ΨΑΡΙ ΣΤΗ ΓΥΑΛΑ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων

 

Τώρα που η Φύση ευωδιάζει
Η ψυχή μας μαυρίζει και αδειάζει
Κάποτε κι’ εμείς με το άτι τρέχαμε
της νιότης
τις χρονιάρες μέρες είχαμε ξεφαντώσει
στο λεπτό χάθηκε σαν σκιά σαν δον Κιχώτης
τα γεράματα δεν τα σκεφτόμαστε ούτε στα υπόψιν
 

Ο υπέργηρος και η ηλικιωμένη κυρία

δεν θέλουν συμπόνια 

χορτάσαμε απο λόγια παχιά και κρύα

Η κοινωνία κάτι ξέρει που μας δείχνει καταφρόνια

Τούτοι σύντομα με το πλοίο του Ερμή

για τα Μαρμαρωμένα θα σαλπάρουνε Αλώνια

 

Φίλοι γνωστοί και συγγενείς

ο καθένας τη δική του δίνει μάχη

σε ένα κόσμο που αλλάζει και ο ισχυρός τον ξαναπλάθει

Μόνο Εφορία και Τράπεζες μας θυμούνται και ποτέ δε χάνουν

Και θα μας γράφουν και στον άλλο κόσμο απάνου 

Επιστολές θα δεχόμαστε στον Αδη

Αδύνατον εκεί να τις διαβάζουμε γιατί 

επικρατεί σκοτάδι 

Και τότε πρόστιμα θα κόβουν στα παιδιά μας 

Στα εγγόνια μας και τα δισέγγονα μας

Αντί να μας βοηθήσουν ηλεκτρονικα λιγάκι 

μας κουνάνε απειλητικά το δαχτυλάκι

 

Πως της ζωής να νιώσεις το στολίδι;

Όταν τον πανάρχαιο Παλαιστίνιο Αχαιό

τον βομβαρδίζει ο Οβριός και το τουφεκίδι

Τη Γάζα την ισοπεδώνει  

Και η διεθνής κοινότητα δεν συγκινείται δεν διαμαρτύρεται, 

αλλά συμβιβάστηκε με τον καταστροφέα

κάνει μόκο και το βουλώνει;

 

Και εκείνος και εμείς με έξωθεν επιβολή αλλάξαμε θρησκεία 

Εκεί εξοντωτικές στήθηκαν Σκυθουπόλεις

Το πρώτο Στρατόπεδο Συγκέντρωσης 

της Γης όλης

Και εκείνος και εμείς συμπτωματικά; δεχόμαστε γενοκτονίες μήπως το DNA η αιτία;

Κάποιος θέλει να μας εξαφανίσει από την ιστορία, αυτους με πυρά 

Και εμάς με απειλές,κατοχές, μνημόνια και τώρα λειψανδρία

 

Στην κοινωνία μας την μεγάλη 

Ουδείς για το γέρο και τη γριά μιλιά δεν βγάζει

Ούτε για τον αδύναμο μιλάει

Και των θρησκειών τα μονότονα κηρύγματα

όμοια ηχούν με φληναφήματα 

ουδένα πλέον ξεγελάνε, 

και όταν τρώνε δεν μιλάνε

 

Βαρέθηκα και του διαδικτύου τους ψευταραδες

κάθε στιγμή αλλαγές, απαγορεύσεις και "Googlάρες", 

οι γυναίκες δείχνουν τις κορμάρες 

Γέμισε απατεώνες, παιδόφιλους και παραμυθάδες

Μέσο φίμωσης της σκέψης στα μουγκά και χωρίς φανφάρες

Με την τεχνητή νοημοσύνη θα έχουμε τρομάρες

Δοξάστε τη νέα μας Κοινωνία 

 

Καλπάζει η τεχνολογία 

Τον άνθρωπο από το γραφείο σου με ένα "drone" τον σκοτώνεις

Το περιβάλλον το μολύνει και προσποιείσαι ότι το σώνει

Νοσοκομεία γκρεμίζει και τα ισοπεδώνει  

Σε κανέναν δεν δίνει λογαριασμό 

Σκοτώνει, καίει, βανδαλίζει, φόρους δυσθεώρατους βάζει και γίνεται χαμός

Και ο σύγχρονος άνθρωπος ασυγκίνητος ακροβατεί 

χωρίς Αρετή, Σύνεση και Αιδώ 

Στο χάος κατευθείαν στο γκρεμό

Τελευταία στιγμή από κάποιο θαύμα θα σωθεί

 

Κόσμος, σκληρός, αδυσώπητος, τραχύς, αναδύεται εσχάτως

Δυο τεράστιες Συμπληγάδες του πλοίου του έφαγαν τον πάτο

Ο καθείς τώρα κολυμπάει χωρίς σωσίβιο σε μέγα βάθος

Ενας κόσμος που το κέρδος έχει σαν μοναδικό ποθο και πάθος

Και ενώ παριστάνει τον χριστιανό τον Κερδώο Ερμή λατρεύει ακραδάντως 

 

Σε τούτο τον κόσμο για τα γηρατειά δεν υπάρχει χώρος και στις πόλεις ιδιαιτέρως

μοιάζουν σαν φυτό στην μέση στην άσφαλτο που φύτρωσε παρανόμως από κάποιο σπόρο

 

Υπάρχει όμως ο Δημήτρης και ο κάθε εθελοντής βοηθός πρεσβύτη

Με βοηθάει ηλεκτρονικά στο σπίτι οσάκις του το έχω ζητήσει 

Την κ. "Μαρί " την ευχαριστώ από καρδίας, αλλά οικονομικά έχω κάποια εφεδρεία

Η καλή της και μόνο η καρδιά μου φέρνει αφθονία

 

Ανέκαθεν ο κόσμος ήταν ίδιος, ούτε καλός ούτε κακός  

Αλλοτε είναι μαλακός και άλλοτε σκληρός  

Ο άνθρωπος σαν ψάρι στη γυάλα του διαδικτύου 

Με άπλετο φως, συχνά και σε συνθήκες μεσονυκτίου

Θεατής και ελεγχόμενος ταυτοχρόνως και πανταχόθεν ορατός.

Το μέλλον του τεχνολογικό 

 

(20/4/25)

Share