Η πρώτη σκηνή που μου έρχεται στο μυαλό από τη σύμπραξη Τσίπρα-Καμμένου είναι το σύριγμα (σύριζα) από τις σειρήνες του καιόμενου πλοίου της ΑΝΕΚ (ΑΝΕΛ) μεσοπέλαγα.
Το «Ελλάς Ατλάντικ» εκπέμπει SOS. Το «μεθυσμένο καράβι» (του Ρεμπώ), μέσα από τη θολούρα και την ομίχλη που αποπνέουν τα νταούλια, οι ζουρνάδες και οι χοροί των πανηγυρισμών των λοστρόμων και των μούτσων στο κατάστρωμα του πλοίου, βγάζει καπνούς. Κι όπως οι ανεμοριπές τούς παρασύρουν στιγμιαία μακριά, ο καπετάνιος έντρομος αντικρίζει μπροστά του το επερχόμενο ψυχρό και απειλητικό παγόβουνο «Ευρώπη».
Ο καπετάνιος, νέος ωραίος και άθεος, πέφτει στα γόνατα και σταυροκοπιέται, προσκυνάει τις εικόνες του Πάπα και του Αρχιεπίσκοπου, επικαλείται τον όσιο Ευφραίμ του Αγίου Όρους, αμολάει περιστέρια από την καιόμενη κιβωτό του Νώε περιμένοντας να δει αν θα γυρίσουν πίσω (για να τον κουτσουλιώσουν), κι εκεί που πάει να χαθεί ο έλεγχος, ο στιβαρός και ευτραφής ύπαρχος του πλοίου ακουμπά επάνω στον ώμο του το βαρύ (από το πάχος) χέρι του, τον σηκώνει όρθιο και κοιτώντας τον αυστηρά στα μάτια, τού λέει με την στεντόρεια παιδική φωνή του: «Αλέξη ξεκόλλα».
Ο πολιτικός σουρεαλισμός στο απόγειό του. Η Ραχήλ αρχίζει να τυπώνει πέτσινα χιλιάρικα καθώς ο Βαρουφ-Άκης απευθυνόμενος προς ημάς τους ναυαγούς, μάς κουνάει το χέρι του τονίζοντας με στόμφο καουμπόϋ από την άγρια Δύση: «ή θα νικήσουμε ή θα πεθάνετε∙ έτσι κι αλλιώς, αν είναι να πεθάνετε για την Ελλάδα, θεία είναι η δάφνη, μια φορά κανείς πεθαίνει». Μετά μπαίνει πρώτος στο πρώτο σούπερ πούμα που προστρέχει να μας διασώσει και φεύγει για την Αμερική. Εμείς μένουμε στο κατάστρωμα με τον Χαϊκάλη.
Εν τω μεταξύ αποφυλακίζονται εσπευσμένα οι «πυρήνες της φωτιάς» οι οποίοι λόγω ειδικότητος ξέρουν καλά από φωτιές, αλλά λόγω έξεως αντί να τις σβήσουν βάζουν κι άλλες. Αμέσως μετά εντάσσονται στα ΜΑΤ για να προστατεύουν τους μετανάστες από τις διώξεις της αστυνομίας, ενώ στις φυλακές η Χρυσή Αυγή πανηγυρίζει γιατί τους ξεφορτώθηκε από εκεί, κι έτσι επιτυγχάνει τον στόχο της διασφαλίζοντας την τρίτη θέση (μετά τον Βλαστό που έχει την πρώτη, και τον Στεφανάκο την δεύτερη).
Η φωτιά στο πλοίο έχει φουντώσει για τα καλά. Εμφανίζεται ο Τσίπρας να υπερίπταται με το ελικόπτερο επάνω από το καιόμενο πλοίο. Ο Καμμένος δεν ήταν μέσα γιατί ήτανε βαρύς και ογκώδης και δεν χωρούσε, αλλά στέλνει μήνυμα σε μας τους ναυαγούς που το διαβάζει ο Τσίπρας με ντουντούκα, στο οποίο λέει ότι συμφωνεί πως το μνημόνιο θα πρέπει να καεί, πράγμα που πράττει ο Τσίπρας ρίχνοντάς το από το ελικόπτερο στις φλόγες του πλοίου. Μετά φωνάζει με την ντουντούκα ότι θα στείλει το ποτάμι να σβήσει την φωτιά γιατί αυτός επείγεται να συναντήσει την Μέρκελ στην Γερμανία.
Η Μέρκελ γίνεται άνω ποταμών γιατί ο Τσίπρας βγάζει γλώσσα και επειδή καθώς τον περίμενε είχε δει και ένα σχετικό ελληνικό βιντεάκι του Γιώργου Παπαδάκη, τον οποίο παρακολουθεί κάθε πρωί στον Αντένα, τα νεύρα της έχουν τεντωθεί επικίνδυνα. Μόλις τον βλέπει, τον χαστουκίζει άγρια. Ο Τσίπρας επιστρέφει και αρχίζει να χαστουκίζει τους ναυαγούς οι οποίοι στρέφονται πλέον μαζικά προς τον Λεβέντη, τον Γκλέτσο και τον Παπανικόλα και τους εκλιπαρούν να τους σώσουν από το φλεγόμενο «Ελλάς Ατλάντικ» και τις καρπαζιές που τρώνε από τον Τσίπρα και τον συγκυβερνήτη του. Τον Καρατζαφέρη τον αποφεύγουν γιατί έχει ήδη προσπεράσει τον ατλαντικό και είναι πλέον υπεράκτιος.
Τα πράγματα αρχίζουν να αγριεύουν και ευτυχώς που ο Καμμένος θυμάται ότι όταν ήτανε πιο μικρός είχε διαβάσει σε κάτι ψυχωφελή βιβλία ένα κόλπο που κάνανε οι κομμουνιστές με τους Γερμανούς, γι’ αυτό του λέει να μην βρίζει τον Στάλιν, γιατί αυτός το είχε κάνει, πέραν του ότι θα χαροποιούσε έτσι τον Κουτσούμπα και τους κουκουέδες του για να τους αδρανοποιήσει (υποψιασμένος ο «καμμένος» από τη φωτιά, φυσάει και το γιαούρτι). Του λέει λοιπόν πως ο Στάλιν είχε συμμαχήσει με τον Χίτλερ, με το σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ, και παρά το ότι αυτό ήταν που επέτρεψε στον Χίτλερ να έχει τις επιτυχίες που είχε στα δύο πρώτα χρόνια του δεύτερου παγκόσμιου πόλεμου, κανείς δεν το θυμάται σήμερα, και όλοι βρίζουν τους ναζιστές και υμνούν τους αρχικούς συμμάχους τους, τους κομμουνιστές της σοβιετίας.
Μάλιστα, επειδή εμείς έχουμε μεγάλη πείρα σε βόμβες μολότωφ, τού προτείνει να το ονομάσουνε σύμφωνο Μολότωφ-Κάμμεντροπ για να τους μπερδέψει όλους με την ελληνική πρωτοτυπία του όρου, και να αποκομίσει κι αυτός κάποια δόξα από την ονοματοθεσία του, αν και το «ντροπ», τον προβληματίζει λίγο, γιατί θυμίζει «ντροπή», αλλά παρηγορείται με την σκέψη ότι «ποιος την έχασε για να την βρω εγώ»; Ο Τσίπρας τρίβει τα χέρια του που έχει έναν τόσο μορφωμένο συνεταίρο και τον «ξεκολλάει» από τα δύσκολα και τις λάσπες των λαφαζανιστών αντιπάλων του, κι έτσι «οι Γερμανοί ξανάρχονται»!!! Η Μέρκελ ακούγεται να φωνάζει προς την «ελληνική κουζίνα» που γίνονται τα μαγειρέματα: «Αλέξη, τά ’πλυνες τα πιάτα;», «κυρία, κυρία, τά ’σπασε η γάτα» απαντά θορυβημένος ο μικρός Αλέξης, καθώς ο μικρός Νικόλας χαμογελά πονηρά απ’ το κελί του, φωνάζοντας στην Μέρκελ: «Ζήτω η Νίκη»!!!
Ο λαός κλαίει από εθνική συγκίνηση, καθώς άρματα μάχης παρελαύνουν ανά τας οδούς και αγυιάς του κλεινού άστεως υπό τον ήχο του μελιστάλακτου κλασικού άσματος: «Αυτό που ακούτε, συνέβη στην Αθήνα»!!! Ο λαός ανεμίζει ελληνικές σημαίες, καθώς ο κάθε κατεργάρης κάθεται στον πάγκο του, ενώ ο Γαβράς, που είχε αναλάβει να σκηνοθετήσει την ταινία, γράφει:
ΤΕΛΟΣ
Χρίστος Γούδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου