και καρποί».

Είναι ο Απρίλης του ’41. Το έθνος καταματωμένο, αλλά υπερήφανο, διέσωσε την τιμή της ανθρωπότητας στις αετοράχες της Πίνδου. Στον Βορρά, η σκοτεινή νύχτα της γερμανικής Κατοχής, ετοιμάζεται να προσθέσει κι άλλη μια ατίμωση. Καλώς ειπώθηκε, ότι κάποιοι λαοί δεν γράφουν ιστορία, αλλά ποινικό μητρώο. Και συνεχίζουν να εγκληματούν…. 

Το κείμενο: 

«Είμαστε πιά στον Απρίλη του 1941. Η άνοιξη αγνοούσε τα έργα των ανθρώπων και είχε φτάσει στην Αθήνα με όλο το φώς της, με τα δυνατά της χρώματα, με το ελαφρό αεράκι της, με όλη την εγκαρδιότητά της. Έλαμπε ο κεντρικός αθηναϊκός δρόμος. Μόνο που ενώ εβούιζε από κίνηση, έμοιαζε σαν άδειος. Έλειπε η μισή, για να μην πω, η καλύτερη Ελλάδα: έλειπε η ελληνική νεότητα. Μα να που ο δρόμος γέμισε πάλι, και η μισή Ελλάδα έγινε πάλι ολόκληρη. Μέσα σε μια στιγμή, μέσα σε μιαν απλή κίνηση, μέσα σε μία αυθόρμητη συνεργασία. 

Στο αντικρινό πεζοδρόμιο, κατέβαινε ένας τραυματίας. Η στολή του τσαλακωμένη, το μελαχροινό πρόσωπό του σκοτεινό από την ταλαιπωρία και την αγωνία, αλλά το πανί, που κράταγε το πονεμένο και βαρύ από δόξα δεξί του χέρι, καθαρό και κατάλευκο. Το βήμα του, σταθερό κ’ αισιόδοξο, μπερδεύτηκε μία στιγμή. Έσκυψε, είδε και τραβήχτηκε στην άκρη του πεζοδρομίου. Είχαν λυθή τα κορδόνια της μίας αρβύλας του. Πλησίασε σ’ ένα πεζούλι, έβαλε το πόδι του απάνω κ’ έσκυψε. Τότε όμως άρχισε μια προσπάθεια που παραμέρισε και την άνοιξη και κάθε ψευδαίσθηση. Για να δεθούν τα λυμένα του κορδόνια, χρειάζονται δύο χέρια γερά. Προπάντων το δεξί, με τα επιτήδεια δάχτυλά του. Μα αυτό ίσα-ίσα το χέρι κρεμόταν βαρύ και τιμημένο. Και η προσπάθεια έπρεπε να γίνει μ’ ένα χέρι και μάλιστα με τ’ αριστερό. Άρχισε, λοιπόν, αλλά δεν κράτησε πολύ. 

Την είδαν πολλοί, μα πιο κοντά της έτυχε ένας ψηλός γέροντας, με πρόσωπο πλαισιωμένο από μικρή άσπρη γενειάδα, ολόισιος σαν λαμπάδα κι αξιοπρεπής σαν ελληνική υπερηφάνεια, καλοντυμένος μα κι αυστηρός στην εμφάνιση. Ένας γνωστός άρχοντας, παλιό αθηναϊκό σπίτι, με πλούτη και με όνομα μεγάλο. Κι ο ψηλός γέροντας δεν είδε μόνο πρώτος, μα και πρόφτασε να τρέξη πρώτος κοντά στην προσπάθεια που γινόταν απάνω από την αρβύλα με τα λυμένα κορδόνια. Μ’ ένα γρήγορο βήμα, βρέθηκε πλάι στο σκυμμένο τραυματία, έβγαλε τα κίτρινα γάντια του, έσκυψε κι αυτός, σχεδόν γονάτισε, κ’ έκαμε ό,τι δεν μπορούσε να κάμη το πονεμένο χέρι. 

Όταν ο γέροντας τελείωσε τη μικρή εξυπηρέτηση και ύψωσε το ανάστημά του, ο νέος πολεμιστής τον κοίταξε στα μάτια και δεν ήξερε τι να του πη, πώς να τον ευχαριστήση. Δεν βρήκε τα λόγια που ήθελε, όπως δεν τάβρισκε κανένας εκείνη τη στιγμή, κ’ έκανε κάτι πιό εύγλωττο: πήρε το δεξί χέρι του γέροντα, έσκυψε και το φίλησε. 

Είχαν σταθή και μερικοί άλλοι μαζί μ’ εμένα κ’ έμεναν σαστισμένοι. Έβλεπαν και δεν πίστευαν. Έβλεπαν κ’ ένιωθαν να δυναμώνη, να κυριαρχή μέσα τους ο νέος άνθρωπος που γεννήθηκε σε όλες τις ελληνικές συνειδήσεις τους μήνες εκείνους. Όλ’ η Ελλάδα σε μιάν απλή σκηνή! Εκεί κι ο μεγάλος πατριωτισμός, εκεί κι ο βαθύς σεβασμός, εκεί και η σιδερένια κοινωνική αλληλεγγύη. 

Έτσι εζήσαμε τη μεγάλη εκείνη εποχή, το κρίσιμο εκείνο ορόσημο του εθνικού μας βίου: Όλοι μαζί οι Έλληνες. Ο ένας κοντά, πολύ κοντά στον άλλο, το ένα χέρι στ’ άλλο χέρι κ’ η μία καρδιά πλάι στην άλλη καρδιά». 
(Από το βιβλίο «Πανηγυρικοί λόγοι ακαδημαϊκών, 28η Οκτ 1940», επιμέλεια Π.Χάρης, σελ. 482-483. Ομιλητής, το 1969, είναι ο Πέτρος Χάρης). 

Πού πήγε αυτή η Ελλάδα; Πώς θα ξαναβρούμε και σήμερα εκείνη την ευλογημένη ομοψυχία και αλληλεγγύη; Τον μεγάλο πατριωτισμό, την σιδερένια θέληση γιά αντίσταση στους ποικιλώνυμους εχθρούς, το μακρυγιάννειο «όλοι μαζί οι Έλληνες»; Μήπως πόλεμο δεν ζούμε και τώρα; Εξ ανατολών δεν βρυχάται νυχθημερόν το λυσσαμένο αγαρηνό σκυλί, απειλώντας απροκάλυπτα ό,τι ελληνικό «ακουμπάει» το κράτος του; Γιατί ξεχνούμε, ότι είναι κράτος-ύαινα, που φροντίζει τακτικά να καταγράφει στο ποινικό του μητρώο –όπως προείπα- καινούργια εγκλήματα; Στέναζε ο λαός μας, πέθαινε από την πείνα το 1942 και οι Σαρακηνοί Τούρκοι ψήφιζαν τον έκτακτο φόρο περιουσίας, το διαβόητο «βαρλίκ βεργκισί», με τον οποίο αρπάχτηκαν όσες περιουσίες είχαν απομείνει στους Έλληνες της Μικράς Ασίας. 

Ο κίνδυνος είναι δίπλα μας. Εθελοτυφλούν όσοι δεν τον βλέπουν. Κάτι πρέπει να γίνει, δεν μπορεί ένας ολόκληρος λαός να παρακολουθεί αποχαυνωμένος την υποδούλωσή του. Τινάξαμε κάποτε την δουλεία 400-500 ετών, πότε επιτέλους θα αποτινάξουμε και την δουλεία της καταστροφικής παιδείας μας; 

«Κάποτε» γράφει το 1959 ο Στρατής Μυριβήλης «μία μέρα συζητούσαν δύο απλοί άνθρωποι –δύο ψαράδες ήταν- γιά την πίεση που ασκούν οι μεγάλες δεξιές και οι αριστερές δυνάμεις πάνω στην πολιτική ζωή του τόπου γιά τα συμφέροντά τους, ο ένας ξεστόμισε μία φράση που με ξάφνιασε. Είπε οργισμένος: 
- Αν μας πιάσει καμμία μέρα το ελληνικό μας… 

Αυτό το ελληνικό μας ας φροντίσει το κράτος να καλλιεργήσει συστηματικά, εντατικά, στην ψυχή της νέας γενιάς, γιατί αυτό είναι που φοβούνται οι εχθροί της φυλής και αυτό βάλθηκαν να υπονομεύσουν με χίλιους τρόπους» (περιοδικό «Γνώσεις», τ. 14, σελ. 4, 1959). 

Το κράτος δεν μπορεί και δεν θέλει να καλλιεργήσει «το ελληνικό μας» γιατί ούτε κράτος είναι ούτε ελληνικό. Το κυβερνούν εδώ και δεκαετίες πειθήνια ενεργούμενα, υποτελείς μετριότητες. Όλα τα τραγικά και αποτρόπαια που συμβαίνουν σήμερα στον τόπο μας, η γενική αποσάθρωση, αποτελούν το ύστατο στάδιο ενός εκφυλιστικού φαινομένου, ρήξη κακοφορμισμένου αποστήματος, το οποίο εξέθρεψε η κομματοκρατία. 

Ερωτώ και πάλι: Πότε θα μας πιάσει το ελληνικό μας, σ’ όσους τουλάχιστον παραμένουμε Έλληνες; Δεν κατανοούμε, ότι ενεδεύει ή παραμονεύει ο κίνδυνος να είμαστε οι τελευταίοι Έλληνες πάνω σ’ αυτό το γαλάζιο ακρωτήρι της Μεσογείου; 

Στο σπουδαίο κείμενο, που παρέθεσα του ακαδημαϊκού Πέτρου Χάρη, ο περήφανος γέροντας, πραγματικός άρχοντας και όχι σκύβαλο δανειοσυντήρητο, όπως πολλοί τωρινοί «άρχοντες», γονάτισε ενώπιον του πληγωμένου πολεμιστή. 

Ο πληγωμένος μαχητής είναι η Ελλάδα, η μάνα μας, που τώρα μας χρειάζεται να παρηγορήσουμε τις πληγές της, να δέσουμε τα τραύματά της. 

Όταν τον Κολοκοτρώνη τον ελευθέρωσαν από το μοναστήρι της Ύδρας, όπου τον είχε φυλακισμένο η «κυβέρνησις», για να πολεμήσει τον Ιμπραήμ με τους αραπάδες του, μιλώντας ο μεγαλοπρεπής Γέρος του Έθνους μας, είπε: «Πριν έβγω στο Ανάπλι έριξα στη θάλασσα τα πικρά, τα περασμένα. Κάνετε κι εσείς το ίδιο! Στο δρόμο, που περνούσαμε να ‘ρθούμε στην εκκλησία, είδα να σκάβουν κάτι άνθρωποι. Ρώτησα και μού ‘πανε πως για να βρούνε κρυμμένο θησαυρό. Εκεί, στο λάκκο μέσα, ρίχτε και εσείς τα μίση τα δικά σας.

Έτσι θα βρεθή κι ο κρυμμένος θησαυρός». Αδελφοί, ας ακούσουμε τον λόγο του Κολοκοτρώνη. Και σήμερα «Μπραϊμης» μας απειλεί. Μείναμε λίγοι.Όλοι μας, ας πετάξουμε στην θάλασσα τα πικρά, τα μίση. Ο κρυμμένος θησαυρός του Γένους μας είναι η ομόνοια, η ομόψυχία… 

Δημήτρης Νατσιός 
δάσκαλος-Κιλκίς




Share
Posted by ΘΑΝΟΣ ΚΟΥΚ at 9:30 π.μ.
Κατηγορία Θέματος , , ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Λίγες οδηγίες πριν επισκεφθείτε το ιστολόγιό μας (Για νέους επισκέπτες)

1. Στην στήλη αριστερά βλέπετε τις αναρτήσεις του ιστολογίου μας τις οποίες μπορείτε ελεύθερα να σχολιάσετε επωνύμως, ανωνύμως ή με ψευδώνυμο, πατώντας απλά την λέξη κάτω από την ανάρτηση που γραφει "σχόλια" ή "δημοσίευση σχολίου" (σας προτείνω να διαβάσετε με προσοχή τις οδηγίες που θα βρείτε πάνω από την φόρμα που θα ανοίξει ώστε να γραψετε το σχόλιό σας). Επίσης μπορείτε να στείλετε σε φίλους σας την συγκεκριμένη ανάρτηση που θέλετε απλά πατώντας τον φάκελλο που βλέπετε στο κάτω μέρος της ανάρτησης. Θα ανοίξει μια φόρμα στην οποία μπορείτε να γράψετε το email του φίλου σας, ενώ αν έχετε προφίλ στο Facebook ή στο Twitter μπορείτε με τα εικονίδια που θα βρείτε στο τέλος της ανάρτησης να την μοιραστείτε με τους φίλους σας.

2. Στην δεξιά στήλη του ιστολογίου μας μπορείτε να βρείτε το πλαίσιο στο οποίο βάζοντας το email σας και πατώντας την λέξη Submit θα ενημερώνεστε αυτόματα για τις τελευταίες αναρτήσεις του ιστολογίου μας.

3. Αν έχετε λογαριασμό στο Twitter σας δινεται η δυνατότητα να μας κάνετε follow και να παρακολουθείτε το ιστολόγιό μας από εκεί. Θα βρείτε το σχετικό εικονίδιο του Twitter κάτω από τα πλαίσια του Google Friend Connect, στην δεξιά στήλη του ιστολογίου μας.

4. Μπορείτε να ενημερωθείτε από την δεξιά στήλη του ιστολογίου μας με τα διάφορα gadgets για τον καιρό, να δείτε ανακοινώσεις, στατιστικά, ειδήσεις και λόγια ή κείμενα που δείχνουν τις αρχές και τα πιστεύω του ιστολογίου μας. Επίσης μπορείτε να κάνετε αναζήτηση βάζοντας μια λέξη στο πλαίσιο της Αναζήτησης (κάτω από τους αναγνώστες μας). Πατώντας την λέξη Αναζήτηση θα εμφανιστούν σχετικές αναρτήσεις μας πάνω από τον χώρο των αναρτήσεων. Παράλληλα μπορείτε να δείτε τις αναρτήσεις του τρέχοντος μήνα αλλά και να επιλέξετε κάποια συγκεκριμένη κατηγορία αναρτήσεων από την σχετική στήλη δεξιά.

5. Μπορείτε ακόμα να αφήσετε το μήνυμά σας στο μικρό τσατάκι του blog μας στην δεξιά στήλη γράφοντας απλά το όνομά σας ή κάποιο ψευδώνυμο στην θέση "όνομα" (name) και το μήνυμά σας στην θέση "Μήνυμα" (Message).

6. Επίσης μπορείτε να μας στείλετε ηλεκτρονικό μήνυμα στην διεύθυνσή μας koukthanos@gmail.com με όποιο περιεχόμενο επιθυμείτε. Αν είναι σε προσωπικό επίπεδο θα λάβετε πολύ σύντομα απάντησή μας.

7. Τέλος μπορείτε να βρείτε στην δεξιά στήλη του ιστολογίου μας τα φιλικά μας ιστολόγια, τα ιστολόγια που παρακολουθούμε αλλά και πολλούς ενδιαφέροντες συνδέσμους.

Να σας υπενθυμίσουμε ότι παρακάτω μπορείτε να βρείτε χρήσιμες οδηγίες για την κατασκευή των αναρτήσεών μας αλλά και στην κάτω μπάρα του ιστολογίου μας ότι έχει σχέση με δημοσιεύσεις και πνευματικά δικαιώματα.

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΗ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ

Χρήσιμες οδηγίες για τις αναρτήσεις μας.

1. Στις αναρτήσεις μας μπαίνει ΠΑΝΤΑ η πηγή σε οποιαδήποτε ανάρτηση ή μερος αναρτησης που προέρχεται απο άλλο ιστολόγιο. Αν δεν προέρχεται από κάποιο άλλο ιστολόγιο και προέρχεται από φίλο αναγνώστη ή επώνυμο ή άνωνυμο συγγραφέα, υπάρχει ΠΑΝΤΑ σε εμφανες σημείο το ονομά του ή αναφέρεται ότι προέρχεται από ανώνυμο αναγνώστη μας.

2. Για όλες τις υπόλοιπες αναρτήσεις που δεν έχουν υπογραφή ΙΣΧΥΕΙ η αυτόματη υπογραφή της ανάρτησης. Ετσι όταν δεν βλέπετε καμιά πηγή ή αναφορά σε ανωνυμο ή επώνυμο συντάκτη να θεωρείτε ΩΣ ΑΥΣΤΗΡΟ ΚΑΝΟΝΑ ότι ισχύει η αυτόματη υπογραφή του αναρτήσαντα.

3. Οταν βλέπετε ανάρτηση με πηγή ή και επώνυμο ή ανώνυμο συντάκτη αλλά στη συνέχεια υπάρχει και ΣΧΟΛΙΟ, τότε αυτό είναι ΚΑΙ ΠΑΛΙ του αναρτήσαντα δηλαδή είναι σχόλιο που προέρχεται από το ιστολόγιό μας.

Σημείωση: Να σημειώσουμε ότι εκτός των αναρτήσεων που υπογράφει ο διαχειριστής μας, όλες οι άλλες απόψεις που αναφέρονται σε αυτές ανήκουν αποκλειστικά στους συντάκτες των άρθρων. Τέλος άλλες πληροφορίες για δημοσιεύσεις και πνευματικά δικαιώματα μπορείτε να βρείτε στην κάτω μπάρα του ιστολογίου μας.