Έχει πολύ ενδιαφέρον να γνωρίσουν οι Έλληνες τον Ελληνισμό του Καυκάσου.
Γιατί όταν την δεκαετία του ’90, ήρθαν χιλιάδες ομογενείς από τα μέρη αυτά πολλοί από τους συμπατριώτες μας βιάστηκαν να τους «βαφτίσουν» υποτιμητικά ως «Ρωσοπόντιους».
Στην χώρα του Καυκάσου βρίσκονται τουλάχιστον 49 ελληνικά χωριά, κάποια από τα οποία συνεχίζουν και υπάρχουν, κάποια έχουν άλλο όνομα και κάποια έχουν δυστυχώς εγκαταλειφθεί.
Ελληνικά χωριά υπάρχουν κυρίως στις περιοχές της Τσάλκας, αλλά και στο το Τετρίσκαρο το Ντμάνισι, την Ατζαρία, στο Μαρνέουλι, το Αχάλτσιχε και το Μπόρζομι.
Η Τσάλκα είναι πόλη που βρίσκεται στην Νότια Γεωργία.
Η σύγχρονη πόλη ιδρύθηκε από τους Έλληνες που μετανάστευσαν στην περιοχή από την Ανατολική σημερινή Τουρκία και συγκεκριμένα από το χωριό Παρμακσίζ του νομού Ερζουρούμ στις αρχές του 19 αιώνα.
Στο παρελθόν ήταν αμιγώς ελληνική πόλη. Είναι πρωτεύουσα της διοικητικής περιφέρειας Τσάλκα που περιλαμβάνει περίπου 48 χωριά εκ των οποίων τα 27 είναι ελληνικά, ενώ στα υπόλοιπα διαμένουν Αρμένιοι, Αζέροι και Γεωργιανοί.
Η Τσάλκα χαρακτηρίζεται ως «η Σιβηρία της Γεωργίας» λόγω του ιδιαίτερα ψυχρού κλίματός της. Η λέξη Τσάλκα στην γεωργιανή γλώσσα σημαίνει το απόμακρο.
Ένα από τα πιο γνωστά ελληνικά χωριά, είναι το Αχαλίκ ή Ποστ. Το ίδρυσαν φυσικά Έλληνες από τις περιοχές Ερζερούμ και Σαντζακίου του Αραβίν. Μάλιστα το 1878 έφτιαξαν στο χωριό το πρώτο παρεκκλήσι, αφιερωμένο στον Αγιο Παντελεήμονα, ενώ το 1932 φτιάχτηκε το πρώτο σχολείο.
Η ελληνική ιστορία του χωριού «καθρεφτίζεται» στα γραμμένα επίθετα των Ελλήνων που πολέμησαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Άλλο χωριό είναι η Ιμέρα ή Γιαϊλά, που ιδρύθηκε το 1835 και το όνομα του χωριού παραπέμπει στον ομώνυμο οικισμό Ίμερα του Πόντου. Επειδή το σχολείο εκεί τελικά έκλεισε, κατά τα τέλη του 20ού αιώνα, ελάχιστοι μιλούν την ελληνική γλώσσα.
Μετά υπάρχει και το Μπεστασένι που ιδρύθηκε το 1830 από 85 οικογένειες Ελλήνων του Πόντου από την Αργυρούπολη και την Τραπεζούντα. Το Μπεστασένι ήταν το πιο μεγάλο σε έκταση χωριό της Τσάλκας. Μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και το άνοιγμα των συνόρων, οι Έλληνες άρχισαν να το εγκαταλείπουν.
Άλλο ελληνικό χωριό είναι η Σάντα που ιδρύθηκε το 1835 από τους Έλληνες του ομώνυμου χωριού από την περιοχή της Τραπεζούντας. Ενώ χτίστηκε σχολείο, το 1938 οι Σοβιετικοί, οι οποίοι πολέμησαν με λύσσα το ελληνικό στοιχείο, έκλεισαν το εκπαιδευτικό ίδρυμα. Οι Έλληνες που επισκέπτονται το χωριό τους κάθε καλοκαίρι, δεν αμελούν το να φροντίζουν τις εκκλησίες και τους τάφους των πατέρων τους.
Το χωριό Μπαρμακσίζ ιδρύθηκε το 1830. Η ονομασία του μάλλον προέρχεται από τη γενική πτώση της ελληνικής λέξης παρακμή. Στα επίσημα ρωσικά αρχεία, η ονομασία του χωριού ήταν «Παρακμής», αλλά αργότερα άλλαξε σε Μπαρμακσίζ.
Δείτε και άλλα Ελληνικά χωριά στην Γεωργία σε μία χώρα που το ελληνικό στοιχείο είναι κάτι παραπάνω από έντονο. Τα παρακάτω χωριά είναι Ελληνικής προέλευσης, δηλαδή τα δημιούργησαν οι ίδιοι οι Έλληνες όταν κατέφυγαν από τις περιοχές του Πόντου. Αλλά και σε αυτά που δεν ίδρυσαν συνέβαλαν στην δημιουργία τους (Τριαλέτι (ή Μόλοτοβ) Τσαπάεβκα, Μπεντιάνι, Ρέχα, Χραμ-ΓΕΣ.
ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΓΕΩΡΓΙΑ:
Περιοχή Τσάλκας:
Τσάλκα 1830 (ή Μπαρμαξίζ)
Μπεστασένι 1830
Ιμέρα 1835 (ή Γιαϊλά)
Χαντίκ 1830 (σήμερα Τμπέτι)
Γκούνια-Καλά 1830 (ή Γαλά, σήμερα Σάμεμπα)
Τιάκ-Κιλεσέ 1835 (σήμερα Γκαντιάτι )
Γιεντί-Κιλισέ 1835 (σήμερα Σακντριόνι)
Ολιάνκ 1830 (σήμερα Μπέρτα)
Λιβάδι 1841 (ή κάτω Ολιάνκ)
Τζινίς 1830
Αβρανλό 1830
Χαντό 1889
Σάντα 1830
Καρακόμ 1835
Κιαριάκ 1830
Άνω Τσιντσκαρό 1835
Μπασκόβ 1830 (σήμερα Μπαρέτι)
Αχαλίκ 1830 (ή Πόστ )
Μπαϊμπούρτ 1831 (σήμερα Σαφάρ-Χαραμπά)
Νέον Χαραμπά 1831 (Σήμερα Κβέμο Χαρεμπά)
Κιουμπάτ 1830
Ταρσόν 1868
Σιπιάκ 1830
Περιοχή Τετριτσκαρό:
Τσιντσκαρό 1813
Αμπελιάνι 1923
Μικρή Ιραγκά 1866 (ή Σέκιτλη)
Μεγάλη Ιραγκά 1866 (ή Χαραμπά)
Τζιγκρασέν 1866 (ή Φτελέν)
Ιβάνοβκα 1883 (ή Κεσάντο)
Βιζίροβκα 1866
Περιοχή Ντμανίσι:
Σαρκινέτι ( ή Νταμίρ Μπουλάχ) 1822
Βελισπίρι ( ή Εργκίσογλι) 1822
Γκανάχλεμπα (ή Γαλά) 1822
Γιαϊλά
Γκόρα 1822
Κασκάταλα 1823 (σήμερα Σακίρε)
Περιοχή Ατζαρίας:
Αχαλσένι (ή Αχαλσιόν)
Άτσκβα (ή Άσκοβα)
Ζέντα Κβίρικε (ή Κούρικα)
Ντάγκβα (ή Τάκοβα)
Περιοχή Μαρνεούλι:
Οπρέτι 1816
Ουλιάνοβκα
Τζανχόσι
Περιοχή Αχάλτσιχε:
Μικέλ-Τσμίντα
Περιοχή Μπορζόμι:
Τζιχιστζβάρι 1860
Τα χωριά Σαναμέρ, Τετζίς και Εγκρίσι δημιουργήθηκαν μεν από τους Έλληνες, εντούτοις σε κάποιο χρονικό διάστημα, για διάφορους λόγους, έχουν εγκαταλειφθεί από τους Έλληνες κατοίκους τους.
Δείτε το εκπληκτικό βίντεο από την σελίδα της Ανατολίας Καρυπίδου:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου