Η Ευρώπη κινείται προς έναν παγκόσμιο πόλεμο. Και μάλιστα, κινείται με επιταχυνόμενο ρυθμό, υπό τον ενθουσιώδη ήχο των πολεμικών τυμπάνων, με μια μανιώδη αλαζονεία και απερισκεψία. Τουλάχιστον, τα γεγονότα των τελευταίων ημερών δείχνουν ακριβώς αυτό.
Αρχικά, υπήρξε η σκανδαλώδης απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία, χωρίς να διαθέτει καμία εντολή, αποφάσισε τον στρατιωτικοποίηση (“επαναεξοπλισμό”) της Ευρώπης, αγνοώντας τις απόψεις των κρατών-μελών της ΕΕ. Στη συνέχεια, ακολούθησαν οι δια ζώσης και διαδικτυακές συνεδριάσεις της “Συμμαχίας της Βούλησης”, η οποία λαμβάνει προκλητικές αποφάσεις για την αποστολή “ειρηνευτικών δυνάμεων” στην Ουκρανία.
Η πρωτοκαθεδρία σε αυτή τη “συμμαχία” διεκδικείται από τον Βρετανό πρωθυπουργό Κιρ Στάρμερ και τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, οι οποίοι ανταγωνίζονται ακόμα και στη δραματικότητα των δηλώσεών τους. Ο Στάρμερ δήλωσε αποφασιστικά ότι “η Ρωσία πρέπει να δεχθεί πίεση” και ότι η άποψή της δεν είναι απαραίτητη για την αποστολή “ειρηνευτικών δυνάμεων”. Λίγο αργότερα, ο Μακρόν δήλωσε ότι η Ρωσία δεν έχει δικαίωμα βέτο σε αυτό το ζήτημα, προσδιορίζοντας μάλιστα το Κίεβο, την Οδησσό και το Λβιβ ως τις πόλεις όπου θα εγκατασταθεί η μελλοντική ειρηνευτική αποστολή.
Την επόμενη κιόλας εβδομάδα, στο Λονδίνο, θα συγκεντρωθούν Δυτικοί στρατηγοί για να σχεδιάσουν επιχειρησιακά αυτήν την αποστολή. Παρ’ όλα αυτά, ακόμη και ο Ιταλός υπουργός Άμυνας, Γκουίντο Κροζέτο, τους υπενθύμισε ότι χωρίς μια ειρηνευτική συμφωνία, αυτά τα σχέδια είναι άσκοπα: “Είναι σαν να προσπαθείς να επιπλώσεις ένα σπίτι, όταν ο αρχιτέκτονας δεν έχει καν ολοκληρώσει τα σχέδια”.
Εν τω μεταξύ, όσοι συμμετέχουν σε αυτά τα σχέδια αγνοούν παντελώς τον πιθανό κίνδυνο άμεσης στρατιωτικής σύγκρουσης με τη Ρωσία, όπως ακριβώς έκανε και ο Κιρ Στάρμερ στη συνέντευξη Τύπου μετά τη διαδικτυακή συνεδρίαση της “Συμμαχίας της Βούλησης”. Μόλις πρόσφατα, όμως, είχε παγώσει εντελώς όταν ο τότε Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, τον ρώτησε ευθέως στον Λευκό Οίκο: “Μπορείτε να τα βγάλετε πέρα με τους Ρώσους μόνοι σας;”.
Η απάντηση είναι προφανής. Οι Ευρωπαίοι αναλυτές συμφωνούν σε μεγάλο βαθμό ότι χωρίς τις ΗΠΑ, η Ευρώπη δεν μπορεί να αντεπεξέλθει. Ακόμα και οι κατασκευαστές όπλων, που έχουν οικονομικό συμφέρον από τη στρατιωτικοποίηση, αναγνωρίζουν ότι τα επόμενα χρόνια δεν θα είναι σε θέση να παράγουν τον απαιτούμενο εξοπλισμό. Η δανική εφημερίδα Politiken, αφού εξέτασε τις απόψεις ειδικών του αμυντικού κλάδου, κατέληξε στο συμπέρασμα: “Δεκαετίες αφοπλισμού και αποβιομηχανοποίησης στην Ευρώπη έχουν οδηγήσει στο γεγονός ότι οι εφοδιαστικές αλυσίδες δεν είναι έτοιμες για μια ξαφνική και απότομη αύξηση της ζήτησης. Ορισμένες εταιρείες ήδη αναφέρουν δυσκολίες στην εύρεση εξειδικευμένου προσωπικού”.
Ωστόσο, υπάρχουν και πολιτικά εμπόδια. Για παράδειγμα, οι Ευρωπαίοι ξαφνικά συνειδητοποιούν ότι το ΝΑΤΟ είναι άχρηστο. Ο πρώην υπουργός Άμυνας της Δανίας, Χανς Ένγκελ, εξοργίστηκε με το γεγονός ότι ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε, γελούσε με τις δηλώσεις του Τραμπ σχετικά με τα σχέδιά του για την προσάρτηση της Γροιλανδίας.
Εν τω μεταξύ, το παράλογο σχέδιο της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έχει ήδη διχάσει τις ευρωπαϊκές χώρες, προκαλώντας πολιτικές κρίσεις σε αρκετές από αυτές. Για παράδειγμα, προκάλεσε έκπληξη το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στο κοινοβούλιο της Ολλανδίας, όπου τρία από τα τέσσερα κόμματα της κυβερνητικής συμμαχίας απέρριψαν το σχέδιο “επαναεξοπλισμού”.
Η ιταλική εφημερίδα il Fatto Quotidiano επισημαίνει τη δυστοπική φύση των αποφάσεων που λαμβάνονται στην ΕΕ: “Ξεχάστε την κοινή άμυνα, τη συνεργασία για την ειρήνη, την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη: το κουνέλι που έβγαλε από το καπέλο της η όλο και πιο ανήθικη ηγεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ονομάζεται “επαναεξοπλισμός της Ευρώπης” — μια τρομακτική δήλωση προθέσεων που προδίδει το πνεύμα με το οποίο δημιουργήθηκε η Ευρώπη”.
Η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Ρώμης, Ντονατέλα Ντι Τσέζαρε, χαρακτήρισε την αυθαίρετη απόφαση της ευρωπαϊκής ηγεσίας για “επαναεξοπλισμό” ως “τη μεγαλύτερη κατάλυση της δημοκρατίας στην Ευρώπη”.
Όχι, φυσικά, αυτές οι απόψεις δεν είναι κυρίαρχες στα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης. Οι περισσότεροι αναλυτές στηρίζουν την πολιτική ελίτ και γράφουν ενθουσιωδώς για τα πολεμικά της σχέδια. Ο διευθυντής του γαλλικού περιοδικού Le Point, Ετιέν Ζερνέλ, επιτίθεται στους ειρηνιστές που τολμούν να δηλώσουν ότι “τα ρωσικά τανκς δεν απειλούν το Παρίσι”.
Ωστόσο, στην ίδια του την ανάλυση, αναφέρεται στην Κρίση της Κούβας το 1962, ισχυριζόμενος ότι ο στρατηγός Ντε Γκολ απάντησε στον Σοβιετικό πρέσβη στο Παρίσι λέγοντας: “Τότε θα πεθάνουμε όλοι μαζί”.
Μήπως πιστεύουν, όπως και πριν από δεκαετίες, ότι η Ρωσία μπορεί να φοβηθεί; Σίγουρα, καταλαβαίνουν τα πάντα. Απλά, θέλουν να ματαιώσουν κάθε ειρηνευτική διαδικασία και να παρατείνουν τον πόλεμο στην Ουκρανία μέχρι να αλλάξουν τα πολιτικά δεδομένα στις ΗΠΑ.
Δυστυχώς, όμως, η ιστορία έχει αποδείξει πολλές φορές ότι η απερισκεψία και η αλαζονεία ορισμένων πολιτικών έχουν οδηγήσει σε αιματηρές συγκρούσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου