1821 – 2013 Πανάκριβη 'πολυτέλεια η ‘λησμονιά!...’ Του καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου.

Την ερχόμενη Δευτέρα 25η Μαρτίου 2013 οι απανταχού της γης Έλληνες καλούμαστε, για μια ακόμη φορά, να αποτίσουμε τον πρέποντα φόρο τιμής στους αγωνιστές της ΕΘΝΙΚΗΣ Επανάστασης του 1821. 

Υπενθυμίζω στους φίλους και φίλες αναγνώστες του blog τα 4 γνώριμα στο Έθνος των Ελλήνων χαρακτηριστικά, Ανδρεία, Αυτοθυσία, Διχασμό και Διχόνοια, που αφορούν στη διαχρονική σημασία της κοινωνικής ψυχολογίας επώνυμων ηγετών και ανώνυμων, αλλά όχι λιγότερο γενναίων, αγωνιστών στους χρόνους της Επανάστασης…

Από τότε μέχρι σήμερα κάθε φορά που λησμονήσουμε τα διδάγματα της εθνικής μας  ιστορίας δυστυχώς ξαναζήσαμε  οδυνηρά τα αιώνια πάθη και  μίση και τα πληρώσαμε με  βαρύ φόρο αίματος και αλληλοσπαραγμών.

Το έγραψε με πικρό  λυρισμό ο εθνικός μας ποιητής: 

«η διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η  δολερή
καθενός χαμογελάει πάρτο λέγοντας και σύ
Κειό το σκήπτρο που σας δείχνει έχει αλήθεια ωραία θωριά
Μην το πιάστε γιατί ρίχνει εισέ δάκρυα θλιβερά...» 

Ποιος άλλος λαός στον πλανήτη έχει να επιδείξει συμπυκνωμένη μέσα σε τόσο μικρά χρονικά περιθώρια τέτοιες πράξεις ηρωισμού, ανδρείας και αυτοθυσίας όση οι Έλληνες με Αρκάδι, Κάσο, Ζάλογγο, Αραπίτσα, Χίο, Ψαρά και άλλα τόσα;

Ποιό άλλο εθνικό-απελευθερωτικό κίνημα είδε τους πρωταγωνιστές του να πέφτουν στα πεδία της μάχης μαζί με τους αφανείς αγωνιστές τους χωρίς να περιμένουν να «εισπράξουν» την επιβράβευση του αγώνα τους μετά τη δικαίωσή του και την επικράτηση της Επανάστασης;

Από τις πρώτες μέρες του ξεσηκωμού φάνηκε ότι ο δρόμος για τη λευτεριά θα ήταν βαμμένος με αίμα, πόνο και δάκρυα. Από τη σφαγή του «Ιερού Λόχου» στη Μολδοβλαχία μέχρι την προδοσία του Υψηλάντη, από τη θυσία του Γεωργάκη Ολύμπιου στον πνιγμό του Καρπενησιώτη στον Προύθο, από τον ανασκολοπισμό του Θανάση Διάκου, στη σφαγή του επισκόπου Σάλωνων Ησαϊα!

Στη Νάουσα ο Ζώτος βάζει μπουρλότο στο μπαρούτι  και γίνεται κομμάτια, ο Μάρκος  Μπότσαρης πέφτει στο κεφαλόβρυσο  του Καρπενησίου, ο Παπαφλέσσας  θανατώνεται στο Μανιάκι, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος αφήνει την τελευταία του πνοή στον ιερό λόφο της Ακρόπολης όπου πέφτει και ο Γιώργος Καραϊσκάκης.

Παραδείγματα σαν τα παραπάνω είναι μικρά μόνο  δείγματα ανδρείας και αυτοθυσίας  που μας καλούν να σκύψουμε  ευλαβικά πάνω στα ιστορικά κείμενα και χωρίς φόβο και πάθος να αναπλάσουμε τα διδακτικά παραδείγματα εκείνων των ανδρών και γυναικών. 

Είναι πολύ δύσκολη αυτή η εποχή των δικών μας ‘ακαριαίων’ ΝΑΙ στα ΜΝΗΜΟΝΙΑ και του ‘απρόβλεπτου’ ΟΧΙ των Κυπρίων που περνάνε δύσκολες αλλά περήφανες ώρες. Εκείνοι υποχρεώνουν τους μεγάλους να βλέπουν με δέος και σεβασμό το ΟΧΙ της Κύπρου ενώ εμείς περιμένουμε να δούμε πότε θα τιμωρηθούν οι κλέφτες και μαζί τους οι άσχετοι διαχειριστές του εθνικού μας πλούτου, οι επίορκοι πολιτικοί, οι ανεύθυνοι δημόσιοι λειτουργοί, κάποιοι αργυρώνητοι δημοσιογράφοι… Εμείς μείναμε άφωνοι με το δεύτερο ΟΧΙ της Κύπρου μετά από εκείνο το ιστορικό ΟΧΙ του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου στο σχέδιο Ανάν… Καθηλωμένοι άνδρες και γυναίκες μπροστά στις οθόνες της εθνικής μας τηλετύφλωσης αποχαύνωσης, και αποβλάκωσης.

Πιστεύω ότι μόνο εάν  ψηλαφίσουμε ως σύγχρονοι άπιστοι Θωμάδες «τους τύπους των ήλων»  επί του σώματος της μητέρας  μας Ελλάδας θα μπορέσουμε  να θυμηθούμε και να μάθουμε  για να μην... ξαναπάθουμε! 

Σύμφωνα με μια αξιοπρόσεκτη προσέγγιση ο αγώνας του 1821 μπορεί να διαιρεθεί σε τρείς σημαντικές  περιόδου:

Στην πρώτη περίοδο (1821 - 1825) κυριάρχησε ο ενθουσιασμός, απερίγραπτου μεγαλείου  πράξεις ανδρείας και αυτοθυσίας, βοήθεια από φιλέλληνες της Δύσης και Ανατολής και κόντεψε να χαθούν τα πάντα όταν ενεπλάκησαν σε εμφύλιο σπαραγμό Ρουμελιώτες και Μοραΐτες! 

Στη δεύτερη περίοδο (1825 - 1827) η Επανάσταση έφτασε στα πρόθυρα της καθολικής  κατάρρευσης όταν ο Αντιβασιλέας  της Αιγύπτου Μεχμέτ Αλί ήρθε να ενισχύσει το Σουλτάνο με χερσαίες και ναυτικές δυνάμεις έχοντας επικεφαλής τον γαμπρό του στρατηγό Ιμπραήμ. 

Στην Τρίτη περίοδο (1827 - 1829) με την επιλογή του Ιωάννη Καποδίστρια ως  πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας  με επταετή θητεία γεννήθηκε  το μικρό ελεύθερο ελληνικό Κράτος με σύνορα μέχρι τη Θεσσαλία και την Άρτα... 

Σκύβοντας σήμερα ευλαβικά πάνω από τις ιστορικές μνήμες εκείνων των  ανδρών και γυναικών και   εκείνων των ιστορικών γεγονότων  ας είμαστε βέβαιοι ότι θα  βρούμε αμέτρητα δείγματα ΑΝΔΡΕΙΑΣ και ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣ όπως θα βρούμε και αρνητές της απώλειας της ζωής τους για κάποιο θαμπό, απόμακρο ιδεώδες που δεν είχε για αυτούς άγγιγμα χειροπιαστό, άγγιγμα σαρκικό. 

Θα βρούμε ανεξίτηλα σημάδια, επίσης, διχασμού  και διχόνοιας όπως και σημάδια πράξεων έμπνευσης και ομόνοιας προερχόμενα όχι μόνο από Έλληνες αλλά και από κάθε εθνότητας φιλέλληνες. 

Και όλα αυτά γιατί τα παραπάνω 4 χαρακτηριστικά  της ανδρείας, της αυτοθυσίας  του διχασμού και της διχόνοιας  είναι κοινά γνωρίσματα του  ελληνισμού όπως και μέλη αναπόσπαστα από την συμβολική σάρκα του Έθνους ήταν και οι ηγέτες και αγωνιστές της Επανάστασης του 1821. 

Σίγουρα μπορούμε, κατόπιν εορτής, να επερωτήσουμε και άτομα και πράξεις και γεγονότα και φαινόμενα. Με την ίδια όμως σιγουριά μπορούμε να πούμε ότι φέτος, παραμονές 25ης Μαρτίου 2013, υπάρχουν ΣΑΦΕΙΣ κίνδυνοι ΔΙΧΑΣΜΟΥ και ΔΙΧΟΝΟΙΑΣ όπως υπάρχουν, δυστυχώς, εμφανέστατοι και οι εξ Ανατολών κίνδυνοι και τα εκ Δυσμών σε βάρος μας «οικονομικά παιχνίδια» ακριβώς επειδή οι πολιτικοί μας τους έδωσαν αυτό το δικαίωμα που καλούμαστε να πληρώσουμε ΟΛΟΙ... 

Υπάρχει η ΚΥΠΡΟΣ και όπως κοιτάζω γύρω μου διαπιστώνω ότι και σήμερα εποχή του άκρατου ατομικισμού, της επιδερμικότητας των διαπροσωπικών μας σχέσεων και της έλλειψης οραμάτων και αφοσίωσης σε ιδεώδη δεν έπαψαν να υπάρχουν ανάμεσά μας, στην  Ελλάδα της τρόικα και του ΔΝΤ, άνδρες γυναίκες και παιδιά που τρέχουν ΠΡΟΣ την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ την ίδια ώρα που λαοί και άτομα εγκλωβισμένοι στον ευδαιμονισμό της παραπαίουσας Ευρωπαϊκής και Παγκόσμιας Οικονομίας αποφεύγουν τις ευθύνες που συνεπάγεται η πραγμάτωση, η βίωση της Ελευθερίας... 

Στις δύσκολες αυτές μέρες για άτομα, οικογένειες, για το Έθνος, για την Κύπρο, σκύβοντας ευλαβικά πάνω από τις άγιες μνήμες επώνυμων ηγετών και αφανών αγωνιστών που ελλοχεύουν στο κοινό ελληνικό μας υποσυνείδητο επιτρέψτε μου να προτρέψω: 

Χαρείτε αδέλφια και αδελφές μου και μαζί εσείς τα παιδιά μας τη Μεγάλη διπλή του Ελληνικού Έθνους «γιορτή της  πίστης και της λευτεριάς...»

Ζήτω  η 25η Μαρτίου 1821 --- Ζήτω το Έθνος των  Ελλήνων!..

Share