- Κι αν σου κάτσει;
- Η καλή ή η κακή Αφέντη;
- Η καλή βεβαίως γραμματικέ της κακιάς ώρας... η κακή από που να μου κάτσει; Απ’ αυτούς τους βρωμιάρηδες εκεί κάτω; Την πλέμπα; Άλλωστε λέγε λέγε στο τέλος κάτι μένει, έτσι; Τους θολώνουμε το νου, τους προκαλούμε σύγχυση. Που να έχουν μυαλό για αντιδράσεις;
- Το λέγε λέγε πάντως σέρνεται κι απ’ τη μεριά τους Αφέντη... Τώρα,
σε ποιόν και τι θ’ απομείνει στο τέλος είναι ένα άλλο θέμα βεβαίως....
- Σημασία έχει να κλωτσήσουμε χρόνο... σωστά καλαμαρά; Να σύρουμε αλλού την προσοχή μωρέ... Να σπάσουμε τον τσαμπουκά σε μερικούς επιπροσθέτως... που γίνονται ενοχλητικοί σαν μύγα με τη μανία τους να τα σκαλίζουν...
- Και να παραδειγματίσουμε άλλους μην και ξεθαρέψουν και αποτολμήσουν τίποτα... έτσι Αφέντη;
- Ακριβώς... κι όσο γι’ αυτούς τους χλεμπονιάρηδες εκεί κάτω, τούτο μόνο τους λέω και θα τους το φωνάζω ξανά και ξανά:
Λουφάξτε όλοι... άιντε, λαρώστε θρασίμια... όλοι και το κεφάλι
χαμηλά...
Κοίτα χαμηλά Αγιάννη... Πιο χαμηλά Λόλα... σκύψε βρωμερό
δουλικό που τολμάς να σηκώνεις μάτι προς τα πάνω... χαμένε κουρελορέμπελε... το
ίδιο κάνει όπως κι αν σας αποκαλέσει κανείς... Το ίδιο θλιβερό κουφάρι
φέρετε... ή μήπως τ’ απολησμονήσατε;
- Εμ’ γι’ αυτό κι εσύ Αφέντη φροντίζεις να τους τα ξαναθυμίζεις κάθε τρεις και λίγο... Σωστά; Κάθε φορά που θ’ αποκοτάει ο νους τους να λοξέψει προς σκοτεινές κι ακατονόμαστες ρούγες, εσύ θά’ σαι κει να τους καμουτσικίζεις και να τους σαλαγάς σα’ δώθε, στα γνωστά κι ελεγχόμενα βοσκοτόπια... του υποταγμένου νου και της ακίνδυνης συνήθειας...
Και ω, πόσο μαθημένος είσαι να τους σκιάζεις με μια φωνή..
- Έτσι μπράβο, γλύψε με γραμματικέ μου, όπως μόνον εσύ ξέρεις... Να δίνεις το καλό παράδειγμα ωρέ. Και ναι ρε, όλοι εσείς εκεί κάτω.... βόδια και γελάδια αρώγιαγα είστε, εξόν κι αν προτιμάτε το πρόβατα... το κατσίκια ξεχάστε το, αυτά έχουν και κάτι ατίθασο μέσα τους, οπότε δεν μας κάνουν...
- Αλλά ξέρεις κι από προτροπές Αφέντη, ναιαι, ναι....
- Γλοιώδη γραμματικέ μου, έτσι μπράβο, ξέρεις καλά το ρόλο σου ζαγάρι... όσο για σάς εκεί κάτω, απλά κοιτάξτε γύρω σας πόσοι προβιβασμοί σας περιμένουν αν είστε καλά γιουσουφάκια... χανουμάκια... τσογλάνια του οντά... ευνούχοι πρόθυμοι του κερατά...
Τηράξτε μόνο τα ιδιωτικά σκυλιά μου, τους μαντροφύλακες
ολόγυρά σας... πόση ισχύ και καλοπέραση αποπνέουν... και πόσο φόβο φυσάνε οι
ματωμένες μουσούδες τους πάνω σας...
Κοιτάξτε το γουρούνι τον επιστάτη σας.... κτηνώδης και
καλοθρεμμένος, ε; και με τι πανώριο ύφος σας γυροφέρνει, να δει ποιόν θα
«κόψει» για «μεσημεριανό» των αφεντάδων...
Ή το κοράκι, τον παντεπόπτη σας...
Ή την ύαινα και το όρνιο που καραδοκούν να ξαμολυθούν πάνω
σε όποιον απο σας τολμήσει ν’ αντιδράσει ή να λακίσει απ’ το κοπάδι... για ν’
αναλάβουν έπειτα οι κυνηγοί οι μαντροφύλακές σας...
- Ακούστε τον Αφέντη σας σκλάβοι... Βλέπετε τι μεγάλη ψυχή έχει και να τού’ χετε ευγνωμοσύνη που σας αφήνει να φιλάτε τα πόδια του... Τι κρίμα που οι πιο πολλοί από εσάς όμως προορίζονται για την τροφική αλυσίδα του αφέντη... χαχαχα...
Μπριζόλες και φιλέτα και κιμάδες και κιλότα και σπάλες και
παϊδάκια, πανδαισία γεύσεων για τους καλότυχους ηγέτες σας... μα και για σας
τύχη μεγάλη... χαχαχα...
Φρεσκαριστείτε λοιπόν και στηθείτε στο γουρούνι... να σας
«δοκιμάσει»... να δει «τι πιάνετε»... κι αν αξίζετε να πάτε «ρεγάλο» στη βραδιά
τ’ Αφέντη... τιμή σας θα’ ναι να επιλεγείτε για «μενού» της ημέρας... χαχαχα... σας
άρεσε βρε η παρομοίωσή μου; Κανείς βεβαίως δεν θα φάει το σιχαμένο κρέας
σας...αλλά το ... «πιάσατε το νόημα» ωρέ, έτσι;
Άιντε, παράδειγμα κιόλας να γενείτε στο επίλοιπο κοπάδι μην
και αποτολμήσει κανείς καμία κουτουράδα... να κατέχει για, πόσο κοφτερό είναι το
λεπίδι που τον προσμένει... αλλά και πόσο μυτερά είναι τα βρώμικα δόντια, τα σιχαμερά
νύχια και τα γεμάτα σάπιες σάρκες ράμφη των φυλάκων γύρω σας...
Θα μου πείτε, αφού τον σκλάβο τον περιμένει που τον
περιμένει το λεπίδι, γιατί να μην αποτολμήσει τη δραπέτευση;
Ααα, χα... λοιπόν, το καλύτερό μου... βρωμερά ζουλάπια διαλέξτε
θάνατο.... αν παραμείνετε να παριστάνετε το... «κρέας» του αφεντικού, όταν πια
δεν θα περνάει η μπογιά σας ή θα σας προδώσουν οι δυνάμεις σας και θα είστε
άχρηστοι για οτιδήποτε, τότε σας περιμένει μια ωραία σφαίρα στο κούτελο ή στον
αυχένα, ανάλογα... ή μια εξαίσια νάρκωση... ή και ένα γρήγορο λεπίδι στην
καρωτίδα... δεν θα καταλάβετε λοιπόν τίποτα για πότε θα περάσετε πέρα στο
σκοτάδι...
... αυτή θα είναι η ανταμοιβή σας που εν ζωή ήσασταν καλοί
και υπάκουοι στον Αφέντη...
... αν όμως σας καταδιώξουν οι «φύλακες», όντες δραπέτες,
τότε σας περιμένει φριχτός θάνατος και ξέσκισμα από τα νύχια και τα δόντια
τους....
... πως σας φαίνεται αυτό τώρα;
- Ε, δεν κάνει καμία διαφορά...
- Βεβαίως και κάνει διαφορά αυθάδη δούλε... στην μια περίπτωση ο θάνατος είναι οδυνηρός... πολύ οδυνηρός...
- Ναι, αλλά το αντίτιμο αξίζει τον κόπο... η Ελευθερία...
- Αν τα καταφέρεις κουρελορέμπελε...
- Ξέρεις και κάποιοι άλλοι έλεγαν κάποιους άλλους έτσι κάποτε... κουρελήδες ρέμπελους... «τσόλια» για την ακρίβεια τους έλεγαν στην γλώσσα τους....
- Και;
- Και η Ιστορία τους συγκράτησε ως «Τσολιάδες»... φοβού τους εξαγριωμένους σκλάβους που δεν έχουν τίποτε άλλο να χάσουνε σιχαμερό καθίκι μπιστικό τ’ αφεντικού...
- Χα!... Ποιός τόλμησε να μιλήσει έτσι στο αρχιμαντρόσκυλό μου; η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, έτσι χαμένε; Κι όμως, εγώ θα σε πηδάω κι εσύ θα μου δίνεις πάντα συγχωροχάρτι και θα μου ξαναστήνεσαι...
Πονάτε αφόρητα αλλά πάρτε το απόφαση ότι δεν γίνεται
αλλιώς... έτσι είναι η ζωή... έτσι ήταν πάντα κι έτσι θα παραμείνει... εγώ πίσω
σου κι εσύ μπροστά μου να μου σκύβεις και να μου προσφέρεις τα κάλη σου ζαγάρι...
Εσύ να πληρώνεις για τα πάντα...
Πως να πιάσεις μωρέ τον προνομιούχο όπως τον λέτε; Ε;
Τον «οφσορίστα»;
Τον «μεγιστάνα»;
Το λαμόγιο; Τον Γάτο; τον Επιτήδειο; Τον Μπιστικό; Τον
δικτυωμένο; Τον κουμπάρο; Τον Βαρόνο και τους βαρονέτους; Τα τζάκια; Την ελίτ;
Αυτόν που έχει και πληρώνει στρατιές ακριβών επιτελείων από δικηγόρους,
συμβούλους και λογιστές; Τον διεφθαρμένο ισχυρό; Τον κλακαδόρο; Τον Νονό; Τον
Μιζαδόρο; Τον «Μεσάζοντα»; Τον «κρυφό κύκλο»; Το Μυστικό Κέντρο; Τις κλίκες;
Τις Παράγκες και τα Κονέ; Τον... τον .... τον ..... είδες μωρέ πόσα ονόματα του
έχει δώσει η μυθολογία που εσείς οι ίδιοι του φτιάξατε; Τον ζηλεύετε, έτσι
τομαράκο; Θα θέλατε να είστε εσείς στη θέση του κι επειδή δεν είστε, αγριεύεστε
και φουρτουνιάζετε, έτσι; Ξέρετε πως όλο το σύστημα υποτάσσεται στην ισχύ του
γι’ αυτό και το βουλώνετε και υποτάσσεστε κι εσείς, έτσι;
Γι’ αυτό σου λέω καλή μου Πολιτάκο... δεν γίνεται να τον
πιάσω και ούτε θέλω να τον κάνω εχθρό μου... αλλιώς, δεν θα με ξαναβάλουν εδώ
ψηλά για ηγέτη της Μάντρας... τάχα μου αναδειχθέντα από τα σπλάχνα
σας... χαχαχα.... το καλύτερο ανέκδοτο ήταν πάντα αυτό... γι’ αυτό και θα μου
κάτσεις ξανά και ξανά...
Πάρ’ το απόφαση πως εσύ θα την πληρώσεις πάλι και πάλι και
πάλι..
Άλλωστε τα θέλει ο κώλος σου, έτσι; Κάνεις πως δεν θέλεις αλλά
το τραβάει ο οργανισμός σου...
Από τη μια γκρινιάζεις τάχαμου και λες 4 εκατομμύρια
φτωχολογιά και 2 εκατομμύρια άνεργοι και πως δε γουστάρεις άλλο βιασμό κι από
την άλλη δεν σας βλέπω κιόλας να ξεσηκώνεστε... Κοίτα ρε θρασύδειλο ζαγάρι πόσοι
είστε εδώ μέσα στον σταύλο... μυριάδες... κι εγώ είμαι μόνος μου, μ’ αυτούς τους
λιγοστούς φύλακες... το ίδιο και παραδίπλα, στην άλλη μάντρα... και στην άλλη... κι
εσείς δεν κάνετε άλλο από το να σκύβετε όποτε και ότι κι αν σας απαιτούμε.... ποιός
σας φταίει λοιπόν ωρέ που σας ξεσκίζω;
Κάνω λάθος καλή μου; Έλα λοιπόν, άντε στα τέσσερα πάλι... γιατί
μ’ έφτιαξε η κουβεντούλα μας... η απόλυτη εξουσία είναι το καλύτερο αφροδισιακό
ξέρεις... και που είσαι; Φώναζε, ούρλιαξε και διαμαρτυρήσου ελεύθερα... με
φτιάχνει να σε νοιώθω ανήμπορο να σφαδάζεις από πόνους.... χαχαχα.... γι’ αυτό
και σας αφήνω να σκούζετε ολημερίς... οι φωνές σας και η οδύνη σας, το ανήμπορο
μίσος σας και ο απύθμενος φόβος σας είναι η απόδειξη της κυριαρχίας μου πάνω
σας...
... και το καλύτερο διεγερτικό... να σας κάνω τα πιο απίστευτα
πράγματα κι όμως εσείς να σκύβετε και να στήνεστε υποτακτικά.... σαν τους
μπαμπουΐνους ατόφιοι μωρέ... λες και δεν εξελιχθήκατε ποτέ ούτε πόντο τόσες
χιλιάδες χρόνια... δειλά γιουσουφάκια μου....
Γιώργος Ανεστόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου