Μία διαδρομή 203 χλμ,απαιτείται για να διανύσει ο ταξειδιώτης τον νομό Έβρου, τον νομό εισόδου της Ευρώπης από την Ασία, αυτόν που ενώνει τις δύο ηπείρους. Μία περιοχή γεμάτη ποταμούς, όπως αυτός που φέρει το όνομά του, παραποτάμους και ατέλειωτες πεδιάδες, ιδιαιτέρως καρποφόρες. Ένας επί γής παράδεισος, που επειδή ευρίσκεται μακράν του Αθηνοκεντρικού κράτους, δεν δέχεται την φροντίδα του. Απομονωμένος, με μειωμένες τις στρατιωτικές έμψυχες δυνάμεις που του χάριζαν ζωή ,με τα κουφάρια των κάποτε λειτουργούντων βιοτεχνιών και βιομηχανιών, να θυμίζουν την ζωογόνο ανάπτυξη του παρελθόντος, προσπαθεί να ορθοποδήσει και να κρατήσει το έμψυχο δυναμικό του στην αγκαλιά του. Η ανάπτυξη του στο παρελθόν, στηρίζονταν στο εξαιρετικής ποιότητος μετάξι, στα μεταλλεία, τα ορυχεία ,τους ηλιάνθους, με παραγωγή ηλιελαίου τόση που να καλύπτει τις εγχώριες ανάγκες και να γίνονται και εξαγωγές, τα ζαχαρότευτλα με το εργοστάσιο σακχάρεως που έδινε εργασία και ζωή σε εκατοντάδες οικογένειες, και τις πολλές ποικιλίες σίτου και αραβοσίτου που καλλιεργούντο. Παραλλήλως καλλιεργείτο σπανίων ποικιλιών καπνός και η κτηνοτροφία έδινε εξαιρετικής ποιότητος γάλα, τυρί και βούτυρο, προϊόντα αιγοπροβάτων, αγελάδων και βουβαλιών. Αμπελώνες με ντόπιες ποικιλίες κλημάτων, προσέφεραν τσίπουρο, ούζο και αναγνωρισμένης ποιότητος οίνους.
Αυτός ο παράδεισος λοιπόν του πρωτογενούς τομέως, καταδικάστηκε από την αδιαφορία των εκάστοτε κυβερνώντων σε μαρασμό. Πέραν της πτωχεύσεώς του ο νομός, έχει πλέον και δημογραφικό πρόβλημα, στηρίζοντας την εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση με νέους επιστήμονές του που φεύγουν προς αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό. Η γεωγραφική και μόνον θέση του τόπου αυτού, θα έπρεπε να αξιοποιηθεί, αλλά δυστυχώς οι αποφασίζοντες, προφανώς δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν που οδηγεί η εγκληματική τους αμέλεια την οικονομία και την ζωή των Εβριτών. Απόδειξη της υπαρχούσης καταστάσεως είναι η έλλειψη συγκοινωνίας μέσω σιδηροδρόμου, αλλά και η αδυναμία μεταφορών μέσω αυτού, η κακή παροχή υπηρεσιών υγείας και φυσικά η δυσκολία διαμονής και μετακινήσεως λόγω του αθλίου οδικού δικτύου, που έχει να συντηρηθεί δεκαετίες. Το όποιο αναπτυξιακό κλίμα, καλύπτει μόνο τον Καλλικρατικό δήμο Αλεξανδρουπόλεως, στερώντας τον υπόλοιπο νομό, από υποδομές κατάλληλες να συνδράμουν σ’αυτό.
Η αγορά ακινήτων και δή παραθαλασσίων από Βουλγάρους και Τούρκους, αποτελεί άλλη μία πληγή, που ενώ δείχνει ότι προσωρινώς ανακουφίζει τους πωλητές στην αντιμετώπιση των οξυμένων οικονομικών τους προβλημάτων, δημιουργεί μία δεινή για το Έθνος προοπτική.
Δύο μέτρα που ελήφθησαν προσφάτως, κατέστησαν κατανοητό ότι για τις λάθος αποφάσεις ευθύνονται οι μη έχοντες εν τοις πράγμασι γνώσι και φυσικά οι διαθέτοντες πηχιαίους τίτλους σπουδών, άνευ ειδικού βάρους γνώσεων. Κάπως έτσι δεν είχαν συμπεριληφθεί οι καρκινοπαθείς του Έβρου και δή του κεντρικού και βορείου, σ’ αυτούς που θα αποζημιώνονταν για τα πολλά χιλιόμετρα, αγγίζοντα τα 380-400,της μετακινήσεώς τους για να κάνουν χημειοθεραπείες ή ακτινοβολίες. Με την κατανόηση που υπήρξε από συγκεκριμένο κυβερνητικό στέλεχος, ελύθη το θέμα με το ΦΕΚ 2106 της 2/5/2025 αφού έγινε υπόμνηση για τις χιλιομετρικές αποστάσεις των πόλεων του νομού, από το Νοσοκομείο. Το γιατί δεν λειτουργούν, αντίστοιχα τμήματα θεραπειών στο νοσοκομείο Διδυμοτείχου, που καλύπτει τις ανάγκες των κατοίκων του Βορείου Έβρου, είναι ένα ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί και να ικανοποιηθεί το αίτημα των κατοίκων για ύπαρξή τους.
Επιβάλλεται να γίνει κατανοητό, ότι είναι ιδιαιτέρως κοπιώδες για έναν καρκινοπαθή να μετακινείται περίπου 400 km από το σπίτι του ημερησίως για να λάβει θεραπευτική αγωγή, σε ένα άθλιο στο μεγαλύτερο μήκος του, κακοσυντηρημένο οδικό δίκτυο. Άλλωστε σκοπός των υψηλών φόρων είναι η προσφορά αναλόγων ωφελημάτων στους φορολογουμένους. Προσφάτως, ένα ληφθέν μέτρο από τον υπουργό υγείας, για την εφημερία ελευθεροεπαγγελματιών γιατρών σε δημόσια νοσοκομεία, απεδείχθη σωτήριο, έστω και αν κρίθηκε και κατακρίθηκε από πολλούς, για την ζωή πολλών ακριτών, μεταξύ των οποίων και της μητέρας μου. Διακομισθείσα με κατάγματα μηριαίου στο νοσοκομείο Αλεξανδρουπόλεως, χειρουργήθηκε αργά το βράδυ, έως τις πρώτες πρωϊνές ώρες και τώρα αν και υπέργηρη ,είναι περιπατητική, διαθέτοντας ποιότητα ζωής.
Εν κατακλείδι, όταν οι κυβερνώντες έχουν ώτα ανοιχτά και είναι πλησίον των πολιτών, είναι χρήσιμοι πραγματικά και λύνουν σοβαρά προβλήματα. Διότι Έβρος δεν είναι ο φράχτης, που αποτελεί προσφιλή χώρο φωτογράφισης των κυβερνητικών αξιωματούχων, είναι ο λαός των Ακριτών πάνω απ’ όλα που χρειάζεται τουλάχιστον την «φροντίδα» που δέχονται οι πολίτες της υπολοίπου Ελλάδος και οι πολλές δυνατότητες αξιοποιήσεως του πρωτογενούς τομέως, που έχει αυτός ο τόπος. Μόνον έτσι θ’ανθίσει και θα προσφέρει τα μέγιστα στην Εθνική οικονομία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου