Προς στιγμήν φάνηκε ότι ο Trump απεμπλάκη από τα μέτωπα της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής, τουλάχιστον μέχρι νεωτέρας. Ο μαξιμαλισμός των Ευρωπαίων και Ισραηλινών συμμάχων του όμως φαίνεται να τον επανεμπλέκει. Αυτή η 180 μοιρών στροφή φαίνεται να ακολουθείται και από άλλες παρόμοιες αλλαγές στη διεθνή οικονομική πολιτική του, που δεν συνάδουν ούτε με την προεκλογική ρητορική του, ούτε και με την νομοθετική του δραστηριότητα στις πρώτες 100 μέρες της θητείας του. Κάποιος μπορεί να υποθέσει ότι η πάροδος των πρώτων 100 αυτών ημερών μείωσε το πολιτικό του απόθεμα αλλά αυτή η εξήγηση δεν αρκεί για να δικαιολογήσει μια τέτοια εκ διαμέτρου αλλαγή της στάσης του στην άτεγκτη μέχρι τώρα αντιμετώπιση της παγκοσμιοποίησης. Ο κος Αδαλής εξέφρασε την υποψία ότι εκβιάστηκε με τη ζωή των αγαπημένων του, κάτι που δεν αποκλείεται και μάλλον συνηγόρησε στην απόφαση του να επανεμπλακεί εν όψει και των αδιεξόδων που αντιμετώπισε στην προοπτική έστω και μεσοπρόθεσμης ειρήνευσης των δύο ανοικτών μετώπων.
Ενώ η Ρωσία δεν πτοείται από τους λεονταρισμούς των δασμών και των βαλλιστικών πυραύλων, το Ισραήλ εμπλέκεται μετά παντός υποθετικού ή πραγματικού εχθρού και επί του προκειμένου βομβαρδίζει τον γενοκτόνο Τζολάνι και τους Τούρκους προαγωγούς του σε ένα μέτωπο που φαίνεται μάλλον να ανοίγει περαιτέρω παρά να κλείνει. Απ’ ότι φαίνεται ο τελικός στόχος του IDF δεν είναι η επικράτηση επί των αντιπάλων του αλλά η αμνήστευση του Νετανιάχου. Οι Χούθι συνεχίζουν να προκαλούν και, ελλείψη της προθέσεως χερσαίας εισβολής στην Υεμένη, η Δύση φαίνεται να χάνει τη διάθεσή της να διασφαλίσει τα στενά που έχουν γίνει πλέον ένα αποτρόπαιο για τη διεθνή ναυτιλία. Η κατάσταση προς το παρόν δεν επέχει κάποιον άμεσο κίνδυνο ώστε να εμπλακούν στρατιωτικά οι ΗΠΑ αλλά στην περιοχή ενεδρεύουν δρώντες όπως το Ιράν και η Χεζμπολάχ που γλείφουν τις πληγές τους και η επαμφοτερίζουσα Τουρκία που σύντομα θα κληθεί να επιλέξει πλευρά. Συνεπώς τα δύο μέτωπα δεν μπορούν να θεωρηθούν κλειστά και οι λεονταρισμοί του Trump δεν φαίνονται να αρκούν για ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Στα πλαίσια αυτά οι ΗΠΑ δεν μπορούν να εμπλακούν με όλες τις δυνάμεις τους στον Ειρηνικό καθώς θα πρέπει να κρατήσουν εφεδρείες για το Ευρωπαϊκό και Μεσανατολικό μέτωπο σε περίπτωση μαζικής ανάφλεξης.
Η Κίνα το γνωρίζει και ετοιμάζεται για την επόμενη κίνησή της. Μάλιστα είχαμε και την προεξαγγελτική παράθεση προσφάτως δια στόματος Λαβρόφ, ο οποίος πέραν από την καταδίκη του Ισραήλ ήταν ξεκάθαρος στην υποστήριξη της χώρας του στην επανένωση της Ταϊβάν με την ηπειρωτική Κίνα. Όπως φαίνεται, η Ρωσία κλιμακώνει την διπλωματική αντιπαράθεση και δείχνει ότι οι απειλές Trump την εντάσσουν βαθύτερα στους κόλπους της σκληρής αντιπάλου των ΗΠΑ στην Άπω Ανατολή.
Όμως θα έλθει η απόβαση στην Ταϊβάν; Άρχικά έχουμε την καλοκαιρινή περίοδο τυφώνων μέχρι τον Οκτώβριο στην περιοχή που δυσκολεύει τις ναυτικές και χερσαίες επιχειρήσεις και τον θαλάσσιο ανεφοδιασμό. Αλλά και αν ακόμα παρθεί το ρίσκο από την Κίνα μέσα στο καλοκαίρι, υπάρχει και η περίοδος των καλοκαιρινών θαλασσίων κυμάτων καύσωνα (marine heatwaves) μέχρι και τον Σεπτέμβριο, που επηρεάζει σφόδρα τον εντοπισμό των εχθρικών υποβρυχίων που θα μπορούσαν να προκαλέσουν όλεθρο στις θαλάσσιες επικοινωνίες της αποβατικής δύναμης και των δυνάμεων θαλάσσιου αποκλεισμού της Ταϊβάν. Το τελεσίγραφο του Trump στη Ρωσία λήγει στο τέλος του Αυγούστου και μάλλον ενδεικνύει ότι η Αμερική μπορεί να αναμένει μια επιθετική ενέργεια της Κίνας στον Ειρηνικό από το Σεπτέμβριο και μετά. Άραγε πόσο θα κλιμακώσει ο Trump στα τέλη Αυγούστου με τη Ρωσία για να κλείσει εγκαίρως το μέτωπο; Η Ρωσία μάλλον ετοιμάζεται να πολιορκήσει το Ποκρόφσκ και την Κονσταντινίβκα μετά το φθινόπωρο που δεν ωφελεί τις προωθήσεις η λάσπη και το χιόνι, οπότε ίσως συμφωνήσει σε κάποια μείωση των στρατιωτικών προωθήσεων, όμως η οριστική ανακωχή φαντάζει απίθανη.
