Για μιαν ακόμη φορά προσευχηθήκαμε και τώρα τιμάμε τους ήρωες, που αντιμετώπισαν αποτελεσματικά και νικηφόρα την ύπουλη επίθεση που δέχθηκαν από πολλές εκατοντάδες καλά εξοπλισμένων κομμουνιστών ανταρτών, κατά τη νύχτα προς την 21η Ιανουαρίου 1949. Προσευχηθήκαμε και τώρα τιμάμε τους ήρωες, στρατιωτικούς και πολίτες, που φονεύθηκαν κατά τις μάχες του Λεωνιδίου και του Αγίου Βασιλείου, καθώς και τους ενδόξους αγωνιστές, που έλαβαν μέρος σε αυτές τις μάχες και απεβίωσαν κατά τα 76 χρόνια που πέρασαν. Όλοι τους, ως γνήσιοι απόγονοι των Ελλήνων, αγωνίστηκαν «υπέρ βωμών και εστιών» και υπερασπίστηκαν την ελευθερία τους, την τιμή τους, την αξιοπρέπειά τους και, προ πάντων, τα ιερά και τα όσιά τους.
Η επιτυχής απόκρουση των εισβολέων στο Λεωνίδιο και η εν συνεχεία νίκη των καταδρομέων στη μάχη του Αγίου Βασιλείου αποτέλεσαν τις βάσεις για την πλήρη εξουδετέρωση των ανταρτών στην Πελοπόννησο και, στη συνέχεια, την απώθησή τους προς βορρά. Η οργάνωση της άμυνας περιγράφεται γλαφυρά στην μαρτυρία του τότε εφέδρου Ανθυπολοχαγού Ιωάννου Ρουσάλη, όπως την παρέδωσε στον ομιλούντα και είναι γραμμένη στο βιβλίο του το σχετικό με τις μάχες Λεωνιδίου – Αγίου Βασιλείου:
«Απτόητοι οι Λενιδιώτες και έχοντες πάντα απόφασιν να διαφυλάξουν την πόλιν τους αρχίζουν την συστηματικήν πλέον οχύρωσιν της πόλεως. Κατασκευάζουν θέσεις σκοπών και πολυβολεία μπετόν, άτρωτα από τις αντιαρματικές γροθιές, ανοίγουν βαθιά χαρακώματα, που συνδέουν όλα τα φυλάκια, κατασκευάζουν πυκνά συρματοπλέγματα, καλούν Μηχανικόν Ναυπλίου και στρώνει ναρκοπέδια, ηλεκτροφωτίζουν όλην την έναντι της οχυρωματικής των γραμμής ζώνην…Συνεργάζονται δε στενώς με τα περιπολικά του Β.Ν. και ιδίως με το συχνότερον περιπολούν την ακτήν Β.Π. ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ, του οποίου ο Κυβερνήτης Πύρρος Σπυρομήλιος έχει τόσον συγκινηθή από τις προσπάθειες των Λενιδιωτών, ώστε κάνει το παν δια να τους συνδράμη…».
Στη μάχη σημαντικοί παράγοντες στην απώθηση των εισβολέων ήσαν οι πολυβολητές, ιδιαιτέρως εκείνοι που φύλαγαν την κεντρική γέφυρα, από την οποία έγινε η κύρια επίθεση τους. Στις μαρτυρίες τους για τη μάχη οι Λενιδιώτες είχαν όλοι ένα καλό λόγο να πουν για αυτούς, τον Σαμιώτη στρατιώτη Γιώργο Καραγιάννη και τους Λενιδιώτες Βασίλειο Μπεκύρο και Βαγγέλη Μπαξεβάνογλου.
Στο μέρος που βρισκόμαστε, στον Μύλο του Μανωλάκη, έπεσαν ηρωικά λίγοι στρατιώτες και ο ανθυπολοχαγός τους Ιωάννης Λουμπαρδιάς. Τους εφόνευσαν με βολές μπαζούκας. Τα σημάδια των κτυπημάτων υπάρχουν πάντα στον Μύλο. Έπεσαν πολεμούντες για την Πατρίδα, θυμίζοντας τον Λεωνίδα και τους 300 Σπαρτιάτες στις Θερμοπύλες, τον Παλαιολόγο και τους λίγους αμυνόμενους της Κωνσταντινούπολης, τον Γεωργάκη Ολύμπιο στη Μονή Σέκου, τον Σαμουήλ στο Κούγκι, τον Αυξεντίου στη Μονή Μαχαιρά.
Εβδομήντα έξι χρόνια πέρασαν από εκείνη τη νύχτα προς το ξημέρωμα της 21ης Ιανουαρίου 1949. Οι πλείστοι των αγωνιστών των μαχών Λεωνιδίου – Αγίου Βασιλείου απήλθαν του κόσμου τούτου και η γενιά μας είναι κοντά στην έξοδο. Ένας από τους απελθόντας τον περασμένο χρόνο ήταν ο Κυνουριεύς, από το Καστρί, συγγραφέας και ακαδημαϊκός Θανάσης Βαλτινός, επίτιμος δημότης Νότιας Κυνουρίας, ο οποίος έγραψε συγκλονιστικά μυθιστορήματα, έχοντας βιώματα από τον εμφύλιο στην περιοχή μας. Η σκυτάλη σε λίγο θα περάσει στους νεότερους Λενιδιώτες και στις νεότερες Λενιδιώτισσες. Αυτοί και αυτές θα έχουν την ευθύνη της συνέχειας και της διατηρήσεως της μνήμης. Πρέπει να γνωρίζουν ότι χωρίς μνήμη δεν υπάρχει έθνος και ο άνθρωπος καταντά άτομο, αριθμός. Ως χριστιανοί συγχωρούμε, αλλά δεν λησμονούμε.
Τώρα υπάρχουν νέες επιθέσεις σε βάρος της ταυτότητάς μας, της ιδιοπροσωπίας μας. Τώρα τείνει να επικρατήσει ο γουοκισμός, ο δικαιωματισμός και ο μηδενισμός. Τώρα οι εισβολείς έχουν άλλα όπλα, που δεν φαίνονται, αλλά είναι πιο επικίνδυνα. Τώρα δεν σκοτώνουν σώματα, αλλά ψυχές. Ως Έλληνες και Ορθόδοξοι Χριστιανοί, με την σημαντική πολιτισμική κληρονομιά μας και την προσφορά μας στον παγκόσμιο πολιτισμό, θεωρούμαστε «δύσχρηστοι» και αποτελούμε παραφωνία στην απάνθρωπη κουλτούρα που, από καιρό και λόγω της κοσμικής ισχύος που διαθέτουν, επιδιώκουν να μας επιβάλλουν. Ο λαός μας μόνος, χωρίς από πουθενά κάποια βοήθεια και συμπαράσταση, αντιστέκεται. Και εμείς, σήμερα, με την παρουσία μας εδώ, μπροστά στο Ηρώο και στο μνημείο, αντιστεκόμαστε. Οι μνήμες είναι μια μορφή αντίστασης και αποτελούν μια ισχυρή ένδειξη ότι οι ψυχές, ημών των Ελλήνων, παραμένουν διαχρονικά αδούλωτες σε οποιονδήποτε εισβολέα.-
*Ομιλία εκφωνηθείσα το πρωί της 26ης Ιανουαρίου 2025 έμπροσθεν του Ηρώου των πεσόντων κατά τις Μάχες Λεωνιδίου – Αγίου Βασιλείου και ενώπιον πλήθους κατοίκων του Λεωνιδίου Κυνουρίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου