Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: ο βίος του -λόγοι για τον γάμο και την οικογένεια.

Συνοπτικός βίος του εν αγίοις Πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως 

Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτου 

Αυτός ο μέγας φωστήρ και μεγαλόφωνος της οικουμένης διδάσκαλος κατήγετο από την μεγαλόπολιν Αντιόχειαν, υιός ων γονέων ευσεβών, πα­τρός μεν Σεκούνδου αρχιστρατήγου, μητρός δε Ανθούσης. Ευθύς λοιπόν κατά την αρχήν της ζωής του πολλήν αγάπην και ερωτα είχεν ο Άγιος αυτός εις τους λόγους και τα μαθήματα, διό εις ολίγον καιρόν επέρασεν όλην την σοφίαν των Ελλήνων και των Χριστιανών και έγινεν άκρος κατά την λογικήν και ρητορικήν τέχνην και πάσαν επιστήμην. Όθεν διά την προκοπήν και αρετήν του από μεν τον άγιον Μελέτιον τον πατριάρχην Αντιοχείας έ­γινεν αναγνώστης, από δε τον Αντιοχείας Φλαβιανόν έγινε διάκονος και πρεσβύτερος.

Πολλούς δε λόγους συνέταξεν ο χρυσούς αυτού κάλαμος, σχεδόν υπερβαίνοντας αριθμόν, περί τε μετανοίας και περί της των ηθών ευκοσμίας και καταστάσεως, και πάσαν σχεδόν ηρμήνευσε την Θεόπνευστον Γραφήν. Επειδή δε Νεκτάριος ο Κωνσταντινουπόλεως πατριάρχης εκοιμήθη εν Κυρίω, διά τούτο με την ψήφον των επισκόπων και με την προσταγήν του βασιλέως Αρκαδίου προσεκλήθη ο μακάριος αυτός Ιωάννης από την Αντιόχεια και έγινε κανονικώς πατριάρχης της βασιλίδος των πόλεων.

Τόσον δε πολλά επέδωκεν ο αοίδιμος τον εαυτόν του εις την άσκησι και εγκράτεια, ώστε έτρωγε μόνον τον χυλόν του κριθαριού και πάλιν από αυτόν δεν εχόρταινεν, αλλ’ ολίγον τι μετελάμβανε. Καί ύπνον δε ολίγον εκοιμάτο, όχι επί κλίνης αναπαυόμενος, αλλ’ ιστάμενος ορθός και από σχοινιών βασταζόμενος· όταν δε πολλά εκουράζετο, τότε ολίγον εκάθητο. Τότε δε και περισσότερον εσχόλαζε και κατεγίνετο ο θείος πατήρ εις τας ερμηνείας των θείων Γραφών και εις τας διαλέξεις και διδασκαλίας, διά μέσου των οποίων πολλούς εις θεογνωσία και μετά­νοια έφερε.

Τόσην δε υπερβολική φιλανθρωπία είχεν εις τους πτωχούς και δεομένους ο Χριστού μι­μητής, ώστε έγινε και εις τους άλλους τύπος και παράδειγμα φιλοπτωχείας. Διά τούτο και με τους εν εκκλησία λόγους εδίδασκεν όλους τους Χριστια­νούς να αγαπούν μεν και να ενεργούν την αρετή αυ­τήν της φιλοπτωχείας, να απέχουν δε από την πλε­ονεξία.

Δι’ αυτό διά την αιτίαν αυτήν πρώτον προσέκρουσε εις την βασίλισσαν Ευδοξίαν και εις έχθραν μετ’ αυτής κατέστη. Επειδή αυτή μεν ήρπασε τον αμπελώνα μιας χήρας Καλιτρόπης ονομαζό­μενης, η οποία εφώναζε ζητούσα το κτήμα της, ο δε Άγιος εσυμβούλευε αυτήν να μη κρατή το ξένον πράγμα, και επειδή εκείνη δεν επείθετο την ήλεγχε και εθεάτριζεν ο άγιος με το παράδειγμα της Ιεζάβελ. Όθεν η Ευδοξία αγριωθείσα ως θηρίον κατέ­βασε τον Άγιον από τον θρόνον του, το πρώτον μεν μόνη, το δεύτερον δε και διά των επισκόπων ε­κείνων, οί οποίοι ηκολούθουν περισσότερον εις τας δυναστείας και υπολήψεις των αξιωματικών αρ­χόντων, παρά εις την ευσέβειαν και εις τους θείους νόμους· έπειτα πάλιν αποκατέστη ο Άγιος εις τον θρόνον του.

Τελευταίον δε εξωρίσθη ο Άγιος εις την Κουκουσόν της Αρμενίας και εκεί υπομείνας θλίψεις πολλάς και πολλούς απίστους οδηγήσας εις την θε­ογνωσία παρέδωκε την αγίαν του ψυχήν εις χείρας Θεού εν έτει 407. Ο δε κατά πλάτος βίος του αγίου γράφει ότι μετά την από του θρόνου καταβίβασι και εξορία του θείου πατρός όσοι επίσκοποι συνήργησαν εις αυτήν, όλοι εβασανίσθησαν πρότερον εκ Θεού με δεινός και πολλάς ασθενείας και έ­πειτα απέθανον. Η δε Ευδοξία πρώτη έπαθε τας α­σθενείας αυτάς, επειδή και πρώτη αυτή παρενόμησε και έγινε πρόξενος απωλείας και εις τους επι­σκόπους. Λέγουν δε ότι μετά τον θάνατον της, διά να άποδειχθή η αδικία, την οποίαν έκαμε εις τον μέγα Χρυσόστομον, εκινείτο και έτρεμεν ο τάφος της εις διάστημα χρόνων ολοκλήρων τριακοντα-δύο. Ότε δε ανεκομίσθη το λείψανον του Αγίου εις Κωνσταντινούπολι και απετέθη, όπου τώρα είναι, τότε και ο τάφος εκείνης εστάθη και πλέον δεν έ­τρεμεν… 

πηγή 

Ενθρονίστηκε και νεκρός ο Μέγας Χρυσόστομος! 

του Γιώργου Θαλάσση

Ένα βράδυ στον δρόμο για την εξορία ο διωχθείς από τον Αρχιεπισκοπικό θρόνο Ιωάννης Χρυσόστομος είδε μπροστά του τον Άγιο Βασιλίσκο που είχε μαρτυρήσει στα χρόνια του Μαξιμιανού να του λέει… “Θάρρος, αδερφέ Ιωάννη, γιατί αύριο θα είμαστε μαζί”. Εκεί κοντά, στα Κόμανα του Πόντου και στον τάφο του Αγίου Βασιλίσκου κοινώνησε για τελευταία φορά Σώμα και Αίμα Χριστόυ και αναφωνώντας «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν, Αμήν» παρέδωσε το πνεύμα του στα χέρια του Χριστού. 

31 χρόνια μετά (438 μ.Χ) ο Αυτοκράτωρ Θεοδόσιος προσπάθησε να μεταφέρει το Άγιο Λέιψανο του Χρυσοστόμου στην Βασιλεύουσα χωρίς όμως επιτυχία αφού ο Άγιος αρνείτο μένοντας ακίνητος κατά τρόπο θαυματουργικό. Τότε συνέβει κάτι το συγκλονιστικό. Ο Αυτοκράτωρ συνέταξε γράμμα μετανοίας που έλεγε τα εξής:

 «Ἐπειδή νομίσαμε ὅτι καὶ τὸ δικό σου σῶμα, τίμιε Πάτερ, εἶναι νεκρό σὰν τῶν ἄλλων, θελήσαμε ἁπλὰ νὰ τὸ μεταφέρουμε κοντά μας. Γι᾽ αὐτό καὶ εὔλoγα ἀποτύχαμε. Ἐσὺ ὅμως, τιμιώτατε πάτερ, ποὺ δίδαξες τὴ μετάνοια γιὰ ὅλους, συγχώρεσε μας. Χάρισέ μας τὸν ἑαυτό σου, σὰν πατέρας στὰ παιδιά ποὺ τὸν ἀγαποῦν, καὶ δῶσε μας χαρὰ μὲ τὴν παρουσία σου».

Η Αυτοκρατορική επιστολή ταξίδεψε στο Πόντο και κατατέθηκε πάνω στο Ιερό λείψανο του Αγίου και ώ του θαύματος η μεταφορά κατέστη δυνατή και ο Μέγας αυτός Άγιος της Οικουμένης γύρισε στην Αιώνια Βασιλεύουσα με βασιλικές τιμές και πομπή που οδηγούσε στο θρόνο του! 

Εκεί στον καθεδρικό ναό της Αγίας Ειρήνης (η Αγιά Σοφιά του Ιουστινιανού θα χτιζότανε ένα αιώνα μετά), στον θρόνο του, τοποθετήθηκε το Αγιασμένο και άφθαρτο λείψανό του με τις ιαχές και επεφημίες του κόσμου να βροντοφωνάζουν: «Ἀπόλαβέ σου τὸν θρόνον, Ἅγιε».

Ο μεγάλος Άγιος της Πίστης μας είναι πάντα μαζί μας και πρευσβεύει για εμάς. Μέσα από τα Άγια λείψανά του τον ακουμπάμε, τον νιώθουμε και αγγίζοντας το άφθαρτο χέρι του στην Ι.Μ. Φιλοθέου παίρνουμε την ευχή του. 

Ασπαζόμενοι την Αγία κάρα του και το άφθαρτο αυτί του στην Ι.Μ.Βατοπαιδίου του ψιθυρίζουμε νοερά… Άγιε του Θεού Ιωάννη Χρυσόστομε πρέσβευε υπέρ ημών. 

yiorgosthalassis.blogspot.com 

ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ 

Ο άγιος Χρυσόστομος διδάσκει για τον γάμο και την οικογένεια 

Ένα από τα αγαπητά θέματα του μεγάλου διδάχου και πατέρα της εκκλησίας μας, του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ήταν ο γάμος και η οικογένεια.

Γράφει ο Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Υπήρξε βαθύς γνώστης του ιερού ανθρωπίνου προσώπου, της ψυχής και της αδυναμίας του. Γνώριζε καλά τη σημασία της καλής οικογένειας στην κοινωνία. Η οικογενειακή συνοχή, η συζυγική ομόνοια και η γονεϊκή αγάπη δημιουργούν υπευθυνότητα και απαραίτητη στοργικότητα. Για τον θεοφόρο Χρυσόστομο μυστήριο αγάπης είναι ο γάμος. Δεν είναι, λέει, δύο άνθρωποι αλλά ένας. Ουσία και σύνδεσμος του γάμου είναι η θυσιαστική αγάπη των μελών του. Θα τονίσει ιδιαίτερα πως σκοπός του γάμου είναι η αλληλοβοήθεια των συζύγων προς κατάκτηση της αρετής. Ο γάμος, λέει και ξαναλέει, δεν είναι εμπόδιο για την κατόρθωση της αρετής. Ο γάμος είναι ασφάλεια, παρηγοριά και ανάπαυση.

Ο ίδιος όμως τονίζει πως όπως ο γάμος είναι λιμάνι, έτσι μπορεί να γίνει και ναυάγιο, για εκείνους που κακώς τον χρησιμοποιούν. Για τον λόγο αυτό διδάσκει πως το σπιτικό αποτελεί αγώνα και παλαίστρα αγωγής, ώστε τα μέλη του γυμνασμένα καλά να αντιμετωπίσουν και την αγορά του κόσμου.

Για να ευημερήσει ο γάμος χρειάζεται απαραίτητα ανιδιοτέλεια των συζύγων, θυσιαστική αγάπη, αλληλοσεβασμός και αλληλοκατανόηση. Δεν δυσκολεύεται να πει πως ο σύζυγος θα πρέπει στη σύζυγο να μιλά χαριτωμένα, καλοσυνάτα, ευγενικά και στοργικά.

Το ίδιο και η σύζυγος και οι γονείς προς τα παιδιά. Συνεχίζει ο άγιος απευθυνόμενος προς τον σύζυγο: ποτέ να μη της μιλάς άκομψα και πεζά, αλλά με φιλοφρόνηση και με πολλή εκτίμηση.

Η σύζυγος δεν θα πρέπει να καταδυναστεύεται, να δεσμεύεται, να φοβείται, να απειλείται και να υβρίζεται. Πώς θα υπάρχει αρμονία και γαλήνη όταν η γυναίκα είναι τρομοκρατημένη από τον άνδρα της; Η αναζήτηση συζύγου θέλει μεγάλη προσοχή, σπουδή, σύνεση και όχι βιασύνη και επιπολαιότητα. Θα πρέπει να ενδιαφέρει και η σημαντική εσωτερική ωραιότητα. Δυστυχώς σήμερα δεν αναζητείται το κάλλος της ψυχής, και γι’ αυτό έχουμε τόσα πολλά προβλήματα. Ο άγιος επιμένει. Να προτιμάται η ευγένεια της ψυχής, των τρόπων η αρετή και η επιείκεια, και όχι μόνο η κτηματική περιουσία και η σωματική ωραιότητα. Έτσι η συζυγία ισχυροποιείται, μένει αδιάλυτη και ηγεμονεύει η αγάπη. Τον γάμο τον θέλει ισόβιο και το διαζύγιο το θεωρεί ναυάγιο. Η ανδρική σκληρότητα προς το ασθενές φύλο είναι ανεπίτρεπτη. Θεωρεί ότι το ωραιότερο είναι η συνεχής, ιερή και πολύτιμη αγάπη μεταξύ των συζύγων, την οποία επαναλαμβάνει στα έργα του. 

Την τεκνοποιία συνδυάζει με την καλλιτεκνία. Η γέννηση των παιδιών δίνει μεγάλη παρηγοριά στο ανδρόγυνο. Δίνει μάλιστα ιδιαίτερη σημασία στο θέμα της αγωγής των παιδιών. Θα έχει πλούσια ευλογία από τον Θεό η μητέρα αν αφιερώνει αρκετό χρόνο για να οδηγήσει τα παιδιά της στη φιλία της αρετής. Η αγωγή αξίζει και πρέπει να αρχίσει από πολύ νωρίς. Ο πατέρας με τον καλό του τρόπο θα πρέπει κι αυτός να διδάσκει ωφέλιμα τα παιδιά του. Όσους δεν φροντίζουν για την καλή αγωγή των παιδιών τους τους ονομάζει παιδοκτόνους. Αρκετοί εργάζονται μόνο για υλικό πλούτο και καθόλου για ψυχικό. Προτιμά τους γονείς να συγχωρούν τα άτακτα παιδιά τους, να δείχνουν κατανόηση και συμπάθεια. Ακόμη και στις πτώσεις των παιδιών, λέει ο άγιος, θα είναι προτιμότερο οι γονείς να είναι συγκαταβατικοί. Η απειλή κάποιας τιμωρίας να είναι πάντοτε διακριτική. 

Κληρονομιά και μαγιά θεωρεί την καλή αγωγή που επηρεάζει και θεραπεύει.
Χρησιμοποιεί εύστοχα διάφορα παραδείγματα και σαγηνεύει το ακροατήριό του ο έξοχος ιεροκήρυκας. Το μέλημα της πνευματικής προόδου είναι πρωταρχικό στη διδασκαλία του. Επαναλαμβάνει συχνά ότι οι καλοί γονείς θα πρέπει πάντοτε να διδάσκουν στα καλά τους παιδιά ότι στη ζωή τους αξίζει να προτιμούν πάνω από όλα την πνευματική πρόοδο. 

πηγή 
το είδαμε στο ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ

Share