Δευτερευόντως όμως διαμείβεται και ένα σκιώδες παιχνίδι εξουσίας εντός του Κινεζικού κυβερνητικού μηχανισμού. Προσφάτως δύο ανώτεροι στρατηγοί του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού που ήταν σύμμαχοι του Γενικού Γραμματέα Σι Τζινπίνγκ αφαιρέθησαν από την «σκακιέρα» αφού ο ένας πέθανε από καρδιακή προσβολή και ο άλλος «εξαφανίστηκε». Παράλληλα έχουν χάσει τη θέση τους αρκετοί από τους έμπιστους στον Σι Τζινπίνγκ δημόσιοι λειτουργοί, ακόμα και από υπουργικά αξιώματα. Αυτό ενισχύει δραματικά τη θέση του Αντιπροέδρου της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής Τσάνγκ Γιουζιά, ενός ανθρώπου που έχει ανέλθει στην ανώτερη βαθμίδα της Στρατιωτικής Ιεραρχίας μέσα από τις ικανότητες του (είναι βετεράνος δύο πολέμων) και προήδρευσε στην πρόσφατη εξυγίανση/εκκαθάριση των κινεζικών ενόπλων δυνάμεων και την αναδιάρθρωση τους ανατρέποντας το διοικητικό μοντέλο που είχε επιβάλλει ο Σι Τζινπίνγκ.
Πρόκειται για ένα γνωστό «κινέζικο γεράκι» (China hawk) που τον Αύγουστο του 2024 κάλεσε τις ΗΠΑ «να αναθεωρήσουν την στρατηγική κατανόηση τους για την Κίνα, να επιστρέψουν σε μια λογική και πραγματιστική πολιτική προς αυτήν και να σεβαστούν τα θεμελιώδη της συμφέροντα». Άραγε αυτή η διαφαινόμενη μετακύλιση εξουσίας είναι πραγματική ή κάποιο από τα διαβόητα κινεζικά στρατηγήματα;
Αξίζει εδώ να αναφέρουμε μια ιστορία από την κινέζικη παράδοση που μας αποκαλύπτει πως σκέφτεται ο κινέζικος νους. Κάποτε ένας βασιλιάς σχεδίαζε να επιτεθεί στο γειτονικό του βασίλειο αλλά αυτό προετοιμαζόταν για αυτή την εισβολή και θα του προέβαλε μεγάλη αντίσταση. Τότε ο βασιλιάς ζήτησε από τον παλιότερο και πιστότερο σύμβουλό του να εισηγηθεί στο συμβούλιο του βασιλείου την εισβολή στους γείτονες. Πράγματι, την επόμενη ημέρα ο πιστός σύμβουλος του βασιλιά, έπραξε ακριβώς όπως του είχε ζητήσει ο μονάρχης του. Ο βασιλιάς τότε τον επέπληξε δριμύτατα και διέταξε την εκτέλεσή του γιατί έβαζε το βασίλειο σε κίνδυνο με αυτές του τις απαράδεκτες συμβουλές. Οι γείτονες πληροφορήθηκαν το γεγονός και ανακουφίστηκαν από τις υποψίες τους. Σε μερικά χρόνια είχαν πια αφήσει το στρατό τους να εφησυχάσει και έτσι ήταν εύκολη λεία για την αιφνιδιαστική επίθεση του πανούργου βασιλιά που δεν δίστασε να θυσιάσει τον πιστό του σύμβουλο για να επιτύχει την απόλυτη παραπλάνηση του αντιπάλου του.
Αν πρόκειται για κάτι τέτοιο, η «φαινομενική» επικράτηση του Τσάνγκ Γιουζιά μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα. Ίσως να επιθυμεί να πείσει τις ΗΠΑ ότι το κινέζικο γεράκι θα επιτεθεί άμεσα για να τις εκβιάσει σε βεβιασμένες λύσεις στα ανοικτά μέτωπα. Ίσως να επιθυμεί να τις πείσει ότι υπάρχει στρατιωτικό μόνο ενδιαφέρον για την Ταϊβάν και δεν πρόκειται να επιλεχθεί τελικά ο δρόμος της οικονομικής αντιπαράθεσης μέσα από το δρόμο του Μεταξιού που προωθούσε ο Σι Τζινπίνγκ, οπότε η παράδοση της Ταϊβάν στη μοίρα της δεν θα είναι τόσο δύσκολη απόφαση για τις ΗΠΑ. Ίσως πάλι να επιθυμεί να τις πείσει ότι έχουν να αντιμετωπίσουν ένα ικανό και αποφασισμένο πολέμαρχο που δε θα σταματήσει πουθενά για να επικρατήσει επί του πεδίου, οπότε να αναλογιστούν σοβαρά οποιοδήποτε στρατηγικό ρίσκο. Ίσως όμως τελικά, όπως υπερθεμάτισε σε μια στιγμή ψυχικής πιέσεως ο πατριάρχης της ψυχαναλύσεως: «Ένα πούρο είναι κάποιες φορές απλά ένα πούρο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου