Τα δυο βασικά χαρακτηριστικά της εποχής μας είναι ο αμοραλισμός και ο παραλογισμός. Όταν λέμε αμοραλισμό, δεν εννοούμε μόνο την ανηθικότητα με τη στενή της έννοια, που συνδέεται με το υπογάστριο. Ούτε ακόμη και την αδικία, που αποτελεί το επίκεντρο της κοινωνικής ανηθικότητας. Αλλά πριν απ’ όλα την αλαζονεία, που είναι η πηγή πάσης ανηθικότητας. Με την έννοια ότι απ’ την αλαζονεία πηγάζουν όλες οι αυθαιρεσίες , που με τον παραλογισμό της ασύδοτης εξουσίας κάνουν κόλαση τη ζωή των ανθρώπων.
Ή μήπως όλοι μας δεν συναντήσαμε στη ζωή μας ανθρωπάκια, που φαίνονταν άκακα και αθώα σαν αρνάκια, που όταν αναρριχήθηκαν σε θώκους εξουσίας, μεταμορφώθηκαν σε ανυπόφορη γάγγραινα; Γεγονός, που είχε οδηγήσει και τους αρχαίους να κατασταλάξουν στο «αρχή άνδρα δείκνυσι». Που σημαίνει ότι ο καθένας δείχνει τον πραγματικό του εαυτό, όταν παίρνει στα χέρια του τα ηνία κάποιας εξουσίας. Οπότε και αποδεικνύεται, αν οι αρετές, που έδειχνε ως κοινός θνητός, ήταν αληθινές ή κάλπικες.
Κι ας έρθουμε στην περίπτωση του αξιότιμου Πρωθυπουργού μας, ο οποίος, ανεξαρτήτως του τωρινού προσωπείου του, πρόπερσι στη ΔΕΘ μας άφησε άναυδους με την ουρανομήκη αλαζονεία του. Υποστηρίζοντας ότι η πίστη στην ισότητα των ανθρώπων είναι αυταπάτη. Γεγονός που εξηγεί και τη συμμετοχή του στον καλό υπόκοσμο των χρυσοκανθάρων της Μπίλντεμπεργκ.Που σημαίνει ότι ο ρατσισμός και οι κοινωνικές διακρίσεις είναι φυσική συνέπεια και όχι αποτέλεσμα διαστροφικών παραμορφώσεων. Και ότι πολύ κακώς ο απόστολος Παύλος διακηρύσσει την κατάργηση των οποιωνδήποτε διακρίσεων (Γαλάτας, Γ΄, 28). Όπως και οι Πατέρες της Εκκλησίας, που υποστηρίζουν την ισότητα των ανθρώπων.
Θεωρεί ο αξιότιμος πρωθυπουργός όλους αυτούς, που μιλούν περί ισότητας, εχθρούς της δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων του ανθρώπου. Και πως οι ποταμοί αίματος που χύθηκαν στους μακραίωνους αγώνες των ανθρώπων απέναντι στα καθεστώτα καταπίεσης και αδικίας ήταν ματαιοπονία και ουτοπία. Που, σε τελική ανάλυση, σημαίνει ότι οι άνθρωποι που σκέφτονται παρόμοια, δεν θέλουν να καταλάβουν ότι η ισότητα των πολιτών αποτελεί ακριβώς πρωταρχική προτεραιότητα για την αληθινή δημοκρατία.
Κι ύστερα υπάρχει ένα μέρος του λαού, που πιστεύει ότι κάποιοι τέτοιοι ηγέτες μπορούν να μας σώσουν και σύρονται τυφλά όπισθέν τους. Αντί να ενεργοποιήσουν το περιεχόμενο της κρανιακής τους κάψας και να κατανοήσουν ότι σωτηρία με πίστη στην ανισότητα είναι a priori αδύνατη…
Εξάλλου δεν μπορεί να υπάρξει μέτρο σύγκρισης ανάμεσα στο ζωικό βασίλειο και την ανθρώπινη κοινωνία. Δεδομένου ότι το ζωικό περιβάλλον προϋποθέτει τα ένστικτα, ενώ η ανθρώπινη κοινωνία έχει ηθικά κριτήρια. Γι’ αυτό κάνουμε μεγάλο λάθος , όταν μιλάμε για κτηνωδία και θηριωδία των ανθρώπων. Γιατί τα κτήνη και τα θηρία είναι προικισμένα από τη φύση τους να συμπεριφέρονται με τον τρόπο, που συμπεριφέρονται. Και τα προσβάλλουμε, όταν τα παρομοιάζουμε με κάποιους ανθρώπους, που δείχνουν, όχι απλά παρόμοια αλλά ασύγκριτα χειρότερη συμπεριφορά.
Δεδομένου ότι ο άνθρωπος έχει ασύγκριτα μεγαλύτερες δυνατότητες απ’ τα οποιαδήποτε θηρία και κτήνη. Τα οποία μπορεί να είναι επικίνδυνα μόνο στα πλαίσια εξοικονόμησης της τροφής τους. Ενώ, όταν είναι χορτασμένα, είναι ακίνδυνα. Άντε όμως να χορτάσεις τις καρδιές των άπληστων ανθρώπων. Όταν κάποιοι αρπάζουν και την τελευταία μπουκιά απ’ το στόμα εκατομμυρίων ανθρώπων, για να δημιουργήσουν εξωφρενικά πλούτη. Ή εκείνων, που έχουν σαν όνειρό τους την κατάκτηση όσο γίνεται περισσοτέρων ανθρώπων ή και ολάκερης της ανθρωπότητας, προκειμένου να επιβάλουν τον σατανικό ετσιθελισμό τους. Και ύστερα νομίζουν οι αφελείς οπαδοί τους ότι κάποιοι τέτοιοι άνθρωποι θα μπορούσαν να συγκινηθούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, για να λύσουν τα προβλήματά τους.
Όταν η μόνη εκδοχή και το μόνο περιθώριο που μας επιτρέπουν να δεχτούμε είναι ότι θα κάμουν όσο περισσότερο μπορούν κακό και στο λαό και στην πατρίδα. Που σημαίνει ότι ανάλογα με τα μέτρα, που εκείνοι χρησιμοποιούν για μας, πρέπει να είναι και τα δικά μας γι’ αυτούς αντίμετρα. Να μην συγκινούμαστε, δηλαδή, και παρασυρόμαστε απ’ απ’ τα οποιαδήποτε απατηλά προσωπεία και τις φρεσκαρισμένες φανφάρες τους. Ιδιαίτερα μάλιστα, όταν όχι μόνο με τις ουρανομήκεις ανοησίες που ξεφουρνίζουν μας προϊδεάζουν, αλλά και με τά έργα και τις ημέρες του προσωπικού και του οικογενειακού τους παρελθόντος μας προειδοποιούν…
Και ασφαλώς τα ίδια και χειρότερα ισχύουν, αν απ’ τους δικούς μας ανισόπεδους ρατσιστές περάσουμε στους διεθνείς αχαλίνωτους αμοραλιστές. Που υποτίθεται ότι κρατούν στα χέρια τους τις τύχες καθενός λαού και ολάκερης της ανθρωπότητας. Και οι οποίοι παρουσιάζονται ως ασυμβίβαστοι υπέρμαχοι των αθρωπίνων δικαιωμάτων. Καθώς δίνουν διαρκώς τις «αντιρατσιστικές» θεατρικές τους παραστάσεις και εξαπολύουν εναντίον των «τρομοκρατών» τους βρυχηθμούς και τους λεκτικούς κεραυνούς τους, προκειμένου να προετοιμάσουν το έδαφος για τους πολεμικούς κεραυνούς σε βάρος φτωχών λαών, που υποτίθεται ότι καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και όλο αυτό το ρεσιτάλ αλητείας και υποκρισίας αποσκοπεί στο να εξασφαλίζονται τερατώδη κέρδη στις πάσης φύσεως βιομηχανίες θανάτου.
Και βέβαια , πέραν των πολεμικών συρράξεων, δεν παραλείπουν ν’ ασκούν τρομοκρατία και με τη νομιμότητα, με την οποία δήθεν υποστηρίζουν τα δίκαια των λαών, ενώ στην πραγματικότητα υπονομεύουν κάθε έννοια δικαίου και δικαιωμάτων, και προωθούν της υποδούλωση και εξόντωσή τους.
Γιατί όλοι αυτοί οι πιστοί των ανισοτήτων δεν θέλουν να καταλάβουν κάτι πολύ απλό: Ότι, δηλαδή, «όλοι είναι ίσοι και οι μόνοι αληθινά κατώτεροι είναι αυτοί, που χωρίζουν τους ανθρώπους σε ανώτερους και κατώτερους»!…
Παπα-Ηλίας Υφαντής
ΥΠΕΡΒΑΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου