Σε καμιά χώρα της γης δε χτύπησε η καμπάνα της Μοίρας τόσες φορές και τόσο θριαμβικά και δοξαστικά όσο στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα που κουβαλά αιώνες τώρα – σαν μια ευθύνη ωραία, σαν αποστολή ιερή – την Ελληνική Ιδέα των αξιών και των ιδανικών της.
Στην Ελλάδα που, μεθυσμένη απ’ το κρασί του διονυσιασμού της, ήπιε το ”αθάνατο νερό” της αιωνιότητας, το οποίο προόριζε για τον Μέγα Αλέξανδρο η αδελφή του η Κύνα (Κυνάνη). Και έγινε ένα μ’ αυτήν, την αρχαία Γοργόνα των θρύλων και των παραδόσεων που περιέφερε στα τετραπέρατα της Γης τη γαλάζια σημαία της μαζί με το ελληνικό πνεύμα, το διψασμένο απ’ τη ζωή και τον ήλιο της.
Τον Ήλιο της Δικαιοσύνης της ο οποίος τείνει να σβήσει στις μέρες μας θαμμένος κάτω απ’ τη σκόνη της κατακτητικής ορμής του Αττίλα εξ Ανατολών μας, που σημαδεύει διεκδικητικά τα αιγαιοπελαγίτικα νησιά και τη Θράκη μας.
Τείνει να σβήσει απ’ τις παράνομες ενέργειες των νεο-βαρβάρων του Ερντογάν, που παραβιάζουν κατάφορα Συνθήκες, Συμβάσεις και Διεθνή Δίκαια δυναμιτίζοντας μέσω Navtex το ήδη βεβαρημένο μεταξύ μας κλίμα, που αποσταθεροποιεί – με υπαιτιότητα της Τουρκίας (η οποία μονίμως μας απειλεί με στρατιωτικά τετελεσμένα) – τη σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή μας.
Όμως η Ελλάδα κρατά γερά κι ας έχουν ψαλιδιστεί τα φτερά της απ’ τα άφιλα χτυπήματα των ”συμμάχων” της και τα επιπόλαια των κυβερνητών της, που – λιγόψυχοι καθώς είναι – συμπεριφέρονται σαν ριψάσπιδες, έτοιμοι να εκχωρήσουν στον Τούρκο ”κατακτητή” κυριαρχικά δικαιώματά μας.
Και είναι πραγματικά λυπηρό, τη στιγμή που – ενώ σου θυμίζουν οι μη Έλληνες (Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ) πως – βάσει του Δικαίου της Θάλασσας (1982) έχεις κυριαρχικό δικαίωμα να επεκτείνεις τα χωρικά σου ύδατα στα 12 ν.μ – εσύ ο Έλληνας (βλ. Ν. Παναγιωτόπουλο και Μ. Χρυσοχοΐδη) να το απεμπολείς μειοδοτικά ”βαφτίζοντας” εθνικιστικό τον πατριωτικό αίτημα του λαού σου ο οποίος ζητά επιτακτικά να το διεκδικήσεις και να το διασφαλίσεις στο όνομα των εθνικών συμφερόντων του.
• Με δεδομένα αυτά, ποίαν χρείαν έχομεν, άραγε, μαρτύρων ότι ούτε ανεξάρτητο κράτος είμαστε (αφού ενεργούμε σαν ορντινάντσες του Τραμπ και της Μέρκελ υπό το φόβητρο της Τουρκίας) ούτε αντάξιους του ελληνικού έθνους κυβερνήτες έχουμε που να σέβονται τη θέληση του λαού και να λογαριάζουν τις εθνικές ευαισθησίες του υπερασπιζόμενοι έναντι όλων τα συμφέροντα της πατρίδας;
• Ποίαν χρείαν έχομεν, άραγε, μαρτύρων ότι ο ενδοτισμός των Πάγκαλου-Σημίτη έχει εμφιλοχωρήσει σε τέτοιο βαθμό στην κυβέρνηση, ώστε να ”ξυπνήσει” τα εν υπνώσει εθνικά αντανακλαστικά των μέχρι χθες εθνομηδενιστών του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι έφτασαν να μιλούν τώρα για παράδοση εθνικής κυριαρχίας και εγκατάλειψη εθνικού εδάφους απ’ την ΝΔ, σε απάντηση του ανιστόρητου ”Κάλαχαν” που ταυτίζει τον πατριωτισμό με τον φασιστικό εθνικισμό και την πατριδοκαπηλία;
• Ποίαν χρείαν έχομεν, άραγε, μαρτύρων ότι το μακρύ χέρι του Ερντογάν περνά ανεμπόδιστα το σαθρό οικοδόμημα της άμυνάς μας προκαλώντας την πολιτική ηγεσία μας πότε με φρεγάτες που φτάνουν φορτωμένες με θράσος στην Κέα, την Εύβοια και το Σούνιο και πότε με αποστολή τουρκικών αλιευτικών (40-50 υπολογίστηκαν τελευταία απ’ τους δικούς μας ψαράδες, χωρίς να αποκλείεται κάποια από αυτά να είναι στην υπηρεσία της ΜΙΤ) σε απόσταση 6 νμ απ’ τη Σαμοθράκη, μετά την επίσκεψη του πρωθυπουργού στο νησί;
• Ποίαν χρείαν έχομεν, άραγε, μαρτύρων ότι έχει σαρωθεί κυριολεκτικά κάθε έννοια αλληλεγγύης στην Κύπρο (που ”κείται μακράν” και επί Κυριάκου Μητσοτάκη) και κάθε διάθεση υπεράσπισης των κόκκινων γραμμών της εθνικής μας άμυνας στα 12 νμ, με τη δικαιολογία ότι ”η επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης σ’ αυτά είναι δυνητικό κι όχι κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας”, όπως είπε ανερυθρίαστα ο υπουργός Εθνικής Αμύνης αγνοώντας, προφανώς, ότι – σύμφωνα με τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας (Ν. 2321/1995) – ”δεν υπάρχει δυνητική κυριαρχία” και, ως εκ τούτου, το δικαίωμα επέκτασης στα 12 ν.μ. είναι κυριαρχικό;
• Ποίαν χρείαν έχομεν, άραγε, μαρτύρων ότι η ”πατριωτική” κυβέρνηση της ΝΔ κάθε άλλο παρά πατριωτική αποδεικνύεται στην πράξη, αφού κυβερνά μυστικοπαθώς αποδεχόμενη τις θέσεις των φιλότουρκων διαμεσολαβητών κόντρα στα εθνικά μας συμφέροντα και το πνεύμα του 1940;
Τεκμήριο της προσχώρησης στις γερμανικές θέσεις είναι, άλλωστε, το γεγονός ότι επέτρεψε και επιτρέπει να της υπαγορεύουν την Εξωτερική πολιτική της σε τέτοιο βαθμό, ώστε – μετά την παράταση επ’ αόριστον των ερευνών του Oruc Reis στην ελληνική υφαλοκρηπίδα μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου – να μην αποκλείεται να δούμε επαναλαμβανόμενο το ταπεινωτικό σκηνικό και στην Κρήτη, παρά την ελληνική anti-Navtex που εκδόθηκε σε απάντηση της προκλητικής τουρκικής για τις 28-29 Οκτωβρίου.
Η άτυπη τριμερής του Βερολίνου πέτυχε – όπως φαίνεται – τον σκοπό της, αν κρίνουμε απ’ τα επεισόδια που βλέπουμε. Ετοίμασε ύπουλα και μεθοδευμένα την προώθηση των τουρκικών διεκδικήσεων – με πρόταση της διαμεσολαβήτριας Γερμανίας – μέχρι να φτάσει η Ελλάδα συρόμενη στην Προκρούστειας κλίνη της Χάγης.
Εκεί όπου θα αναγκαστεί να συνυπογράψει με τον επιβουλέα των εδαφών της την αποστρατικοποίηση της Θράκης και των νησιών του Αιγαίου, ενώ σε δεύτερη φάση θα ακολουθήσει – σαν κερασάκι στην τούρτα των τουρκικών διεκδικήσεων – η αναγνώριση ”τουρκικής” μειονότητας σε Θράκη και Δωδεκάνησα…
Μέχρι να γίνουν αυτά, εντωμεταξύ, εμείς – ως ελληνική κυβέρνηση – φροντίζουμε να καλύπτουμε επικοινωνιακά τα κομματικά νώτα μας παριστάνοντας πότε τους ”πατριώτες”, πότε τους large προοδευτικούς (εραστές του Σημιτικού παρελθόντος) που ”βαφτίζουν” την προδοσία πατριωτισμό και τον πατριωτισμό εθνικισμό, για να βγούμε… ”δικαιωμένοι”.
Παίζουμε ”θέατρο σκιών”, ουσιαστικά, παριστάνοντας ότι ασκούμε σοβαρή Εξωτερική πολιτική πότε με διαβήματα διαμαρτυρίας προς την Τουρκία και πότε με ενημέρωση των Συμμάχων, των Εταίρων και των ”φίλων” μας Αμερικανών, οι οποίοι μας διαμήνυσαν προ ημερών για το πώς εννοούν τη ”στρατηγικής συμμαχίας” μας φέρνοντας σε επαφή τον επιτετραμμένο της πρεσβείας τους στην Αθήνα Ντέϊβιντ Μπέργκερ με τους τουρκόφιλους αυτονομιστές του μειονοντικού κόμματος DEB (που αυτοαποκαλείται ”τουρκικό” και είναι το ”μάτι” του Ερντογάν στη Θράκη).
Αλλά εμείς είμαστε υπεράνω όλων αυτών και, για να έχουμε ήσυχο το κεφάλι μας απ’ τον ”σουλτάνο” της Ανατολίας, φροντίζουμε να τον καθησυχάσουμε πως η κυριαρχία μας στη θάλασσα είναι στα 6 νμ και δεν έχουμε σκοπό να ξεμυτίσουμε πέραν αυτών υπό τον φόβο του casus belli της Τουρκίας, που προχωρά αταλάντευτα και απρόσκοπτα στο σχέδιο επεκτατισμού της.
Σχέδιο που αναγορεύει την ελληνική υφαλοκρηπίδα μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου σε τουρκική, την ίδια στιγμή που ο Τούρκος Πρόεδρος ζητά – με επιστολή του προς τον ΟΗΕ – την μείωση του εθνικού εναέριου χώρου μας στα 6 απ’ τα 10 μίλια που είναι τώρα, καθώς και την αποστρατικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, για να έχει και διεθνή σφραγίδα το… ”γκριζάρισμα”.
Βρήκε και κάνει, θα μου πείτε, βλέποντας τους ψοφοδεείς δικούς μας έτοιμους να παραδώσουν Γη και Ύδωρ με το πρόσχημα ότι στοχεύουν στην αποφόρτιση του κλίματος μέσω της… διπλωματίας του ΝΑΤΟϊκού ”μηχανισμού αποσυμπίεσης” τον οποίο εφηύρε ο φιλότουρκος ΓΓ της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας Γενς Στόλτενμπεργκ για επίλυση – υποτίθεται – των εκκρεμών ζητημάτων μεταξύ των δύο χωρών.
.Έτοιμους να δικαιολογήσουν δια της σιωπής τις αυθαίρετες πράξεις και τη ληστρική διάθεση της Τουρκίας επί των κεκτημένων μας. Ίσως γιατί δεν είδαν ποτέ την Ελλάδα με τα μάτια των ηρώων του ’21 ή του ’40, τη δόξα των οποίων γιορτάζουμε ογδόντα χρόνια μετά απ’ το αθάνατο ”ΟΧΙ”, που έλαμψε σαν φωτεινό μετέωρο ηρωισμού εξακτινώνοντας υγιή πρότυπα και ιδεώδη στον κόσμο.
Πρότυπα που συγκροτούσαν ανέκαθεν την υψηλή βιοθεωρία της ελληνικής Φυλής, η οποία έμαθε να ”δέχεται με χαρά την ευθύνη και να εκτελεί με χάρη την εθνική της αποστολή” δικαιώνοντας μέσα στον χρόνο τον Θουκυδίδειο λόγο: “Το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον” (”Ευτυχισμένοι είναι οι ελεύθεροι και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι”).
Δικαιώνοντας και την Πλατωνική εκδοχή για την υπέρτατη (προς την πατρίδα) αγάπη των γενναίων: ”Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η Πατρίς”, στο όνομα της οποίας θυσιάστηκαν οι Έλληνες του ’40-41!..
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου