Η πολεμική κατά της Θ. Ευχαριστίας: «Σκληρόν προς κέντρα λακτίζειν»

Γράφει ο Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Θεολογίας ΑΠΘ

 

Με πρόφαση την προστασία της υγείας των Ελλήνων, παρατηρούμε να έχει ξεσπάσει τους τελευταίους μήνες μια μανιώδης επίθεση εναντίον της συμμετοχής των πιστών στο Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας.

 

Είναι εμφανές ότι οι επιθέσεις αυτές προέρχονται από ιογενείς ψυχικές πολεμικές προθέσεις, με εμφανή τα χαρακτηριστικά του ιού της αθεΐας και του υλισμού και με τελικό στόχο τους τη φθορά της χριστιανικής πίστης.

 

Είναι εμφανές ότι έχουν ως αφετηρία τους τη θεωρία, που θέλει τον άνθρωπο να πιστέψει ότι δεν αποτελεί δισύνθετη, δηλαδή ψυχοσωματική ύπαρξη, αλλά είναι μόνον ύλ

 

Στο στόχαστρο των επιθέσεων είναι α) η καλλιέργεια του φόβου και της αμφιβολίας έναντι της ζωηφόρου και σωτηριακής χάριτος και δυνάμεως που ενέχει το Κοινό για όλους Άγιο Ποτήριο της Θ. Ευχαριστίας, ως Σώμα και Αίμα Χριστού και β) η διακοπή της συμμετοχής των πιστών σ’ αυτό.

 

Αντιστρέφουν δηλαδή τη θεολογική οντολογία της Θ. Ευχαριστίας ισχυριζόμενοι ότι η συμμετοχή των πιστών στο κοινό Ποτήριο, από την ίδια Λαβίδα, δημιουργεί -ορατό επιστημονικά- τον κίνδυνο μεταδόσεως του ιού Covid-19 και, συνεπώς, μπορεί να θεωρηθεί ως πιθανή αιτία θανάτου. 

 

Ωστόσο, οι πιστοί στον Χριστό γνωρίζουν, εδώ και 2000, ότι η συμμετοχή τους στη Θ. Κοινωνία συνδέεται άμεσα τόσο με την ψυχοσωματική τους ζωή και υγεία, την καλλιέργεια και αύξηση της πίστεως και της αγάπης τους προς τον Χριστό όσο και με τον τρόπο ζωής, που Εκείνος τους υπέδειξε να ζουν, δοκιμαζόμενοι σε αυτόν τον κόσμο, προκειμένου να κτίζουν, εν ελευθερία, την ελπίδα τους για την αιώνια Βασιλεία του Θεού. 

 

Και αυτό, διότι η επάξια μετάληψη του Τιμίου Σώματος και Αίματος του Ιησού Χριστού, ο οποίος είναι η όντως Αιώνια Ζωή και ο Μόνος που δίδει Αιώνια Ζωή στους άξιους να τη δεχθούν, τους προσφέρει και την ελπίδα, ότι δι΄ Αυτού, θα τους χαριστεί η Ζωή και η Ανάσταση. 

 

Ουσιαστικά, αυτό που επιχειρούν οι πολέμιοι της Θ. Ευχαριστίας να πετύχουν είναι να καταρρίψουν ή να φθείρουν το πνευματικό τείχος των Χριστιανών, που είναι η πίστη στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ως Σωτήρα και Λυτρωτή. 

 

Ο στόχος τους και η πρόθεσή τους, επομένως, μέσα από τις κακόβουλες, υποτιμητικές και συκοφαντικές θέσεις και απόψεις που εκστομίζουν, εναντίον της συμμετοχής των Χριστιανών στο Άγιον Ποτήριον της Θ. Κοινωνίας, με πρόσχημα τον κίνδυνο ότι με αυτή τους την πράξη θα μολυνθούν ή θα μολύνουν, είναι η απιστία και η απομάκρυνση των πιστών από την Εκκλησία τους. 

 

Ωστόσο, η Εκκλησία έχει οχυρώσει, εδώ και αιώνες, τους Χριστιανούς, με τη διδασκαλία της αλήθειας, που σχετίζεται με την πίστη και την αγάπη προς τον Χριστό και με την πίστη ότι η μυστηριακή οντολογία και δομή της Θ. Ευχαριστίας αποτελεί εχέγγυο αφθαρσίας και ακινδυνότητας: 

 

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, στην Α΄ Καθολική του Επιστολή, αναφέρει, σχετικά, ότι η έλλειψη ή η μείωση της αγάπης προς τον Χριστό σηματοδοτεί την είσοδο και έκθεση των πιστών στην κατάσταση του φόβου: 

 

«Ο Θεός είναι αγάπη και η πηγή της αγάπης και όποιος μένει σ’ αυτήν την αγάπη, μένει στον Θεό και ο Θεός μένει σ’ Αυτόν… Φόβος δεν υπάρχει στην καρδιά εκείνου που αγαπά τον Θεό, διότι η αληθινή και τέλεια προς τον Θεό αγάπη, βγάζει έξω από την ψυχή και διώχνει τον φόβο» (Α΄ Ιω. 4, 16-18). 

 

Ο Απ. Παύλος, επίσης, αναφέρει σχετικά: «Ποιός, λοιπόν, θα μπορέσει ποτέ να μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού; 

 

Θλίψις, ή εσωτερική στενοχώρια, ή διωγμός εκ μέρους των απίστων […) ή ο οποιοσδήποτε άλλος κίνδυνος; 

Αλλά σε όλες αυτές τις δυσκολίες και τις απειλές βγαίνουμε με το παραπάνω νικητές, με τη βοήθεια του Χριστού, ο οποίος τόσο πολύ μας έχει αγαπήσει. Διότι έχω απόλυτη πεποίθηση και βεβαιότητα, ότι ούτε ο θάνατος, με τον οποίον μας απειλούν, ούτε αι τέρψεις και αι απολαύσεις της ζωής, τις οποίες μας υπόσχονται, […] ούτε οι περιστάσεις και τα γεγονότα του παρόντος και του μέλλοντος ούτε καμιά άλλη κτίση, διαφορετική απ’ αυτήν που βλέπουμε, θα μπορέσει, ποτέ, να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού, όπως μας την φανέρωσε ο ίδιος, δια μέσου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Ρωμ. 8, 35-39).  

 

Οι Χριστιανοί γνωρίζουν επίσης ότι ο ίδιος ο Χριστός είναι Εκείνος, που στον Μυστικό του Δείπνο έδωσε εντολή και οδηγία στους μαθητές Του να τελούν τη Θ. Ευχαριστία, βεβαιώνοντάς τους, ότι ο Άρτος και ο Οίνος θα μεταβάλλονται έως το τέλος των αιώνων, μέσω του Αγίου Πνεύματος, σε αληθινό Σώμα και Αίμα Του Χριστού, το οποίο θα προσφέρεται ως πνευματική τροφή στους πιστούς. 

 

Ακολουθώντας η Εκκλησία την οδηγία του Χριστού, όρισε σε κάθε Ναό και σε κάθε Λειτουργία (Θ. Ευχαριστία), ο εκάστοτε Κληρικός, εκ μέρους όλων των πιστών, να παρακαλεί και να ικετεύει τον Θεό, λέγοντας: 

«Κατάπεμψον το Πνεύμα σου το Άγιον εφ’ ημάς και επί τα προκείμενα Δώρα ταύτα και ποίησον τον μεν Άρτον τούτον Τίμιον Σώμα του Χριστού σου, το δε εν τω Ποτηρίω τούτω, Τίμον Αίμα του Χριστού σου, μεταβαλών τω Πνεύματί σου τω Αγίω». 

 

Έτσι, οι Χριστιανοί είναι ενδυναμωμένοι, με τη βεβαιότητα της πίστεως ότι με τη Θ. Ευχαριστία ο άνθρωπος τρέφεται με το ίδιο το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, για να ζήσει και να αυξηθεί πνευματικά. 

 

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος διασώζει τη διδασκαλία του Χριστού, που αναφέρει σαφώς ότι τα Τίμια δώρα της Θ. Ευχαριστίας, αποτελούν το αντίτυπο του Μάννα της Παλαιάς Διαθήκης: 

 

«Οι πατέρες υμών έφαγον το Μάννα εν τη ερήμω και απέθανον. Ούτος εστί ο Άρτος, ο εκ του ουρανού καταβαίνων, ίνα τις εξ’ αυτού φάγη και μη αποθάνη. Εγώ ειμί ο Άρτος ο ζων, ο εκ του ουρανού καταβάς. Εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, ζήσεται εις τον αιώνα» (Ιω. 6, 49-51). 

 

Οι κοινωνοί της Θ. Ευχαριστίας, όπως μαρτυρεί και ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, «ζωούνται», λαμβάνουν ζωή και ανανεώνουν τη ζωή τους εν Χριστώ.  

 

Ο ίδιος ο Χριστός αναφέρει, σχετικά, για τη συμμετοχή των Χριστιανών στη Θ. Κοινωνία ότι: «Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ» (Ιω. 6, 56). 

 

Συνεπώς, η συμμετοχή των πιστών στο Μυστήριο της Θ. Κοινωνίας έχει πνευματικές συνέπειες. 

Ο άνθρωπος οφείλει να τρέφει και να διατηρεί υγιή ολόκληρη την ύπαρξή του, τόσο το σώμα όσο και το πνεύμα του. Όπως το σώμα, για να λειτουργεί με πληρότητα, χρειάζεται τροφή και φροντίδα, το ίδιο και το Πνεύμα έχει ανάγκη από πνευματική τροφή, συντήρηση και ανανέωση. 

 

Εάν ο πιστός κοινωνεί αξίως, δηλαδή, με την απαιτούμενη κάθαρσή του από τα πάθη, τότε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού γίνεται γι αυτόν τροφή ουράνια, πνευματική και ζωοποιός, με αποτέλεσμα να περνάει από τον θάνατο στη ζωή, από τον φόβο στην αφοβία και την αγάπη και να νικά όλες τις αμφιβολίες και τις δυσπιστίες που γεννά η ολιγοπιστία. 

 

Και τούτο, διότι, όταν ο άνθρωπος κοινωνεί το Σώμα και το Αίμα, δηλαδή τον ίδιο τον Χριστό και, επομένως, τον εγκαθιστά στην ύπαρξή του, τότε έχει εντός αυτού Εκείνον, που νίκησε και νικά τον θάνατο και όλους τους θανάτους. Με άλλα λόγια, λαμβάνει φάρμακο του μη αποθανείν, φάρμακο αφθαρσίας και αθανασίας. 

 

Όπως λέγει μάλιστα ο ιερός Καβάσιλας, όσο ο Χριστιανός ενώνεται και διατηρείται σταθερά και ακλόνητα στην αγία συνάρθρωσή του με τον χορηγό της ζωής, αντλεί ζωή και αγιασμό, που θανατώνει τον θάνατο. 

 

Αυτά είναι τα Θεϊκά δώρα που λαμβάνει από τον Υιό του Θεού, εκείνος που Τον πιστεύει ακλόνητα και τον δέχεται μέσα του, με τη συμμετοχή του στο Μυστήριο της Θ. Κοινωνίας. 

 

Επομένως, την αληθινή και αιώνια ζωή επιδιώκουν να στερήσουν από τους πιστούς οι πολέμιοι και συκοφάντες της Θ. Ευχαριστίας, χωρίς να έχουν κανένα επιστημονικό ή στατιστικό δεδομένο, που να δικαιολογεί το επιχείρημά τους ότι η Θ. Ευχαριστία μεταδίδει ασθένειες και ιώσεις. 

 

Το γεγονός αυτό, όμως, είναι εκείνο που τους εκθέτει και τους διαψεύδει επιστημονικά και που προβληματίζει τους πλείστους Έλληνες και τους ωθεί να καταλαβαίνουν την αλήθεια του θέματος. Διότι όλοι γνωρίζουν ότι οι άνευ επιστημονικών δεδομένων, επιστημονικοφανείς μόνον ισχυρισμοί ορισμένων μετατρέπουν τις αναπόδεικτες θέσεις τους σε μια ιδεολογικού χαρακτήρα πολεμική, κατά της Ορθοδόξου Πίστεως και ζωής, δηλαδή σε μια -άσχετη με την Επιστήμη- φλυαρία. 

 

Με τέτοιες και πολλές άλλες -γνωστές διαχρονικά συκοφαντικές και λασπολογικές μεθόδους- προσπαθούν τον τελευταίο καιρό ορισμένοι, κατά τη γνώμη μας ματαίως, να μειώσουν ή να φθείρουν την πίστη των ορθοδόξων Ελλήνων, η οποία, όμως, όπως συμβαίνει πάντα εδώ και 2000 χρόνια, αντί να λυγίζει, αυξάνεται και ενδυναμώνεται, πάντοτε εν Χριστώ. 

 

Ωστόσο, αυτές οι ιδεοληπτικές και μη επιστημονικές αποφάνσεις ορισμένων, δυστυχώς, συντελούν στην ανέγερση τειχών και όχι γεφυρών στις σχέσεις Επιστήμης και Πίστεως, και οδηγούν σε μια πλασματική αντίθεση μεταξύ τους και δικαιώνουν τους σωστούς Επιστήμονες, οι οποίοι θεωρούν ότι η Επιστήμη δεν λειτουργεί επιστημονικά, εάν και όταν επιστήμονες σπεύδουν να αποφαίνονται για θέματα, που δεν έχουν αποδειχθεί πειραματικά και ερευνητικά, χωρίς να βασίζονται δηλαδή οι θέσεις τους σε διαθέσιμες επιστημονικές έρευνες. 

 

Η διαχρονική αλήθεια για τη Θ. Ευχαριστία, που αποδεικνύει, μέσα από την εμπειρία και την ιστορία, ότι το Άγιο Σώμα και Αίμα του Χριστού δεν μεταδίδει ιώσεις και ασθένειες, όχι μόνον δεν έχει διαψευσθεί ποτέ, αλλά, επιπλέον, έχει επιβεβαιωθεί πλειστάκις και επιβεβαιώνεται και τώρα, στην εποχή του Κορωνοϊού. 

 

Όσοι Χριστιανοί πειστούν να ακολουθήσουν αυτές τις μη χριστιανικές αλλά και μη επιστημονικές συνταγές του φόβου και της αμφιβολίας και εγκαταλείψουν την πίστη τους προς τον Χριστό, οφείλουν να γνωρίζουν ότι η θεληματική αποχή από τη Θ. Ευχαριστία αποτελεί πτώση του ανθρώπου στην κατάσταση της ακοινωνησίας, που στερεί τον άνθρωπο από τη χάρη της κοινωνίας και εκθέτει την ύπαρξή του σε κίνδυνο πνευματικού θανάτου.  

 

(από Ορθόδοξη Αλήθεια, 07.10.2020) 

πηγή

Share