Τίς τελευταῖες ἑβδομάδες ζήσαμε τά δραματικά γεγονότα στήν Συρία. Ἡ ἑλληνική κοινή γνώμη ἑστίασε τήν προσοχή της στούς ἑκατοντάδες χιλιάδες Ὀρθοδόξους Ρωμηούς τῆς Συρίας. Γιά πρώτη φορά μέ ἔκπληξη ἀντιλήφθηκε τήν ἱστορική ἀλήθεια πού συστηματικά τῆς εἶχε ἀποκρυβεῖ: ὅτι στήν Συρία, στόν Λίβανο καί στήν εὐρύτερη Μέση Ἀνατολή ζοῦν τά ξεχασμένα ἀδέλφια μας οἱ ἀραβόφωνοι Ὀρθόδοξοι Ρωμηοί.
Αὐτοί οἱ Ὀρθοδόξοι Ρωμηοί στήν εὐρύτερη Μέση Ἀνατολή ὑπολογίζονται στά δύο ἑκατομμύρια ἐνῶ παράλληλα ὑπάρχουν πολλά ἑκατομμύρια ἀπό αὐτούς στήν διασπορά. Τί εἶναι ὅμως ὅλοι αὐτοί; Ὅλοι αὐτοί εἶναι ἐντόπιοι πληθυσμοί ἀπόγονοι ὅπως καί ἐμεῖς τῆς κοινῆς μας πατρίδας, τῆς Ρωμανίας, τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας (τῆς κακῶς ἐπονομαζόμενης Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας).
Βρίσκονται ὑπό τήν θεσμική αἰγίδα τῶν παλαίφατων ὀρθόδοξων, ρωμαίικων Πατριαρχείων Ἱεροσολύμων καί Ἀντιοχείας. Πρόκειται γιά ἕνα μεγάλο ἱστορικό θαῦμα, πώς αὐτοί οἱ ἄνθρωποι ἄντεξαν 14 αἰῶνες συνεχοῦς ἰσλαμικῆς ἐπικράτησης. Εἶναι γνήσιοι, λεοντόκαρδοι συνεχιστές τῶν ἁγίων τῆς περιοχῆς, τοῦ Εὐαγγελιστῆ Λουκᾶ, τοῦ Ἅγιου Ἰωάννη τοῦ Χρυσοστόμου, τοῦ Ἅγιου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Δαμασκηνοῦ καί τόσων ἄλλων.
Ὅλοι αὐτοί εἶναι τό ἴδιο ἀκριβῶς μέ μᾶς, ἴδια ἱστορία, ἴδιος πολιτισμός, ἴδια ἱστορική πρωτεύουσα, ἴδια πίστη, ἴδια ἤθη καί ἔθιμα, μέ ἴδιους προγόνους, μέ ἴδιους ἥρωες, ἴδιους ἁγίους, μέ ἴδιο παρόν καί ἴδιο μέλλον καί φανέρωση τῆς ἴδιας ἀγλαοφανοῦς, σωτηριολογικῆς ἐσχατολογικῆς πορείας. Τί καί ἄν ἀναγκάστηκαν ἀπό τίς συνθῆκες νά μιλήσουν ἀραβικά. Διατηροῦν ἀκμαία τήν συνείδηση τοῦ κοινοῦ μας Γένους. Εἴμαστε τό ἴδιο Γένος. Εἴμαστε ὅλοι μας τό Εὐσεβές Γένος τῶν Ρωμηῶν.
Γιά τήν ΝΙΚΗ τό θέμα τῶν Ρωμηῶν εἶναι μείζωνος σημασίας καθώς κεντρικός ἄξονας τοῦ Κινήματος εἶναι ἡ ἀνάδειξη τῆς Ρωμηοσύνης, καί ἡ Ἀναγέννηση τοῦ Ρωμαίικου. Καί βασικό κομμάτι τοῦ Ρωμαίικου κόσμου εἶναι τά ἀδέλφια μας αὐτά, οἱ Ὀρθόδοξοι Ρωμηοί τῆς Συρίας καί τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.
Ἡ Ρωμηοσύνη καί ἡ Ἀναγέννηση τοῦ Ρωμαίικου πέρα ἀπό τήν τεράστια εὐρύτερη γεωστρατηγική σημασία, κατά κύριο λόγο θεωροῦμε ὅτι εἶναι ὑπαρξιακό ζήτημα γιά ὅλο τόν λαό τῆς πατρίδος μας καί ἡ ἀνάδειξή του θά μᾶς δώσει καί πάλι τήν ἐλπίδα, τήν νοηματοδότηση καί τήν χαρά τῆς ἀγλαοφανοῦς, σωτηριολογικῆς, ἱστορικῆς πορείας τοῦ Γένους μας πρός τά ἔσχατα. Εἶναι ζήτημα ὅμως πού ἀφορᾶ ὄχι μόνον ἐμᾶς, ἀλλά τόν ὅλο οἰκουμενικό ἄνθρωπο.
Γιά τούς Ρωμηούς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἀπό μακροῦ χρόνου ὡς Κίνημα ἔχομε κάνει πολλά. Μερικά ἀπό αὐτά ἀναφέρονται σέ σχετικό κείμενο μέ τίτλο «Ἡ ΝΙΚΗ κοντά στούς Ρωμηούς τοῦ Χαλεπίου καί τῆς Συρίας» [1].
Ἡ πιό σημαντική ὅμως παρέμβασή μας, παρέμβαση πού ἀποτελεῖ καί ἱστορική τομή στά πράγματα τῆς πατρίδος μας εἶναι ἡ ψήφιση στό πρόσφατο Συνέδριό μας τῆς θέσης γιά ἀναγνώριση (οἱ τεχνικές λεπτομέρειες της μένει νά καθοριστοῦν) στούς βαπτισμένους ὀρθόδοξους πολίτες τῶν περιοχῶν αὐτῶν πού ἀποδεδειγμένως ἔχουν ρωμαίικη συνείδηση τοῦ status τοῦ ὁμογενοῦς. Εἶναι μιά τεράστια ἀλλαγή στήν στρατηγική τῆς πατρίδας μας πού θά ἀλλάξει πολλά.
Ὡς νομικό πλαίσιο τό status ὁμογενοῦς διαφέρει ἀπό τήν ὑπηκοότητα. Τό status ὁμογενοῦς ἀναγνωρίζει κάποιον ὡς ἄτομο ἑλληνικῆς καταγωγῆς, ἀλλά δέν τοῦ ἀποδίδει τήν ἑλληνική ὑπηκοότητα. Δέν τοῦ χορηγεῖ δηλαδή διαβατήριο (ἀλλά Εἰδικό Δελτίο Ταυτότητας Ὁμογενοῦς), δέν τοῦ ἐπιτρέπει τήν ἐλεύθερη διακίνηση στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση καί οὔτε τοῦ δίδει τό δικαίωμα τῆς ψήφου.
Πρόκειται γιά ἕναν ἐνδιάμεσο θεσμό γιά ἄτομα πού ἔχουν δεσμούς μέ τήν Ἑλλάδα, χωρίς νά εἶναι πολίτες. Τό status: (α) δίδει τό δικαίωμα αἴτησης γιά ἄδεια διαμονῆς καί ἐργασίας στήν Ἑλλάδα καί ἐγγραφῆς σέ ταμεῖα ὑγείας, (β) ἐπιτρέπει εἰδική μεταχείριση στήν εἰσαγωγή στά ἑλληνικά πανεπιστήμια, (γ) συμμετοχή σέ προγράμματα γιά ὁμογενεῖς (ὑποτροφίες, πολιτισμικά προγράμματα, προγράμματα στήριξης κτλ) καί (δ) δημιουργεῖ τίς συνθῆκες γιά πολύ εὐκολότερη διαδικασία πολιτογράφησης (τῆς ἀπόκτησης δηλαδή τῆς ἑλληνικῆς ὑπηκοότητας), ἡ ὁποία μπορεῖ νά γίνει σέ δεύτερο χρόνο.
Μιά τέτοια κίνηση θά δώσει χαρά, ὑπερηφάνια, πίστη καί ἐλπίδα σέ δεκάδες χιλιάδες κατατρεγμένους ἀδελφούς μας, θά τούς ἐπανασυνδέσει καί θά ἐνισχύσει τούς δεσμούς τους μέ τήν πατρίδα καί θά τούς ἐνισχύσει κοινωνικά, οἰκονομικά καί πολιτισμικά καί μέσῳ σχετικῶν προγραμμάτων τῆς Ἑλληνικῆς Κυβέρνησης. Σέ περιπτώσεις δέ κρίσεων καί κινδύνου γι΄ αυτούς θά τούς δώσει τήν δυνατότητα ἄμεσης μετακίνησης στήν ἀσφάλεια τῆς πατρίδας μας.
Γιά τήν ἴδια τήν πατρίδα μας (εἰδικά ἄν συνδυαστεῖ καί μέ ἄλλες παράλληλες ἐνέργειες στό πολιτικό, διπλωματικό, οἰκονομικό καί στρατιωτικό πεδίο) μιά τέτοια κίνηση θά τῆς προσδώσει τεράστιο γεωστρατηγικό βάθος, θά τήν καταστήσει ἰσχυρό παράγοντα τῆς περιοχῆς καί ἐνδυναμώνοντας τόν ἄξονα Ἑλλάδος-Κύπρου-Μέσης Ἀνατολῆς θά τήν καταστήσει ρυθμιστικό παράγοντα προασπίζοντας τήν ἀκεραιότητα καί τά δίκαια τῆς πατρίδας μας.
Ὅμως καί στό ἐσωτερικό θά ἐνισχυθεῖ ἡ πατρίδα μας καί στό δημογραφικό καί στό πρόβλημα τῶν ἐργατικῶν χεριῶν καί στήν ἀναγέννηση περιοχῶν (εἰδικά ἀκριτικῶν) πού ἐρημώνουν. Μιά τέτοια κίνηση θά στείλει παράλληλα καί τό μήνυμα στούς ἁπανταχοῦ Ρωμηούς ὁμογενεῖς μας (στήν χερσόνησο τοῦ Αἵμου, στόν Εὒξεινο Πόντο, στήν διασπορά κτλ) ὅτι ἡ πατρίδα εἶναι ἐδῶ, τούς σκέφτεται καί τούς ἀναγνωρίζει καί θά τούς ὑπερασπιστεῖ στίς ὅποιες τους δυσκολίες.
Ἱστορικά ἄν τό δοῦμε, μιά τέτοια κίνηση, εἶναι τομή καί σηματοδοτεῖ τό τέλος μιᾶς θνησιγενοῦς συρρίκνωσης καί τήν ἀπαρχή μιᾶς διεύρυνσης καί πλατυσμοῦ τοῦ Γένους μας.
Κατά τήν ἵδρυση τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους δημιουργήθηκε ὑπό τήν πίεση τῶν Μεγάλων Δυνάμεων τῆς ἐποχῆς ἕνα κλειστό ἔθνος-κράτος ἀπεμπολώντας ἔτσι πλήρως τήν οἰκουμενική, ὑπερεθνική, ρωμαίικη παράδοση τοῦ Γένους μας.
Ἔτσι ὅμως πολλά ἑκατομμύρια Ρωμηῶν τῆς Χερσονήσου τοῦ Αἵμου, τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τοῦ εὐρύτερου Εὔξεινου Πόντου καί τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἀπεκόπησαν πλήρως (ἀκόμα καί νομοθετικά) ἀπό τό νέο κράτος χάνοντας τόν προσανατολισμό καί τήν ταυτότητα τους καί ἀφομοιούμενοι προοδευτικά στούς ἐπιμέρους ἐθνικισμούς τῶν περιοχῶν τους.
Μέ τήν ἀναγνώριση τοῦ status τοῦ ὁμογενοῦς στούς Ρωμηούς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἀρχίζει μιά ἀντίστροφη ἱστορική πορεία πού θά ἔχει καί νέα βήματα στό μέλλον γεμίζοντάς ἐμᾶς καί τίς ἑπόμενες γενιές μας μέ ἐλπίδα, χαρά, συνοχή, πίστη καί αἰσιοδοξία.
Ioannis Neonakis
Ἐπικεφαλῆς Θ.Ο. Ρωμηοσύνης
romiosynh@nikh.gr
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου