Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης
Πόσο στενάχωρο είναι αυτό το σημείο των καιρών μας! Στις άγιες μέρες των Χριστουγέννων και στο κατώφλι του νέου χρόνου, αντί να καμαρώνουμε για μια νεολαία με όνειρα για ζωή, έχουμε χιλιάδες ανήλικους να τρεκλίζουν από το αλκοόλ στα κέντρα διασκέδασης.
Μάστιγα γίνεται η χρήση αλκοόλ από ανήλικους, που έρχεται σε συνάφεια με την εκτίναξη της χρήσης ψυχοφαρμάκων και την καταφυγή σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους.
Παιδιά με τσακισμένο ηθικό που υποδέχτηκαν το νέο έτος με μια άρνηση της πραγματικότητας, με μια αποδοκιμασία του κόσμου που τους ετοιμάσαμε, με μια κραυγή βοήθειας για τα αδιέξοδα που τους φέραμε, με μια ανάγκη απόδρασης από την πνευματική φυλακή που τα καταδικάσαμε.
Ατελείωτα τα περιστατικά μέθης ανηλίκων στις γιορτές που περάσανε. Παιδιά 13 – 14 χρονών δηλητηριάζονται με τα ποτά και φτάνουν ακόμα και να διασωληνωθούν σε ημικωματώδη κατάσταση με τη ζωή τους να κινδυνεύει. Ο βωμός της ασφάλτου θερίζει δεκάδες ζωές μεθυσμένων παιδιών που πατούν γκάζι ολοταχώς για τον τάφο. Πιο εύκολα βρίσκουν οι Αρχές τους ανεύθυνους γονείς για να τους συλλάβουν, παρά εκείνα τα ταλαίπωρα παιδιά που ενδόμυχα παρακαλούν για λίγη σημασία και δεν την βρίσκουν.
Δεν αποτελεί έκπληξη αυτό που συμβαίνει, αλλά νομοτελειακό πλήρωμα των εγκλημάτων μας. Το κράτος φόρτωσε στους ώμους των παιδιών όλα τα βάρη του διεστραμμένου μας κόσμου, και τώρα απορεί δήθεν γιατί «κλατάρουν».
Από το δημοτικό το παιδί εκπαιδεύεται να «δείχνεται», πρέπει να «αρέσει», πρέπει να κάνει τη «διαφορά», πρέπει να εξερευνήσει νοσηρούς «προσανατολισμούς», πρέπει να επιδιώκει σε βαθμό υστερίας τα υλικά «θέλω» του, πρέπει να μετράει το μπόι του σε «likes» και «views», πρέπει να ανακαλύπτει λόγους για να διαχωρίζεται από τους υπόλοιπους και ποτέ να ενώνεται. Πρέπει να μάθει στο πρόχειρο, το γρήγορο, το έτοιμο, το ακούραστο, το εφήμερο, το ρηχό, το απροβλημάτιστο, το απατηλό.
Το παιδί τρέχει ασταμάτητα πίσω από τον πλασματικό κόσμο του διαδικτύου και ποτέ δεν τον φτάνει. Πασχίζει να ικανοποιήσει τα φευγαλέα βλέμματα του κόσμου και δεν βρίσκει γαλήνη στο ένα και μοναδικό βλέμμα που ακτινοβολά αιωνιότητα, το βλέμμα του Θεού. Και χωρίς Θεό, τίποτα δεν ευαρεστεί την ψυχούλα του. Τίποτα δεν γεμίζει τα ψυχικά κενά, που γίνονται όλο και μεγαλύτερα, όλο και πιο επίπονα.
Και αφού βάλθηκαν οι άρχοντες να πονηρέψουν πρόωρα τα παιδιά με τις ενήλικες ακαθαρσίες, εμφανίζουν τώρα και την ίδια αλλεργία για τη ζωή που έχουν οι «μεγάλοι». Και την καταπολεμούν με τους ίδιους αδιέξοδους εθισμούς. Καταφεύγοντας σε αλκοόλ, σε ουσίες, σε βία και σε οποιοδήποτε άλλο ναρκωτικό που τους προσφέρει ψεύτικη δύναμη και διαφυγή από την κενή πραγματικότητα.
Θα πει κανείς, είναι πρωτόγνωρο τα παιδιά να κάνουν εφηβική «επανάσταση» με το αλκοόλ; Όχι, αλλά ποτέ ξανά δεν την έκαναν σε τόσο αποξενωμένη και εχθρική κοινωνία. Ποτέ ξανά δεν ήταν τόσο πολλές οι αδιάφορες οικογένειες, ποτέ ξανά το κράτος δεν είχε τόσο ενεργό ρόλο υπονομευτή, ποτέ ξανά οι πειρασμοί δεν ήταν τόσο ισχυροί, τόσο άμεσοι και τόσο προσβάσιμοι, ποτέ ξανά δεν κυριαρχούσαν τόσο φαύλα πρότυπα. Και ποτέ ξανά δεν είχε φορέσει το κακό τη μάσκα του καλού, όσο στην εποχή μας.
Διαλυμένες οικογένειες, αμεριμνησία και απάθεια από γονιούς, κατεδαφισμένο βιοτικό επίπεδο, ακρίβεια, πενιχροί μισθοί, πολλές ώρες εργασίας, κοινωνική απομόνωση και έλλειψη πίστης στον Θεό, όλα αυτά συνθέτουν ένα τοξικό περιβάλλον για πολλά παιδιά που στρέφονται στην «παρηγοριά» του οινοπνεύματος και κάθε κατάχρησης που θα τους πλανέψει για λίγο, μακριά από το βάσανο που βιώνουν.
Η κυβέρνηση – γράφουν – θα αυστηροποιήσει το νομοθετικό πλαίσιο απαγόρευσης του αλκοόλ σε ανήλικους και καπνίσματος σε δημόσιους χώρους; Και τι θα πετύχουν με αυτό; Απολύτως τίποτα. Απλά η κατανάλωση αλκοόλ και οι άλλες καταχρήσεις, θα γίνονται στα κρυφά και στα αθέατα (αν υποθέσουμε ότι θα εφαρμοστεί αυστηρά ο νόμος). Είναι σαν να προσπαθείς να θεραπεύσεις έναν καρκίνο με ένα απλό σιροπάκι για να μην ακούγεται ο βήχας του άρρωστου πνεύμονα. Καμία βούληση για να καταπολεμηθεί ο εκφυλισμός της νεολαίας στη ρίζα του.
Έχουμε φτάσει να θεωρείται γενναία μεταρρύθμιση το να γίνουν τα αυτονόητα, δηλαδή να απαγορεύεται η πώληση αλκοόλ και προϊόντων νικοτίνης σε ανήλικους. Ούτως ή άλλως ήταν απαγορευμένα αυτά. Το θέμα είναι ότι δεν εφαρμόζονται οι νόμοι. Μια ετοιμοθάνατη κοινωνία γεμίζει νόμους απαγόρευσης που ούτε αναστρέφουν το μοιραίο, αλλά ούτε καν εφαρμόζονται. Και όταν εφαρμόζονται στο ακέραιο, είναι για να εξυπηρετηθούν άλλα βρώμικα συμφέροντα, όπως είδαμε και στον καιρό της πανδημίας.
Τελικά φαίνεται ότι μετατρεπόμαστε σε έναν λαό μεθυσμένο, που πνίγει την εθνική του κατάθλιψη σε ψυχοτρόπες ουσίες, αφού δεν βρίσκει την ουσία της ψυχής…
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου