5 Δεκεμβρίου 2024

Έγκλημα που η Αθήνα αφήνει τους Ελληνορθοδόξους της Συρίας στην τύχη τους

 
Η τελευταία έξαρση του μακρού πολέμου της Συρίας και η άλωση του Χαλεπίου από τους ισλαμιστές, έθεσε ξανά στο προσκήνιο το ζήτημα της ασφάλειας των ελληνορθοδόξων πληθυσμών της Μέσης Ανατολής, οι οποίοι βρίσκονται πολύ συχνά στο στόχαστρο των τζιχαντιστικών οργανώσεων. Όπως όλες οι χριστιανικές κοινότητες, μικρές αριθμητικά και διασκορπισμένες, η θέση των αραβόφωνων ελληνορθοδόξων/Ρωμιών είναι εξαιρετικά ευάλωτη, σε μία αρένα με παίκτες ισχυρούς, πολυάριθμους και αδίστακτους.
 
Εδώ και μέρες οι οργανώσεις των ελληνορθοδόξων της ανατολής απευθύνουν εκκλήσεις προς την Ελλάδα και ειδικότερα προς το υπουργείο Εξωτερικών, για να τους υποστηρίξουν την δύσκολη αυτή ώρα. Η αναγέννηση της ελληνικής συνείδησης στους αραβόφωνους ορθόδοξους πληθυσμούς, η συνειδητοποίηση της ταυτότητας και της καταγωγής τους και η προσπάθεια επανασύνδεσης με την Ελλάδα έχει προϊστορία από τα πρώτα τουλάχιστον χρόνια του συριακού εμφυλίου, σπάζοντας μία μακρά παράδοση παναραβισμού.
 
Οι συνθήκες γεννούν όχι μόνο στην Ελλάδα το καθήκον να συνδράμει σε πληθυσμούς όμορους, φιλικούς και ομογενείς, αλλά και την ευκαιρία να αξιοποιήσει υπέρ της τις συνθήκες επί του εδάφους και να αποκτήσει φωνή, ως διαμεσολαβητική και σταθεροποιητική δύναμη στην Μέση Ανατολή. 
 
Οι Ελληνορθόδοξοι και το “Βέλγιο” 
 
Τούτο όμως έχει προϋπόθεση μία ριζική τομή στην πολιτική πρακτική και ψυχολογία του ελληνικού κράτους. Οι σχέσεις της Ελλάδας με την καθαυτό ελληνογενή ομογένεια και διασπορά είναι δύσκολες. Τα σχολεία των ομογενών στην Ευρώπη δυσκολεύονται να λειτουργήσουν χωρίς επαρκή κρατική υποστήριξη, ενώ η τελική επικράτηση των μεθοδεύσεων Ράμα στην Χειμάρρα δημιουργούν απαισιοδοξία για τον πιεζόμενο Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου. Το δράμα των Ελλήνων της ανατολικής Ουκρανίας και της ισοπεδωμένης από την ρωσική εισβολή Μαριούπολης απασχόλησε τα ΜΜΕ για μία ή δύο εβδομάδες το 2022, και τηρείται σιγή ιχθύος.
 
Από την Μακεδονία μέχρι την Κύπρο, τα εθνικά θέματα της Ελλάδας αντιμετωπίζονται από την ιθύνουσα τάξη ως βάρη τα οποία πρέπει το κράτος να ξεφορτωθεί, να “κλείσει” και να απαλλαγεί από αυτά όπως-όπως, αντί για συνθήκες που μπορούν να αξιοποιηθούν ως πολλαπλασιαστές ισχύος, για την υλική και πνευματική επιρροή του έθνους. Και μόνο η ενασχόληση με αυτά θεωρείται συχνά πάρεργο, αντιπερισπασμός ή αγγαρεία. Προσδοκία του ελληνικού κράτους είναι, όπως έγραφε πριν από 100 και πλέον χρόνια ο Ίων Δραγούμης, να γίνει ένα σωστό “Βέλγιο”, χωρίς ταυτότητα, αίσθηση του χώρου ή ιστορικού καθήκοντος, παρά μόνο με μία κάποια διαχειριστική ικανότητα και επάρκεια – την οποία, φευ! ούτε αυτήν έχουμε. 
 
Πρώτη προϋπόθεση για την αλλαγή πλεύσης είναι η μεταβολή της οπτικής από εκείνη του στενού εδαφικού κράτους (ή ευρωπαϊκής νομαρχίας), προς το μοτίβο του Μείζονος Ελληνισμού. Αυτό θα σημαίνει αναγνώριση της σημασίας της κρατικής εστίας ως καταφυγίου και οικονομικού-στρατιωτικού στηρίγματος, μαζί με την καθολική αξιοποίηση των διασπορικών δικτύων και η συμπερίληψή τους στους μηχανισμούς της διακυβέρνησης. Αυτά μπορεί να είναι οι σύλλογοι των ομογενών και των ελληνικών μειονοτήτων, εκκλησιαστικές δομές, επιχειρήσεις, ομάδες ή προσωπικότητες απανταχού φιλελλήνων κ.α.
 
Σε αυτό το πλέγμα, ως ένας δεύτερος, ευρύτερος κύκλος, μπορούν να ενταχθούν και κοινότητες που έχουν αποκοπεί από τον στενό εθνοτικό πυρήνα των Ελλήνων, αλλά μπορούν να προσεγγισθούν υπό το πνεύμα μίας υπερεθνικής ελληνικής-ανατολικής κοινοπολιτείας. Αυτοί είναι οι ελληνορθόδοξοι αλλά και οι λοιποί χριστιανοί της Μέσης Ανατολής, οι Αρβανίτες της νότιας Ιταλίας, οι Γκαγκαούζοι της Μολδαβίας – ακόμη και μικρά κράτη με τα οποία υπάρχουν θρησκευτικοί και πολιτιστικοί δεσμοί όπως η Αρμενία, η Γεωργία και ο Λίβανος. 
 
Η θέση της Ελλάδας στο ευρωατλαντικό σύμπλεγμα την καθιστά πύλη προς τους θεσμούς και τις οικονομικές ευκαιρίες του δυτικού στρατοπέδου, και οι καλές ιστορικά σχέσεις με του λαούς της περιοχής και η απουσία της από καταστάσεις που πλήγωσαν την υπερηφάνεια των ανατολικών χωρών (εισβολή Ιράκ, Αραβική “Άνοιξη”) επιτρέπουν την ανάδειξή της σε αξιόπιστο εταίρο και διαμεσολαβητή. Η Ελλάδα κρατά στενές διπλωματικές επαφές με το Ισραήλ, τον Λίβανο, την Αίγυπτο, την Ιορδανία, την Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ακόμη και με τις χώρες του αντιδυτικού άξονα, όπως το Ιράν, η αντιπαλότητα είναι μάλλον έμμεση και χωρίς ιστορικό ή ψυχολογικό βάθος.
 
Μια πατρίδα που πληγώνει και δε νοιάζεται; 
 
Ενώπιον λοιπόν των πολλαπλών κινδύνων που κατατρύχουν την Ρωμιοσύνη του Λιβάνου και της Συρίας, η οποία ζητά υποστήριξη μέσα στο χάος της βίας και των γεωπολιτικών παιχνιδιών, η Ελλάδα θα μπορούσε τουλάχιστον να δράσει με όρους ανθρωπιστικούς, διερευνώντας τις ανάγκες αυτών των κοινοτήτων, και να πιέσει διπλωματικά για την ασφάλεια αυτών και των εστιών τους. Αυτό απαιτεί όμως διεξαγωγή συνομιλιών με όλους τους τοπικούς παίκτες, χωρίς προκαταλήψεις, ώστε να δημιουργηθεί μία ομπρέλα ασφαλείας πάνω από τους ανθρώπους αυτούς, με την εγγύηση της Ελλάδας.
 
Σε ένα περιβάλλον όπου οι πάντες στηρίζουν τρομοκρατικές και μισθοφορικές ομάδες σφαγέων, καλλιεργούν το σεκταριστικό μίσος και βομβαρδίζουν αδιακρίτως δικαίους και αδίκους, η Ελλάδα μπορεί να κάνει την διαφορά και να κερδίσει την οικουμενική εκτίμηση. Η εναλλακτική είναι η ουσιαστική εγκατάλειψη των πληθυσμών αυτών στις διαθέσεις της αναξιόπιστης Ρωσίας (η οποία, σημειωτέον, έχει διαχρονική πολιτική εναντίον των ελληνικών συμφερόντων στον Λεβάντη από τα τέλη του 19ου αιώνα, εντελώς άσχετα με τις τρέχουσες διεθνείς συγκυρίες) ή των ισλαμιστών ανταρτών που στηρίζει η νέο-οθωμανική Τουρκία (και που επωφελούνται από την εξουθένωση της Χεζμπολάχ και των Επαναστατικών Φρουρών του Ιράν από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς). 
 
Οι δυνατότητες υπάρχουν. Το πολιτικό και οικονομικό κόστος δεν είναι απαγορευτικό. Από τη δεκαετία του 1990 τουλάχιστον, ξανά και ξανά, συγγραφείς και δημοσιολογούντες έχουν ανοίξει το θέμα μίας ελληνικής θρησκευτικής γεωπολιτικής, η οποία αναγνωρίζει την Ελλάδα ως δυνάμει κράτος-πυρήνα ενός ευρύτερου πολιτισμού, το οποίο θα της προσέδιδε πολλά στον τομέα της ήπιας ισχύος. Τούτο όμως απαιτεί αποφασιστικότητα και ευθύνη. Ευθύνη έναντι των αληθινών ανθρώπων, με σάρκα και οστά, από την Βόρειο Ήπειρο μέχρι το Χαλέπι (την αρχαία Βέροια των ελληνιστικών βασιλείων). 
 
Τον Ιανουάριο του 2024, Ελληνίδα της Μαριούπολης (υπό ρωσική κατοχή από το 2022), μίλησε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ για τις δυσκολίες της ελληνικής κοινότητας υπό τους νέους κυριάρχους, και την αδιαφορία του ελληνικού κράτους: «Μας έχουν εντελώς ξεχασμένους, σαν να μην υπάρχουμε. Αλλά εμείς συνεχίζουμε να λέμε για την Ελλάδα, τη μεγάλη πατρίδα που τόσο αγαπάμε. Θέλουμε τα παιδιά μας να συνεχίσουν να μιλούν τη γλώσσα που μιλάμε εμείς και που μιλούσαν οι παππούδες μας πριν από εμάς». Αυτή η στάση είναι δυστυχώς κοινή και διαχρονική από πλευράς του ελληνικού κράτους. Ώρες-ώρες, το ίδιο εγκαταλελειμμένοι νιώθουν οι περισσότεροι Έλληνες εντός των συνόρων. Και το χειρότερο: αρχίζουμε να το συνηθίζουμε. 
 
Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει·
παραπετάσματα βουνών αρχιπέλαγα γυμνοί γρανίτες
Το καράβι που ταξιδεύει το λένε ΑΓΩΝΙΑ…
 



Share
Posted by ΘΑΝΟΣ ΚΟΥΚ at 5:00 μ.μ.
Κατηγορία Θέματος , , ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Λίγες οδηγίες πριν επισκεφθείτε το ιστολόγιό μας (Για νέους επισκέπτες)

1. Στην στήλη αριστερά βλέπετε τις αναρτήσεις του ιστολογίου μας τις οποίες μπορείτε ελεύθερα να σχολιάσετε επωνύμως, ανωνύμως ή με ψευδώνυμο, πατώντας απλά την λέξη κάτω από την ανάρτηση που γραφει "σχόλια" ή "δημοσίευση σχολίου" (σας προτείνω να διαβάσετε με προσοχή τις οδηγίες που θα βρείτε πάνω από την φόρμα που θα ανοίξει ώστε να γραψετε το σχόλιό σας). Επίσης μπορείτε να στείλετε σε φίλους σας την συγκεκριμένη ανάρτηση που θέλετε απλά πατώντας τον φάκελλο που βλέπετε στο κάτω μέρος της ανάρτησης. Θα ανοίξει μια φόρμα στην οποία μπορείτε να γράψετε το email του φίλου σας, ενώ αν έχετε προφίλ στο Facebook ή στο Twitter μπορείτε με τα εικονίδια που θα βρείτε στο τέλος της ανάρτησης να την μοιραστείτε με τους φίλους σας.

2. Στην δεξιά στήλη του ιστολογίου μας μπορείτε να βρείτε το πλαίσιο στο οποίο βάζοντας το email σας και πατώντας την λέξη Submit θα ενημερώνεστε αυτόματα για τις τελευταίες αναρτήσεις του ιστολογίου μας.

3. Αν έχετε λογαριασμό στο Twitter σας δινεται η δυνατότητα να μας κάνετε follow και να παρακολουθείτε το ιστολόγιό μας από εκεί. Θα βρείτε το σχετικό εικονίδιο του Twitter κάτω από τα πλαίσια του Google Friend Connect, στην δεξιά στήλη του ιστολογίου μας.

4. Μπορείτε να ενημερωθείτε από την δεξιά στήλη του ιστολογίου μας με τα διάφορα gadgets για τον καιρό, να δείτε ανακοινώσεις, στατιστικά, ειδήσεις και λόγια ή κείμενα που δείχνουν τις αρχές και τα πιστεύω του ιστολογίου μας. Επίσης μπορείτε να κάνετε αναζήτηση βάζοντας μια λέξη στο πλαίσιο της Αναζήτησης (κάτω από τους αναγνώστες μας). Πατώντας την λέξη Αναζήτηση θα εμφανιστούν σχετικές αναρτήσεις μας πάνω από τον χώρο των αναρτήσεων. Παράλληλα μπορείτε να δείτε τις αναρτήσεις του τρέχοντος μήνα αλλά και να επιλέξετε κάποια συγκεκριμένη κατηγορία αναρτήσεων από την σχετική στήλη δεξιά.

5. Μπορείτε ακόμα να αφήσετε το μήνυμά σας στο μικρό τσατάκι του blog μας στην δεξιά στήλη γράφοντας απλά το όνομά σας ή κάποιο ψευδώνυμο στην θέση "όνομα" (name) και το μήνυμά σας στην θέση "Μήνυμα" (Message).

6. Επίσης μπορείτε να μας στείλετε ηλεκτρονικό μήνυμα στην διεύθυνσή μας koukthanos@gmail.com με όποιο περιεχόμενο επιθυμείτε. Αν είναι σε προσωπικό επίπεδο θα λάβετε πολύ σύντομα απάντησή μας.

7. Τέλος μπορείτε να βρείτε στην δεξιά στήλη του ιστολογίου μας τα φιλικά μας ιστολόγια, τα ιστολόγια που παρακολουθούμε αλλά και πολλούς ενδιαφέροντες συνδέσμους.

Να σας υπενθυμίσουμε ότι παρακάτω μπορείτε να βρείτε χρήσιμες οδηγίες για την κατασκευή των αναρτήσεών μας αλλά και στην κάτω μπάρα του ιστολογίου μας ότι έχει σχέση με δημοσιεύσεις και πνευματικά δικαιώματα.

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΗ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ

Χρήσιμες οδηγίες για τις αναρτήσεις μας.

1. Στις αναρτήσεις μας μπαίνει ΠΑΝΤΑ η πηγή σε οποιαδήποτε ανάρτηση ή μερος αναρτησης που προέρχεται απο άλλο ιστολόγιο. Αν δεν προέρχεται από κάποιο άλλο ιστολόγιο και προέρχεται από φίλο αναγνώστη ή επώνυμο ή άνωνυμο συγγραφέα, υπάρχει ΠΑΝΤΑ σε εμφανες σημείο το ονομά του ή αναφέρεται ότι προέρχεται από ανώνυμο αναγνώστη μας.

2. Για όλες τις υπόλοιπες αναρτήσεις που δεν έχουν υπογραφή ΙΣΧΥΕΙ η αυτόματη υπογραφή της ανάρτησης. Ετσι όταν δεν βλέπετε καμιά πηγή ή αναφορά σε ανωνυμο ή επώνυμο συντάκτη να θεωρείτε ΩΣ ΑΥΣΤΗΡΟ ΚΑΝΟΝΑ ότι ισχύει η αυτόματη υπογραφή του αναρτήσαντα.

3. Οταν βλέπετε ανάρτηση με πηγή ή και επώνυμο ή ανώνυμο συντάκτη αλλά στη συνέχεια υπάρχει και ΣΧΟΛΙΟ, τότε αυτό είναι ΚΑΙ ΠΑΛΙ του αναρτήσαντα δηλαδή είναι σχόλιο που προέρχεται από το ιστολόγιό μας.

Σημείωση: Να σημειώσουμε ότι εκτός των αναρτήσεων που υπογράφει ο διαχειριστής μας, όλες οι άλλες απόψεις που αναφέρονται σε αυτές ανήκουν αποκλειστικά στους συντάκτες των άρθρων. Τέλος άλλες πληροφορίες για δημοσιεύσεις και πνευματικά δικαιώματα μπορείτε να βρείτε στην κάτω μπάρα του ιστολογίου μας.