Την ίδια στιγμή ο ΟΟΣΑ, η ΕΛΣΤΑΤ και η Eurostat με τις διαπιστώσεις και τους δείκτες τους περί λιτότητας, οικονομικής ανισότητας, φορολογικής σκληρότητας, δημογραφικής αθλιότητας και ποιότητας ζωής, έκαναν φύλλο και φτερό τις θριαμβολογίες του πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη για τις πολιτικές του για τη μητρότητα, πατρότητα και γονιμότητα.
Όταν άκουγα όλα αυτά που περιέγραφε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης σε βίντεο στο TikTok ανήμερα της Πρωτομαγιάς για τη “χάρη” που έχει κάνει στα έξι χρόνια διακυβέρνησης της χώρας και θα κάνει έως… το 2027 για τους Έλληνες απασχολούμενους, νόμιζα ότι είμαι ένας ευδαίμων πολίτης εργαζόμενος, νοικοκύρης έγγαμος με παιδιά, φορολογούμενος, συνταξιούχος, παππούς με ευτυχή εγγόνια που ζω όπως και όλοι οι υπήκοοι που το προηγούμενο βράδυ “είχαν πιάσει το μαγιόξυλο” του στεφανιού Πρωτομαγιάς, με τον εθιμικό συμβολισμό (για να μην παρεξηγηθώ!) της καρποφορίας, τη γονιμότητας, της ευτυχίας.
Όμως, αυτή η μαγική, εικονική πραγματικότητα διήρκεσε μόνο ένα λεπτό, όσο δηλαδή και το … πρωτο-“μαγιάτικο” βίντεο του κ. Μητσοτάκη καθώς την ίδια στιγμή διάβαζα τη νέα έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) υπό τον τίτλο “Taxing Wages 2025” και έριχνα μια ματιά στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat, τα οποία είναι η “Ομάδα” τεκμηρίων που λένε την αλήθεια και αποκάλυπταν ότι τα “μαγιάτικα” λόγια του κ. Μητσοτάκη θύμιζαν τα μαγικά ρούχα του αλαζόνα αυτοκράτορα της μακρινής χώρας, που παρουσιάζει ο γνωστός Δανός λογοτέχνης και συγγραφέας παραμυθιών Hans Christian Andersen στο διάσημο έργο του με τίτλο: “Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα”, το οποίο είναι περισσότερο γνωστό με τον τίτλο “ο γυμνός βασιλιάς”!
Η εικονική πραγματικότητα από τον Μητσοτάκη
Άκουγα και διάβαζα τον κ. Μητσοτάκη να θριαμβολογεί απαριθμώντας “τις πολιτικές μας για την εργασία”, όπως, για παράδειγμα, αύξηση του κατώτατου μισθού, μείωση της ανεργίας στο χαμηλότερο σημείο τα τελευταία 17 χρόνια, δημιουργία 500.000 νέων θέσεων εργασίας, μείωση της ανεργίας στις γυναίκες κατά 10,8% και στους νέους κατά σχεδόν 20%, ψηφιακή κάρτα εργασίας για 1,5 εκατ. εργαζόμενους, αύξηση των δηλωμένων υπερωριών έως και κατά 60% σε συγκεκριμένους κλάδους, άδεια μητρότητας από 6 στους 9 μήνες, άδεια πατρότητας για πρώτη φορά, άδεια για παροχή φροντίδας, άδεια για ιατρικές εξετάσεις που σχετίζονται με την αναπαραγωγή, πλαίσιο για προστασία των εργαζομένων από τη βία και την παροχή εργασίας, κανόνες που θεσπίστηκαν για την τηλεργασία και το δικαίωμα στην αποσύνδεση, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 5,4%, μείωση κατά 50% της φορολογίας για όσους επιστρέφουν ή μετοικούν στην Ελλάδα για επτά έτη, στόχος για 950 ευρώ κατώτατο μισθό και 1.500 μέσο μισθό το… 2027, νέες μειώσεις ασφαλιστικών εισφορών και την περαιτέρω ενίσχυση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και την επέκταση της ψηφιακής κάρτας εργασίας σε όλη την αγορά έως το 2027!
Την ίδια όμως στιγμή ο ΟΟΣΑ, η ΕΛΣΤΑΤ και η Eurostat αποδομούσαν τις παραπάνω πολιτικές για τη φορολογία, τις ασφαλιστικές εισφορές, τη μητρότητα, την πατρότητα, την αναπαραγωγικότητα με συντριπτικά στοιχεία για λιτότητα, φορολογική και ασφαλιστική σκληρότητα, εισοδηματική και οικονομική ανισότητα, κοινωνική δημογραφική, οικογενειακή αθλιότητα και απογοητευτική ποιότητα θεσμών (κράτος δικαίου, δικαιοσύνη, Ελευθερία Τύπου κλπ), δημόσιων υποδομών, υγείας, παιδείας, δημόσιας διοίκησης, αρχών και απάντων ορατών τε και αοράτων.
Η σκληρή πραγματικότητα από τον ΟΟΣΑ
Την ίδια, λοιπόν, στιγμή, πέρα από τα εύγλωττα επίσημα στοιχεία του παρατιθέμενου πίνακα, στην παραπάνω έκθεσή του ο ΟΟΣΑ επισημαίνει για την “ευδαίμονα” Ελλάδα και τους εργαζόμενους, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:
- Η Ελλάδα παραμένει στην τρίτη θέση από το τέλος στην ΕΕ ως προς τις μέσες αποδοχές!
- Η Ελλάδα κατατρακύλησε στην τελευταία θέση σε αγοραστική δύναμη (κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε μονάδες αγοραστικής δύναμης με ΕΕ=100).
- Η Ελλάδα «τιμωρεί» τις οικογένειες με παιδιά, καθώς τις φορολογεί σχεδόν όσο και τους φορολογούμενους χωρίς τέκνα.
Πρόκειται για μελαγχολική διαπίστωση που, όπως προκύπτει από συνεχή σχετικά άρθρα μου στον “Οικονομικό Ταχυδρόμο” και τα “Νέα”, χαρακτηρίζει συνεχώς το ελληνικό φορολογικό σύστημα από τη δεκαετία του 1980 έως και σήμερα, παρά τις εφιαλτικές διαστάσεις που έχει πάρει το δημογραφικό πρόβλημα και που επιδιώκει να αντιμετωπίσει ο κ. Μητσοτάκης με άδεις μητρότητας, πατρότητας και γονιμότητας ή με την εισροή μεταναστών και την… επιστροφή Ελλήνων από το εξωτερικό με μείωση της φορολογίας, ενώ δεν βλέπει ότι, αν μπορούσαν, να έφευγαν από την Ελλάδα και όλοι όσοι εργάζονται στην πατρίδα τους από τη σκληρή φορολογική επιβάρυνση, όπως επισημαίνει ο ΟΟΣΑ.
Η διαφορά μεταξύ της φορολογικής επιβάρυνσης των φορολογουμένων με παιδιά σε σχέση με όσους δεν έχουν τέκνα που τους βαρύνουν κατατάσσει την Ελλάδα στην 4η χειρότερη θέση, μεταξύ των χωρών μελών του ΟΟΣΑ, ενώ απέχει 9 εκατοστιαίες μονάδες από τον μέσο όρο των χωρών του Οργανισμού. Πάνω από την Ελλάδα βρίσκονται η Κόστα Ρίκα, το Μεξικό και η Τουρκία, στις οποίες η επιβάρυνση μεταξύ των φορολογουμένων με παιδιά και εκείνων χωρίς παιδιά είναι ίδια.
Τα εύγλωττα στοιχεία
Η έκθεση του ΟΟΣΑ αναφερόμενη στην αποκαλούμενη “φορολογική σφήνα” ή tax wedge, που αφορά στο σύνολο των κρατήσεων φόρων βαρύνουν εργαζόμενους και εργοδότες και συγκεκριμένα το άθροισμα των φόρων εισοδήματος και των ασφαλιστικών εισφορών, ως ποσοστό του μικτού εισοδήματος από την εργασία, με διάκριση των φορολογουμένων ανάλογα με την οικογενειακή τους κατάσταση, επισημαίνει ότι η επιβάρυνση αυτή ανήλθε στο 37,3% του μέσου ακαθάριστου μισθού για τον εργαζόμενο με δύο παιδιά και στο 39,3% για τον εργαζόμενο χωρίς παιδιά, κατά το 2024.
Αντιθέτως, η συνολική φορολογική επιβάρυνση για τον μέσο μισθωτό χωρίς παιδιά, για το σύνολο των χωρών-μελών του ΟΟΣΑ ανήλθε στο 34,9%. Η δε Ελλάδα βασίζεται περισσότερο σε έμμεσους φόρους (πχ ΦΠΑ) παρά σε άμεσους (πχ φόρος εισοδήματος), σε αντίθεση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες που χρηματοδοτούν κοινωνικές πολιτικές μέσω άμεσων φόρων και που οδηγούν σε μικρότερη αναλογικότητα και κοινωνική δικαιοσύνη.
Η υψηλή εξάρτηση από έμμεσους φόρους, οι οποίοι είναι αντιλαϊκοί, η περιορισμένη κάλυψη επιδομάτων και η χαμηλή αποτελεσματικότητα στη μείωση της φτώχειας δημιουργούν μια εικόνα όπου οι παροχές δεν ανταποκρίνονται πλήρως στο φορολογικό βάρος, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα που συμβάλλουν μόνο κατά 4-5 περίπου μονάδες στη συρρίκνωση της φτώχειας, έναντι διπλάσιας στην ΕΕ!
Αλλά, πέρα από τις διαπιστώσεις της έκθεσης του ΟΟΣΑ για τη φορολογική σκληρότητα, το άδικο αντιαναπτυξιακό, αναποτελεσματικό και αντικοινωνικό φορολογικό σύστημα, τα πρωτο-μαγιάτικα λόγια του Μητσοτάκη γίνονται πτερόεντα και από τον παρατιθέμενο πίνακα που κατάρτισα με βάση επίσημα στοιχεία και που είναι τόσο εύγλωττα που κάνουν περιττή την περιγραφική γλώττα. Απλώς, προτείνω να προσέξετε ιδιαίτερα τα στοιχεία για την εφιαλτική δημογραφική εξέλιξη από το 2009, αλλά και το 2019 έως σήμερα, τη φτώχεια, την ανισότητα και τη φορολογία.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου