Υποναύαρχος ΛΣ (ε.α)
Το πασίγνωστο πλέον επεισόδιο στην Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου (θα φανεί χρήσιμο, ελπίζουμε, στην ανάπτυξη των σκέψεων που ακολουθούν το δεύτερο συνθετικό), έχει ομολογουμένως εξετασθεί – αναλυθεί πολλαπλώς και από πολλούς, κατά κανόνα εύστοχα με καίριες επισημάνσεις. Η προσωπική μας αίσθηση όμως είναι ότι η εκ μέρους των πιστών προσέγγιση του συμβάντος έχει κατά βάσιν χαρακτήρα απολογητικό, εδραζόμενη σε μια βάση δικαιολογήσεως των διαμαρτυρομένων βουλευτή και θεολόγου εκδότη, αποδίδοντας τον θεοφιλή ακτιβισμό τους σε ‘’ξέσπασμα’’ της ψυχικής τους φόρτισης εξ΄ αιτίας της βάναυσης προκλήσεως και της αφόρητης , για ένα Χριστιανό, βλασφημίας. Σε ένα δεύτερο επίπεδο προσεγγίσεως διατυπώνεται η απολύτως ορθή άποψη ότι η αποκαθήλωση των βλάσφημων εκθεμάτων ήταν άσκηση δικαιώματος πολίτη ο οποίος συνεισφέροντας μέσω της φορολογίας στην λειτουργία της Εθνικής Πινακοθήκης καθίσταται ακούσιος σπόνσορας της βλασφημίας. Σε κάποιο τρίτο τολμηρότερο πεδίο προσέγγισης υποστηρίζεται ,επίσης απολύτως ορθά, ότι ο συγκεκριμένος ήπιος ακτιβισμός -και όχι βέβαια βανδαλισμός- ήταν επιβεβλημένη εκπλήρωση ομολογιακού καθήκοντος στο πλαίσιο των υποδειγμάτων του Κυρίου (δια του φραγγελίου εκδίωξη των εμπόρων από τον Ναό), του Αγίου Νικολάου (ράπισμα στον αιρεσιάρχη Άρειο) και της εντολής του Ιερού Χρυσοστόμου σε μια πολύ πιο ήπια εφαρμογή ‘’… ράπισον αυτού (του βλασφήμου) την όψιν…’’
Δυστυχώς όμως οι ανωτέρω διαπιστώσεις, καταγγελίες, ιστορικοθρησκευτικές παραπομπές και μνήμες, δηλαδή οι θεωρητικής μορφής και κατευθύνσεως αντιδράσεις όχι μόνον δεν ‘’συγκίνησαν’’ τους θεομάχους, αλλά αυτοί επανέφεραν – όπως είχαν προαναγγείλει – τους πίνακες, προστατευμένους τώρα. Αποθρασυμένοι επί πλέον από την συμπόρευση (και) επί του συγκεκριμένου θέματος με την Ιεραρχία, του φύσει και θέσει μόνου επίφοβου και σοβαρού αντιπάλου, εξαπέλυσαν επίθεση αγωγών και εξωδίκων για την οικονομική καταστροφή των διαμαρτυρηθέντων αδελφών, κυρίως όμως προς εκφοβισμό επίδοξων μιμητών του παραδείγματός των.
Κατόπιν των προεκτεθέντων καθίσταται σαφές ότι για όλους εμάς που παρά την αμαρτωλότητά μας επιθυμούμε να παραμείνουμε στοιχειωδώς συνεπείς με την χριστιανική μας κλήση και ιδιότητα είναι μονόδρομος η συν Θεώ κατά μέτωπον αντεπίθεση εναντίον των θεομάχων ‘’τεχνολατρών’’, αρχικά στο πεδίο που αυτοί επέλεξαν, το νομικό και έπεται –αν χρειασθεί- συνέχεια.
Ως συνεισφορά στην επικείμενη μάχη (θεωρούμε βέβαιη την διεξαγωγή της) καταθέτουμε ακολούθως σκέψεις και προτάσεις απότοκες πολυετούς πραανακριτικής (αλλά όχι μόνον) εμπειρίας τις οποίες οι πολυάριθμοι διακεκριμένοι πιστοί Χριστιανοί νομικοί επιστήμονες, εμπειρότεροι και αρμοδιότεροι του γράφοντος ίσως κρίνουν κατά ένα μικρό, έστω, ποσοστό χρήσιμες και αξιοποιήσιμες.
Πιο συγκεκριμένα:
Α.- Ως γνωστόν το Σύνταγμα είναι ο θεμελιώδης νόμος επάνω στον οποίον βασίζεται η διαμόρφωση ολόκληρης της νομοθεσίας μιας Χώρας όσον αφορά στα δικαιώματα και υποχρεώσεις του πολίτη, την οργάνωση και βασικούς κανόνες λειτουργίας του Κράτους και των Θεσμών. Στα καθ΄ημάς ειδικώτερα:
α.- Στην προμετωπίδα του δικού μας Συντάγματος πανηγυρικά διακηρύσσεται ότι τούτο υπάρχει, ισχύει και φυσικά εξυπακούεται ότι εκ του λόγου αυτού παράγει έννομα αποτελέσματα ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ ΤΡΙΑΔΟΣ.
β.- Στο άρθρο 1 παρ.1 ορίζεται ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό , υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.
γ.- Στο άρθρο 3 παρ.1 επισημαίνεται ότι ‘’ Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδας’’.
Από τον συνδυασμό λοιπόν των ανωτέρω διατάξεων και δίχως να απειλείται στο παραμικρό η επίσης συνταγματικά κατοχυρωμένη ανεξιθρησκεία (άρθρο 13), γίνεται κατανοητό ακόμη και από νήπια ότι κανένα νομοθέτημα (νόμος, διάταγμα, υπ. Απόφαση, εγκύκλιος κλπ) δεν μπορεί να αντιτίθεται στην Ορθόδοξη πίστη που ασπάζεται η μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού (επικρατούσα θρησκεία) από τον οποίον Λαό πηγάζουν όλες οι εξουσίες (Κυβέρνηση, Βουλή, Δικαιοσύνη) οι οποίες ΥΠΑΡΧΟΥΝ για τον Λαό αυτόν.
Kαι μπορεί βέβαια ο τυραννικός εξουσιαστικός συνασπισμός Ανθελλήνων-Αντιχρίστων να έχει καταπνίξει κρίσεις και συνειδήσεις, δεν έχει όμως εξαφανίσει το έμφυτο στον ευαίσθητο Λαό μας κοινό περί δικαίου αίσθημα και την κοινή λογική, ιδιαίτερα όταν υποτιμώντας –επαναλαμβάνουμε- και αυτήν την λογική των νηπίων, ισχυρίζεται δια των καθηγητικών πολυεργαλείων του ότι η μεν προμετωπίδα είναι ένα ιστορικό κατάλοιπο, η δε αναφορά στην κρατούσα θρησκεία είναι απλή διαπίστωση, δίχως να προκύπτουν έννομες συνέπειες. Το πόσο αληθινά πιστεύουν σε όσα διακηρύττουν αποδεικνύεται από τις συνεχείς επικλήσεις και ενέργειές τους για εξάλειψη των ‘’ανευ σημασίας’’ αναφορών αυτών σε κάθε συζήτηση συνταγματικής αναθεώρησης. Φοβούνται ξεκάθαρα ενδεχόμενη μελλοντικά δικαστική απόφαση περί αντισυνταγματικότητος – σύμφωνα με όσα πιο πάνω αναπτύξαμε- αντιχριστιανικού περιεχομένου εφαρμοστέας διατάξεως, επί υποθέσεως η οποία θα εισαχθεί σε Τμήμα Ανωτάτου Δικαστηρίου (Α.Π, ΣτΕ, Ελεγκτ. Συνέδριο) και λόγω αμφιβολίας συνταγματικότητος, θα παραπεμφθεί για τελεσίδικη εν προκειμένω απόφαση στην Ολομέλεια, σύμφωνα με την προβλεπόμενη στο άρθρο 100 παρ.5 του Συντάγματος διαδικασία.
δ.- Πέραν όμως της γενικής- ας επιτραπεί ο όρος- αντισυνταγματικότητας όσων νομοθετημάτων το περιεχόμενο αντίκειται στην φιλοσοφία και τον προσανατολισμό των διατάξεων που αναλύσαμε, η έκθεση των επίμαχων πινάκων παραβιάζει ευθέως και συγκεκριμένη διάταξη του Συντάγματος (άρθρο 16 παρ.2) που αναφέρεται στον σκοπό της παιδείας και ορίζει: ‘’ Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ συνείδησης…’’ Επειδή οι επισκέψεις στα υπό κρατική εποπτεία Μουσεία εντάσσονται αναμφισβήτητα στην ευρύτερη εκπαιδευτική διαδικασία, τα ιδρύματα αυτά δεν απαλλάσσονται από την σύμφωνη με το Σύνταγμα εκπαιδευτική τους συνεισφορά. Ειδικώτερα η Εθνική Πινακοθήκη- Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου έχει αποδεχθεί πλήρως την εν λόγω υποχρέωση, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Βικιπαιδεία: ‘’ Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της Εθνικής Πινακοθήκης θεσμικός ρόλος του ιδρύματος είναι η συλλογή, διαφύλαξη,συντήρηση, μελέτη και έκθεση έργων τέχνης με σκοπό την δια βίου ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ… Η πινακοθήκη έχει καταρτίσει πρόγραμμα εκπαιδευτικών δράσεων προκειμένου ΜΑΘΗΤΕΣ και κοινό να γνωρίσουν πληρέστερα την ιστορία της ευρωπαϊκής και νεότερης ελληνικής τέχνης… πραγματοποιούνται ξεναγήσεις που προσαρμόζονται ανάλογα με την ηλικία και την ιδιότητα των επισκεπτών. ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ η ξενάγηση ολοκληρώνεται με το Παιδικό Εργαστήρι’’.
ε.- Πολύτιμη συνηγορία υπέρ των προσβαλλομένων πιστών, (όλων ημών δηλαδή), αποτελεί το άρθρο 57 παρ.1 του Αστικού Κώδικα περί ‘’προσβολής προσωπικότητας’’ το οποίο ορίζει ότι ‘’ Όποιος προσβάλλεται παράνομα στην προσωπικότητά του έχει δικαίωμα να αρθεί η προσβολή και να μην επαναληφθεί στο μέλλον’’. Αξιοσημείωτο τυγχάνει το γεγονός της μη περιοριστικής απαριθμήσεως στο άρθρο στοιχείων που συνθέτουν μια προσωπικότητα, μεταβιβάζοντας την προς τούτο ευθύνη στον φυσικό δικαστή.
Στο ίδιο πνεύμα ελευθερίας η Απόφαση 474/2020 του Α.Π αναφέρει: ‘’Προσβολή της προσωπικότητας κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, υπάρχει σε κάθε περίπτωση μειωτικής επεμβάσεως από τρίτο στη σφαίρα αυτής, δηλαδή σε οποιοδήποτε από τα αγαθά που συνθέτουν την προσωπικότητα του άλλου , που συνιστούν συντελεστές, προσδιοριστικά στοιχεία της ταυτότητας του ανθρώπου…’’ Αναμφίβολα η θρησκευτική πίστη, εν προκειμένω η Ορθόδοξη, αποτελεί τον σκληρό πυρήνα, την κύρια συνιστώσα και το καταλυτικό ταυτοτικό στοιχείο της προσωπικότητας του Ορθόδοξου Πιστού η οποία προσεβλήθη βάναυσα με τους βλάσφημους πίνακες.
Επανερχόμενοι στην καταστρατήγηση υπό της (σκέτο) πινακοθήκης της συνταγματικώς επιβαλλόμενης υποχρεώσεως χριστιανικού χαρακτήρα εκπαιδεύσεως, πιστεύουμε ακράδαντα ότι η καταστρατήγηση αυτή συνιστά παράβαση καθήκοντος σύμφωνα με την σχετική διάταξη (άρθρο 259 ) του Π.Κ που αναφέρει: ‘’Υπάλληλος που με πρόθεση παραβαίνει τα καθήκοντα της υπηρεσίας του με σκοπό να προσπορίσει στον εαυτό του ή άλλον παράνομο όφελος ή να βλάψει το κράτος ή κάποιον άλλον τιμωρείται με φυλάκιση έως δύο έτη ή χρηματική ποινή’’. Στην συγκεκριμένη περίπτωση …ο ‘’άλλος’’ έτυχε και τυγχάνει με την έκθεση των πινάκων του,- δωρεάν μάλιστα- του οφέλους της προώθησης, προβολής και διαφήμισης.
Β.- Η στάση της Διοικούσης Εκκλησίας ενώπιον της υπόθεσης αυτής ήταν όχι μόνον η αναμενόμενη, δηλαδή ίδια με αυτήν που επιδεικνύει καθ΄ όλην την πολυετή ολομέτωπη επίθεση που δέχονται Πίστη και πιστοί, (φοβική, μοιρολατρική, αναξιόπιστη και αναξιοπρεπής), αλλά ‘’προκόπτουσα επί τα χείρω’’ εμφανίσθηκε απροκάλυπτα εχθρική
Γ.- Συμπερασματικά:
α.- Οι διωκόμενοι αδελφοί έδρασαν όπως όφειλαν να δράσουν ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, Έλληνες πατριώτες και αξιοπρεπείς ελεύθεροι πολίτες, συναισθανόμενοι και το βάρος της αυξημένης ευθύνης που απορρέει αντιστοίχως από τον θεσμικό ρόλο (Βουλευτής), και της ιδιότητος (Θεολόγος εκδότης).
β.- Όχι μόνον ουδεμία αξιόποινη πράξη ετέλεσαν κατά την ήπια ακτιβιστική διαμαρτυρία τους για την αντίχριστη,αντεθνική και αντισυνταγματική έκθεση των βλάσφημων πινάκων, αλλά η ενέργειά του αυτή ήταν ταυτόχρονα δικαίωμα και ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ σύμφωνα με το τελευταίο άρθρο 120 (ακροτελεύτια διάταξη) του Συντάγματος που αναφέρει στην παρ. 4: ‘’ Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων που δικαιούνται και ΥΠΟΧΡΕΟΥΝΤΑΙ να αντιστέκονται εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με την βία’’. Εν προκειμένω με τσαμπουκά και ετσιθελικά.
γ.- Υπέχουν αστικές, πειθαρχικές και ποινικές ευθύνες όσοι συνετέλεσαν καθ΄οιονδήποτε τρόπο και εξακολουθούν να εμμένουν στην συγκεκριμένη συνταγματική εκτροπή (υπό την γενική και την ειδική έννοια όπως αναλύθηκε), και της βάναυσης προσβολής του θρησκευτικού συναισθήματος και κατ΄επέκτασιν της προσωπικότητος εκατομμυρίων Ορθοδόξων Πιστών. Ευθύνες των οποίων η ανάδειξη, η απόδοση και ο καταμερισμός μέσω της νόμμης οδού αποτελεί καθήκον και υποχρέωση όλων ημών. Ειδικώτερα ως προς το σκέλος των αστικών ευθυνών για προσβολή προσωπικότητος και ο,τι άλλο ενδεχομένως ήθελε προκύψει, οι ομαδικές αγωγές είναι μονόδρομος ‘’προς γνώσιν και συμμόρφωσιν’’.
δ.- Η έγερση αγωγής κατά των προαναφερθέντων αδελφών θυμίζει την λαϊκή ρήση ‘’φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης’’, πλην όμως με τα αναμενόμενα νομικά αντίμετρα (ανταγωγές, μηνύσεις κλπ) θα επιβεβαιωθεί πλήρως η άλλη λαϊκή ρήση ‘’πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος’’.
Δ.- Επιπροσθέτως προτείνεται:
O συντονισμός της δράσεως οποιασδήποτε μορφής (Σωματεία, Σύλλογοι, Ενώσεις κλπ) συλλογικής προσπάθειας και η δημιουργία μιας άτυπης εκτελεστικής επιτροπής η οποία πέραν του αναγκαίου συντονισμού και της κοινής προς τα έξω εκφράσεως θα επιτελεί και τα καθήκοντα ενός οιονεί Ορθόδοξου Παρατηρητηρίου το οποίο θα παρεμβαίνει με όλα τα νόμιμα μέσα (μηνύσεις, καταγγελίες, διαμαρτυρίες, επισκέψεις, συγκεντρώσεις κλπ) σε κάθε περίπτωση κρατικής αντίχριστης αυθαιρεσίας (νομοθεσία, επίσημες πάσης φύσεως εκδηλώσεις, εκπαιδευτική πολιτική κλπ) και παντοειδών διώξεων.
Ως ένα πρώτο βήμα σε αυτόν τον τραχύ ομολογιακό δρόμο το οποίο είναι βέβαιο ότι θα προκαλούσε τεράστια αίσθηση αλλά και έντονες αντιδράσεις, θα εξέπεμπε όμως με τρόπο καταλυτικά πειστικό ότι τέρμα η κοροϊδία του θρησκευόμενου πολίτη – ψηφοφόρου, θα ήταν – εν όψει μάλιστα των επερχόμενων εκλογών- η επιδίωξη δημόσιας (όχι κατ΄ανάγκην και έγγραφης ) δεσμεύσεως των υποψηφίων και των ηγεσιών των θεωρουμένων ως πατριωτικών και χριστιανικών κομμάτων, ότι ευθύς μετά την εκλογή τους θα κινήσουν τις προβλεπόμενες διαδικασίες κατάργησης του ‘’σοδομονόμου’’και επαναφοράς των άρθρων 198 – 199 για την κακόβουλη βλασφημία, και ότι ουδέν αντίχριστο νομοσχέδιο θα υπερψηφίσουν ποτέ. Επιπροσθέτως θα αποδέχονται ότι η αθέτηση των υπεσχημένων (θεομπαιξία) συνεπάγεται την επιβολή βαρυτάτων πνευματικών επιτιμίων, μη εξαιρουμένου και του εσχάτου. Δόξα τω Θεώ στις τάξεις των εφησυχαζόντων Αρχιερέων υπάρχουν Άξιοι και Ομολογητές , Αληθινοί Ποιμένες, οι οποίοι γνωρίζουν την …πλήρη χρήση της επισκοπικής ράβδου.
Εν κατακλείδι:
Eπειδή ο διωγμός κατά της Ορθόδοξης Πίστης και των Πιστών κορυφώνεται και συνεχώς θα εντείνεται, η ανάλογη ένταση και της δικής μας αντιδράσεως είναι πλέον μονόδρομος. Όμως θα έχουμε μαζί μας την Χάρη και την Ευλογία της βλασφημούμενης Μητέρας του Θεού και δικής μας Μητέρας και των επίσης βλασφημούμενων Αγίων Πρωτοτόκων Αδελφών μας.
Όντως Υψίστη η Τιμή για μια ενδεχόμενη μικρή ταλαιπωρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου