Τρεις δεκαετίες ο Δήμος του ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ τιμά τον κορυφαίο αγωνιστή της Δημοκρατίας ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ, με τα "ΤΑ ΠΑΝΑΓΟΥΛΕΙΑ", εκδηλώσεις αφιερωμένες στην μνήμη του. Τα «Παναγούλεια» εξελίχθηκαν σε έναν από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς θεσμούς της χώρας, αποκτώντας μια μοναδική διάσταση, αφού είναι και η μόνη θεσμοθετημένη ετήσια εκδήλωση, αφιερωμένη στον άνθρωπο που έδωσε την ζωή του για την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, την ΕΙΡΗΝΗ, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και τα ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ.
Ο Δήμος του Αγίου Δημητρίου έχει το θλιβερό προνόμιο στα όρια του να έχει αφήσει την τελευταία του πνοή ο Αλέξανδρος. Οι εκδηλώσεις μνήμης κάθε χρόνο πραγματοποιούνται στην ομώνυμη πλατεία, που βρίσκεται λίγα μέτρα απ' το σημείο του μοιραίου δυστυχήματος. Η συμμετοχή πολιτών ανθρώπων του Πνεύματος, της Πολιτικής και της Επιστήμης που συμμετέχουν στις εκδηλώσεις, παραμένει εξαιρετικά ενεργή. Φέτος άρχισαν το Σάββατο 14 Μαΐου (λόγω της μετάθεσης της Πρωτομαγιάς) με την Συναυλία της Ορχήστρας "Μετροπόλιταν" που παρουσίασε δύο διαχρονικά έργα του Μίκη Θεοδωράκη. Την "Κατάσταση πολιορκίας" σε ποίηση Μαρίνας Χατζηδάκη και τον "Επιτάφιο" σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου.
Συνεχίστηκαν την Κυριακή με συναυλία του Διονύση Τσακνή με το έργο του "ΓΥΡΙΖΩ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΜΟΥ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ". Το αφιέρωμα στον ΑΘΑΝΑΤΟ Αγωνιστή της Ελευθερίας κορυφώθηκε με την θεατρικοποιημένη παρουσίαση των Αγώνων του, βασισμένη σε έναν μονόλογο του ΔΗΜΟΥ ΑΒΔΕΛΙΩΔΗ, σε κείμενο βασισμένο στο βιβλίο του Κώστα Μαρδά «Αλέξανδρος Παναγούλης-Πρόβες θανάτου», σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη και σε μουσική Βαγγέλη Γιαννάκη και ενδυματολογία Αριστείδη Πατσόγλου.
Η παράσταση επιχείρησε να ρίξει φως σε όλες τις πτυχές του Αλέκου Παναγούλη και πέτυχε να αποδώσει το βαθύτερο, τραγικό και προμηθεϊκό πνεύμα του ΑΓΩΝΙΣΤΗ αλλά και της οικογενείας του, μέσα από τις μεταμορφώσεις της εξαίρετης ερμηνεύτριας-ηθοποιού ΕΛΕΝΗΣ ΕΡΗΜΟΥ. Από την ΜΑΝΑ ΑΘΗΝΑ περνάει στον ίδιο τον ΗΡΩΑ και σε όλα τα πρόσωπα, με σκηνές, που αναδύονται μέσα απ' την σκέψη της Μάνας, όταν περνάει στον χώρο της ενθύμησης των παιδιών της κι εμφανίζονται στην οθόνη. Σκηνές που «ντύνουν» ζωντανά 5 μουσικοί, όπως και στις προβολές του βωβού κινηματογράφου.
Συμβολικά, η παράσταση παρουσιάζεται την επόμενη μέρα της μνήμης του Πολυτεχνείου και είναι αφιερωμένη με σεβασμό σε αυτούς, που θυσιάζουν την ζωή τους σε αγώνες, χωρίς καμιά επιδίωξη να γίνουν ήρωες ή σωτήρες, αλλά κινούμενοι μόνο από πηγαία αισθήματα αλληλεγγύης, αγάπης και τιμής για τους ανθρώπους. Αποτελεί θεατρική απόδοση και καταγραφή της πολιτικής και ποιητικής προσωπικότητας του μοναδικού και σπάνιου αγωνιστή στην ελληνική, αλλά και την παγκόσμια ιστορία των αγώνων. Ζωντανεύει έναν ήρωα με σπάνιο αγωνιστικό πνεύμα, που πάλεψε με πάθος για τα ιδανικά του την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Η παράσταση δόθηκε στο κοινό την Δευτέρα 15 Μαΐου στο θέατρο ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ.
Ο Δήμος Αβδελιώδης σημειώνει: «Ο πολιτισμός δεν χτίζεται μόνο με τις Ιδέες, αλλά και με τις πράξεις και τα έργα που επιβεβαιώνουν την ΑΛΗΘΕΙΑ και την πραγματικότητα αυτών των ΙΔΕΩΝ. Η Δημοκρατία είναι ένα έμπρακτο αποτέλεσμα των Ιδεών και του Πολιτισμού. Δεν εφαρμόστηκε ούτε αυτονόητα, ούτε εύκολα στην αρχαία Αθήνα, τον τόπο της γέννησής της. Κατακτήθηκε σταδιακά με τον Σόλωνα και τον Κλεισθένη απέναντι στην Ολιγαρχία και την Τυραννία. Το δημοκρατικό πολίτευμα είναι ένας πολιτικός θεσμός, που δεν είναι κληρονομικός, ούτε δεδομένος. Το 1967 η Δημοκρατία καταλύθηκε στην Ελλάδα, από ένα δικτατορικό καθεστώς επίορκων αξιωματικών. Ο Παναγούλης φοιτητής του Πολυτεχνείου, εμπνευσμένος απ' το αρχαίο ψήφισμα - όρκο για την προστασία και την υπεράσπιση της αθηναϊκής Δημοκρατίας από τους Τυράννους, αποπειράθηκε να ανατινάξει το αυτοκίνητο του δικτάτορα Παπαδόπουλου χωρίς αποτέλεσμα.
Είναι σχεδόν βέβαιο πως το ασυνείδητό του, δεν του επέτρεψε να πραγματοποιήσει αυτό τον στόχο, γιατί ο ίδιος δεν θα μπορούσε, ίσως, να σηκώσει το βάρος μιας δολοφονίας. Όμως, μπόρεσε να σηκώσει ένα τεράστιο και αλλόκοτο βάρος από βασανιστήρια, σωματικά και ψυχικά, χωρίς ποτέ να φοβηθεί ή να δειλιάσει. Κάτι που παραδέχθηκαν και οι ίδιοι οι βασανιστές του. Από πού αντλούσε αυτήν την υπεράνθρωπη δύναμη, που ήταν ανώτερη και πολλαπλάσια ακόμα και αυτού του ίδιου του προγόνου του, του μυθικού Προμηθέα;
Ο ίδιος έλεγε: “Θα μείνω όρθιος. Αν δεν νικηθώ εγώ, δεν θα νικηθεί ούτε η Δημοκρατία”. Ίσως, μια ΙΔΕΑ μπορεί να κρατηθεί ζωντανή, μόνο και μόνο επειδή την κρατάει ένας άνθρωπος. Ίσως, ένας άνθρωπος μπορεί να κρατηθεί ζωντανός, μόνο και μόνο επειδή πιστεύει σε μια ΙΔΕΑ». Η οικογένεια της Αθηνάς και του Βασίλειου Παναγούλη, Αξιωματικού του Ελληνικού Στρατού με τα τρία παιδιά τους, τον Γεώργιο, τον Αλέξανδρο και τον Στάθη, αφιερώθηκαν αποκλειστικά στον αγώνα της υπεράσπισης της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Χωρίς υστεροβουλία, χωρίς αντάλλαγμα και χωρίς καμία συνδιαλλαγή με κανένα πολιτικό κατεστημένο.
Η μοναδική θεατρική παρουσίαση που παρακολούθησαν με σεβασμό στην μνήμη του ΑΛΕΚΟΥ, όσοι πολίτες τον τιμούν μα και φίλοι της οικογένειας, προκάλεσε ρίγη συγκίνησης με τις λεπτομερείς αποκαλύψεις της ζωής του, ίσως άγνωστες για αρκετούς Έλληνες. Συγχαρητήρια οφείλουμε να δώσουμε στον Γιώργο Ματαράγκα για την διεύθυνση παραγωγής, βεβαίως στον εμπνευστή και σκηνοθέτη Δήμο Αβδελιώδη μα και στους υπόλοιπους καλλιτέχνες, που συνετέλεσαν στην δημιουργία και εκτέλεση του συνταρακτικού ιστορικού ντοκουμέντου.
Ιδιαίτερα να συγχαρούμε την εκλεκτή πρωταγωνίστρια ΕΛΕΝΗ ΕΡΗΜΟΥ, η οποία μας εξέπληξε θετικά με την δραματική ερμηνεία της σε τόσο διαφορετικούς ρόλους! Μας καθήλωσε για δυο ώρες… Ομολογουμένως ερμήνευσε τον καλύτερο ρόλο της καριέρας της, αποδεικνύοντας πως, όταν ο ηθοποιός κληθεί να ερμηνεύσει τον ρόλο που τον εμπνέει, τον υποδύεται με όλα τα εκφραστικά του μέσα και τον ΑΠΟΓΕΙΩΝΕΙ… Και ποιος άλλος ΗΡΩΑΣ θα μπορούσε να την "διεγείρει" καλύτερα, αν όχι ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου