Ο Κώστας Κυριακού γεννήθηκε στις 04/05/1955 στο χωριό Δερβιτσιάνη (Νομός Ἀργυροκάστρου, Βόρειος Ήπειρος) και στη ζωή του υπέστη μία ατελείωτη σειρά διωγμών κυρίως από το καθεστώς Ενβέρ Χότζα. Το 1974, σε ηλικία 19 ετών, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 9 χρόνια φυλάκιση στο σκληρότερο στρατόπεδο της Αλβανίας, στο Σπατς. Στις 20 Ιουλίου 1990, (επί Ραμίζ Αλία), διωκόμενος από την διαβόητη Sigurimi (= Ασφάλεια), και με κίνδυνο της ζωής του, δραπέτευσε στην Ελλάδα.
Το 1992, (επί του «δημοκρατικού», υποτίθεται, καθεστώτος του Σαλί Μπερίσα) επέστρεψε στην ιδιαιτέρα του πατρίδα και εκλέχτηκε δημογέροντας στο χωριό του. Οι διώξεις εναντίον του συνεχίστηκαν και αργότερα , όταν εντάχτηκε στην ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ( ΔΕΕΕΜ) «ΟΜΟΝΟΙΑ», για να διεκδικήσει τα μειονοτικά και τα ανθρώπινα δικαιώματα του Ελληνισμού της Αλβανίας. Στις 15 Αυγούστου 1995 οδηγήθηκε στην περιβόητη «Δίκη των 5», όπου και πάλι καταδικάστηκε σε 8 χρόνια φυλάκιση, με εντελώς ανερμάτιστες και κατασκευασμένες κατηγορίες, πράγμα που και ὁ ίδιος ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Σαλί Μπερίσα, τελικώς παραδέχτηκε το 2005. Στην Ελλάδα, κατά τα έτη 1999 – 2005, ο Κώστας Κυριακού φοίτησε και πήρε Πτυχίο από την Νομική Σχολή, του Πανεπιστημίου Αθηνών, και μέχρι σήμερα είναι μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών. Εγκαταστάθηκε και ζει σήμερα στην Αθήνα».
Έχει ήδη γράψει τα εξής 8 βίβλία, βγαλμένα μέσα από τους αγώνες και τις εμπειρίες του: 1) Ἐλεύθερος Φυλακισμένος, (1997), 2) Στά Μονοπάτια τῆς Κόλασης, (2000), 3) Οἱ Ξεχασμένοι Ἥρωες, (2000), 4) Ἡ Δίκη τῶν 5, (2006) (Ἔχει συγγραφεῖ σέ συνεργασία μέ τούς ἄλλους 4 συγκρατούμενούς του, πού καταδικάστηκαν τό 1994 – 1995 στά Τίρανα), 5) Ἡ Διάψευση, (2010), 6)Στή Ζούγκλα τοῦ Ἐνβέρη, (2011), 7) Ἐνβέρ Χότζια, ο σφαγέας στή γῆ τοῦ Πύρρου, (2014), 8) Προδοσία καί Αὐτοθυσία, (2017).
Το βιβλίο «Το καθήκον προς την Πατρίδα» είναι το ένατο, κατά σειράν και έχει γίνει μία παρουσίασή του, την Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2023, στο αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών Στην παρούσα εκδήλωση, κλήθηκε να το προλογίσει ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ - ΚΑΜΑΡΙΝΟΣ, πρώην πρόξενος Κορυτσάς, ο οποίος είπε ότι το βιβλίο αυτό αποτελεί ουσιαστικά μία βιωματική κριτική του συγγραφέα στις απόψεις γύρω από το Βορειοηπειρωτικό, που διατύπωσαν κάποιες εξέχουσες προσωπικότητες αυτού του τόπου.. Γράφτηκε ως αντίδραση / απάντηση στο βιβλίο ««ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΙΑ: Φυγή στο Μέλλον ή Επιστροφή στο Παρελθόν;», ένα συλλογικά γραμμένο έργο από τους: Μαριέττα Γιαννάκου, Σταύρο Λυγερό, Ελευθέριο Οικονόμου, Θεόδωρο Πάγκαλο, Αλέκο Παπαδόπουλο, Άγγελο Συρίγο, Γιώργο Χατζηθεοφάνους και Αλέξανδρο Μαλλιά, και πρωτοκυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2018.
Πρόκειται για μια δική του φωνή διαμαρτυρίας και καταγγελίας, στις όσες ανακρίβειες, ιστορικές και όχι μόνο, που παρατίθενται στο παραπάνω σύγγραμμα, όπως αναφέρει ο συγγραφέας, Κώστας Κυριακού. Eξαιρεί τρεις από τους συγγραφείς του ανωτέρω βιβλίου, τους οποίους όμως δεν κατονομάζει, και λέει ότι αυτοί εξέφρασαν πατριωτικό λόγο στα γραφόμενά τους, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους πέντε που εκφράζουν εθνικώς επιζήμιες τοποθετήσεις, ανακρίβειες και ερμηνείες των γεγονότων ‘’κατά το δοκούν’’. Οι απόψεις τους, όπως διατυπώνονται και όσα λέγονται, ασκούν στους Έλληνες Βορειοηπειρώτες συγκαλυμμένη ψυχολογική βία, ποντάροντας στο ότι είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατον, οι άνθρωποι αυτοί να αντιστέκονται και να αγωνίζονται, όταν τους δημιουργείται ψυχολογική κατάσταση πολιορκίας και ανακαλύπτουν, εις βάρος τους, συνομωσίες από πολλές πλευρές.
Για την Ελληνική Εξωτερική Πολιτική φαίνονται ότι όλα αυτά συμβαίνουν κάπου μακριά, στο άλλο ημισφαίριο και όχι μέσα και δίπλα στην Πατρίδα μας. Και τούτο, διότι αφορούν σε πραγματικά γεγονότα και ιστορικά δεδομένα, για τα οποία κάθε ανακρίβεια και αναλήθεια μπορεί να είναι κρίσιμη και να αποβεί μοιραία για το μέλλον του Βορειοηπειρωτικού Ζητήματος και συνολικότερα των Ελληνοαλβανικών σχέσεων. Επικαλούμαστε λοιπόν, εμείς οι εθνικά σκεπτόμενοι Έλληνες, το χρέος μας απέναντι στην ιστορική αυτή αλήθεια και κραυγάζουμε στους πολιτικούς, στους διπλωμάτες και στους στρατιωτικούς της χώρας το εξής: «Η Βόρειος Ήπειρος σβήνει. Αλλάξτε τη συνταγή – το μείγμα της πολιτικής, που εφαρμόζετε σ’ αυτό το Εθνικό Ζήτημα. Η προχειρότητα και η υποχωρητικότητα, που επιδεικνύει ο πολιτικός κόσμος της Ελλάδας, η υπακοή σε Ευρωπαϊκές και ΝΑΤΟικές εντολές είναι πρωτόγνωρα και καταστροφικά για τον τόπο μας.»
Στην Πολιτική Επιστήμη υπάρχει ο όρος «Αποδοχή Μηνύματος»: το πλέον διαδεδομένο και επικίνδυνο μήνυμα σήμερα, είναι η εκμάθηση και ο εθισμός των πολιτών στην υποχώρηση, στην υποτέλεια, στην εξάρτηση. Οι θέσεις των πέντε που κατατίθενται στο υπό εξέταση βιβλίο, η τελική αίσθηση που αφήνει το σύγγραμμα αυτό είναι σαν να προετοιμάζει τον λαό μας, τους αναγνώστες, τα ίδια τα παιδιά μας, να εθισθούν στα παραπάνω και να πάψουν να ασχολούνται με τα δικαιώματά τους και, στην συγκεκριμένη περίπτωση, να εγκαταλείψουν την Ιστορική Γη του Πύρρου και του Πατροκοσμά… Όμως, αν επιθυμούμε να έχουμε συνέχεια ως Έθνος, επιβάλλεται να σεβόμαστε τους ήρωες που θυσιάστηκαν στους αγώνες της Πατρίδας. Εάν θέλουμε να έχουμε συνέχεια ιστορική στο μέλλον, θα πρέπει να γνωρίζουμε και να εκτιμάμε σωστά, τόσο το παλαιότερο όσο και το πρόσφατο παρελθόν της ιστορίας μας.
Αντιθέτως για τους εξουσιαστές σήμερα, φαίνεται πως ούτε το παρελθόν μας πρέπει να θυμόμαστε, ούτε να τιμάμε τους εθνικούς μας ήρωες.. Φαίνεται επίσης πως επιδιώκουν να μην λέγεται τίποτα, ούτε λέξη, για τα θύματα της 45χρονης δικτατορίας των Χότζια - Αλία, να μην ακούγεται τίποτα γι’ αυτούς τους Έλληνες, που δεν απώλεσαν την Ελληνική τους ταυτότητα και, με το κεφάλι ψηλά, πήγαν στο εκτελεστικό απόσπασμα, κραυγάζοντας «ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ». Κι αυτό, διότι, παραδειγματίζεται η νεολαία, οξύνεται ο πατριωτισμός και προβάλλονται εθνικά ιδεώδη, πράγματα αντίθετα προς τις επιδιώξεις των εξουσιαστών, που μοιάζουν να θέλουν πολίτες χωρίς διεκδικήσεις ή μόνο με διεκδικήσεις που αφορούν αποκλειστικά σε οικονομικά ζητήματα, κι όχι ενεργούς πολίτες με κοινωνικά αιτήματα και εθνικά οράματα.
Ως επακόλουθο τέτοιων τακτικών, εγκαθίσταται η υποχωρητικότητα και η ανασφάλεια, τα οποία με τη σειρά τους αποτελούν την αρχή και τη βάση, μιας συγκαλυμμένης ελληνοφοβίας με ολέθρια αποτελέσματα. Ένα από αυτά και ο αφανισμός των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου. Είναι έγκλημα να μην αναγνωρίζονται οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες και να καταργείται με συνοπτικές διαδικασίες η ίδια τους η ιστορία, στην Ελληνική γη του Πατροκοσμά. Με όλα τα παραπάνω, τίθεται σε κίνδυνο και πιθανό αφανισμό ο Ελληνισμός, που ζει σ’ αυτά τ’ αγιασμένα χώματα.
Και καταλήγει ο Κώστας Κυριακού:
«Τέλος, το κόμμα των ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΩΝ είναι η ΠΑΤΡΙΔΑ. Σ’ αυτήν ανήκουμε, είμαστε τα παιδιά της, που ζούσανε για χρόνια φιμωμένα. Γι’ αυτήν αγωνιστήκαμε και αγωνιζόμαστε. Για την Μάνα Ελλάδα που θα υπάρχει και θα επιζεί μέσα στους αιώνες, σ’ αντίθεση με καθέναν από εμάς, που είμαστε περαστικοί».
Επιμέλεια Κειμένου: ΘΩΜΑΪΣ ΠΑΡΙΑΝΟΥ
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου