Το θαυμαστό φαινόμενο της μεταστροφής χιλιάδων Αμερικανών στην Ορθοδοξία τα τελευταία 4-5 χρόνια, όχι μόνο δεν δείχνει κανένα σημάδι υποχώρησης, αλλά ολοένα εντείνεται και περισσότερο.
Όπως είχαμε αναδείξει σε προηγούμενο άρθρο, πλήθη νέων Αμερικανών ασπάζονται την Ορθοδοξία, ως απάντηση στην υπαρξιακή αγωνία τους όπου κάθε ιερή αξία δείχνει να καταρρέει. Όλες οι άλλες ψευδοεκκλησίες των ΗΠΑ δείχνουν σημάδια αποϊεροποίησης και βαθιάς παρακμής όσο απορροφούνται από το πανθρησκειακό στάτους και καταντούν περιγελάσματα του κόσμου, κενά από Θεό και ανήμπορα να αγγίξουν ψυχές.
Στον διαρκώς εντεινόμενο διπολισμό που παρουσιάζει η αμερικανική κοινωνία, οι – προδομένοι από τις προτεσταντικές εκκλησίες – συντηρητικοί, δείχνουν να γοητεύονται όλο και περισσότερο από την αρχαιότητα της Ορθοδοξίας, το αμετακίνητο πνεύμα της, τη βαθιά εκκλησιαστική ζωή της και την κραταιή στάση της απέναντι στη woke «θρησκεία». Φυσικά αναφερόμαστε στην ιεροκανονική πλευρά της Ορθοδοξίας και όχι στην παρασιτική δράση των οικουμενιστών εντός αυτής.
Οι «εκσυγχρονιστικοί» κύκλοι των ΗΠΑ που μεθοδικά κατάφεραν να εκφυλίσουν (περεταίρω) τις Προτεσταντικές «εκκλησίες» και να συνδέσουν τον σκληροπυρηνικό προτεσταντισμό με την ακροδεξιά, βλέπουν τώρα προβληματισμένοι την Ορθοδοξία να καλύπτει με εντυπωσιακούς ρυθμούς αυτό το πνευματικό χάσμα.
Το τρίπτυχο του πατριωτισμού, της κραταιάς θρησκείας και της παραδοσιοκρατίας είναι μια ενιαία αξία που βρίσκεται βαθιά ριζωμένη στο ιστορικό «DNA» του μέσου συντηρητικού Αμερικανού, ο οποίος αναζητά την αναπλήρωσή του όποτε νιώθει ότι διαταράσσεται αυτή η ισορροπία. Και σίγουρα η αμερικανική κοινωνία δεν έχει βιώσει στην ιστορία της χειρότερη μηδενιστική αλλοίωση των αξιών της, όση βιώνει τα τελευταία χρόνια.
Η εκλογή Τραμπ μπορεί να φρέναρε αρκετά αυτήν την παρακμή, αλλά σε καμία περίπτωση δεν την έχει εξαλείψει. Η woke κουλτούρα έχει μετατραπεί πλέον σε ένα άτυπο υπερ – κράτος που έχει εισχωρήσει στους αρμούς όλης – σχεδόν – της Δύσης και έχει παγιώσει σε μεγάλο βαθμό την επιρροή της. Τα υπερεθνικά κέντρα εξουσίας συνεχίζουν να επενδύουν κολοσσιαία ποσά για την προώθηση της woke «θρησκείας» και δεν πρόκειται να χαριστούν στις συντηρητικές δυνάμεις χωρίς ολοκληρωτικό πόλεμο, εντός και εκτός εισαγωγικών.
Ο Προτεσταντισμός κάποτε αποτελούσε τον πυρήνα του αμερικανικού πολιτισμού και (έστω και ως μισερό δόγμα) λειτουργούσε ως ρυθμιστικός παράγοντας στο κράτος των ΗΠΑ, στην πολιτική, την επιχειρηματικότητα, την εργασία, τους νόμους, τη δομή της κοινωνίας. Πλέον οι συντηρητικοί Αμερικανοί βλέπουν το κράτος τους να καταλαμβάνεται από υπερεθνικές ελίτ που υποσκάπτουν τον πατριωτισμό, το θρησκεύειν και κάθε παραδοσιακή αξία. Οι δε Προτεστάντες έχουν διασπαστεί σε πολυάριθμα θλιβερά μορφώματα που δεν μπορούν πια να εγγυηθούν καμία αντίσταση στην γκλομπαλιστική ατζέντα, αλλά ίσα – ίσα την υπηρετούν κιόλας.
Σε αυτή την υπαρξιακή ανησυχία να διατηρηθούν οι βασικές χριστιανικές αρχές, συνέβη ένα ξεχωριστό θαύμα. Μέσα στην ίδια τη βαβυλωνία της πληροφορίας που η Νέα Τάξη χρησιμοποιεί ως όπλο πολιτισμικής σύγχυσης, φύτρωσε ο σπόρος της ορθόδοξης διδασκαλίας. Ορθόδοξα ιστολόγια και podcast άρχισαν να εμφανίζονται καθημερινά στις ΗΠΑ, προσελκύοντας εκατομμύρια θεάσεων με τον κόσμο να διψά να μάθει τι ακριβώς ευαγγελίζεται αυτή η αρχαία Εκκλησία.
Μια Εκκλησία για την οποία δεκαετίες πίσω έσπειρε τους ευλογημένους σπόρους του ο Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας, ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς, ο ιερομόναχος Σεραφείμ Ρόουζ, ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς και άλλοι άοκνοι εργάτες της Ελληνικής, Ρωσικής και Σερβικής Εκκλησίας που φύτεψαν τον θείο λόγο στις ΗΠΑ, σε μια εποχή που η Ορθοδοξία ήταν ένα εξωτικό «παράδοξο» που άφηνε αδιάφορες τις πλατιές μάζες.
Ασπίδα απέναντι στη woke ατζέντα
Σε μια πιο κοσμική όψη του ζητήματος (που έχει κι αυτή όμως την ιδιαίτερη αξία της), η Ορθοδοξία δελεάζει πολλούς Αμερικανούς ως στάση ζωής που διαφυλάττει την αρρενωπότητα (και την υπεράσπιση των βιολογικών φύλων γενικότερα), ως αντιπρόταση στον ακραία πατριαρχικό μισογυνισμό του Ισλάμ, αλλά και ως άμυνα στην ομοφυλοφιλική παράκρουση της woke ατζέντας. Μπροστά στην κρίση ταυτότητας που έχει δημιουργήσει στην αμερικανική κοινωνία ο λυσσαλέος πόλεμος στη φυσιολογικότητα, η Ορθοδοξία λειτουργεί ως «άγκυρα» ανθρωπολογική τάξης. Προσφέρει μια δομημένη θεοκεντρική αποκάλυψη, σε μια εποχή που τα πάντα αποδομούνται.
Ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας των Αμερικανών, αλλά και η «νεανική» ηλικία του έθνους τους, τους κάνει πιο καταδεκτικούς στην αναζήτηση διαφορετικής πίστης. Η ιεραποστολή που γίνεται στο διαδίκτυο συνεχίζει να σημειώνει εντυπωσιακά ποσοστά απήχησης. Όλο και περισσότεροι Αμερικανοί εγκαταλείπουν το απατηλό δίπολο «δεξιάς – αριστεράς» και επικεντρώνονται στην πραγματική «κόψη» της εσχατολογικής εποχής μας: το αν θα είσαι υπέρ της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης ή ενάντια. Το αν είσαι πρόθυμος να ξεριζώσεις την κάθε ρίζα σου ή αν θέλεις να επιστρέψεις σε αυτές.
Η Αμερική έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο πεδίο με συγχυσμένες και θυμωμένες ψυχές, έτοιμες για ιεραποστολική παρηγοριά. Σε αυτό το χαοτικό τοπίο, η Ορθοδοξία ξεχωρίζει σαν ακλόνητος βράχος. Φυσικά σε μια κοινωνία που είναι παραδοσιακά αντι-σοβιετική και αντι-ρωσική, η μεταστροφή χιλιάδων Αμερικανών στην ίδια πίστη με τη Ρωσία, προκαλεί τεράστιο προβληματισμό στη νεοταξική πτέρυγα.
Εδώ προκύπτει μια τιτάνια σύγκρουση δύο διαφορετικών κόσμων. Από τη μία οι χαοτικές δυνάμεις του γκλομπαλισμού και από την άλλη οι συντηρητικοί που επιθυμούν την επαναχριστιανοποίηση των ΗΠΑ – γιατί όχι; – ακόμα και στις βάσεις της Ορθοδοξίας.
Δεν ξέρουμε πόση διάρκεια θα έχει αυτό το θαύμα και που θα οδηγήσει. Αυτό που ξέρουμε και μαρτυρούμε όμως, είναι το πώς η Ορθοδοξία κατορθώνει διαχρονικά να ανθίζει στα ερείπια αυτοκρατοριών, γιατί μόνο η Ορθοδοξία σώζει αληθινά τον κόσμο…
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου