Μέ καημό καί πόνο πολύ γιά τόν χωρισμό τής Ηπείρου μας τόσα χρόνια στά 2 κομμάτια, λίγο από τό κοινό βίωμα ως παιδί σέ ορεινό χωριό τής Ηπείρου, αλλά μέ πολύ-πολύ ψυχικό πόνο γιά τήν υπερπροσπάθεια σπίλωσης τής εικόνας τού προσώπου του καί της ψυχής του… Επειδή αντιστάθηκε στό ρεύμα τού καιρού μας καί κράτησε ζωντανή τήν παράδοση τής πίστης καί του έθνους μας εντός του, κι ακόμη περισσότερο επειδή θέλησε καί έζησε τήν υπέρβαση τού »εγώ» του, γι αυτό μένω ανώνυμη… μέ τήν ευχή σας σ΄αυτό νά τού μοιάσω κι όχι από φόβο, καθώς αυτά πού γράφω τά πιστεύω!
Κωνσταντίνε, τό όνομά σου είναι πολύ αγαπημένο!
Φαίνεται πώς αγάπησες πολύ τόν Αγιό σου, τόν λαμπρό τής Ρωμιοσύνης Βασιλέα Μ. Κωνσταντίνο καί μιμητής του έγινες μέ τήν απλή καί ταπεινή βιωτή σου. Μέ τής ζωής σου τόν μαρτυρικό Σταυρό στήν σκλαβωμένη τήν πατρίδα άντεξες στής φτώχειας καί τής πίκρας τόν καημό, τής στέρησης τών αγαθών μέ σύγκριση τών ανέσεων τών δικών μας!!! Σέ κάθε μάχη σου μέ τόν αιώνιο εχθρό καί τόν δυνάστη τής σκλαβωμένης γής μας, εσύ, πάντα προέτασες τόν Σταυρό σου αντάμα μέ τήν γαλανόλευκη Σημαία τής Πατρίδας μας καί τής ψυχής σου τήν Πίστη στό »εν τούτω νίκα»!!! Αυτή η αληθινή σου Πίστη στόν Τριαδικό Θεό καί η αγάπη στήν Πατρίδα σέ έκανε ελεήμων, νά δίνεις στόν συνάνθρωπο απ΄ότι είχες θησαυρίσει στήν καρδιά σου κι από τό υστέρημά σου!
ΑΝΔΡΕΙΟΣ στάθηκες καί υπερασπίστηκες τίς »Θερμοπύλες», κι ας ήσουν μόνος, κι ας σέ κυκλώσαν οι εκατοντάδες μαύροι εχθροί σου καί οπλιμένοι ειδικοί φρουροί τών ισχυρών τής γής, τού σκότους καί τού ψεύδους… Τής καρδιάς σου τό πιό πολύτιμο, πού ήταν ο Σταυρός πού φορούσες στό λαιμό σου, εφρόντισες μέ γρήγορη »σπουδή» νά αφήσεις ως φυλακτό ακριβό καί ενθύμιο τής θυσίας σου στήν πονεμένη μάνα σου, νά μην τόν μαγαρίσει ο εχθρός σου…!!! Τό μονοπάτι πού οδηγεί στόν Ουρανό περπάτησες μέ σιγουριά, όχι μέ φόβο, γιατί πρός τόν Χριστό έστρεψες τό βλέμμα σου μόνο… Αχ!… αυτό τό καθαρό τό βλέμμα σου τρυπάει τήν ψυχή μου…!!!… κι αφού ανοίξανε τής ψυχής οι οφθαλμοί σου, αντίκρυσες τό Ουράνιο Φώς, τής αιώνιας Πατρίδας!!!… αντίκρυσες τό πρόσωπο της Μάνας Παναγίας!!! Τής Αγίας Σκέπης μας, τήν δόξαν τής Δέσποινάς μας καί Κυρίας Θεοτόκου τήν χάριν της αντίκρυσες νά σκεπάζει όλη τήν πλάση… Τά χέρια σου τότε άπλωσες κι έγινες τώρα… Σταυρός, εσύ ο ίδιος!!!
Όλος φώς, όλος χάρη, όλος αγάπη, άνοιξες τήν αγκάλη σου κι αγκάλιασες γιά τελευταία φορά εχθρούς καί φίλους καί τήν πονεμένη σου Πατρίδα από άκρη σέ άκρη κι η φωνή σου αντίλαλος έγινε σ΄ όλη τήν οικουμένη. Στήν γή τήν Ελληνική δέν παραδίδω τήν Σημαία!!! Λευτεριά στήν Βόρειο Ήπειρο!!! Ποιός θά τό πίστευε;… υπάρχει Έλληνας σήμερα σάν τον Παύλο Μελά;;;.. καί σάν τό Γερμανό Καραβαγγέλη;;;
Ω ναί! Ναί υπάρχει, γι αυτό, από σήμερα Κωνσταντίνε έγινες αδελφός μου!!! Τί κι αν θανατώσαν τό σώμα σου οι διώκτες, ποτέ δέν θά μπορέσουν νά νικήσουν, κι ούτε κάν νά αναμετρηθούν μέ τήν δύναμη τής θυσίας σου πού σού έδωσε ο Τριαδικός Θεός μας!!! Γι αυτό έχει τόσο φώς καί χάρη Κωνσταντίνε μου τό πρόσωπό σου! Δέν μοιάζει λένε μέ νεκρού, μά μέ αγγέλου, φώς αναβλύζει καί χαρά καί ανδρειοσύνη!!! Τώρα γιά πάντα είσαι ελεύθερος αληθινά κι ανήκεις στήν χορεία τών μαρτύρων τού Έθνους μας κι ας σέ πήραν ως τρόπαιο οι αντίχριστοι κι ανίσχυροι εκτελεστές σου, οι διψασμένοι γιά αίμα από φόβο σέ κρατήσαν, μήπως φοβούνται τήν Ανάσταση;;;… δέν μάς τό είπαν… σέ τρέμουν ακόμη καί νεκρό, τήν ανδρεία σου δέν τήν αντέχουν οι δειλοί, ούτε τήν χάρη πού σέ κάλυψε αντέχουν, δέν τήν καταλαβαίνουν!
Μάρτυρας στήν εορτή τής Αγίας Σκέπης, ανήμερα τήν 28 η Οκτωβρίου πότισες, τήν αγιασμένη γή απ΄τό αίμα τών αγίων καί ηρώων μας του ΄40, κι εσύ αδελφέ μου μέ τό δικό σου αίμα αυτό δέν τό ξεχνούμε !
Έγινε η αφύπνιση τών »παληκαριών Ελλήνων» τού Αγίου Παϊσίου καί άξιων συνεχιστών σου! Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση γιά νά φανερωθεί η αλήθεια καί νά ξεχωρίσει από τήν διαστροφή καί από τήν κάθε πλάνη.
Καλό Παράδεισο αδελφέ μου!
Πηγή Κατάνυξις
ΑΒΕΡΩΦ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου