Γράφει ο Ιωάννης Ασλανίδης
- Η φωνή του τραγικού ποιητή, για το κακό που φέρνει η αναρχία σε μια πολιτεία, ακούγεται από τα βάθη των αιώνων (440 π.Χ.) την οποία, και συμπληρώνει ο ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ, την ίδια περίπου εποχή «προτρέπετε τους νεωτέρους επ’ αρετήν μη μόνον παραινούντες αλλά και περί τας πράξεις υποδεικνύοντες αυτοίς, οίους είναι χρή τους άνδρας τους αγαθούς».
- Είναι λυπηρό, είναι δυστυχώς τραγικό, να προσπαθούμε να θυμίσουμε στους σημερινούς ταγούς της πατρίδος μας, να λάβουν υπ’ όψιν τουλάχιστον τις αξίες, τις αρχές και τα συμπεράσματα που κατέληξαν οι πρόγονοί μας η αλήθεια αυτών να φθάνει σ’ εμάς τόσο επίκαιρη και τραγική μετά από 2400 χρόνια.
- Είναι απορίας άξιον, πως αυτή η κοινωνία (εξουσία-πολιτικοί – γονείς – δάσκαλοι) μένει τόσο αδιάφορη και ατάραχη μπρος στο έγκλημα που γίνεται σήμερα στην Παιδεία με θλιβερό απόηχο το μέλλον της σημερινής νεολαίας και της πατρίδος.
- Δάσκαλοι και πολιτεία, το μόνο που τους απασχολεί είναι η κάλυψη των χαμένων ωρών, πως θα τακτοποιηθούν.
- Κανένα ενδιαφέρον δεν εκδηλώνεται για το οικτρό φαινόμενο βίαιας καταλήψεως των σχολείων των, από μερίδα μαθητών.
- Κανένα ενδιαφέρον για την άναρχη και χωρίς πρότυπα διαπαιδαγώγηση των παιδιών σε πατρογονικές αξίες, αρχές, αρετές και ιδανικά που απαιτούνται να γίνει πρώτα ο νέος Άνθρωπος και μετά επιστήμων.
- Σήμερα θεοποιώντας το χρήμα και την καριέρα εις βάρος του παράγοντα άνθρωπος, η Ελληνική Κοινωνία ξεπούλησε τους δύο βασικούς θεσμούς Οικογένεια και Σχολείο.
- Η Ελληνική Οικογένεια, ο θεμελιακός αυτός πυρήνας που τα παιδιά έπαιρναν όλα τα εφόδια για την απαραίτητη άμυνα στις δυσκολίες της ζωής, ακόμη δεν χάθηκε, αλλά επικίνδυνα εν πολλοίς παραπαίει.
- Το παραδοσιακό Σχολείο που ήταν μιας άλλης μορφής εφοδίαση των νέων με μέσα για ισχυρή δεύτερη άμυνα μετά την οικογένεια, υπονομεύθηκε βάναυσα από μία ψευτο-προοδευτική λογική ανοικτού σχολείου στην κοινωνία και την ζωή, χάνοντας ουσιαστικά την πειθαρχία, θεμελιακή προϋπόθεση για κάθε κοινωνική ομάδα, που θέλει να πάει μπροστά και να προοδεύσει.
- Πού είναι αγαπητοί μου πατριώτες οι μιμητές των «Δασκάλων του Γένους» που μας άφησαν παρακαταθήκες: «Η πατρίδα αφού σας ευεργέτησε με το να σας γεννήσει Έλληνας, τώρα σας προτρέπει αφού σας παρέχει άλλη μια ευεργεσία να πολεμήσετε και να πεθάνετε ως Έλληνες υπέρ αυτής. Αφού σας χάρισε την ζωή, σας προτρέπει την Αθανασία. Πρόγονοι και πατέρες τριών χιλιάδων ετών μας φωνάζουν, Μιμηθείτε μας!
- Ερχόμαστε τώρα στο κλείσιμο των Σχολείων ή την Κατάληψη από μερίδα Μαθητών. Στο θέμα αυτό η θέση του κάθε σκεπτόμενου Έλληνα Πολίτη είναι ξεκάθαρη: τα Σχολεία είναι κρατική περιουσία, δηλ. περιουσία του Ελληνικού λαού. Και! Κανείς δεν έχει το δικαίωμα, να τα καταλαμβάνει, να τα κλειδώνει, να τα καταστρέφει και δι’ αυτών να εκβιάζει το Ελληνικό Κράτος ν’ αλλάξει την πολιτική του.
- Επίσης έχω την γνώμη ότι το Ελληνικό Κράτος έχει υπερβεί κάθε όριο ανοχής στους πολίτες που παρανομούν.
- Οι Εκπαιδευτικοί ας συνειδητοποιήσουν ότι, από την ώρα που έρχονται οι μαθητές στο Σχολείο μέχρι το πέρας των μαθημάτων τους, φέρνουν ακέραια την ευθύνη για την μόρφωσή των, την ασφάλειά των και ακόμη για την πρόληψη φθορών και συντήρησης βλαβών των εγκαταστάσεων και μέσων.
- Η Ασφάλεια όμως κατά τα υπόλοιπο χρονικό διάστημα των κτιριακών εγκαταστάσεων και του εξοπλισμού των Σχολικών Κτιρίων είναι ευθύνη και υποχρέωση της Δημοτικής Αρχής.
Δυστυχώς! το πρόβλημα της Ελλάδος κι εδώ είναι καθαρά πολιτικό. Σκοπός της Αντιπολίτευσης δεν είναι τι συμφέρει και τι εξυπηρετεί την χώρα, να φέρνει αντί πάσης θυσίας, δυσκολίες και αδυναμίες στη Κυβέρνηση, με απώτερο σκοπό την πτώση της. Φθάνει δε σε τέτοιο σημείο παλαιοκομματικής νοοτροπίας, να παροτρύνει κάποιους ένθερμους νέους,αδιαφορώντας για το μέλλων των, να τα κάνουν άνω-κάτω, με καταλήψεις και καταστροφές.
- Αντί λοιπόν οι πολιτικοί μας, όλων των κομμάτων με τεκμηριωμένες προτάσεις να βρίσκουν λύσεις μέσα στη Βουλή, αθλίως τα μεταφέρουν για λύση στα νέα παιδιά, χωρίς να νοιάζονται για τις εξ αυτού συνέπειες.
- Όλοι οι πολιτικοί, ατομικά είναι Άγγελοι αλλά μόνο με ένα φτερό, γι’ αυτό και δεν μπορούν να πετάξουν, για να πετάξουν και να δοξαστεί η χώρα μας, ένας τρόπος υπάρχει, ν’ αγαλλιάσει ο ένας τον άλλον.
Δυστυχώς! Η “Εθνική ομοψυχία”, για τα “Εθνικά Θέματα”της Πατρίδος μας, παραμένει εσαεί το “Εθνικό ζητούμενο”
«Αν κάποιος υπερβεί το μέτρο, τότε κι’ εκείνα ακόμα που προκαλούν μεγάλη ευχαρίστηση, μετατρέπονται σε πολύ λυπηρά» (ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ)
Ιωάννης Μ. Ασλανίδης
Αντιστράτηγος ε.α.
Επίτιμος Δκτής της Σ.Σ.Ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου