ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΤΟΥ:
* «Το ότι όλα εκκινούν μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών δεν είναι αληθές. Η οργανώτρια της εκδήλωσης έκανε τα ίδια και χειρότερα πολύ πριν από τη συμφωνία και πριν καταφύγει στο Τμήμα σας. Η εκδήλωση δεν ήταν επιστημονική. Ήταν ξεκάθαρα πολιτική. Πιστή τήρηση των συνωμοτικών κανόνων: Άλλος αρχικός τίτλος και εμφάνιση του πραγματικού μόλις την προηγούμενη της εκδήλωσης, καμία ενημέρωση της διοίκησης και μη συμμόρφωση με το αίτημα του πρύτανη για διεξαγωγή σε άλλο χώρο που μάλιστα βρήκε ο ίδιος, αλλά μάλλον δεν προσέφερε τον υψηλό πολιτικό συμβολισμό του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Επιπλέον, περιφρούρηση από τους γνωστούς μπαχαλάκηδες, που φώναξαν άσχετα με την εκδήλωση συνθήματα πριν από την έναρξή της;»
* «Είναι εσφαλμένη η εντύπωση που αποκομίζει κανείς διαβάζοντας το άρθρο των συναδέλφων ότι επιχειρούν απλά να υπερασπιστούν την ορθότητα της εκδήλωσης και τους διοργανωτές. Τους καθησυχάζω ότι ούτε εξηγήσεις δεν θα κληθούν να δώσουν. Μόνη επιθυμία του πρύτανη μας είναι να ξεχαστεί το θέμα. Χρειάστηκε να υποβάλλω παραίτηση από όλες τις διοικητικές θέσεις που κατείχα αντιδρώντας στην απραξία του για να το μάθω. Απλά οι συνάδελφοι προλειαίνουν με το άρθρο τους το έδαφος για το επόμενο χτύπημα…»
* «Εκεί που θα συμφωνήσω μαζί τους είναι η διαπίστωση της σιγής ιχθύος από τους κυβερνητικούς βουλευτές. Γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι υπουργοί και βουλευτές βομβάρδισαν τηλεφωνικά τον πρύτανη για να κάνει κάτι. Ποια αόρατη χείρα, που λέμε οι οικονομολόγοι, τους πήρε τη λαλιά φοβάμαι ότι δεν θα μαθευτεί ποτέ»
Κρεσέντο ανθελληνισμού από τους Καθηγητές Μαραντζίδη και Τσιτσελίκη (αμφότεροι μετέχοντες στο ΕΛΙΑΜΕΠ)
Δεν έχουν τελειωμό οι προσπάθειες του ακαδημαϊκού κατεστημένου να προωθήσει θέσεις των γειτόνων μας (Τούρκων, Σκοπιανών, Αλβανών, κ.λπ.) ή των δυτικών εταίρων μας (Αμερικανών, Γερμανών, Βρεττανών, κ.λπ.)… Όποιος παρακολουθεί τακτικά την πυκνή αρθρογραφία πολλών Ελλήνων ακαδημαϊκών, φρίττει με το πάθος και τη ζέση τους να υπερασπιστούν τις απόψεις των άλλων και ποτέ το δικό μας εθνικό συμφέρον…
Σε προχθεσινό τους άρθρο (21/12) οι Καθηγητές του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Μαραντζίδης και Τσιτσελίκης αρθρογράφησαν στα «ΝΕΑ» για να υπερασπιστούν την ημερίδα που διεξήχθη εντός του Πανεπιστημίου για τη «μακεδονική» γλώσσα και λογοτεχνία!
Οι δύο Καθηγητές τάσσονται αναφανδόν υπέρ της «Συμφωνίας των Πρεσπών» εντός της λογικής της απαρέγκλιτης τήρησης του διεθνούς δικαίου! Ξεχνούν όμως να αναφερθούν στις εκατοντάδες παραβιάσεις της Συμφωνίας από τους Σκοπιανούς…
Ψέγουν την κυβέρνηση της ΝΔ για την αναιτιολόγητη μη επικύρωση από τη Βουλή των τριών πρωτοκόλλων της Συμφωνίας που προάγουν τη διμερή συνεργασία και λοιδορούν την τοπική αυτοδιοίκηση στη Βόρεια Ελλάδα που αρνείται να αλλάξει τις πινακίδες στους αυτοκινητοδρόμους!
Επισημαίνουν τα «πολλαπλά οφέλη» για το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας από το γεγονός ότι ήταν ο πρώτος ελληνικός φορέας που υπέγραψε μνημόνια συνεργασίας με πανεπιστήμια των Σκοπίων σε εφαρμογή της «Συμφωνίας των Πρεσπών» ήδη από το 2019.
Υπερασπίζονται υπό το κάλυμμα της ακαδημαϊκής ελευθερίας την πρόσφατη εκδήλωση εντός του Πανεπιστημίου για τη «μακεδονική γλώσσα και λογοτεχνία».
Χαρακτηρίζουν ως πρόοδο το γεγονός ότι οι Βουλευτές της ΝΔ στη Βόρεια Ελλάδα σιώπησαν για την εν λόγω ημερίδα και δεν τόλμησαν να αρθρώσουν μισή κουβέντα για την ωμή προπαγάνδα των Σκοπιανών εντός του Πανεπιστημίου Μακεδονίας με ενεργούμενα και Έλληνες Καθηγητές.
Και καταλήγουν να συμφωνούν με τη ρήση που χρησιμοποίησε εντός Βουλής ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης ότι «ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων».
ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΜΕΛΕΤΗΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥΣ:
Τι σημαίνουν οι Πρέσπες σήμερα;
Θα περίμενε κανείς ότι η υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών μεταξύ Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας, το 2019, θα δημιουργούσε μια ανακουφιστική κανονικότητα, ακόμα και για εκείνους που διαφώνησαν με το περιεχόμενό της. Εξάλλου, και ορθώς, η Ελλάδα κατά πάγια στάση των κυβερνήσεών της επικαλείται την τήρηση του διεθνούς δικαίου, δηλαδή των διεθνών συνθηκών και των αποφάσεων των διεθνών δικαστηρίων.
Μάλιστα, κυβερνήσεις και ΜΜΕ κατηγορούν για αναθεωρητισμό οποιονδήποτε προσβλέπει σε πιθανή μεταβολή των όποιων συμφωνηθέντων. Αυτή η αδαμάντινη στάση, ωστόσο, δεν είναι και τόσο διαυγής, συνεπής και αγαθή, καθώς κάθε φορά που η Συμφωνία των Πρεσπών πρέπει να εφαρμοστεί στην πράξη στην Ελλάδα πυροδοτούνται αντανακλαστικά πλήρους άρνησης και απαξίας, λες και η Συμφωνία είναι ανύπαρκτη.
Η μη υλοποίηση της Συμφωνίας από την ελληνική πλευρά δεν περιορίζεται στην αναιτιολόγητη μη επικύρωση από τη Βουλή των τριών πρωτοκόλλων της που προάγουν τη διμερή συνεργασία και μάλιστα και την εκχώρηση της διαχείρισης του FIR της Βόρειας Μακεδονίας στην Ελλάδα. Η μη συμμόρφωση επεκτείνεται και σε τοπικές πρακτικές, όπως η άρνηση αναφοράς στο νέο όνομα του κράτους στη σήμανση αυτοκινητοδρόμων της Βόρειας Ελλάδας, ως «πράξη αντίστασης» με ευθύνη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και τη στήριξη κάποιων ΜΜΕ.
Το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, αντιθέτως, ήταν ο πρώτος ελληνικός ακαδημαϊκός φορέας που υπέγραψε μνημόνια συνεργασίας με πανεπιστήμια της Βόρειας Μακεδονίας σε εφαρμογή της Συμφωνίας των Πρεσπών ήδη από το 2019. Τα οφέλη ήταν πολλαπλά, για το Ιδρυμα, τους καθηγητές και τους φοιτητές του.
Η πρόσφατη διοργάνωση ημερίδας στη Θεσσαλονίκη για τη λογοτεχνική παραγωγή στη Βόρεια Μακεδονία που σχετίζεται με την Ελλάδα, με αναφορά τη γλώσσα εκφορά της, δηλαδή τη Μακεδονική, πυροδότησε εντούτοις και πάλι τα πάθη, λες και η επίσημη γλώσσα της γειτονικής χώρας δεν έχει όνομα. Λες και δεν την αναγνωρίζει πλέον επίσημα η Ελλάδα ως τέτοια.
Όμως και πάλι – σαν να μην πέρασε μια μέρα – η εθνική μας τύφλωση, για να μην πούμε ανοησία, ανακάλυψε συνωμοσίες και ξένα κέντρα που χρησιμοποιούν πανεπιστημιακούς που στην καλύτερη περίπτωση δρουν ως «ύποπτοι προδοσίας», αν όχι «προδότες». Κάπως έτσι, ξαναθυμηθήκαμε ότι η γλώσσα αυτή παραμένει ακατονόμαστη, ότι δεν μπορεί να αποτελεί επιστημονικό αντικείμενο, ότι από μόνη της η ενασχόληση με το ζήτημα «ρίχνει νερό στον μύλο του γειτονικού αλυτρωτισμού» (ακατονόμαστος κι αυτός).
Η ακραία επίθεση που δέχτηκε η ακαδημαϊκή ελευθερία από φορείς μιας παλιομοδίτικης, στα όρια της γραφικότητας, ψυχροπολεμικής εθνικοφροσύνης θα ήταν για γέλια, αν δεν ήταν για κλάματα. Αυτονόητα, η καλύτερη μέθοδος για να αντιμετωπιστεί ο παραλογισμός και ο αυταρχισμός δεν είναι να κάνουμε πίσω. Στα θέματα αυτά κάθε υποχώρηση είναι μια μεγάλη παράδοση.
Προφανώς, το ζήτημα υπερβαίνει την ακαδημαϊκή ελευθερία. Πέντε χρόνια μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών βρισκόμαστε σε κρίσιμη καμπή. Η ηγεσία της ΝΔ, ως «ξυπνοπούλι» που πιάστηκε από τη μύτη, αφού παρόξυνε τον εθνικιστικό ανορθολογισμό για μια χούφτα ψήφους το 2019, τώρα δείχνει ανήσυχη έναντι της Ακροδεξιάς. Οι κύκλοι που φαντασιώθηκαν την κατάργηση αυτής της Συμφωνίας πιέζουν προς έναν α λα καρτ αναθεωρητισμό. Μόνο που δεν αντιλαμβάνονται πως αυτός ο αναθεωρητισμός είναι αξιοποιήσιμος από όλες τις πλευρές. Δυστυχώς, η ακροδεξιά μισαλλοδοξία και ο πολιτικαντισμός της ψηφοθηρίας δεν είναι απειλή μόνο για τη Δημοκρατία αλλά και για τα «εθνικά θέματα».
Για να είμαστε δίκαιοι, οι βουλευτές της ΝΔ στη Θεσσαλονίκη δεν «τσίμπησαν» στις ακροδεξιές ανοησίες και προτίμησαν να σιωπήσουν σε σχέση με την ημερίδα του ΠΑΜΑΚ. Το να μην υιοθετείς ενεργά αυτομάτως κάθε εθνικιστική ανοησία και γραφικότητα, πόσω μάλλον ψεύδη, είναι μεν μια κάποια πρόοδος αλλά προφανώς πολύ μικρή. Οι κυρίαρχες πολιτικές ελίτ, τουλάχιστον αυτές που διαθέτουν λίγο μυαλό στο κεφάλι τους, οφείλουν να αντιληφθούν πως πρέπει να κάνουν πολύ περισσότερα προς την κατεύθυνση της λογικής, διαφορετικά μόνο ως υποκρισία θα πρέπει να θεωρήσουμε την επίκληση του κινδύνου του ακροδεξιού λαϊκισμού.
Επιπλέον, η κοινωνία των πολιτών αλλά και όσοι βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης δεν χρειάζεται να τρομοκρατούνται από πολιτικές πιέσεις παλαιοκομματικού χαρακτήρα ή όσους φαντασιώνονται την επιστροφή των φακέλων κοινωνικών φρονημάτων. Ένα μέτωπο λογικής πρέπει εκ νέου να διαμορφωθεί που να προωθεί την αμοιβαία κατανόηση των λαών των Βαλκανίων. Διαφορετικά τι σημαίνει σήμερα η Συμφωνία των Πρεσπών, αν πέντε χρόνια μετά την υπογραφή της δεν μπορεί να δημιουργήσει δυναμικές ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας εντός των δύο κοινωνιών;
Η διάσωση της Συμφωνίας των Πρεσπών θα κριθεί στην τιθάσευση των εθνικιστικών ροπών των δύο κυβερνήσεων και ακραίων ομάδων πίεσης που τάσσονται κατά της Συμφωνίας. Διαφορετικά, ο αναθεωρητισμός – ελληνικός ή ξένος – θα υπονομεύσει κάθε προσπάθεια σύννομης επίλυσης των διαφορών.
Στη Βουλή, προσφάτως, ο Πρωθυπουργός εντόπισε τον ελέφαντα στο δωμάτιο αναφέροντας τη φράση του άγγλου συγγραφέα Σάμιουελ Τζόνσον: «Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων». Επ’ αυτού, από την πλευρά μας, δεν έχουμε καμιά αμφιβολία.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου