Οι εξελίξεις στη βρετανική πολιτική σκηνή που πυροδοτήθηκαν από την απόφαση του Πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον να αναστείλει την παρούσα κοινοβουλευτική περίοδο, στο υπόβαθρο του Brexit, φανέρωσαν εκ νέου τα δύο μέτρα και δύο σταθμά της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε), όπως αυτή εκφράζεται από τα μέλη της στο μιντιακό και πολιτικό πεδίο.
Έτσι, από τη μεριά του κατεστημένου εκφράστηκαν φωνές ακόμα και για πραξικοπηματική κίνηση του Πρωθυπουργού με τον ηγέτη των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν (τον Τσίπρα της Βρετανίας) να αναφέρεται σε «σκάνδαλο και απειλή προς τη δημοκρατία». Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που παρουσιάζουν οι υποστηρικτές της παραμονής της Βρετανίας στη ΕΕ και αυτή θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε αμέσως.
Όσον αφορά τον καλοστημένο μύθο των ελίτ και των μιντιακών οργάνων τους περί πραξικοπήματος και κατάλυσης της δημοκρατίας στη Βρετανία η αλήθεια είναι ότι ο Μπόρις Τζόνσον δεν κάνει κάτι που δεν έχει ξαναγίνει. Η απόφασή του να αναστείλει τις λειτουργίες του κοινοβουλίου είναι, δίχως αμφιβολία, καθόλα επιτρεπόμενη συνταγματικά και αρκετά συνηθισμένη πολιτικά. Στη Βρετανία, η εκλογή ενός νέου Πρωθυπουργού σηματοδοτεί την έναρξη μιας καινούργιας κοινοβουλευτικής περιόδου, η οποία θα έχει ως περιεχόμενο τη συζήτηση των αντίστοιχων νομοσχεδίων που σκοπεύει να περάσει η νέα κυβέρνηση. Αυτή η μετάβαση από τη μία κοινοβουλευτική περίοδο στην άλλη συμβολίζεται παραδοσιακά από το κλείσιμο της Bουλής και την ομιλία της βασίλισσας με την οποία ξεκινά η νέα περίοδος.
Αντιλαμβανόμαστε, με βάση τα παραπάνω, ότι εφόσον ο Μπόρις Τζόνσον είναι ένας νέος Πρωθυπουργός, έχει να προωθήσει ένα νέο πολιτικό πρόγραμμα, πράγμα που σημαίνει ότι είναι πλήρως αναμενόμενο να αναστείλει την προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο και να εκκινήσει μία καινούργια με μια νέα ομιλία της βασίλισσας. Με λίγα λόγια, δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό σε αυτή του την απόφαση. Βεβαίως, πρέπει να τονίσουμε ότι η κίνησή του χρησιμοποιείται για να ασκήσει πίεση στους πολιτικούς του αντιπάλους, έτσι ώστε να μπορέσει να φέρει εις πέρας την κεντρική προγραμματική του θέση περί εκπλήρωσης του Brexit, το οποίο έχει ψηφιστεί από το 2016.
Και φυσικά επί τρία χρόνια μια πολιτική απάτη εκτυλισσόταν από την κυβέρνηση της Τερέζα Μέι που υποκρινόταν ότι εκτελούσε την απόφαση του Βρετανικού λαού για έξοδο από την ΕΕ, όταν αυτή διαπραγματευόταν με την φασιστική ηγεσία της ΕΕ πώς θα δενόταν ο Βρετανικός λαός στην ΕΕ και τις πολιτικές της λιτότητας, ενώ τυπικά θα ήταν η Βρετανία έξω από την ΕΕ. Αυτή την απάτη όμως γρήγορα την κατάλαβαν τα λαϊκά στρώματα που είχαν καταδικαστεί σε μαζική ανεργία και υποαπασχόληση, όχι μόνο από τις Θατσερικές πολιτικές αλλά και τις ίδιες πολιτικές που εφάρμοσαν οι Μπλερικοί, κάτω από το πρόσχημα της ΕΕ, η οποία, όμως, μετά τη συνθήκη του Μάαστριχτ και τις «4 ελευθερίες», δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τον Θατσερισμό!
Έτσι ξεκίνησε το κίνημα για εθνική και οικονομική κυριαρχία στη Βρετανία που σύντομα εξαπλώθηκε και στη Γαλλία, την Ιταλία, τη κεντρική Ευρώπη κλπ. Πάνω στις πλάτες αυτού του μαζικού κινήματος κινείται και ο Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος βέβαια δεν πρόκειται, ακόμη και έξω από την ΕΕ, να περιορίσει τις αγορές . Όμως ακόμη και αν επέβαλε μόνο μια «καθαρή έξοδο» από την ΕΕ αυτό θα ήταν μια πρώτη μεγάλη λαϊκή νίκη και θα απόκειτο μετά στο λαϊκό κίνημα να παλέψει ενάντια στην όποια Βρετανική κυβέρνηση για να επιβάλει πραγματικούς ελέγχους στις αγορές—πράγμα που θα ήταν αδύνατο όταν θα είχε να παλέψει όχι μόνο με την Βρετανική αλλά και την Ευρωπαϊκή ελίτ. Όλα αυτά προσποιείται ότι δεν τα καταλαβαίνει η δήθεν «Αριστερά», ακόμη και η πέραν της «απάτης του ΣΥΡΙΖΑ», η οποία ουσιαστικά καταδικάζει το τι γίνεται σήμερα στη Βρετανία με το «επιχείρημα» ότι και ο Τζόνσον νεοφιλελεύθερες πολιτικές θα εφαρμόσει (βλ. ανακοίνωση Λαφαζάνη)!
Ο λόγος δηλαδή για την εγχώρια και διεθνή κατακραυγή απέχει μακράν από τις υποκριτικές δημοκρατικές ευαισθησίες των πολιτικάντηδων και των μιντιακών παρατρεχάμενών τους, οι οποίοι 3 χρόνια μετά τη ψήφο του βρετανικού λαού προσπαθούν με κάθε μέσο να αναστρέψουν την απόφαση αυτή, και φέρνει στο κέντρο το φλέγον ζήτημα: το Brexit και την προθεσμία της 31ης Οκτωβρίου, ημέρα καταληκτικής εξόδου της Βρετανίας από την ΕΕ (με ή χωρίς συμφωνία). Έτσι, το γεγονός ότι έληξε η προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδος σημαίνει ότι το κοινοβούλιο θα παραμείνει κλειστό για το μεγαλύτερο διάστημα του Σεπτέμβρη, με αποτέλεσμα να απομένει λίγος χρόνος στους υποστηρικτές της παραμονής να σταματήσουν το απευκταίο, δηλαδή την πραγματοποίηση του Brexit. Να σταματήσουν, δηλαδή, αυτό που αναμένει ο βρετανικός λαός εδώ και 3 χρόνια.
Επομένως, “πραξικοπηματική” μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο η πρακτική που ακολουθούν εδώ και 3 χρόνια οι υποτιθέμενοι αντιπρόσωποι του λαού στο βρετανικό Κοινοβούλιο, οι οποίοι επιδιώκουν με κάθε τρόπο την ανατροπή του Brexit, αγνοώντας τη θέληση του λαού, επιβεβαιώνοντας την ίδια στιγμή την εισαγωγή της έννοιας «κοινοβουλευτική χούντα». Όπως όμως έχουμε τονίσει και αλλού, το αρχικό πλάνο της βρετανικής ελίτ ήταν να ακολουθήσει τις δαιδαλώδεις και ατελείωτες διαπραγματεύσεις με την ΕΕ με βάση το άρθρο 50, με απώτερο σκοπό να «νερώσουν» το Brexit, δεδομένου ότι δεν θα μπορούσαν να το αναστείλουν ολοκληρωτικά (αν και είχε ξεκινήσει εκστρατεία για να διεξαχθεί εκ νέου το δημοψήφισμα με βασικό χρηματοδότη τον Τζόρτζ Σόρος).
Φυσικά, το άρθρο 50 αποτελεί άλλη μία απάτη, μία ασφαλιστική δικλείδα προς όφελος της ΕΕ, ώστε ακόμα και στην περίπτωση που ένα μέλος επιδιώκει να φύγει, να μην μπορεί να ξεκόψει πραγματικά αλλά να συνεχίσει να είναι σε διάφορους βαθμούς εξαρτημένο απ’ αυτή. Άλλωστε είναι απορίας άξιο το πώς μπορείς να έρθεις σε συμφωνία με έναν οργανισμό που σε καταπιέζει και, βέβαια, τι είδους συμφωνία θα είναι αυτή δεδομένης της τεράστιας διαφοράς οικονομικο-πολιτικής δύναμης;
Έτσι, παρόλο που η Βρετανία σε περίπτωση εξόδου δεν θα είναι τυπικά μέλος της ΕΕ, ως ενταγμένη πλήρως στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) θα εφαρμόζει την ουσία της παγκοσμιοποίησης, δηλ. τις ανοιχτές και απελευθερωμένες αγορές. Με λίγα λόγια, σκοπός της Υ/Ε είναι τα πράγματα να αλλάξουν για να παραμείνουν ίδια.
2. Η λαϊκή επανάσταση του Brexit και η μαζική αντεπανάσταση των ελίτ εναντίον του
Βέβαια, στην περίοδο αυτή των 3 και πλέον ετών από τη στιγμή που ο βρετανικός λαός εκδήλωσε, παρόλη την ασύστολη τρομοκρατία, τη βούλησή του για έξοδο από την ΕΕ, οι ντόπιες ελίτ (οικονομικές, μιντιακές πολιτικές) αλλά και η Υ/Ε με τους μηχανισμούς της προσπαθούν να μεταστρέψουν την κοινή γνώμη μέσω πιέσεων διαφόρων ειδών. Μέσα για αυτό το σκοπό είναι η οικονομική τιμωρία των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης γι’ αυτήν την απόφαση και η ιδεολογική προπαγάνδα για τα δεινά που θα φέρει (και ήδη δήθεν φέρνει) η επιλογή του Brexit. Όπως εύστοχα σημειώνει ο Τάκης Φωτόπουλος (New World Order in Action):
“Οι στόχοι της αντεπανάστασης (σ.σ. ενάντια στο Brexit) γίνονται αυτή τη στιγμή αρκετά ξεκάθαροι: η τιμωρία των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης υποτίθεται ότι περιλαμβάνει την περαιτέρω συμπίεση του εισοδήματός τους μέσω ενός συνδυασμού μέτρων (πίεση της λίρας και των επιτοκίων δανεισμού προς τα κάτω) με έναν παράλληλο στασιμοπληθωρισμό της οικονομίας. Δηλαδή, μία μείωση του πραγματικού εισοδήματος και της απασχόλησης συνοδευόμενης από πληθωρισμό. Το εμφανές σχέδιο των ελίτ είναι να συνεχίσουν αυτό το «φάρμακο» στον «Άγγλο ασθενή» μέχρι να μαλακώσει και, μέσω νέων βουλευτικών εκλογών, να είναι έτοιμος να δεχθεί όχι μόνο παραχωρήσεις όσον αφορά την κίνηση εργασίας αλλά και συμφωνίες όπως η TTIP και η TPP…”
Στο πλαίσιο αυτού του σχεδίου έχουμε δει τη διαδοχική απόρριψη συμφωνιών της προηγούμενης κυβέρνησης της Τερέζα Μέι με την ΕΕ από τους βουλευτές όλων των κομμάτων, όπως και σήμερα παρατηρούμε να βγαίνουν στους δρόμους σύσσωμοι οι καλοβολεμένοι υποστηρικτές της παραμονής με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα. Φυσικά, δεν πρέπει να μας προξενεί καμία εντύπωση το γεγονός η οργάνωση που πρωτοστατεί στις διαδηλώσεις χρηματοδοτείται μεταξύ άλλων από την Open democracy του Τζορτζ Σόρος.
Ουσιαστικά δηλαδή η λύση που προκρίνεται από το μετριοπαθές κομμάτι των βρετανικών ελίτ είναι ένα «μαλακό» Brexit το οποίο θα αποτελεί μια τροποποίηση της μέχρι πρότινος σχέσης της Βρετανίας με την ΕΕ. Αυτό θα σημαίνει ότι οι Πολυεθνικές θα συνεχίσουν να ελέγχουν την οικονομική ανάπτυξη (που σημαίνει ότι τα λαϊκά στρώματα θα συνεχίσουν να υφίστανται τις συνέπειες της ανταγωνιστικότητας, δηλ. χαμηλοί μισθοί, περαιτέρω ξεχαρβάλωμα του κράτους πρόνοιας κλπ.) με τις πολιτικές που επιβάλλει η Νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση να παραμένουν. Η μόνη διαφορά θα είναι περί της μεταναστευτικής πολιτικής που αποτέλεσε κεντρικό θέμα διαμάχης στο Δημοψήφισμα και δεν μπορούν τόσο εύκολα να το αγνοήσουν.
3. Το λαϊκό πανευρωπαϊκό κίνημα για την εθνική και οικονομική κυριαρχία
Συμπερασματικά, σε αντίθεση με τους σχεδιασμούς των ελίτ βρίσκεται η πραγματική διέξοδος για τα λαϊκά στρώματα στη Βρετανία. Το μέλλον μπορεί να γίνει για τη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού της Βρετανίας καλύτερο από το παρόν, αν το Brexit καταλήξει τελικά σε αποκοπή από την ίδια την Νέα Διεθνή Τάξη της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης, ώστε να ολοκληρωθεί η εθνική και οικονομική κυριαρχία της χώρας, διαδικασία στην οποία η έξοδος από την ΕΕ είναι μόνο το πρώτο βήμα. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα είναι εφικτό ο λαός να λαμβάνει τις σημαντικές οικονομικές αποφάσεις και όχι οι Πολυεθνικές αντί γι’ αυτόν. Δίχως αμφιβολία, για να έρθει εις πέρας μία τέτοια πολιτική επιλογή χρειάζεται να αναλάβει δράση ο λαϊκός παράγοντας και να επηρεάσει την πολιτική κατάσταση. Στο πνεύμα των Κίτρινων Γιλέκων κρίνεται αναγκαίο να αυτό-οργανωθεί ο λαός «από τα κάτω» έτσι ώστε η βούλησή του να μην εκφράζεται μέσα από τους διαστρεβλωτικούς φακούς του κάθε πολιτικού ηγετίσκου αλλά μέσω λαϊκών συνελεύσεων, όπως ακριβώς προτείνει το ΜΕΚΕΑ.
Με άλλα λόγια η έξοδος από την ΝΔΤ είναι μια μακροπρόθεσμη διαδικασία που μπορεί να επιτευχθεί μόνο σταδιακά. Η έξοδος από την ΕΕ και η ανάκτηση εθνικής κυριαρχίας είναι η αναγκαία προϋπόθεση γι’ αυτό, άλλα δεν είναι και επαρκής. Η επαρκής συνθήκη είναι ο λαός να πάρει στα χέρια του την επίτευξη όχι μόνο της εθνικής κυριαρχίας από την ΕΕ που επιδιώκει με κάθε τρόπο την κατάλυση των κρατών-εθνών ώστε να επισημοποιηθεί η ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης αλλά και της οικονομικής και πολιτιστικής κυριαρχίας που μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από την έξοδο από την ίδια την ΝΔΤ των ελεύθερων και ανοικτών αγορών και τον αγώνα για οικονομική, πολιτική και πολιτιστική αυτονομία του κάθε λαού μέσα σε μια νέα διεθνή Κοινότητα κυρίαρχων κρατών-εθνών.
ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 2/9/2019
πηγή
.jfif)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου