Πρώτη φορά βρέθηκα μέ αὐτή τήν ὁμήγυρη. Ἄκουσα τόν κύριο Ἐμφιετζόγλου νά ἐπαναλαμβάνει κατά τήν διάρκεια τῆς βραδιᾶς πολλές φορές μία ὡραία ἑλληνική λέξη: «Ἀνάταση». «Πρέπει νά ἀρχίσει ἡ ἀνάταση» ἔλεγε καί ξαναέλεγε σχεδιάζοντας μιά πρωτοβουλία πού θά ἀνακοινώσει σύντομα. Συμφωνήσαμε ὅλοι μέ τήν διαπίστωσή του. Ἀλλά πρίν φθάσουμε στήν ἀνάταση πρέπει νά ὑπερβοῦμε μία ἄλλη ἑλληνική λέξη πού σφραγίζει τούς καιρούς μας: τήν παρακμή.
Σέ αὐτή τήν λέξη ἦταν ἀφιερωμένο ἄλλως τε τό τελευταῖο ἐνδιαφέρον ἄρθρο τοῦ καθηγητῆ Γιανναρᾶ στήν «Καθημερινή» τῆς περασμένης Κυριακῆς. Ἀλλά ἡ ὑπέρβαση δέν εἶναι ἁπλῶς ζήτημα ἐπιθυμίας ἤ ἔκφραση εὐχῆς. Εἶναι πρωτίστως θέμα ἀναγνώρισης τῆς πραγματικότητας, θέμα σχεδιασμοῦ, θέμα συγκρότησης κοινωνικοῦ κινήματος γιά τήν ἀνατροπή της καί ἔπειτα ὅλα τά ἄλλα. Στήν πραγματικότητα ὅλα εἶναι θέμα Παιδείας. Ἀπό ἐκπαιδεύσεως ἄρξασθε γιά τήν ἀνατροπή. Γιά τέτοιο κίνημα ὁμιλῶ, μήν πάει ὁ νοῦς σας στήν πολιτική.
Ἡ ἐκπαίδευση ὡστόσο τόσο ὡς μορφωτικό σύστημα ὅσο καί ὡς ἀξιακός πυλώνας τῆς κοινωνίας μας ἔχει πλήρως διαβρωθεῖ. Ἀπό τήν βάση ἕως τήν κορυφή. Τήν ἡμέρα πού συναντηθήκαμε μέ τόν καθηγητή Γιανναρᾶ ἡ ἐφημερίδα πού φιλοξενεῖ τά ἄρθρα του στήν ἀμέσως ἑπομένη σελίδα ἀπό αὐτήν πού δημοσιευόταν τό ἄρθρο τοῦ Ὁμότιμου Καθηγητοῦ, δημοσίευε ἕνα ἄλλο ἄρθρο, τακτικοῦ καθηγητῆ τοῦ Πανεπιστημίου Μακεδονίας, ὁ ὁποῖος ἐπιχειρηματολογοῦσε σοβαρά ὑπέρ τῆς παράδοσης νήσων καί βραχονησίδων καί ὑπέρ τῆς φινλανδοποίησης τῆς Ἑλλάδος, κοινῶς τῆς δορυφοριοποίησής της ἔναντι τῆς Τουρκίας!
Τήν ἴδια μέρα, σέ ἄλλη σελίδα στήν ἠλεκτρονική της ἔκδοση τῆς ἰδίας ἐφημερίδας, δημοσιευόταν ἄρθρο τέως πολιτικοῦ ἀρχηγοῦ ὁ ὁποῖος μᾶς καλοῦσε νά χαρακτηρίζουμε τά Κατεχόμενα «τουρκοκυπριακή διοίκηση». Δέν χρειάζεται νά πᾶς μακριά γιά νά συναντήσεις τήν παρακμή λοιπόν. Γράφεις γιά αὐτήν καί νά την! Πετιέται στήν ἑπόμενη σελίδα γιά νά σοῦ βγάλει τήν γλῶσσα κοροϊδευτικά. Γιά νά σοῦ πεῖ πώς δέν μπορεῖς νά τήν νικήσεις. Γιά νά σοῦ πεῖ πώς εἶσαι μόνος.
Παρατηρῶ τήν ἀντίδραση τῆς ἑλληνικῆς διανόησης σέ ὅλη αὐτή τήν περιπέτεια πού ζοῦμε ἀπό τό καλοκαίρι μέ τήν Τουρκία καί δέν παύω νά ἀνακαλύπτω πράγματα. Τά πανεπιστήμιά μας, ἡ Πάντειος, ἡ Νομική, τό Μακεδονίας, τό Πελοποννήσου, τό Ἀνοικτό Πανεπιστήμιο (μέ ὁρισμένες φωτεινές ἐξαιρέσεις) ἔχουν «καταληφθεῖ» ἀπό νεόκοπους καθηγητές γνωστῶν ἐπιρροῶν τοῦ γνωστοῦ Ἱδρύματος Ἐξωτερικῆς Πολιτικῆς, οἱ ὁποῖοι δεν κάνουν τίποτε ἄλλο ἀπό τό νά δηλητηριάζουν σέ καθημερινή βάση τούς φοιτητές τους μέ τίς ἰδέες τοῦ συμβιβασμοῦ. Προχθές, μιά καθηγήτρια τοῦ ἀνοικτοῦ Πανεπιστημίου συστήθηκε στούς φοιτητές της ὡς ὀπαδός τῆς προτεσταντικῆς ἠθικῆς. Τίς προάλλες καθηγητής τοῦ ΕΚΠΑ ξεκίνησε τό μάθημά του μέ προπαγάνδα γιά τήν Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν καί τίς μειονότητες.
Ἡ πανεπιστημιακή ἕδρα δέν ἐκφράζει προσωπικές ἀπόψεις ὅμως. Μή γελιέστε. Εἶναι συλλογικό τό παιχνίδι. Ὑποστηρίζεται καί ἀπό τό σύγγραμμα. Συγγράμματα πού διανέμονται σέ φοιτητές τῆς Παντείου ἤ τοῦ ΕΚΠΑ μέ ἀποφάσεις τῶν τμημάτων ἐπιτίθενται συστηματικά σέ πρώην Πρωθυπουργούς γιά τήν πατριωτική στάση τους στά ἐθνικά θέματα. Ἀλλοιώνουν τήν νεότερη ἱστορία. Προπαγανδίζουν τόν «ρεαλισμό». Ἀλίμονο στόν φοιτητή πού θά τολμήσει νά γράψει στίς ἐξετάσεις κάτι διαφορετικό ἀπό τό σύγγραμμα τῆς πέμπτης φάλαγγας. Τόν ἔφαγε τό μαῦρο σκοτάδι. Τά κανάλια μας ἐπίσης ἔχουν γεμίσει ἀπό μιά γενιά ἄχρωμων διεθνολόγων «φασόν», καθηγητῶν ἑλληνικῶν ΑΕΙ ἤ καί ἀποφοίτων τουρκο-αμερικανικῶν ἰδιωτικῶν ΑΕΙ. Λές καί ὑπάρχει ἐργοστάσιο παραγωγῆς διεθνολόγων οἱ ὁποῖοι κάθε φορά πού ἡ συζήτηση ἀγγίζει τίς εὐθύνες τῶν μεγάλων δυνάμεων στρίβουν διά τῆθεωρίας.
Οἱ κανονικοί καθηγητές Διεθνοῦς Δικαίου, οἱ ἀναγνωρισμένοι ἀπό τήν διεθνῆ κοινότητα μέ σαφῆ γνώση τοῦ Δικαίου τῆς Θάλασσας, ἔχουν ἐκτοπιστεῖ ἀπό κάθε δημόσιο βῆμα. Ἀναφέρω μόνο γιά τήν ἱστορία τούς καθηγητές μου στήν Νομική Σχολή Γιάννη Βαληνάκη καί Στέλιο Περράκη. Μιλοῦν οἱ νεοσσοί χωρίς τήν παραμικρή γνώση τῆς Νομολογίας τῆς Χάγης καί εἶναι ἀποκλεισμένοι οἱ γνῶστες πού ξέρουν καί τήν τελευταία σκέψη ἀπόφασης τοῦ δικαστηρίου. Ὄχι τυχαῖα βεβαίως. Ἀποκλείονται διότι δέν εἶναι προβλέψιμοι (τό αὐτό ὑπάρχει καί σέ μερικά κανάλια: ὑπάρχει μαύρη λίστα κομμένων δημοσιογράφων, ἐξίσου μή προβλέψιμων –ἀντιγραφή πρακτικῶν τῆς περιόδου 1996-2004.)
Ἄν κατεβοῦμε ἐπίπεδο ἐκπαίδευσης καί πᾶμε στήν μέση, ὅμοιες καταστάσεις θά βροῦμε καί ἐκεῖ. Τά βιβλία ἱστορίας ἄρχισαν νά διαβρώνονται ἐπί ΣΥΡΙΖΑ καί ἀκόμη νά διορθωθοῦν. Ἐκπαιδευτικοί σχολείων πού ἔχουν νά κάνουν μάθημα πάνω ἀπό ἕνα χρόνο «σαμποτάρουν» τήν ἐφαρμογή ψηφισμένων νόμων τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου (ὑπηρεσιακά συμβούλια) δίδοντας τό παράδειγμα σεβασμοῦ τῶν νόμων στούς μαθητές τους. Μαθητές πετοῦν μολότωφ σέ πορεῖες, προκαλοῦν βλάβες στήν δημόσια περιουσία καί ὅταν συλλαμβάνονται γιά κακούργημα ἀπό τήν ΕΛ.ΑΣ. βάζουν σέ ἐφαρμογή τό σύστημα τοῦ καθαγιασμοῦ τους ἀπό τά ΜΜΕ καί τήν ἐκπαιδευτική κοινότητα:
«Δέν ἔκαναν τίποτε τά παιδιά, ἡ ἀστυνομία τό ἔστησε» κ.λπ.
Ἡ ζημιά πού ἔχει γίνει στήν βάση τῆς κοινωνίας καί τῶν θεσμῶν ἀπό τήν ἀθόρυβη ἅλωση τῆς ἐκπαίδευσης ἀπό σεσημασμένους ἐθνομηδενιστές εἶναι ἀνυπολόγιστη καί βγαίνει στόν ἀφρό τώρα. Τήν ὥρα τῆς κρίσεως. Τήν ὥρα πού ὁ ἀρχηγός ΓΕΕΘΑ παρατάσσει τόν Στόλο ἀπέναντι στό Ὀρούτς Ρέις, τά ἄλλα συστήματα παρατάσσουν τούς στρατούς «ἐξυπηρέτησης» στούς συμμάχους. Λέγονται τόσα καί τέτοια ἀδιανόητα πράγματα κάθε μέρα πού μπορεῖ, ναί, νά ἀγγίζουν τά ὅρια τῆς μειοδοσίας. Ἀλλά διά τῆς ἐπαναλήψεως καί τοῦ μιθριδατισμοῦ ὁ λαός συνηθίζει καί τήν μειοδοσία. Μή σᾶς πῶ ὅτι τήν θεωρεῖ πλέον «καλό», πλειοδοσία. Πρόκειται γιά ἠθική κατάρρευση.
Τό ὀχυρό πρῶτα πέφτει ἀπό μέσα καί μετά ἀπ’ ἔξω. Ὅταν τό σχολεῖο σέ διαβρώνει. Ὅταν τό πανεπιστήμιο σέ μεταλλάσσει. Ὅταν ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν γηράσκει σιωποῦσα. Ὅταν τά βιβλία καί τά συγγράμματα τῶν ΑΕΙ σοῦ λένε ὅτι εἶσαι ἄλλος. Ὅταν τά ΜΜΕ σέ κρατοῦν στό σκοτάδι. Ὅταν συγκεκριμένα ΜΜΕ ἁλώνονται φανερά ἀπό τόν ἐχθρό. Ὅταν ἡ τηλεόραση πού εἶναι ἕνα παράλληλο ἐκπαιδευτικό σύστημα ἀναπτύσσεται ραγδαῖα μέ ἐνσωματωμένες ὀθόνες στά ΙΧ ἀλλά δέν προάγει τήν σκέψη καί τόν διάλογο (κομμένα τά βράδυνα talk show), τότε μήν σᾶς φανεῖ παράξενο: Θά ἔρθει μιά μέρα πού τό ἐρευνητικό θα εἰσβάλει στό λιμάνι τοῦ Καστελλορίζου καί θά τό περιμένει ἐπιτροπή ὑποδοχῆς!
Ξέρετε μέ τί ὁμοιάζει ἡ χώρα; Ὁμοιάζει μέ τό πατάρι ἑνός ξενυχτάδικου στόν Λίβανο, οἱ θαμῶνες τοῦ ὁποίου ξεφάντωναν πρίν ἀπό χρόνια χοροπηδώντας. Μέσα σέ τρία δεύτερα τό πατάρι κατέρρευσε μή ἀντέχοντας τό βάρος, παίρνοντας μαζί του στό κενό ἑκατοντάδες κόσμο. Κάπως ἔτσι φοβᾶμαι ὅτι θά «σκάσουμε» μιά μέρα. Σέ τρία δεύτερα.
Χοροπηδᾶμε ἀνέμελοι πάνω σέ ἑτοιμόρροπο πατάρι. Μιά κυβέρνηση πού σέβεται τόν ἑαυτό της πρέπει νά ἐπανεξετάσει ταχέως ἐκτός ἀπό τούς ἐξοπλισμούς καί ὅλη τήν κατάσταση στήν ἐκπαίδευση, γιατί ἐκεῖ βρίσκεται ὁ βαρύς ὁπλισμός μιᾶς συγκροτημένης κοινωνίας: διδάσκοντες, συνδικαλιστές, σχολεῖα, πανεπιστήμια, βιβλία, συγγράμματα, τά πάντα πρέπει νά ἀξιολογηθοῦν. Ἔχουμε χαλαστεῖ. Ἔχουμε γεμίσει «τέρατα». Στήν θέση τοῦ πρωθυπουργοῦ μέ σύμμαχό μου τήν κοινωνία θά μιλοῦσα ἀνοικτά στούς πολῖτες μόλις οἱ συνθῆκες τό ἐπέτρεπαν: Δέν ὑπάρχει πιό ἐπείγουσα μεταρρύθμιση ἀπό τήν ἐκπαιδευτική. Ἀπό ἐκπαιδεύσεως ἄρξασθε. Καί ἄν ἡ μεταρρύθμιση ποτέ γίνει, τότε ναί, θά ἑορτάσουμε καί τήν Ἀνάταση.
Ἀλλιῶς μήν ἐλπίζουμε. Εἴμαστε καταδικασμένοι. Τό 1821 ἡ μόρφωση ὁδήγησε στήν Ἐπανάσταση καί στήν Ἐλευθερία. Τό 2021 ὑπάρχει κίνδυνος ἡ ἄγνοια καί ἡ ἀγραμματοσύνη νά ὁδηγήσουν στήν ὑποχώρηση τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί στήν σκλαβιά. Ἡ γνώση καί πληροφόρηση πρέπει νά καταστοῦν ξανά ἡ μάχη τῆς γενιᾶς μας. Διότι ἡ πληροφόρηση ὁδηγεῖ σέ καλές ἀποφάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου